الوقت- با وجود گذشت بیش از پنجاه سال از سخنرانی مشهور مارتین لوتر کینگ رهبر جنبش حقوق مدنی در امریکا به نام «رویایی دارم» هنوز مشکل نژادپرستی و رفتار تبعیض آمیز با رنگین پوستان در امریکا به عنوان مشکلی جدی تلقی می شود. سخنرانی معروف 17 دقیقه ای مارتین لوتر کینگ در 28 اوت 1963 در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهپوستان و سفید پوستان در برابر بنای یادبود لینکن در واشنگتن دی سی ایراد شد. وی در این سخنرانی درباره آرزوی خود سخن گفته بود و ابراز امیدواری کرده بود که زمانی در امریکا طبق آرمان خویش زندگی کند و تحقق مساوات و برابری ذاتی انسان ها را به چشم ببیند. اما نظرسنجی ها نشان می دهد بسیاری از سیاهان امریکا کماکان تبعیض را احساس می کنند و می گویند تا تحقق رویای لوتر کینگ راه زیادی باقی است.
در واقع طی چند دهه اخیر شکاف اقتصادی و اجتماعی میان سفیدپوستان و سیاه پوستان امریکایی عمیق تر شده و امیدها برای رفع تبعیض نژادی در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما که خود نیز سیاه پوست است به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده است. به کلام دیگر اکنون شکاف سفیدپوست/رنگین پوست،یکی از فعال ترین شکاف های اجتماعی در آمریکاست که طی چند سال اخیر شدت یافته و باعث گسترش مبارزات علیه نژادپرستی در شهرهای مختلف این کشور شده است.
در همین راستا یکی از جلوه های بارز نژادپرستی را می توان تشدید خشونت پلیس امریکا علیه رنگین پوستان به خصوص سیاه پوستان دانست که هرازچند گاهی صحنه های خشونت بی حد پلیس امریکا علیه آنها در اینترنت و بر صفحه تلویزیون ها نقش می بندد. خشونت پلیس امریکا موجب بروز حوادث تراژیک در امریکا می شود. همچنانکه شهروندان امریکایی با نامگذاری 22 اکتبر به عنوان روز ملی مبارزه با خشونت پلیس به تظاهرات علیه دستگاه پلیس این کشور می پردازند.
خشونت پلیس، به خصوص علیه اقلیت‌ها و رنگین‌پوست‌ها در ماه‌های اخیر جنجال زیادی به راه انداخته است. این ناآرامی ها زمانی اوج گرفته که در کل آمریکا بحث داغی درباره نحوه رفتار ماموران پلیس با جوانان سیاه پوست جریان دارد. شروع این بحث ها تابستان سال گذشته و پس از کشته شدن مایکل براون، جوان 18 ساله سپاه پوست در فرگوسن در ایالت میسوری به ضرب گلوله یک مامور پلیس سفید پوست بود. تظاهرات در اعتراض به قتل مایکل براون نیز در مواردی به خشونت گرایید، به ویژه پس از آنکه یک هیئت منصفه عالی محلی تصمیم گرفت علیه این افسر پلیس هیچ جرمی اعلام نکند.
از دیگر شواهد ساختمندی تبعیض نژادی در آمریکا این است که بیشترین آمار بیکاری، زندانی ها و تحصیلات پایین تر به سیاهان و سایر رنگین پوستان اقلیت تعلق دارد. امکان به دست آوردن امتیازها و شغل های بهتر برای سیاه پوستان بسیار کم است. با وجود همه قوانین ضد تبعیض نژادی ، ذهنیت های تبعیض نژادی همچنان به قوت خود باقی است. همچنین در ایالت های آمریکا به ویژه ایالت های جنوبی، برخورد نیروهای امنیتی و پلیس با افرادسفیدو سیاه از یکدیگر متفاوت است. درهمین راستا بارها بی دلیل جوانان سیاه پوست موردحمله و تیراندازی قرارمی گیرند، در صورتی که به ندرت با سفیدپوستان این گونه رفتار می شود. در واقع می توان چنین ارزیابی کرد که در پیش زمینه ذهنی پلیس آمریکا تبعیض نژادی و اینکه یک سیاه پوست بیشتر از سفید پوست به طرف مسائل جنایی جذب می شود، وجود دارد. به همین دلیل جوانان سیاه پوست آمریکایی که نظاره گر این تبعیض نژادی هستند، به خیابان ریخته و با پلیس درگیر می شوند.
در مجموع باید گفت افزایش موج اعتراضات در شهرهای مختلف آمریکا علیه تبعیض نژادی به خصوص خشونت پلیس طی سال های اخیر نشانگر آن است که جامعه سیاهان وسایر اقلیت های رنگین پوست در آمریکا بیدار شده است و به دنبال احقاق حقوق از دست رفته خود و پایان تبعیض ساختمند در این کشور است. به نظر می رسد اگر این روند اعتراضی در کنار اعتراض به سایر اشکال تبعیض درآمریکا (نظیر تبعیض اقتصادی، تبعیض مذهبی و ظلم به مسلمانان در قالب اسلام هراسی و.....) قرارگیرد، به زودی شاهد افزایش جنبش های مردمی و اعتراضی علیه نظام سرمایه داری و سردمداران صهیونیستی در آمریکا خواهیم بود.
جواد مددی
