هرگونه استقرار اس 400 روسی در شرق آسیا نمی‌تواند این معنا را تبیین کند که روسیه از ناحیه پیونگ یانگ احساس خطر کرده است، بلکه واقعیت این است که هم چین و هم روسیه در چنین مواقعی با درک واقعیت‌های موجود تلاش می‌کنند تا از تبعات احتمالی بحران در امان بمانند.
الوقت- اعمال تحریم های جدید شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه کره شمالی بار دیگر تنش در شبه جزیره کره را در صدر اخبار رسانه های بین المللی قرار داد. این تحریم ها که از قضا با رای مثبت چین و روسیه دو کشور مخالف یکجانبه گرایی امریکا در نظام بین الملل، همراه بود با واکنش سخت پیونگ یانگ مواجه شده است. بر اساس اعلام خبرگزاری رسمی کره شمالی،دولت پیونگ یانگ این تصمیم اعضای شورای امنیت را «اعلام جنگ» علیه خود عنوان کرده است. همزمان با این تحولات فرماندهی دفاع هوایی روسیه در ولادی وستوک واقع در شرق دور روسیه تسلیحات خود را با آتشبارهای اس 400 ارتقا داده است، این در شرایطی است که ولادی وستوک تنها 130 کیلومتر با مرز کره شمالی فاصله دارد.
این که دلیل اتخاذ این تصمیم از سوی روسها چه بوده است و آیا اصولا مسکو تهدیدی را از جانب پیونگ یانگ احساس می کند یا خیر، مهمترین پرسشی است که در این رابطه مطرح می شود. در پاسخ به این سوال چند نکته را می توان مورد توجه قرار داد.
نخست باید این مساله را مورد توجه قرار داد که به طور کلی بحران در شبه جزیره کره با همان روند قبلی(تکرار آزمایش‌های اتمی از سوی پیونگ یانگ از یک طرف و برگزاری مانورهای نظامی آمریکا و کره جنوبی نیز اعمال تحریم‌ها از طرف شورای امنیت سازمان ملل از طرف دیگر) در حال تداوم است اما تنها تغییر عمده ورود موثر فدراسیون روسیه به رهبری ولادیمیر پوتین به این بحران است. این ورود پس از آن صورت می‌گیرد که ایده تعلیق دوجانبه چین (کره شمالی از آزمایش‌های خود دست بکشد و امریکا و کره جنوبی نیز انجام مانورهای نظامی خود در منطقه را متوقف کنند) نتوانسته است رضایت طرفین دعوا را جلب کند. اما این که روسیه چگونه به این بحران ورود پیدا کرده است و آیا این کشور در هماهنگی با چین مبادرت به اتخاذ این تصمیم کرده است خود پرسش دیگری است که مطرح می شود. فارغ از اینکه بین مسکو و پکن برای ورود موثر روسیه به بحران در شبه جزیره کره هماهنگی صورت گرفته باشد یا خیر، مساله اصلی و مهم این است که این دو کشور جدیداً و در کنار یکدیگر به عنوان کشورهای تجدیدنظرطلب در استراتژی جدید امنیت ملی آمریکا معرفی شده‌اند. البته در این رابطه ذکر این نکته ضروری است که تعارض‌های آمریکا با چین بر سر کره شمالی موضوعی است که پیشتر نیز وجود داشته است و به خصوص در دوره دونالد ترامپ پکن مکرراً از سوی واشنگتن مورد فشار قرار گرفته است اما روسها در این رابطه بازیگری جدید هستند.
با این حال به نظر می‌رسد بعد از تحولات اوکراین و اعمال تحریم‌های جدید از سوی غرب علیه مسکو، روسها چاره را در نگاه به شرق و پیدا کردن شرکا و حوزه‌های جدید همکاری دیدند. در زمینه بحران شبه جزیره کره شمالی نیز روسها بر خلاف تبلغات آمریکایی که معتقدند آزمایش‌های موشکی کره شمالی تهدیدی علیه روسیه است اما به نظر می‌رسد کرملین وقعی به این موضوع نمی‌نهد.
در واقع به نظر نمی‌رسد هدف روسها از استقرار سامانه اس 400 در مرزهای شرقی خود احساس تهدیدی از سوی کره شمالی بوده باشد. طی روزها و ماه‌های اخیر هرگونه تحرک نظامی نیروهای روسی در هر نقطه از زمین با نگرانی کشورهای غربی در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی روبه رو بوده است و تبلیغات مکرری را در این رابطه صورت داده‌اند.
هرگونه استقرار اس 400 روسی در شرق آسیا نمی‌تواند این معنا را تبیین کند که روسیه از ناحیه پیونگ یانگ احساس خطر کرده است، بلکه واقعیت در این است که هم چین و هم روسیه در چنین مواقعی با درک واقعیت‌های موجود تلاش می‌کنند تا از تبعات بحران احتمالی در امان بمانند. روسها بارها با درک روانشناسی سیاسی رهبران کره شمالی به امریکا هشدار داده است که تنها راه حل و فصل بحران کره شمالی خویشتن‌داری طرفین و نهایتاً دادن تضمیمن‌های امنیتی به پیونگ یانگ است اما حال که واشنگتن این گونه پیشنهادها را مورد نظر قرار نمی‌دهد و تنش روز به روز در شبه جزیره کره افزایش می یابد، مسکو نیز نمی‌تواند نسبت به تحولات جاری و تنش فزاینده در این منطقه بی‌تفاوت باشد بنابراین به تقویت استحکامات دفاعی برای رویارویی با هرگونه احتمالی از جمله بروز جنگ در منطقه ، اقدام کرده است.
