الوقت_ شاید در نوسانات قیمت نفت به اهمیت استراتژیک و سیاسی این کالا بیشتر پی برده می شود و غول های نفتی از این ماده خام به عنوان سلاح در مناسبات منطقه ای و بین المللی استفاده می کنند. عربستان سعودی به عنوان بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده نفت جهان، در اجلاس ماه نوامبر اوپک در وین از تصمیم «کاهش تولید برای افزایش قیمت»، طفره رفت و علی النعیمی وزیر نفت سعودی، این استدلال را مطرح کرد که اگر من ظرفیت را کاهش دهم، جای مرا دیگر تولیدکنندگان غیراوپک خواهند گرفت. تحلیلگران اقتصادی و کارشناسان سیاسی معتقدند که عربستان از مسئله کاهش قیمت اهدافی را دنبال می کند که به بیان بهتر «دلایل اقتصادی با انگیزه های سیاسی» در روندهای کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت، بهترین تعریف برای این کنش عربستان به شمار می رود.
فارغ از اینکه افزایش عرضه و کاهش تقاضا در سطح جهانی همواره مسئله ای مهم در بحث کاهش قیمت جهانی نفت بوده است، اما در این میان بازی های ژئوپلیتیکی و رقابت های جهانی و منطقه ای همواره متغیر مهمی در این میان بوده است. تقدم دلایل اقتصادی همچون حفظ سهم بازار، تحت شعاع قرار دادن نفت شیل آمریکا و حفظ اهمیت نفت در مقابل انرژی های غیرفسیلی و تجدیدپذیر از مهمترین دلایل عربستان است. اما در این رهگذر سعودی ها انگیزه های سیاسی را در تحولات بازار نفت دنبال می کنند. فشار بر روسیه، ایران و تلنگر به ایالات متحده به عنوان شریک استراتژیک از مهمترین این عوامل به شمار می رود. در واقع عربستان در کوتاه مدت انگیزه های سیاسی را دنبال می کند و در میان مدت و تا حدی بلندمدت دلایل اقتصادی. با توجه به اهمیت دلایل اقتصادی در ادامه به این متغیرها اشاره می شود.
استدلال تصمیم گیرندگان عربستان این است که کاهش قیمت نفت به کمتر از 50 دلار و حتی تا 20 دلار، باعث خواهد شد تا انگیزه شرکت‌های خصوصی و حفاری تولید نفت در امریکا به شدت کاهش و برخی از قرارداد‌های این شرکت‌ها لغو شود. چرا که با توجه به هزینه های بالای تولید نفت در آمریکا، ماندن طولانی مدت قیمت ها در محدوده زیر 50 دلار سبب غیر اقتصادی شدن این پروژه ها خواهد شد و این مسئله منجربه خروج سرمایه از بخش نفت امریکا و از دست دادن قابلیت عرضه این کشور خواهد شد و در نهایت، آمریکا همچنان در بازار نفت، وابسته به نفت خارجی خواهد بود.
استدلال دوم عربستان این است که به دلیل افزایش تولید نفت و ورود تولیدکنندگان جدید با قابلیت های جدید در آینده مثل عراق، بازار در آینده بیش از پیش اشباع خواهد شد. بنابراین حفظ سهم بازار و از میان به در کردن رقبا، عاملی مهم برای حفظ برتری در این میان محسوب می شود. اقدام عربستان به ارائه تخفیف به خریداران خود در مناطق مختلف جهان بخشی از این رقابت را چه در داخل کارتل نفتی اوپک و چه خارج از آن آشکارتر می سازد. بنابراین شاهد یک نوع رقابت درون گروهی برای از دست ندادن سهم بازار در میان اعضای اوپک هستیم.
در یک جمع بندی باید گفت که با توجه به این سیاست چندوجهی ریاض، در کوتاه مدت شاهد افزایش فشار بر روسیه و ایران خواهیم بود و در میان مدت هم اگر عربستان بتواند ضررهای کاهش قیمت نفت بر بودجه خود و هزینه های رو به افزایش داخلی را با ذخایر عظیم میلیارد دلاری متعادل سازد، در بلندمدت شاهد غیراقتصادی شدن پروژه های نفت شیل و بازگشت تعادل به عرضه و تقاضا در بازار خواهیم بود. بنابراین انتظار افزایش قیمت در ماه‌های پیش رو چندان منطقی به نظر نمی رسد.
