«خیلی از مردم دوست ندارند این نان را بخورند چرا که خشک است،اما کودکان فوعه و کفریا دوست دارند تکه کوچکی از این نان را برای رفع گرسنگی‌شان بخورند.»
به گزارش الوقت، خبرنگار تسنیم با تهیه گزارشی از وضعیت این شهر محاصره شده و وضعیت ناگوار کمبود موادغذای می‌گوید که با حضور استاندار حلب و شماری از سران احزاب سیاسی، صدها شهروند حلبی برای مشارکت در تجمع همبستگی با مردم فوعه و کفریا تحت محاصره در حومه ادلب سرازیر شدند.
شرکت کنندگان در این تجمع تصاویری در دست داشتند که حجم ظلم و رنجی را که تروریست‌ها برای مردم فوعه و کفریا به وجود آورده‌اند، نشان می‌دهد، پلاکاردهایی نیز در دست آنها بود که بر ضرورت شکستن محاصره و وارد کردن کمک‌ها به این شهرک‌های مصیب‌دیده تاکید می‌کرد.
خبرنگار تسنیم از یکی از شرکت کنندگان در این تجمع از دلیل شرکت وی سئوال می‌کند که وی پاسخ می‌دهد: ما اینجا آمده‌ایم تا خواستار شکسته شدن محاصره فوعه و کفریا شویم و اینکه نیازهایشان تامین شود، این کودکان صغیر چه گناهی دارند؟ آنچه در فوعه و کفریا رخ می‌دهد، نه دین می‌پسندد نه مذهب و نه سیاست، آنجا مسائلی رخ می‌دهد که هیچ عقلی نمی‌تواند آن را باور و هضم کند.
دختر دیگری می‌گوید: ما در این تجمع همبستگی برای شکستن محاصره کفریا و فوعه شرکت کرده‌ایم، باید تمام نیازهای آنها تامین شود، همانطور که برای ما فراهم شده است، همانطور که محاصره نبل و الزهراء شکسته شد، محاصره کفریا و فوعه هم باید شکسته شود.
کسانی که برای همبستگی آمده‌اند، قرص نانی نیز به دستشان گرفته‌اند و امیدوارند که کمک‌ها به دست هموطنان تحت محاصره‌شان برسد که نهایت آرزویشان فراهم کردن یک تکه نان برای کودکان محرومشان شده است.
دختری که قرص نان خشکی در دست گرفته بود، با حزن و صدای گرفته می‌گوید: من اینجا آمده‌ام تا بگویم که کودکانی هستند که این قرص نان را در فوعه خیلی دوست دارند، کودکان در آنجا در حالی می‌خوابند که احساس گرسنگی دارند.
وی افزود: خیلی از مردم دوست ندارند این نان را بخورند چرا که خشک است،اما کودکان فوعه و کفریا دوست دارند تکه کوچکی از این نان را برای رفع گرسنگی‌شان بخورند.
این دختر حلبی تاکید کرد: اگر امکان دارد باید نان و کمک‌های انسانی و غذایی ارسال شود، زیرا چهار ماه است که هیچ کمکی وارد آنجا نشده است، خانه‌هایشان هیچ چیزی ندارد، نه بلغور(گندم نیم‌کوفته) و نه برنج و نه عدس.
این دختر می‌گوید: مسئله دیگر این است که بسیاری از دانشجویان در فوعه و کفریا دیگر قادر به تحصیل نیستند، آنها اکنون باید اینجا در دانشگاه حلب می‌بودند، اما نمی‌توانند تحصیلات خود را تکمیل کنند و بزرگترین آرزویشان فراهم کردن قرص نان برای خانواده و رساندن کمک‌های انسانی و غذایی به مردم فوعه و کفریا است.
