به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، سازمان ملل گفته است که براساس ارزیابیها حداقل ۲۳ میلیون نفر یا ۵۵ درصد از جمعیت افغانستان تا سال آینده با بحران غذایی روبرو خواهند شد.
این خبر را «فرحان حق»، معاون سخنگوی دبیر کل سازمان ملل روز جمعه اعلام کرد و گفت: برای کمک به ۱۱ میلیون نفر در افغانستان، این کشور به کمک مالی ۶۰۶ میلیون دلاری نیاز دارد که تاکنون ۵۴ درصد آن تامین شده است.
فرحان حق که این سخنان را در نشست خبری خود عنوان میکرد، همچنین نسبت به تشدید موج آوارگی و بی خانمانها در افغانستان در نتیجه بدتر شدن اوضاع در این کشور ابراز نگرانی کرد و خواستار افزایش کمکهای بین المللی به مردم افغانستان شد.
به تازگی نیز کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در امور افغانستان در گزارش خود درباره وقوع بحران انسانی در این کشور هشدار داده است.
به گفته کمیساریای عالی پناهندگان، حداقل ۳.۵ میلیون نفر در اثر جنگ و ناامنی در افغانستان تا کنون آواره شده اند.
همچنین از ژانویه سال ۲۰۲۱ میلادی یعنی طی کمتر از یک سال گذشته تا کنون دستکم ۲۷۰ هزار نفر در داخل افغانستان به دلیل خشونتها و ناامنیها آواره شدهاند.
این کمیساریا اعلام کرده که در نظر دارد حداقل برای ۵۰۰ هزار نفر در افغانستان امکانات اولیه و حداقلی را در آستانه فصل زمستان تدارک ببیند، هرچند اوضاع در افغانستان همزمان با آغاز فصول سرد بدتر و وخیمتر از گذشته خواهد شد.
در این گزارش به نقل از شهروندان افغانستان گفته که ناامنی مهمترین دلیل مهاجرت و آوارگی خانوادههای افغانستان است و بسیاری از شهروندان با بمبهای دست ساز و ناامنی جانی و مالی در سکونتگاههای خود روبرو هستند. در همین ارتباط، «شبیا مانتو»، سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در یک نشست خبری مجازی اعلام کرده بود: با آغاز فصل سرما و دشوارتر شدن شرایط زندگی برای خانوادههای نیازمند افغانستان، ۳۳ تُن وسایل و تجهیزات زمستانی به کابل ارسال کردهایم.
سخنگوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل با بیان اینکه این هواپیما صبح روز سه شنبه از فرودگاه شارجه به سمت کابل حرکت کرد، اظهارداشت: محمولههای دیگر در روزهای ۱۳ و ۱۶ نوامبر از طریق هوایی به کابل ارسال خواهد شد.
شبیا مانتو در ادامه اضافه کرد: انواع کفپوش وسایل و تجهیزات عایق بندی در برابر سرما ارسال شده است.
وی افزود: برای تأمین به نیازهای مردم نیازمند افغانستان از مسیرهای زمینی، دریایی و هوایی به فعالترین شکل استفاده خواهیم کرد؛ کمکهای تکمیلی به شهر ترمذ ازبکستان ارسال شده و از آنجا به افغانستان انتقال خواهد یافت.
از سوی دیگر، برنامه جهانی غذا توزیع پول نقد در میان فقیرترین شهروندان افغانستان را برای مقابله با آنچه سازمان ملل متحد «بدترین بحران انسانی» توصیف میکند، آغاز کرده است. اتحادیه اروپا یک میلیون یورو کمک بشردوستانه به افغانستان و کشورهای همسایه که پناهجویان را پذیرفتهاند، اختصاص داده است، اما با وجود ادامه کمکهای بشردوستانه جامعه جهانی، زندگی روزمره برای مردم افغانستان سخت و سختتر میشود.
در افغانستان، بسیاری چیزها تغییر کرده و بسیاری چیزها هم با وجود سالها جنگ و حضور نیروهای خارجی، دست نخورده باقی مانده است: یک قرص نان در این کشور از دههها پیش ۱۰ افغانی (معادل حدود ۱۰ سنت یک یورو) فروخته میشود.
عشقالله، یک نانوا در کابل میگوید: «ماقبلا ۵۰ کیلو آرد را هزار و هشتصد افغانی میخریدیم. الان برای همینقدر آرد باید ۲هزار و چهارصد و پنجاه افغانی بدهیم. اگر قیمتها همینطور بالا برود و مشتری هم کم شود احتمالا باید کاسبی را تعطیل کنیم، به این دلیل ساده که نمیتوانیم نان به مردم تحویل بدهیم. حتما کار را متوقف و مغازه را تعطیل میکنیم.»
علاوه بر مشکلاتی که عشقالله گفت باید دو برابر شدن قیمت گاز و این واقعیت که بسیاری از مشتریان نان دیگر حقوق نمیگیرند را هم افزود.
بصیر محمد، یک مغازه دار دیگر همین داستان عشقالله را تعریف میکند و از حاکمان جدید برای بحران اقتصادی گله دارد. وقتی از او علت این شکایت را میپرسیم میگوید: «طالبان آمدند و بسیاری از مردم به آمریکا و آلمان و جاهای دیگر رفتند.»
بازگشت طالبان به قدرت، این کشور جنگزده را در ورطه یک بحران اقتصادی بیسابقه فرو برد. افغانستان از سالی ۸ میلیارد یورو کمک خارجی محروم شد. بهعلاوه ۷ میلیارد و ۸۰۰ میلیون یورو داراییهای خارجی افغانستان هم بهویژه در بانکهای آمریکا بلوکه شده است و حاکمان جدید امکان دسترسی به این پولها را ندارند. در نتیجه، طالبان نمیتواند حقوق کارمندان را بپردازد یا کالاهای اساسی را وارد کند.
صندوق بینالمللی پول در آخرین گزارش خود برآورد کرده است که تولید ناخالص داخلی افغانستان در ماههای آینده ۳۰ درصد کاهش یابد. سازمان ملل متحد میگوید میلیونها نفر گرسنه خواهند ماند. چهره گرسنگی از همین حالا در خیابانهای کابل دیده میشود. یک زن با نشان دادن آذوقه در دستانش میگوید: «اینها را از مغازههای همینجا جمع کردم. با همینها برای خانوادهام غذا میپزم. از این قصابهای مهربان نان و پول خواستم.»
با نزدیک شدن زمستان، امید به بهبود زودهنگام اوضاع در افغانستان کمرنگتر میشود. به نظر میرسد طالبان برنامهای روشن برای مقابله با بحران اقتصادی حاضر ندارند.
جامعه جهانی، مشغول امور دیگری شده است. باوجود وعده و وعیدها، تنها یک سوم منابع مالی کمکها تامین شده است. از قرار معلوم همان کشورهای غربی که عملا اجازه بازگشت طالبان به قدرت را دادند، حالا پا پس کشیدهاند و ترجیح میدهند از دور نظارهگر فروپاشی اقتصاد این کشور باشند.