به گزارش الوقت، خانواده شیخ «زهیر عاشور» که از هشت سال گذشته در زندان به سر می‌برد، در بیانیه‌ای از بدرفتاری و شکنجه شدید او در زندان خبر دادند.
به نوشته المنار، در این بیانیه آمده است شیخ زهور در دو تماس تلفنی به آنها گفته است که به اتهام تحریک دیگر زندانیان برای بیان خواسته‌های خود، به مدت هفت روز در انفرادی قرار گرفته و در این مدت به طرق مختلف شکنجه شده است.
خانواده این روحانی زندانی همچنین گفتند که او به مکان نامشخصی منتقل شده و به طور کامل از جهان بیرونی جدا شده و در زندان انفرادی نگهداری می‌شود. زندانبانان در طول هفت روز مانع خواب او شده و افسران زندان گاه و بیگاه وارد سلول شده و اقدام به ضرب و شتم او با لوله آب می‌کنند.
طبق این بیانیه، مأموران بحرینی در طول هفت شب و روز زندان انفرادی دست و پای شیخ زهیر را بسته هیچ امکاناتی برای خواب به او نداده‌اند. همچنین مانع ادای نماز و استحمام و قضای حاجت می‌شدند.
توهین و تهدید به قتل و قرار دادن شیخ زهیر در بخش مخصوص بیماران، دیگر اقدامات مأموران زندان با این روحانی بحرینی است.
خانواده شیخ زهیر از نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواستند تا با فشار بر دولت منامه مانع ادامه یافتن این گونه اقدامات در زندان‌ها شوند و اعلام کردند که به زودی اسناد شکنجه‌ها و نقض حقوق زندانیان را به سازمان‌های بین‌المللی ارائه خواهند داد.
شیخ «زهیر عاشور» از ۲۷ ژوئن ۲۰۱۳ در زندان به سر می‌برد. پس از انقلاب فوریه ۲۰۱۱ به این سو صدها تن از معترضان و رهبران انقلاب بازداشت شده و به حبس‌های طولانی مدت محکوم شده‌اند.
تصور اینکه در بحرین فردی به علت شرکت در یک تظاهرات مسالمت‌آمیز، در زندان بدترین شکنجه‌ها را تحمل کند یا در نهایت به اعدام محکوم شود، موضوع عجیبی نیست.
تحولات کشور بحرین از سال 2011 و درگیری های موجود در این کشور نشان می‌دهد که در حال حاضر دو هویت متضاد و متناقض در این کشور فعالیت می‌کند که فراتر از رویکردهای فرقه ای و نژادی است. هویت اول اصالت بحرینی است که اکثریت نزدیک به 90 درصد از مردم این کشور از آن بهره‌مند هستند. اما هویت دیگر مربوط به اقلیت خاندان آل خلیفه است که تنها به فکر بقای تاج و تخت خود و نزدیکانشان هستند و در این راه از هیچ جنایتی ضد اکثریت قریب به اتفاق مردم این کشور دریغ نمی‌کنند. آنها در مسیر هم‌دستی با عربستان سعودی و آمریکا و قدرت‌های غربی تلاش دارند اتهاماتی نظیر فرقه‌گرایی را متوجه معترضان مسالمت‌آمیز ضد خود مطرح کنند. این در حالی است که معترضان حاضر در انقلاب بحرین هرگز منحصر به یک گروه خاص نبوده و هرگز شعارهای فرقه‌ای و مذهبی در این اعتراضات مطرح نشده است. تنها چیزی که معترضان از رژیم آل خلیفه خواسته‌اند، احقاق کمترین حد از حقوق مدنی و آزادی‌های اجتماعی است که باید از آن برخوردار باشند.
