الوقت- خطرناکترین حرکتهای سیاسی- اجتماعی در تاریخ برای حاکمان، حرکتهایی بوده که جهت و جنبه انقلابی داشته است؛ زیرا چنین حرکتهایی در نهایت منجر به سرنگونی حکومتها و نظامهای مستقر و جایگزین ساختن نظامهای جدید شده اند.
اگر نظامهای جدید برآورنده خواسته های چنین حرکاتی بوده باشند؛ مجموعه جماعاتی که آن حرکت را به راه انداخته اند، بزرگترین سرمایه و حامی آن نظام خواهند بود؛ آنچنان که حاضرند برای حفظ نظام جدید هرگونه فداکاری و ازخود گذشتگی را پذیرا باشند.
انقلاب اسلامی بارزترین مصداق چنین فرایند انقلابی و منجر شده به تأسیس نظام جدید است که مردمش در طول سالهای پس از انقلاب با ایستادگی در برابر انواع دسیسه ها و توطئه های دشمن نشان داده اند که همچنان سرمایه و قدرت اصلی نظام اسلامی و بزرگترین مانع تحقق اهداف پلید دشمنان هستند؛ از این رو دشمنان نظام پس از آزمودن انواع خدعه ها و نیرنگ ها علیه نظام، در آستانه فتنه سال 1388 به این نتیجه رسیدند که برای غلبه بر ایران و سرنگونی نظام آن، باید دست نظام را از این حامی قدرتمند همیشه در صحنه خالی کنند. تنها راه رسیدن به این خواسته پلید، ایجاد شکاف در پیکره جامعه ایران بود که از راه ایجاد اختلاف عمیق و فراگیر در امری ملی مانند انتخابات ریاست جمهوری امکان پذیر بود . انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 این فرصت خطرناک را برای دشمنان خارجی و داخلی فراهم آورد تا آنان با فراهم آوردن تمام عده و عده که سرجمع داشته ها و تجربیات براندازانه تاریخی آنان در نقاط مختلف بود؛ حرکت براندازانه در ایران را کلید بزنند. اگرچه آنها این اقدام براندازانه را غافگیرانه آغاز کردند و پیشروی هایی داشتند و به زعم خود در پیکره حامی نظام، ترکی ایجاد کردند و با استفاده از عوامل فریب خورده، لجوج و مزدور، چند صباحی در خیابانهای تهران جولان دادند و خود را آماده برگزاری جشن پیروزی بر انقلاب می کردند؛ لکن به ناگاه در 9 دی غیرت دینی و ملی ایرانیان همچون آتشفشانی خروشان و سهمگین بر سر آنها در داخل و خارج بارید، آنگونه که رویاهای آنها اسیر توفان فنا شد.
رضا گرمابدری
