الوقت- حمله خونین یک جوان فرانسوی به سه نفر با سلاح سرد و به قتل رسانیدن آنها در جنوب فرانسه روزی خونین را در این کشور رقم زد در حالی که رسانه‌های فرانسه مدعی شدند یک حادثه مشابه در یک شهر دیگر فرانسه خنثی شده است.
در این حادثه که ساعت ۰۹:۰۰ صبح پنجشنبه به وقت فرانسه در شهر نیس به وقوع پیوست، یک مرد مسلح به چاقو در نزدیکی کلیسای «نوتردادم» این شهر به سمت افرادی حمله برد. در این حمله ضارب پس از به قتل رساندن سه نفر نهایاً توسط گلوله پلیس زخمی و بازداشت شده است.
«کریستین استروسی» شهردار نیس هم ضمن صدور فرمان تعطیلی تمامی کلیساهای شهر تا اطلاع ثانوی، حادثه امروز را تروریستی خواند.
این حادثه در شرایطی روی می‌دهد که امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه چند روز قبل از اقدامات توهین آمیز علیه مقدسات مسلمانان دفاع کرده بود که این موضوع واکنشهای بسیار و خشم مسلمانان در سراسر جهان را برانگیخته بود.
حال در امتداد مواضع ضداسلامی مکرون، شهردار نیس نیز دیگر در موضعی افراطی، این حادثه را به "اسلام‌گرایی افراطی" نسبت داد و گفت: «فرانسه و نیس به عنوان قربانیان فاشیست اسلامی، بهای سنگینی پرداخته‌اند».
از طرف دیگر «ژرارد دارمنین» وزیر کشور فرانسه نیز به دنبال وقوع این حادثه در صفحه توییتر خود اعلام کرد که یک نشست فوق‌العاده را برای رسیدگی به این بحران در وزارت کشور برگزار کرده و وضعیت فوق العاده در سراسر کشور اعلام شده است.
پس از قانون جدید ضد تروریسم در سال 2017 وضعیت فوق العاده به پلیس اختیار بیشتری برای جستجوی املاک ، شنود الکترونیکی و بستن مساجد مشکوک به "تبلیغ نفرت" می‌دهد. در حالی که تا چند وقت پیش که مکرون با اعتراضات جلیقه سبزها درگیر بود، دولت وی از اعلام وضعیت فوق العاده برای مقابله با ناآرامی های اجتماعی و سیاسی استفاده می‌کرد ، اکنون مکرون در میان موج دوم COVID-19 در اروپا که شرایط اقتصادی را بیش از پیش دشوار کرده است بر مسلمانان تمرکز نموده است.
حدود شش ماه پس از راه یابی به کاخ الیزه، ماکرون در مورد برنامه های خود در آینده برای "سازماندهی مجدد اسلام" در فرانسه صحبت کرد. وی در مورد ایجاد "اسلام فرانسوی" صحبت کرد. وی ضمن استفاده از این کلمات مبهم ، دو موضوع خاص را نیز ذکر کرد: یکی تأمین مالی اسلام‌گرایان و دیگری آموزش رهبران مذهبی اسلامی در فرانسه. به گفته وی ، مسلمانان فرانسوی باید روحانیون آموزش دیده توسط فرانسه داشته باشند. برای دستیابی به این هدف ، مسلمانان نباید رهبران مذهبی خود را از خارج تأمین كنند كه یادآور قانون مشابهی در اتریش در سال 2015 است كه حمایت مالی خارجی از جامعه مسلمانان را ممنوع كرده است - اما فقط برای مسلمانان نه ادیان دیگر.
برآورد می شود فرانسه دارای بیشترین جمعیت مسلمان در میان کشورهای اروپایی باشد. از تعداد و درصد مسلمانان در فرانسه آمار دقیقی در دست نیست زیرا قانون فرانسه پرسش درباره دین مردم را ممنوع کرده است به همین سبب، نه در سرشماری‌های عمومی، نه در مدارس، نه در محیط کار و هر جای دیگر، دین کسی را نمیپرسند.
اما در برآوردهای غیر رسمی، جمعیت مسلمان فرانسه حدود هفت میلیون، یا ۱۰ درصد کل جمعیت کشور برآورد می‌شود. این هفت میلیون، جمعیت فرانسوی‌های مسلمان است. تعداد نامعلوم مسلمانان خارجی مقیم فرانسه و مهاجران غیرقانونی مسلمان را نیز باید به این تعداد افزود.
جنگ جهانی اول، پای مهاجران مسلمانان را به فرانسه باز کرد. فرانسه که به عنوان یک قدرت استعماری بر سرزمین‌های مسلمان نشین در شمال و شمال غربی آفریقا حکومت می‌کرد، برای جبران کمبود نیروی کار، ناشی از اعزام انبوه جوانان فرانسوی به جبهه های جنگ با آلمان، ۱۳۲ هزار جوان از مستعمرات شمال آفریقا را به عنوان کارگر و سرباز به فرانسه آورد. بخشی از این جوانان، پس از پایان جنگ به کشورهای خود بازنگشتند، و اقوام و بستگان خود را نیز به فرانسه آوردند. پس از جنگ جهانی دوم و نیاز به نیروی کار برای بازسازی کشور، دولت فرانسه در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ میلادی درها را به روی اتباع مستعمرات پیشین، و عمدتاً مسلمانان شمال آفریقا، باز کرد.
اما در شرایطی که مسلمانان بخش قابل توجهی از جمعیت فرانسه را به خود اختصاص داده اند و دومین دین دارای بیشترین پیرو در فرانسه هستند محدودیت‌های گسترده ای را متحمل می شوند. بر اساس تحقیق موسسه بروکینگر که در سال 2001 انجام شده بود از 1558 مکان عبادت در فرانسه فقط پنج مسجد در کل این کشور رسماً به عنوان مسجد ساخته شده بود. وقتی این عدد با 40،000 کلیسا ، 957 معبد و 82 کنیسه موجود در فرانسه در همان سال مقایسه می‌شود می توان به عمق تبعیض سیستماتیک علیه مسلمانان پی برد.
سیاست های تبعیض آمیز سیستماتیک دولت‌های مختلف فرانسه علیه مسلمانان، بویژه با بهانه قرار دادن حملات تروریستی که مسلمانان خود قربانی آن هستند همچون حملات هندوها علیه مسلمانان در هند، حملات بودایی های افراطی علیه مسلمانان روهینگیا و یا حملات نژادپرستانه در غرب علیه مسلمانان همانند حمله تروریستی نیوزلند، در شرایطی صورت می‌گیرد که بر اساس تحقیق موسسه نظرسنجی IFOP در سال 2001، بیش از 92 درصد مسلمانان فرانسه اعلام کرده بودند که اسلام اقدامات تروریستی را محکوم می کند.
اما آیا دولت فرانسه آنگونه که فشارها علیه مسلمانان را به بهانه آزادی بیان توجیح می‌کند در عمل نیز به آزادی بیان پایبند است؟
در ژوئیه سال 1990 ، کنگره فرانسه قانون اساسی را تصویب کرد که چون بمب صدا کرد. فرانسه انکار هولوکاست را تحت عنوان قانون Gayssot جرم کیفری اعلام کرد.
چنین قانونی در سالهای بعد نیز برای تحت فشار قرار دادن منتقدین تاریخ استعمارگری فرانسه وضع شد. مفهوم "قانون حافظه" در سال 2005 درباره نحوه آموزش استعمار فرانسه در مدارس این کشور پدید آمد. ماده 4 قانون استعمار فرانسه بیان داشت که برنامه های آموزشی باید "نقش مثبت" حضور فرانسه در خارج از کشور را آموزش دهند در حالی که سابقه جنایات فرانسوی ها در حق بسیاری از جوامع آفریقایی بویژه الجزایری ها غیرقابل انکار بود. این قانون هیاهویی ایجاد کرد که در نهایت ، ژاک شیراک ، رئیس جمهور فرانسه مجبور شد آن را لغو کند.
در واقع الجزایری ها و سایر ملت هایی که تحت استعمار دولت فرانسه بوده اند و شواهد تاریخی از ثبت جنایت استعمار دارند این سوال را مطرح می کردند که آیا قانون گذاران فرانسوی همانند قانون هلوکاست، اقدامات مشابهی را برای جرم انگاری انکار جنایات علیه بشریت در تاریخ خود انجام می دهند؟
این رویکرد دوگانه و ریاکارانه نسبت به شعار آزادی بیان در مورد هلوکاست چشمگیرتر است. سالها پیش ديويد اروينگ، مورخ سرشناس بريتانيايی، به جرم انکار واقعه کشتار يهوديان در جنگ جهانی دوم (هولوکاست) در دادگاهی در وين، پايتخت اتريش، محکوم شناخته شده و به سه سال زندان محکوم شد. در اتريش نیز 'انکار هولوکاست' جرم به شمار می رود و بنا به قوانين اين کشور مجازات آن حداکثر 10 سال حبس است.
چنین استاندارد دوگانه ای این پرسش را مطرح می سازد که آيا واژه آزادی بيان فقط به نشریات غربی برای توهین به مقدسات اسلامی کاربرد دارد يااينکه سايرين هم می توانند از آن استفاده کنند؟ چرا وقتی کنفرانسی با موضوع هلوکاست در ایران تشکیل شد و از کارشناسان و تاريخ‌دانان اروپايی دعوت به عمل آمد معدود کسانی که هم که پیِ تبعات اعلام نظرشان را به تن می مالند و به اين دعوت پاسخ می‌دهند ممنوع‌الخروج می‌شوند؟
در حقيقت کاخ الیزه به مسلمانان پيام ميدهد که می تواند به بالاترين حد مقدسات شما توهين کند، شما و فرزندانتان را از دانستن واقعیت های تاریخ استعمارگری منع سازد و هر جا که منافع دولت فرانسه اقتضا کرد (همانند هلوکاست) آزادی بیان را محدود نماید.
