به گزارش الوقت، آساتور سراپیان، بازنشسته ۸۱ ساله، به این رسانه دولتی گفت: امضای این سند اتفاق خوبی است؛ زیرا ارمنستان انتخاب دیگری ندارد. وی ابراز عقیده کرد که ارمنستان با این پیش‌نویس توافق چیز زیادی به دست نیاورده است، هر چند که این اقدام گامی در مسیر درست است.
او گفت: برخلاف جمهوری آذربایجان، ما از نظر جمعیت بسیار اندک هستیم، ارتش قدرتمندی نداریم، متحد قدرتمندی در کنار خود نداریم. این توافق فرصت خوبی برای صلح است.
مارو هونیان، یک دیپلمات ۳۱ ساله است که این توافق را "قابل قبول" می‌داند، مشروط به آنکه با قانون اساسی کشورش مغایرت نداشته باشد. او گفت: برای ما بسیار مهم است که جمهوری آذربایجان به همه توافق‌ها احترام بگذارد. با این حال مطمئن نیستم که به وعده‌های خود عمل کرده و به مفاد توافق احترام بگذارد.
آناهیت ایلاسیان ۶۹ ساله، با این توافق و به خصوص با طرح ایجاد یک منطقه ترانزیتی که برای اتصال منطقه نخجوان به جمهوری آذربایجان از ارمنستان عبور می‌کند، مخالف است. وی افزود: ما عملاً کنترل قلمرو خود را از دست می‌دهیم. انگار در آپارتمانم مجبور باشم از یک غریبه بپرسم که آیا می‌توانم از یک اتاق به اتاق دیگر بروم یا خیر.
او ابراز امیدواری کرد که روسیه که با وجود تنش‌های اخیر متحد ارمنستان است، از منطقه رانده نشود.
ایلاسیان همچنین از نیکول پاشینیان به دلیل "تصمیم‌گیری از جانب همه" و "اعطای امتیازهای بی‌پایان به جمهوری آذربایجان" انتقاد کرد. او با عصبانیت گفت: ما در ازای این توافق چیزی نگرفتیم، نه زندانیان مان، نه سرزمین‌های اشغالی‌مان، هیچ چیز. این برای ما فقط یک ورق پاره است.
شاوارش هوهانیسیان مهندس ساختمان ۶۸ ساله ای است که با این نظر موافق بوده و گفت که این توافق "فقط یک امر تشریفاتی است که هیچ چیزی عاید ارمنستان نمی‌کند. " هوهانیسیان در حالی که پاشینیان را به "پشت کردن" به روسیه و ایران متهم کرد، اظهار داشت: ما نمی‌توانیم به جمهوری آذربایجان اعتماد کنیم. این بیشتر یک سند تسلیم است تا یک معاهده صلح. ترامپ هم فقط به وجهه خود و جایزه نوبل فکر می‌کند.
اولسیا وارتانیان، محقق مستقل متخصص در امور قفقاز، گفت که توافق واشنگتن "مطمئناً ثبات بیشتر و تضمین‌های بیشتری را برای ماه‌ها، اگر نگوییم سال‌های آینده، به ارمغان می‌آورد. "
وی ادامه داد که با این حال و با توجه به تنش‌های طولانی‌مدت بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان، "بیم از آن دارم که ناچار باشیم تنها برای مدتی بسیار کوتاه برنامه‌ریزی کنیم. "
