الوقت- درحالی که جامعه بین‌المللی نسبت به فاجعه انسانی در غزه هشدار می‌دهد و صدها هزار کودک با کمبود شدید غذا، دارو و آب روبرو هستند، رژیم صهیونیستی نه تنها گذرگاه‌های زمینی را مسدود کرده بلکه اجازه ورود کشتی‌های غیرنظامی حامل کمکهای غذایی و دارویی به غزه را نیز نمی‌دهد.
پس از توقیف کشتی بشردوستانه «مادلین» که حامل کمکهای انسانی برای مردم تحت محاصره غزه بود، رژیم صهیونیستی بار دیگر دست به اقدامی مشابه زد و دومین کشتی کمک‌رسانی با نام «حنظله» را نیز در آبهای بین‌المللی توقیف کرد.
کشتی «حنظله» وابسته به (ائتلاف ناوگان آزادی) که حامل 21 فعال حقوق بشر بود، امروز یکشنبه (5 مرداد) پس از توقیف توسط نظامیان صهیونیست در آبهای بین‌المللی به بندر اشدود منتقل شد. ائتلاف ناوگان آزادی تاکید کرد که وقتی کشتی حنظله توقیف شد، حدود 40 مایل دریایی از غزه فاصله داشته و حامل 21 سرنشین از جمله 2 روزنامه‌نگار و 2 نماینده مجلس بود. فعالان بازداشت‌شده در کشتی «حنظله» در پیامهای ویدیویی که پس از توقیف کشتی منتشر شد از دولتهای خود خواستند تا برای آزادی آنها اقدام کنند.
وزارت خارجه رژیم صهیونیستی در بیانیه‌ای توقیف این کشتی را تایید و اعلام کرد:«کشتی به سمت سواحل اسرائیل در حرکت است. همه مسافران در سلامت هستند. تلاش‌های غیرمجاز برای شکستن محاصره خطرناک، غیرقانونی و تضعیف‌کننده تلاش‌های بشردوستانه جاری است».
توقیف این کشتی درحالی است که رژیم اشغالگر با وجود ادعای تلاش برای کمکهای بشردوستانه بیش از سه ماه است که محاصره غزه را تشدید کرده و اجازه ورود هیچ کمک بشردوستانه بین‌المللی به این منطقه را نمی‌دهد. این وضعیت باعث بروز بحران قحطی فاجعه‌بار شده و مردم غزه به دلیل کمبود غذا جان خود را از دست می‌دهند.
اهداف تل‌آویو از توقیف کشتی‌ها
رژیم اشغالگر برای توقیف کشتی‌ها به بهانه‌های واهی متوسل شده و سعی دارد این جنایتهای خود را در پشت نقاب مقابله با گروههای مقاومت پنهان کند. مقامات تل‌آویو ادعا می‌کنند که کمکهای بشردوستانه ممکن است به دست گروههای مقاومت در غزه برسد و به نوعی تجهیز یا پشتیبانی نظامی برای آنها فراهم کند. این ادعا درحالی است که بسیاری از کشتی‌ها با هماهنگی سازمان‌های بین‌المللی و گروههای مدنی حرکت می‌کنند و بار آنها عمدتاً شامل دارو، غذا، شیر خشک و سایر اقلام حیاتی است. با این حال، صهیونیستها از این بهانه برای حفظ محاصره کامل استفاده می‌کنند.
از طرفی، رژیم صهیونیستی با تکرار این سیاست خشن می‌کوشد نشان دهد که تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهد داد محاصره کامل غزه، چه از زمین، چه از هوا و اکنون از دریا شکسته شود. این حقیقت تلخ نشانگر آن است که رژیم اشغالگر نه فقط با مقاومت بلکه با تمام ساکنان غزه دشمنی دارد.
از نگاه تحلیل‌گران، توقیف پی‌درپی کشتی‌های امدادی، تاکتیکی برای ارعاب جامعه مدنی جهانی نیز هست. پیامی برای نهادها، سازمان‌های بین‌المللی و کاروان‌های مردمی که اگر بخواهید برای نجات مردم غزه گام بردارید، با نیروی نظامی اسرائیل مواجه خواهید شد. بنابراین، رژیم صهیونیستی می‌کوشد با ایجاد فضای تهدید و ارعاب، از تکرار حرکت‌های مردمی و بین‌المللی مانند کشتی‌های آزادی یا کاروان‌های بین‌المللی جلوگیری کند.
این اقدام صرفاً یک اقدام امنیتی یا نظامی نیست بلکه بخشی از راهبرد کلان رژیم صهیونیستی برای ادامه محاصره کامل غزه و شکستن اراده مقاومت و حمایت جهانی از مردم فلسطین است.
یکی از اهداف اصلی تل‌آویو از توقیف کشتی‌ها جلوگیری از بهبود شرایط انسانی در غزه است. از نگاه تل‌آویو، وخامت اوضاع انسانی یکی از ابزارهای فشار برای تضعیف مقاومت و فرسایش روحیه مردم است. کابینه افراطی نتانیاهو تصور می‌کند که با ادامه حملات گسترده و تشدید محاصره، سرانجام رهبران حماس مجبور خواهند شد در میز مذاکرات امتیازات بیشتری داده و با شروط تل‌آویو موافقت کنند، ادعایی که تاکنون محقق نشده و گروههای مقاومت شروط خلع سلاح و اخراج فلسطینیان را خط قرمز خود اعلام کرده و گفته‌اند که تحت هیچ شرایطی تسلیم خواسته دشمن صهیونیستی نخواهند شد.
علاوه‌براین، ورود کمکهای بشردوستانه به ویژه از سوی فعالان خارجی، تصویر جنایات رژیم صهیونیستی را در سطح جهانی پررنگ‌تر می‌کند و لذا با توقیف کشتی‌ها سعی دارند جلوی انعکاس رسانه‌ای آن از سوی فعالان حقوق بشری بگیرند، همانگونه که با کشتن صدها خبرنگار در دو سال گذشته مانع از ارسال تصاویر نسل‌کشی فلسطینیان به جهانیان شده است.
با این حال، تکرار این اقدامات نتیجه‌ای عکس داده و توقیف کشتی‌ها و جلوگیری از رسیدن کمکها، افکار عمومی جهانی را نسبت به شرایط سخت و غیرانسانی مردم غزه حساس‌تر کرده و موجی از همدردی و حمایت برای فلسطینیان ایجاد کرده است.
این رفتار صهیونیستها باعث افزایش فشار سیاسی و رسانه‌ای بر دولتهای مختلف و سازمان‌های بین‌المللی شده تا واکنشی قویتر نسبت به محاصره نوار غزه نشان دهند. نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های غیردولتی با انتشار گزارش‌ها و اطلاع‌رسانی گسترده، نقش مهمی در جلب توجه جهان به این موضوع ایفا کرده‌اند.
اینگونه رفتارها برخلاف تمام اصول حقوق بین‌الملل بشردوستانه است، چرا که در زمان جنگ نیز باید امکان ارسال کمکهای انسانی به غیرنظامیان فراهم شود اما آنچه در غزه جریان دارد شکلی از مجازات جمعی است که از راه زمین، دریا و حتی فضاهای رسانه‌ای اعمال می‌شود.
رژیم اشغالگر با این اقدامات نه فقط غزه را محاصره کرده بلکه وجدان جهانی را نیز به چالش کشیده است. دیگر تنها دیوارها و سیم‌خاردارها نیستند که محاصره می‌سازند، اینک حتی آبهای آزاد نیز برای فلسطینیان محصور شده‌اند.
رژیم صهیونیستی با توقیف دومین کشتی بشردوستانه تنها یک اقدام فیزیکی انجام نداد بلکه موضع رسمی خود را بار دیگر اعلام کرد که مردم غزه باید در محاصره بمانند، حتی اگر کودکان از بی‌دارویی و بی‌غذایی جان دهند. از اینرو، جهان اکنون در برابر آزمونی سخت برای سنجش میزان پایبندی به اصول انسانی، حقوق بشر و شرافت جمعی قرار دارد.
بار اصلی کشتی حنظله، شیر خشک برای کودکان بی‌دفاع غزه بود و صهیونیستها با توقیف این کشتی حتی این نیاز ساده و حیاتی را نیز از کودکان فلسطینی دریغ کردند تا شعله زندگی و امید را در دل نسل آینده خاموش کنند اما این ظلم عظیم آتش مقاومت را در جان آنان فروزان‌تر کرد.
رژیم صهیونیستی با توقیف کشتی‌های بشردوستانه تلاش می‌کند فلسطینیان را به زانو درآورد اما این سیاست سرکوبگرانه نه تنها اراده آنها را سست نکرده بلکه روحیه مقاومت و ایستادگی‌شان را قویتر کرده است.
