سی و پنج سال پیش گروهی از افراطیون مسیحی لبنان با حمایت ارتش اسرائیل وارد اردوگاه فلسطینیان در غرب بیروت با نام اردوگاه صبرا و شتیلا شدند. طی سه روز ارتش اسرائیل با حمایت از افراطیون مسیحی، اردوگاه فلسطینیان را محاصره و درب‌های ورودی و خروجی را مسدود کردند تا افراطیون مسیحی موسوم به فالانژها هزاران شهروند فلسطینی و بی دفاع را به رگبار گلوله ببندند.
دکتر «سو شای آنگ» در آن زمان به عنوان یک متخصص ارتوپدی کار خود را در بیمارستان توماس لندن رها کرد تا به تیم پزشکی صلیب سرخ در بیروت ملحق شود. وی در این ارتباط می‌گوید چند ماه پیش از حمله به اردوگاه فلسطینیان و کشتار صبرا و شتیلا، بیروت هدف حملات ارتش اسرائیل قرار گرفته بود و او با هدف کمک به زخمی‌ها و مجروحان حملات هوایی اسرائیل به بیروت سفر می‌کند.
آنگ در خاطرات خود به وضعیت نامساعد بیروت در زمان حمله اسرائیل اشاره می‌کند و می‌افزاید که آب، غذا و حتی برق در شهر بیروت بدلیل محاصره ارتش اسرائیل دچار قحطی شده بود. هزاران نفر کشته و بیش از صدهزار نفر مجبور به ترک خانه‌های خود و آواره شده بودند.
این پزشک جوان پس از استقرار در صلیب سرخ اردوگاه صبرا و شتیلا در غرب بیروت به بیمارستان غزه منتقل شده و به گفته خودش در آن جا به فلسطینیانی که بر اثر بمباران، خانه و کاشانه خود را از دست داده بودند یاد می‌داد که چگونه می‌توانند در یکی از 12 اردوگاه فلسطینیان در لبنان پناهنده شوند. آنگ اعتراف می‌کند که تا پیش از آمدن به این منطقه حتی نمی‌دانسته انسان‌هایی بنام فلسطینی در جهان وجود دارند.
او به نقل از فلسطینیان می‌گوید که چگونه آنها در سال 1948 با زور اسلحه و تیرباران سربازان صهیونیستی مجبور به فرار از خانه و مزارع خود شدند و از دارایی‌ها و اموال خود آن چه را که می‌توانستند حمل کنند، به همراه خود آوردند و به ناگهان خود را در کشورهای مجاور مانند لبنان، اردن و سوریه یافتند.
در آن زمان جامعه جهانی و سازمان تازه تاسیس ملل متحد با برپایی چادرها و اردوگاه‌های موقت در سرزمین‌های همسایه فلسطین قول بازگشت آنها به وطن خود و تاسیس کشور فلسطین را داد، اما این وعده هیچ گاه عملی نشد. امروز پس از 69 سال آن 750 هزار آواره فلسطینی که نیمی از جمعیت فلسطین در آن زمان را تشکیل می‌دادند به 5 میلیون نفر رسیده است، اما در نقشه سازمان ملل همچنان اثری از کشور مستقل فلسطین دیده نمی‌شود.
آنگ می‌افزاید که خیلی زود پس از پایان ماموریتش در غزه باردیگر به بیروت آمد و در آن زمان یاسر عرفات رئیس سازمان آزادی فلسطین به همراه 40 هزار مرد و زن فلسطینی بیروت را بدلیل فشار اسرائیل ترک کردند تا بمباران این شهر که از گذشته توسط جنگنده‌های صهیونیستی آغاز شده بود، متوقف شود.
اگرچه با تبعید سازمان آزادی بخش فلسطین به خارج از لبنان بصورت موقت آتش بس کوتاهی در بیروت برقرار شد، اما این آتش بس تنها سه هفته دوام آورد و سه هفته پس از تبعید این سازمان، مسیحیان افراطی لبنان به تحریک و حمایت ارتش اسرائیل به غرب بیروت حمله کرده و اردوگاه دیگری از فلسطینیان را با نام اردوگاه صبرا و شتیلا مورد هجوم وحشیانه قرار دادند. این حمله در 15 سپتامبر 1982 پس از انتشار خبر ترور بشیر جمیل رئیس جمهور مسیحی لبنان و رهبر شبه‌نظامیان مسیحی مارونی و رهبر حزب فالانژ لبنان (معروف به کتائب) توسط مسیحیان فالانژ لبنانی که توسط اسرائیل آموزش دیده بودند انجام شد.
در 15 سپتامبر تانک‌های ارتش لبنان با حرکت به سمت اردوگاه صبرا و شتیلا این اردوگاه فلسطینی را به محاصره درآوردند و سه روز بعد در 18 سپتامبر با پایان محاصره اردوگاه و باز شدن درب‌های آن هزاران جسد پناهجوی فلسطینی از مرد و زن و کودک در اردوگاه رها شده بود و تعداد بیشتری نیز ناپدید و ربوده شده بودند.
آنگ می‌گوید که در آن زمان تیم پزشکی ما بصورت شیفت‌های 72 ساعته مشغول به کار بود و 18 سپتامبر پس از پایان محاصره اردوگاه توانست به آنجا وارد شود. صحنه آن زمان بسیار عجیب و دردناک بود و جسد هزاران مرد و زن لبنانی بر اثر تیرباران در این اردوگاه در کنار هم افتاده بود.
آنگ به تجدید خاطراتش با با پناهجویان فلسطینی در بیروت و غزه اشاره می‌کند و می‌گوید هنگام ورود به بیروت و سپس غزه بسیاری از آنها مرا به خانه‌های موقت و چادرهای صحرایی خود که پس از بیرون رانده شدن از فلسطین برپا کرده بودند، دعوت کردند. آنها به من عکس‌های سیاه و سفید و حتی کلیدهای قدیمی خانه‌های بزرگ خود را در فلسطین نشان می‌دادند که از سال 1948 به بعد دیگر آنجا را ندیده بودند و آروز داشتند باردیگر به خانه‌های خود بازگردند، اما همه آن آرزوهای شهروندان بی‌گناه فلسطینی در صبرا و شتیلا به خاک سپرده شد.
آنگ با حضور در اردوگاه به زن زخمی برخورد می‌کند که در همان حالت نیمه جان از او می‌خواهد آخرین خون‌های باقی مانده در بدنش را بگیرد و به فرزند زخمی‌اش تزریق کند و با وجود تلاش تیم پزشکی و نجات جان فرزند آن زن، اما چند ساعت بعد زن فلسطینی جان خود را از دست می‌دهد. همچنین به گفته آنگ صحنه تقاضای دردناک مادران زخمی و نیمه جانی که در اردوگاه با دیدن تیم پزشکی تلاش داشتند نوزدان خود را به پرستاران و پزشکان بسپارند، هرگز از ذهن این پزشک انگلیسی پاک نخواهد شد.
آنگ حتی به کشف چند گوردسته جمعی در اردوگاه اشاره می‌کند و در پایان برایش این سوال باقی است که چرا فلسطینینان در صبرا و شتیلا به رگبار بسته شدند؟ چرا جهان بازماندگان فلسطینی را فراموش کرد ؟ فلسطینینانی که به عنوان پناهجو به دنیا می‌آیند، به عنوان پناهجو زندگی می‌کنند و به عنوان پناهجو از دنیا می‌روند.
در حال حاضر فقط 2 درصد فلسطینینان در لبنان دارای مجوز کار در برخی مشاغل غیرحرفه‌ای می‌باشند و هیچ کدام از آنها نه کارت هویت و نه حق مالکیت و نه حتی حق بازگشت به وطن خود را دارا می‌باشند.
کوتاه از کشتار صبرا و شتیلا
کشتار صبرا و شتیلا به کشتار گسترده فلسطینینان ساکن در اردوگاهی به همین نام در غرب شهر بیروت پایتخت لبنان اشاره دارد که در سال 1982 و در میانه جنگ‌های داخلی لبنان به وقوع پیوست. از آریل شارون، نخست وزیر سابق رژیم صهیونیستی که در آن زمان فرماندهی نظامیان اسرائیل در لبنان را در دست داشت به عنوان حامی اصلی نیروهای فالانژ لبنان که مرتکب این جنایت شدند یاد می‌شود.
تنها اقدام جهانی دولت‌ها علیه این اقدام قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل بود که با 98 رای موافق و 19 رای مخالف و 23 رای ممتنع تصویب شد. با این حال بیشتر کشورهای غربی به این قطعنامه رای منفی و ممتنع دادند.
در عین حال واکنش‌های مردمی در سایر کشورهای جهان و حتی اروپا به این واکنش بسیار گسترده بود و در ایتالیا کارکنان فرودگاه‌ها، شرکت خطوط هوایی اسرائیل ال عال را تحریم کردند. همچنین در سراسر اروپا نشان‌هایی با آرم ستاره داوود و صلیب شکسته پخش شد و مردم شعار «نازیسرائیل» سر دادند. در فرانسه معلمان یکی از بهترین دبیرستان‌ها تمامی کلاس‌ها را تعطیل کرده و طی نامه‌ای به رئیس‌جمهور فرانسه خواهان قطع روابط دیپلماتیک و اقتصادی با اسرائیل شدند.
آمار متفاوتی از سه روز کشتار در این اردوگاه منتشر شده اما حداقل هزار نفر و بیشتر تا 3500 نفر آمار قربانیان غیرنظامی فلسطینی در این حادثه عنوان شده است.
