الوقت-این روزها بحث حمله نظامی به سوریه و البته به بهانه مقابله با گروه تروریستی داعش مطرح شده است. ظاهرا سعودی ها عزم خود را جزم كرده اند و رسانه های منطقه از اعزام جنگنده های سعودی به پایگاه اینجرلیك تركیه خبر داده اند. حتی در همین روزهای گذشته شاهد بمباران شدید مواضع كردی توسط دولت تركیه بوده ایم.
اما در ورای این اقدامات بحث حمله به سوریه چقدر می تواند جدی باشد؟ آیا سعودی ها كه تصور می كنند، آمریكایی ها آنها را پشتیبانی می كنند، حاضر به حمله زمینی می شوند؟ شواهد امر نشان می دهد كه حرف سعودی ها یك بلوف سیاسی و جنگ رسانه ای برای كسب جایگاه تحلیل رفته خود در منطقه است و شاید آنها می خواهند از این طریق وزن خود در برابر ایران را كمی سنگین كنند تا در صورت باز شدن راه برای مصاحله، با سرشكستگی پای میز مذاكره نیایند. مرور تحولات ماه های گذشته این مهم را بهتر به تصویر می كشد.
طی ماه های گذشته سعودی ها شاهد از دست دادن یك متحد اساسی در سوریه به نام زهران علوش بودند. ریاض نشینان رهبر جیش الاسلام را نیروی نظامی خود می دانستند و كشته شدن وی ضربه اساسی به تحركات میدانی سعودی ها در بحران سوریه زد. این بحران در حالی گریبان سعودی ها را گرفت كه اعدام شیخ نمر هجمه شدید حقوق بشری دیگری علیه آنها در سطح بین الملل براه انداخت. این اقدام ناشیانه سبب شد كه دیوید كامرون سفر خود به ریاض را لغو كند و آمریكا به عنوان یك شریك دیرینه سعودیها را به باد انتقاد بگیرد. هر چند سعودی ها تلاش كردند تا با براه انداختن جنجال حمله به سفارت در ایران مطلوم نمایی كنند اما دست آخر این ریاض بود كه بازی را وانهاد. در كنار این سعودی ها از بحران لبنان و سرمایه گذاری بروی سلیمان فرنجیه برای رئیس جمهوری لبنان نیز طرفی بر نبستند و باز دست آنها در بازیگری منطقه خالی ماند. این اتفاقات در حالی در جریان بود كه سعودی ها از فروردین امسال درگیر جنگ نامتقارن با انصارالله شده اند؛ جنگی كه رفته رفته توان انصارالله در نبرد را آشكار كرد تا جایی كه همین چند روز گذشته رسانه ها از حملات موشكی به پایگاه مهم سعودی ها خبر دادند. از مذاکرات انصارالله با دولت خود خوانده منصور هادی در ژنو هم سعودی ها طرفی برنبستند. به همه اینها كسری بودجه بیش از 100 میلیارد دلاری حاصل از كاهش قیمت را نیز باید اضافه كرد كه توان اقتصادی سعودی ها را تحلیل برده است.
با تصویر موجود از وضعیت سعودی ها در منطقه و در حالی كه روسها تمام قد وارد بحران سوریه شده اند و از زمین و هوا گروه های تروریستی ضد دولت سوریه را می كوبند، و همچنین در حالی كه ایران عزم خود برای پایان دادن به بحران سوریه را جزم كرده كه نمونه آن آزادسازی نبل و الزهرا بود، چگونه می توان انتظار داشت كه سعودی ها حملات زمینی خود به سوریه را آغاز كنند؟ اینكه عربستان برای آغاز حمله به سوریه شرط و شروط گذاشته و ان را منوط به حمایت همه جانبه آمریكایی ها كرده را می توان به نوعی عقب نشینی از تصمیم ابتدایی تلقی كرد. خاصه آنكه سعودی ها به خوبی می دانند كه باراك اوباما فردی نیست كه تن به ایجاد یك جنگ بدهد و دیگر كاندیداهای آمریكایی ها اعم از دموكرات و جمهوری خواه نیز حاضر به اتخاذ چنین رویكرید نیستند. در این میان نه تنها نامزدهای دموکرات انتخابات ریاست جمهوری، بلکه دونالد ترامپ و تد کروز جمهوری خواه نیز اعزام نیروی زمینی به سوریه را گزینه مناسبی نمی بینند. در نتیجه می توان گفت كه سعودی ها یا چنین تصمیمی را عملی نمی كنند و اگر عملی كنند، به نتیجه مورد نظر خود دست نمی یابند.
