الوقت- پرونده جفری اپستین به یکی از جنجالیترین رسواییهای تاریخ معاصر آمریکا تبدیل شده است؛ پروندهای که پای شبکهای از نخبگان مالی، سیاسی و اجتماعی را به اتهام سوءاستفاده و قاچاق جنسی دختران زیر سن قانونی به میان کشید. حضور چهرههای برجسته سیاسی، از جمله بیل کلینتون و دونالد ترامپ، در حاشیه محافل اجتماعی اپستین، همراه با مخفیکاری سازمانهای اطلاعاتی، و مرگی مشکوک در بازداشت، زمینهساز شکلگیری گمانهزنیهایی شده است که این رسوایی را نه صرفاً یک شبکه مجرمانه، بلکه ابزاری برای اعمال نفوذ و کنترل سیاسی میدانند.
برخی تحلیلها مدعیاند که اپستین در چارچوب پروژهای سازمانیافته از سوی «لابی صهیونیستی» فعالیت میکرده؛ پروژهای که هدف آن، به دام انداختن نخبگان قدرت در واشنگتن از طریق پروندههای اخلاقی و سپس اعمال فشار بر آنان با تهدید افشای رسانهای بوده است.
چندی پیش ویدئویی از دنی جونر فیلمساز آمریکایی در شبکههای اجتماعی منتشر شده که میگوید: «اپستین به نفع دستگاه اطلاعاتی اسرائیل کار میکرد. تنها همین واقعیت که ایهود باراک (وزیر جنگ سابق رژیم) دائم در آپارتمانش بود و در دفترش رفتوآمد داشت، خودش نقش هماهنگکننده او را نشان میدهد.»
آنچه این شایعات را تقویت کرد انتشار بیش از ۱۰۰ هزار ایمیل هک شده در اکتبر سال ۲۰۲۴ بود. بخشی از این ایمیلها متعلق به ایهود باراک، وزیر جنگ پیشین اسرائیل بین سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۱ بود.
محکمترین شواهد از سوی افرادی مطرح میشود که اپستین را از نزدیک میشناختند؛ کسانی که با آگاهی از هزینههای سنگین افشاگری، حاضر شدند سکوت را بشکنند. آری بنمناشه، افسر پیشین اطلاعاتی اسرائیل، مدعی است که جفری اپستین و گیسلاین مکسول در چارچوب یک عملیات موسوم به «تله عسل» برای موساد فعالیت میکردند؛ عملیاتی که هدف آن، جمعآوری اطلاعات و باجگیری از نخبگان سیاسی و اقتصادی جهان بود.
بهگفته او، این شبکه از دهه ۱۹۸۰ فعال بوده و بنمناشه شخصاً در همان سالها با اپستین و مکسول دیدار داشته است؛ دیدارهایی که همزمان با معاملات تسلیحاتی تحت نظارت رابرت مکسول، پدر گیسلاین، انجام میشد. رابرت مکسول که بعدها بهعنوان یکی از عوامل تأییدشده موساد شناخته شد، در سال ۱۹۹۱ به شکلی مرموز جان باخت. مراسم تشییع جنازه او با حضور چندین نخستوزیر اسرائیل برگزار شد و شیمون پرز شخصاً در ستایش او سخنرانی کرد. آیا این زنجیره وقایع صرفاً یک تصادف است؟ بعید به نظر میرسد.
بهگفته او، اپستین دوربینهایی در خانههایش داشته و از افراد قدرتمند حین ارتباط با قربانیان تصاویری ضبط میکرد تا بعدا از آنها استفاده اطلاعاتی یا باجگیری کند.
اپستین چندین گذرنامه داشت که از ویژگیهای بارز جاسوسی است. ناظران بر این باورند که اگر اپستین مأمور رسمی موساد هم نبوده، اما بهعنوان یک مهره برای تحقق اهداف سیاست خارجی رژیم صهیونیسـتی عمـل میکرده است.
استراتژی اسرائیل برای نفوذ در محافل قدرت در آمریکا بویژه راس نهاهای قدرت سیاسی از جمله کنگره و دولت و دو حزب اصلی از دیرباز در صدر اقدامات تلآویو برای حفظ منافع رژیم در سیاستگذاریهای ایالات متحده قرار داشته است و گاه این اعمال نفوذ چنان آشکار بوده که حتی اعتراض مقامات کاخ سفید را نیز در پی داشته است.
نیکسون که گفته میشود با نقشآفرین موساد در پرونده رسوایی واترگیت از قدرت کنار رفت، در مکالماتی که بعدها توسط اسند ویکی لیکس منتشر شد، شدیداً نفوذ گسترده صهیونیستها در کاخ سفید را مورد انتقاد قرار داده بود.
در یک مکالمه در سیزدهم فوریه ۱۹۷۳، نیکسون به چارلز کولسون، مشاور خود می گوید که "ذات این افراد ( صهیونیستها) عوض نمی شود. این یهودیها خلق و خوی تهاجمی دارند، جان آدم را می گیرند. آدم تهوعش میگیرد".
نیکسون به اچ. آر. هالدمن میگوید: «یهودیان در سراسر این دولت حضور دارند.» نیکسون گفت که یهودیان باید با قرار دادن کسی که «مسئول غیریهودی» در سازمانهای کلیدی است، تحت کنترل قرار گیرند. رئیسجمهور اظهار داشت: «واشنگتن پر از یهودی است. اکثر یهودیان بیوفا هستند.»
این نوارها دیدگاه های رئیس جمهور وقت آمریکا را در مورد اسرائیل و احتمال کشانده شدن منطقه به سوی جنگی دیگر، تنها شش سال پس از نبرد "شش روزه" سال ۱۹۶۷ را افشا کرد.
اگرچه نیکسون این بعدها با سفر به سرزمینهای اشغالی سعی کرد تا این اظهارات را تلطیف کند اما این دیدگاه بدبینانه فقط مختص به او نبود و یک نظرسنجی در سال 1987 توسط سیبیاس نیوز/نیویورک تایمز نشان داد که 33 درصد از عموم مردم معتقدند که یهودیان آمریکا منافع اسرائیل را بالاتر از منافع ایالات متحده قرار میدهند؛ این رقم در نظرسنجی سال 1992 توسط اتحادیه ضد افترا بنای بریث 35 درصد بود. این یافتهها که در سی سال گذشته ثابت بودهاند، همچنین نشان میدهند که 20 درصد دیگر از آمریکاییها میگویند که نمیدانند وفاداری یهودیان به کجا بستگی دارد.
اسرائیل از همان اولین روزهای تشکیل این رژیم در سال 1947 یک کمپین تهاجمی جاسوسی در ایالات متحده انجام داده است. این جاسوسی ها به حدی بود که دو طرف در سال ۱۹۵۱ توافق کردند که از یکدیگر جاسوسی نکنند اما صهونیستها هرگز به این عهد در ظاهر هم وفادار نبودند به صورتی که اسرئیل یکی از دوازده کشوری است که توسط مرکز ملی ضد اطلاعات (NACIC) به عنوان فعال علیه منافع ایالات متحده شناسایی شده است.
جان داویت، رئیس سابق بخش امنیت داخلی وزارت دادگستری، میگوید در طول جنگ سرد، متخصصان ضدجاسوسی ایالات متحده «اسرائیل را دومین سرویس اطلاعاتی خارجی فعال در ایالات متحده میدانستند.» هنگامی که در سال 1996، سازمان سیا سرانجام اسرائیل (و فرانسه) را به دلیل «مشغول بودن گسترده به جاسوسی» علناً افشا کرد، دفتر حسابداری عمومی ایالات متحده (GAO) نیز گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه اسرائیل «تهاجمیترین عملیات جاسوسی را علیه ایالات متحده در مقایسه با هر متحد دیگری انجام میدهد.
جان کریاکو از اعضای سابق سازمان سیا نیز با اشاره به اینکه در همان روز اول ورودش به سازمان (۱۹۹۰) درباره جاسوسی اسرائیل از آمریکا به او هشدار داده شده بود گفته که در آن زمان افبیآی ۱۸۷ جاسوس اسرائیلی را در داخل آمریکا شناسایی کرده بود، اما هیچکس کاری در اینباره نمیکرد».
در این میان جریان رسانهای نیز بارها به حضور گسترده چهرههای نظامی و امنیتی اسرائیلی در پوشش خبرنگار و گزارشگر و تهیه کننده و ... اذعان داشته اند. به گزارش مینتپرس، باراک راوید، خبرنگار کاخ سفید در اکسیوس، و شاچار پلد و تال هاینریش، تهیهکنندگان سابق سیانان، همگی از فارغالتحصیلان واحد ۸۲۰۰ اسرائیل - واحد عملیات مخفی، جاسوسی و جنگ سایبری در ارتش صهیونیستی- هستند.
در این گزارش گفته شده پلد، تهیهکننده سیانان، علاوه بر سه سال خدمت به عنوان افسر در واحد ۸۲۰۰، پیش از پیوستن به این شبکه خبری، به عنوان تحلیلگر با سازمان جاسوسی اسرائیل، شین بت، نیز همکاری داشت. پلد پس از سیانان، به عنوان متخصص ارشد رسانه در گوگل مشغول به کار شد.
اما پیش از دوران پلد در سیانان، این شبکه از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، تال هاینریش، فارغالتحصیل واحد ۸۲۰۰، را به عنوان تهیهکننده میدانی و میز خبر برای دفتر اورشلیم خود استخدام کرده بود. هاینریش اکنون به عنوان سخنگوی بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، فعالیت میکند.
به گزارش مینتپرس، مأموران سابق واحد ۸۲۰۰ همچنین نرمافزار بدنام پگاسوس را که برای نظارت بر روزنامهنگاران، فعالان و سران کشورها در سراسر جهان استفاده میشود، ساختهاند.
در جمعبندی، شواهد، افشاگریها و سوابق تاریخی نشان میدهد که نام اسرائیل در پرونده جفری اپستین یک حاشیه اتفاقی نیست. نقش او بهعنوان ابزاری برای جمعآوری اطلاعات، باجگیری و اعمال نفوذ سیاسی در راستای منافع اسرائیل، فرضیهای جدی و قابل تأمل است. سکوت نهادهای آمریکایی و بسته ماندن بسیاری از زوایای این پرونده نیز بیش از هر چیز نشان میدهد که پای یک شبکه نفوذ قدرتمند در میان است؛ شبکهای که افشای کامل آن همچنان خط قرمز به شمار میرود.
