به گزارش الوقت، «مولود چاووش اوغلو» وزیر خارجه ترکیه در یک گفت‌وگوی خبری از امکان همکاری کشورش با «بشار اسد» رئیس‌جمهوری سوریه در خصوص «تروریسم» و «مهاجران»، «بدون به رسمیت شناختن او» سخن گفت.
وی در مصاحبه با شبکه سی.ان.ان ترک، گفت: ما با طالبان در افغانستان همکاری می‌کنیم، هرچند هنوز آنها را به رسمیت نشناخته‌ایم تا از فروپاشی کشور، گسترش تروریست‌ها و جلوگیری از افزایش شمار مهاجران جلوگیری کنیم. لذا ما همچنین همکاری با رژیم اسد، بدون به رسمیت شناختن آن را مفید می‌دانیم.»
چاووش اوغلو مدعی شد که کشورش از وحدت اراضی سوریه حمایت می‌کند. ضمن اینکه ارتش این کشور، اخیراً جنگ با یگان‌های مدافع خلق (YPG) که قصد تجزیه سوریه را دارد، آغاز کرده است.
وی افزود: «غیرممکن است که ما از تجزیه سوریه و سازمان تروریستی یگان‌های مدافع خلق/ حزب کارگران کردستان به دلیل بی‌ثباتی روابط خود با رژیم این کشور حمایت کنیم. چون این مسائل مربوط به سرویس‌های اطلاعاتی است و جلساتی در سطح اطلاعاتی بین دو کشور در گذشته در این خصوص برگزار شده است.»
وزیر خارجه ترکیه در حالی برای همکاری با دمشق ابراز تمایل می‌کند، که آنکارا تا سال پیش نیز با اتخاذ مواضع خصمانه خواستار دور کردن اسد از هرم قدرت بود.
ترکیه چندین عملیات نظامی را در سوریه انجام داده است. اینها زمینه را برای پیروی از یک سیاست خارجی تهاجمی تر و ملی گرایانه تر با پیامدهای عمیق بر روابط با ایالات متحده، روسیه و اتحادیه اروپا فراهم کرده است. عملیات نظامی ترکیه در سوریه منجر به ایجاد تنش فزاینده در روابط این کشور با ایالات متحده شده است. حمایت واشنگتن از کردهای سوریه، آنکارا را تا حدی غیرقابل پیش بینی برای سیاستگذاران ایالات متحده، دور کرده است. آنکارا باید تلاش کند امنیت این مناطق جنبه بین المللی پیدا کند وگرنه با بی ثباتی مداوم و درگیری احتمالی با سوریه، شبه نظامیان کرد، روسیه و ایالات متحده مواجه خواهد شد.
ترکیه سال‌ها مدعی است ایجاد یک منطقه حائل از طریق مأموریت بشردوستانه بین‌المللی، هم فرصتی برای مردم سوریه فراهم می‌کند که زندگی مناسبی در کشور خود داشته باشند و هم به بسیاری از تنش‌ها و درگیری‌ها در این کشور پایان می دهد. در نهایت، ترکیه پس از انجام چهار عملیات نظامی ، مناطق امن متعددی را در داخل مرزهای سوریه اعلام کرد. مناطق امن شامل مناطق (تل ابیض، جرابلس و عفرین) تحت حاکمیت مستقیم ترکیه و ادلب است که تحت حفاظت نظامی ترکیه بوده اما توسط یک مدیریت خودمختار اداره می شود. طرح ترکیه تا حدی برای اسکان آوارگان سوری در یک منطقه امن در امتداد مرز خود با سوریه و همچنین برای دور نگه داشتن آن از تسلط جنگجویان کردی طراحی شده است که آنها را تروریست می‌داند.
آنکارا به دنبال تضعیف بازیگران کرد سوری و تغییر موازنه جمعیتی شمال سوریه بوده و مداخلات ترکیه باعث آوارگی بیشتر در برخی نقاط شده است. حکمرانی کردها در شمال سوریه به معضلی سیاسی برای ترکیه تبدیل شده است. آنکارا مطلقاً هر گونه خودمختاری نیروهای دموکراتیک سوریه را به عنوان تضییع تمامیت ارضی سوریه رد می کند. با این حال، از طریق عملیات نظامی خود، اساساً به حاکمیت سوریه در شمال سوریه پایان داده و مناطق نیمه خودمختار را ایجاد کرده است.
یکی دیگر از مشکلات اصلی ترکیه اداره عفرین، تنها منطقه تحت محاصره کردها در منطقه امن است. با وجود تلاش های ترکیه، شرایط اقتصادی و انسانی در عفرین همچنان ضعیف است. به نظر می رسد ترکیه متعهد به حفاظت از این منطقه است و این تضمین استراتژیک احتمالاً منجر به اسکان مجدد سوری های آواره از مناطق دیگر خواهد شد. ترکیب تنش های قومی فزاینده و حملات تروریستی به این معنی است که عفرین بی ثبات باقی می ماند. اکثر آوارگانی که در سال های گذشته به عفرین نقل مکان کرده اند، اعراب سنی از بخش هایی از ادلب و غوطه شرقی هستند. نارضایتی کردهای محلی و تنش بین آنها و اعراب آواره از مناطق دیگر سوریه، مشکلی طولانی مدت برای ترکیه بوجود آورده است.
ادلب یکی از پایگاه های شورشیان سوری و اخیراً منطقه ای پر از گروه های افراطی بوده است. این منطقه که در ابتدا جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر داشت، اکنون سه میلیون نفر جمعیت دارد. مداخله نظامی ترکیه در ادلب به دلیل تمایل آنکارا برای ترسیم خطی در برابر پیشروی های بیشتر دولت مرکزی است که ممکن است دستاوردهای ارضی ترکیه در سراسر شمال سوریه را به خطر بیندازد. ترکیه همچنین به چیزی که می‌خواست رسید و آن ایجاد یک منطقه حائل در شمال ادلب است زیرا می‌تواند آوارگان داخلی و پناهجویان را مدیریت کرده و مطمئن شود که آنها وارد خاک این کشور نمی‌شوند.
تقریباً سه میلیون نفر از ساکنان ادلب در شمال منطقه تجمع کرده و به دنبال عبور از مرز ترکیه هستند. گروه های تروریستی، از جمله شاخه القاعده معروف به حیات تحریر الشام، جبهه النصره سابق، جدی ترین تهدید منطقه باقی مانده اند. آنکارا هنوز تمایلی برای کنار گذاشتن کنترل بر این گروه ها نشان نداده است. مهم ترین مسئله این وضعیت این است که ترکیه و روسیه دقیقا چگونه با تروریست هایی که در ادلب مستقر هستند، برخورد خواهند کرد.
