سایت تحلیلی خبری الوقت | Alwaght Website

انتخاب سردبیر

خبر

بیشترین بازدید

روز هفته ماه

پرونده ها

دکترین امنیت ملی آمریکا در دوران ترامپ

دکترین امنیت ملی آمریکا در دوران ترامپ

undefined
بازسازی غزه؛ چالش‌ها، مخاطرات و سناریوها

بازسازی غزه؛ چالش‌ها، مخاطرات و سناریوها

undefined
طالبان و پاکستان؛ از هم‌پیمانی تا دشمنی

طالبان و پاکستان؛ از هم‌پیمانی تا دشمنی

undefined
کاروان‌های دریایی کمک به غزه

کاروان‌های دریایی کمک به غزه

undefined
جنگ 12 روزه

جنگ 12 روزه

undefined
گاه‌شمار جنگ غزه

گاه‌شمار جنگ غزه

undefined
توافق صلح ایران و عربستان

توافق صلح ایران و عربستان

undefined
طوفان الاقصی

طوفان الاقصی

تندروهای صهیونیست‌ باد کاشتند پس طوفان درو می‌کنند!
فراز و فرود مناسبات ترکیه و عربستان

فراز و فرود مناسبات ترکیه و عربستان

undefined
معامله قرن

معامله قرن

undefined
اختلافات ترکیه و آمریکا

اختلافات ترکیه و آمریکا

undefined
New node

New node

تحولات ترکیه

تحولات ترکیه

undefined
آزادسازی موصل

آزادسازی موصل

آزادسازی موصل یا نبرد بازپس گیری موصل از اشغال گروه تروریستی داعش، عملیات نظامی منظم و کلاسیکی است که از روز دوشنبه ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶ به فرمان حیدر العبادی نخست وزیر عراق برای پس گرفتن موصل از سیطره داعش آغاز شد. موصل مرکز استان نینوا و دومین شهر بزرگ عراق در تابستان ۲۰۱۴ به اشغال گروه داعش درآمد و از آن زمان ابوبکر بغدادی، خلافت خودخوانده خود را در این هشر استقرار نمود. عملیات آزادسازی موصل از نوع جنگ‌های شهری منظم به شمار می‌رود.
آزادسازی حلب

آزادسازی حلب

پس از آن که دیدبان حقوق بشر سوریه مستقر در لندن؛ اوایل هفته جاری اعلام کرد که 60 درصد از مناطق شرقی حلب توسط ارتش سوریه از اشغال گروه‌های تروریستی آزاد شده است، حال منابع خبری امروز اعلام کرده‌اند؛ با پیشروی سریع و برق‌ آسای ارتش سوریه طی چند روز گذشته، مناطق تحت کنترل دولت سوریه در شرق حلب، به میزان 80 درصد رسیده است.
New node

New node

New node

New node

سازمان القاعده

سازمان القاعده

سازمان القاعده القاعده پس از 2001 دچار دگرگوني‌هاي چشم¬گيري شد. ساختار هرمي آن جاي خود را به ساختاري داد كه زيرمجموعه‌ها در آن با استقلال عمل فعاليت مي‌كردند. اين تحول اگرچه تسلط مركز بر پيرامون را تقليل داد اما بر گستره و توالي عمليات القاعده در كشورهاي مختلف خاورميانه افزود. با اين حال توان عملياتي كلان القاعده در اثر اين دگرگوني تا حدود زيادي تحليل رفت. القاعده پس از بمب‌گذاري‌هاي لندن در 2005، تاكنون نتوانسته است عمليات موفقيت آميزي در كشورهاي غربي انجام دهد. افزون بر اين، گسترش دامنۀ منطقه اي فعاليت هاي القاعده به كشته و دستگير شدن بسياري از رهبران و كادرهاي اصلي آن انجاميد. با اين حال تمامي اين چالش‌ها مانع تداوم فعاليت القاعده نشد. زيرمجموعه هاي آن در عراق، يمن، افغانستان، پاكستان، سومالي و ديگر كشورها و مناطق فعال باقي ماندند. تشكيلات القاعده تشكيلات القاعده در سال 1988 توسط اسامه بن لادن جهت مبارزه با "اتحاد جماهير شوروي" در افغانستان تأسيس شد. القاعده از سازمان "مكتب الخدمة" كه هدف آن مسلح‌ كردن و آموزش مجاهدين اسلامي براي جنگ با شوروي بود گسترش و پيشرفت يافت. اين سازمان از حمايت و پشتيباني دولت‌هاي اسلامي به ‌ويژه عربستان سعودي و پاكستان و همچنين ايالات متحده آمريكا برخوردار بود. در سال 2000 ايمن ظواهري سازمان "جهاد اسلامي مصر" را با سازمان القاعده ادغام كرد و به شخص دوم اين تشكيلات تبديل شد. خاستگاه اصلي القاعده را بايد "وهابيت" برشمرد كه خود ريشه در جنبش سلفي، مذهب حنبلي و پيروان اهل حديث دارد. رهبران، نظريه پردازان و بسياري از اعضاي القاعده يا وهابي‌اند يا از پيروان مذاهب حنبلي و حنفي كه به وهابيت تمايل زيادي دارند. القاعده را جنبشي سلفي نيز دانسته‌اند، زيرا پيشوايان آن، يعني "احمد بن حنبل" و "ابن تيميه" از نخستين مدعيان سلفي‌گري بوده‌اند. اين تفكر با دريافت خاص خود از توحيد و تكيه بر استدلال‌هاي ظاهرگرايانه بسياري از مسلمانان را كافر مي‌داند و نوك اين ويژگي تكفيري خود را به طور خاص متوجه شيعيان كرده است. ايدئولوژي القاعده بر چهار ركن سلفي‌گري، راديكاليسم، شيعه ستيزي و غرب ستيزي استوار است. از آنجا كه دو ركن آخر بر آمده از ويژگي سلفي‌گري است، به اختصار مي‌توان آن را ايدئولوژي "سلفي راديكال" ناميد. از نگاه آنان، دين يك نظام ساده حقوقي است كه از جانب خداوند براي رهايي بشر از عذاب دنيوي و اخروي نازل شده و تكاليفي را بر او واجب كرده است. به همين دليل بشر براي سعادت دنيا و آخرت بايد به عبادت و اطاعت خدا بپردازد. به رغم تداوم فعاليت، القاعده از نيمۀ دهۀ گذشته دچار چالش‌هاي بزرگي شد كه آيندۀ آن را در هاله‌اي از ابهام فرو برد. چهار چالش عمدۀ القاعده در اين سال ها به ترتيب اهميت عبارتند از: - تنزل جايگاه در جهان اسلام: در نظرسنجي هاي پس از يازده سپتامبر، القاعده از مقبوليت و محبوبيت قابل توجهي در كشورهاي اسلامي برخوردار بود. اين جنبش در ذهن بسياري از مسلمانان متشكل از جهادگراني بود كه پس از آزادسازيِ افغانستان از اشغال ملحدان، مبارزه با ظلم و ستم در ابعاد داخلي (در برابر رژيم‌هاي فاسد منطقه) و خارجي (در برابر امريكا و غرب) و دفاع از منافع جهان اسلام را سرلوحۀ فعاليت هاي خود قرار داده‌اند. اين نوع نگاه در ابتدا با توجه به گفتمان ظلم‌ستيز و جهادگرايانۀ القاعده چندان غيرمنتظره نمي‌نمود. اما با روشن شدن پيامدهاي عملكرد القاعده بر جهان اسلام، به ويژه اشغال افغانستان و عراق و نيز گسترش فعاليت‌هايي كه بيش از هر چيز جان و مال مسلمانان و بي‌گناهان را هدف مي‌گرفت، طرفداري از گفتمان القاعده به تدريج رو به كاهش نهاد. به طور مشخص از سال‌هاي 2005 و 2006 محبوبيت القاعده و پشتيباني از آن در ميان مسلمانان رو به تنزل نهاد، به نحوي كه در 2010 طرفداري از القاعده نسبت به 2001 به نيم كاهش يافت. تنزل هواداري از القاعده به معناي كاهش حمايت پرسنلي و مالي به ويژه از زيرمجموعه‌هاي اين سازمان مي‌باشد. پيامدهاي اين واقعيت را در عراق، يمن و مغرب شاهد بوديم؛ - بهار عربي: دومين چالش، خيزش‌هاي فراگير و مردميِ 2011 در خاورميانه مي‌باشد. اين تحركات در سه جهت براي القاعده پيامدهاي منفي در بر داشت: نخست آنكه تبليغات عليه رژيم‌هاي حاكم كه پيشتر يكي از ابزارهاي اساسي القاعده براي جلب حمايت و توجيه عملكردش نزد مسلمانان بود، با توجه به حضور گستردۀ مردم در اعتراضات ضدرژيم، كارآيي خود را در جذب نيروهاي جوان و پشتيباني مالي از القاعده در ميان شهروندان عرب از دست داد. دوم آنكه تقريباً تمامي نيروهاي فعال در زندگي سياسيِ منطقه – به جز القاعده – در اين تحولات حضور داشتند. تصويري كه دوري القاعده از جوامع عربي را به خوبي به نمايش گذاشت. سوم آنكه، مردمي بودن تحولات و حاشيه‌اي بودن نقش آمريكا و در واقع غافلگيريِ اين كشور از سرعت و گسترۀ تحولات و نيز تضاد آمريكا با برخي از رژيم‌هاي عرب، امكان بهره‌گيري تبليغاتي القاعده از حضور امريكا را از بين برد؛ - حذف رهبر كاريزماتيك: مرگ بن لادن بزرگترين چالش القاعده در طول سال‌هاي فعاليت آن بود. جنبش‌هاي اسلام‌گرا اغلب بر محور شخصيتي كاريزماتيك و نيرومند به فعاليت مي‌پردازند. نگاهي به جنبش‌هاي اسلام‌گراي قرن بيستم در خاورميانۀ عربي نشان مي‌دهد كه حذف رهبريِ كاريزماتيك از صحنه، اغلب به معناي زمين‌گير شدن و آغاز زوال چنين جنبش‌هايي بوده است. افزون بر اين، شخصيت جذاب و محبوبيت بن لادن در ميان اعضاي القاعده و توان سخنوريِ وي نقشي اساسي در تحكيم وحدت سازمانيِ القاعده داشته است. مرگ بن لادن علاوه بر حذف چهرۀ كاريزماتيك و وحدت‌بخشِ القاعده، اين جنبش را با چالش جانشيني روبه رو كرد؛ - بحران جانشيني: هشت هفته پس از مرگ بن لادن اعلام شد كه أيمن الظواهري به جانشيني وي انتخاب شده است. اين فاصلۀ زماني به خوبي گوياي اختلافات دروني القاعده بر سر انتخاب جانشين است. حتي اگر اين تأخير را، بنا بر تحليلي، ناشي از دشواري برگزاري سريع نشست اعضاي عالي‌رتبۀ القاعده براي انتخاب رهبر بدانيم، عدم بيعت زودهنگام زيرمجموعه هاي القاعده اين تحليل را زير سوال برد. تأخير در بيعت ساير زيرمجموعه هاي القاعده، نشان از تأثير چالش جانشيني بن لادن بر وحدت سازماني القاعده مي باشد. افزون بر فقدان اجماع بر سر الظواهري، وي چهره‌اي كاريزماتيك به حساب نمي‌آيد و از شخصيت و قدرت سخنوري بن لادن و اثرگذاري وي در رهبران و كادرهاي القاعده برخوردار نيست. از ديد برخي وي بيشتر براي مديريت يك اداره يا شركت مناسب است تا رهبري يك جنبش جهاني. مجموعۀ چهار چالش فوق، القاعده را در بستر اصلي و در حال دگرگوني فعاليتش، خاورميانه، به حاشيه رانده است. مرگ بن لادن بزرگترين ضربه‌اي بود كه به القاعده وارد شد. اگرچه الظواهري به عنوان ايدئولوگ القاعده معروف است اما وي به وضوح از صفات لازم براي رهبري جنبشي گسترده همچون القاعده برخوردار نيست. وضعيت فعلي القاعده در حالي كه كمتر از سه سال از كشته شدن اسامه بن لادن، بنيان گذار القاعده نگذشته است كه طيف هاي جوان‌تر و نوظهور القاعده پاگرفته و اقدامات انتحاري را در برخي از كشورهاي منطقه انجام مي دهند. اين در حالي مي باشد كه در سال هاي گذشته، القاعده به لحاظ سازماني و ايدئولوژي در مسير تنزل و عقب نشيني بود. روند ظهور مجدد اين سازمان تروريستي در برخي از كشورهاي منطقه را مي توان به شرايط بحراني و بعضاً هرج و مرج داخلي اين كشورها بي ارتباط ندانست. چرا كه خلأ ايدئولوژي در جهان عرب به واسطه شكست حكومت‌هاي اصلاح طلب، بازار سازمان القاعده و ايدئولوژي القاعده گرايي را در جهان عرب رونق بخشيده است. به بيان ديگر، بسياري از مخالفان انقلاب هاي عربي، كه خواهان حفظ ديكتاتورهاي سابق در قدرت بودند و يا خواهان قدرت‌يابي ديكتاتورهاي ديگر و بعضاً بازگشت آن‌ها بودند، نسل جديدي از القاعده نوين را پايه گذاري كرده‌اند. سازماني كه بسياري از اعضاي قديمي و كليدي آن در سال‌هاي گذشته كشته شدند، با گفتمان جديد و با هدف تغيير در جهان اسلام، تنها از طريق جهاد خشونت‌آميز و تروريسم، سعي در پياده نمودن پارادايم خود دارند. در اين بين جماعت اخوان المسلمين به عنوان دشمن محوري القاعده، كه چند سالي در مسير تسلط بر سياست‌هاي جهان عرب، تغييراتي را به وجود آورد، نقش مهمي در تقويت اين گروه نوين بازي كرد. هر چند كه اخوان در ادامه حركت خود، دچار چالش هاي جدي شده است، اما توانست اثبات كند كه تغيير واقعي در جهان عرب بدون تروريسم و اقدامات خشن هم امكان دارد. بر همين اساس، بسياري از تحليلگران، ظهور نسل جديد از گروه القاعده را پيش بيني كردند. نكته قابل تأمل اينكه، نوظهوران و وابستگان به القاعده نوين خيز بلندي از دمشق تا بغداد و بيروت برداشته اند و در سال گذشته خشونت و افراطي‌گرايي هاي فراواني را انجام داده اند. القاعده اي كه در عراق صحبت از شكست و محو جدي آن بود، مجدداً احيا شده و اقداماتي مرگبارتر از گذشته انجام مي‌دهد. امروز گروه دولت اسلامي عراق و شام، داعش بار ديگر براي به دست گرفتن مناطق غربي عراق در حال جنگيدن است. حتي اين گروه با ائتلاف با جبهه النصره در سوريه شكوفاتر شده است و به همراه يكديگر براي نابودي منطقه تلاش مي كنند. بر همين اساس، خشونت فرقه اي بين شيعه و سني چندين برابر شده است. بسياري از جهادي‌هايي كه از اروپا روانه سوريه شده‌اند در آتش القاعده نوين در حال سوختن مي باشند. تلاش گردان‌هاي تروريستي چون (گردان‌هاي عبدا… عزام) براي كشاندن جنگ فرقه‌اي از سوريه به لبنان و عراق است. حتي حمله به سفارت ايران در بيروت و ساير اقدامات انتحاري چون بمب گذاري را در مناطق شيعه نشين در دستوركار خود دارند
گروه داعش

گروه داعش

دولت اسلامي عراق و شام يا داعش به عنوان گروهي منشعب از القاعده محسوب مي شود كه از منظر گرايشات عقيدتي و فكري و همچنين جنبه رفتاري رويكرد يكساني با القاعده دارد. با اين حال رفتارهاي اين گروه تروريستي در طول يك دهه گذشته و به خصوص چند سال اخير نشانگر راديكال تر و خشن تر بودن اين گروه در مقايسه با القاعده است و داعش با توجه به جدايي از القاعده و پيدايش اختلافاتي بين آن دو به عنوان مخوف‌ترين و قدرتمندترين گروه تروريستي در عرصه خاورميانه ظهور كرده است. هر چند كه داعش در شكل كنوني آن محصول بحران سوريه و گسترش اختلافات و منازعات منطقه اي بعد از 2011 است، اما ريشه ها و روند قدرت گرفتن آن به دوره پس از صدام در عراق يعني از سال 2003 به بعد مربوط است. حمله آمريكا به عراق در سال 2003 فرصت و فضاي مناسبي را براي حضور و نقش آفريني گروههاي مسلح و تروريستي مختلف از جمله گروههاي مرتبط با القاعده در اين كشور بوجود آورد. بر اين اساس گروههاي مسلح مختلفي به خصوص در سالهاي پس از 2004 در عراق ظهور كرد كه با جذب نيرو و منابع مالي در تلاش بودند كه با نيروهاي نظامي آمريكايي و همچنين نيروهاي عراقي مقابله كنند. يكي از مهمترين اين گروهها جماعه التوحيد و الجهاد بود كه به رهبري ابومصعب زرقاوي در سال 2004 تشكيل شد. پس از آنكه زرقاوي بيعت خود با اسامه بن لادن رهبر القاعده را اعلام كرد به تنظيم القاعده في بلاد الرافدين تبديل شد و همچنين به اين گروه القاعده عراق نيز اطلاق مي شد. زرقاوي بعد از آزادي از زندان در اردن در سال 1999 رهبري بخشي از داوطلبان جهادي در افغانستان را برعهده داشت، اما در سال 2001 از اين كشور به شمال عراق فرار كرد و در آنجا به گروه انصارالاسلام پيوست و سپس با ايجاد القاعده عراق، وفاداري خود به رهبري شبكه جهاني القاعده را بيان داشت. القاعده عراق به تدريج به اصلي ترين گروه تروريستي در عراق تبديل شد و بيشترين انفجارها و اقدامات تروريستي از سوي اين گروه صورت گرفت. از جمله مهمترين اقدامات القاعده عراق كه در پي ايجاد فتنه مذهبي و جنگ داخلي در عراق بود، انفجار حرم شريف امامين عسگرين در سامرا در سال 2006 بود. اين تشكل عمليات تروريستي خود را به اندازه اي افزايش داد كه به يكي از قوي ترين گروههاي مسلح در صحنه عراق تبديل شد و شروع به گسترش نفوذ خود در مناطق گسترده اي از عراق كرد تا اينكه در سال 2006،‌ زرقاوي علنا در يك نوار ويدئويي تشكيل آنچه را " شوراي مجاهدين" خواند به سركردگي عبدالله رشيد البغدادي اعلام كرد. پس از كشته شدن زرقاوي توسط نيروهاي آمريكايي در سال 2006، ابوحمزه المهاجر به سركردگي اين گروه تعيين شد و در پايان همان سال دولت اسلامي عراق به سركردگي ابوعمر البغدادي تشكيل شد. دولت اسلامي عراق به عنوان گروهي تروريستي و شاخه القاعده در عراق در شكل جديد خود تحت رهبري ابوعمر البغدادي تلاشهاي خود براي ايجاد ناامني در عراق را ادامه داد، با اين حال اين گروه از سال 2008 با افول و كاهش قدرت و تاثيرگذاري در عراق مواجه شد. شكل گيري نيروهاي الصحوه يا بيداري از ميان عشاير سني عراق براي مقابله با القاعده عراق و اقدامات نظامي و امنيتي در مقابل آن باعث تضعيف جدي اين گروه شد. در 19 آوريل 2010، نظاميان آمريكايي و عراقي طي يك عمليات نظامي در منطقه الثرثار، منزلي را هدف قرار دادند كه ابوعمر البغدادي و ابوحمزه المهاجر در آن حضور داشتند و پس از درگيريهاي شديد ميان دو طرف، اين منزل هدف حملات هوايي قرار گرفت و در نتيجه آن دو سركرده تروريستها به هلاكت رسيدند. يك هفته بعد، اين گروه تروريستي در بيانيه اي هلاكت البغدادي و المهاجر را رسما اعلام كرد و پس از حدود ده روز، مجلس شوراي دولت اسلامي عراق تشكيل جلسه داد و ابوبكر البغدادي را به عنوان جانشين ابوعمر البغدادي انتخاب كرد. هر چند در اين دوره دولت اسلامي عراق در مرحله ضعف بود، اما بحران سوريه فرصتهاي نويني را براي اين گروه ايجاد كرد و البغدادي با بهره گيري از آن توانست به جايگاه و نقش آفريني عمده اي در معادلات عراق و سوريه بپردازد. بحران سوريه از چند منظر باعث ايجاد فرصت براي گروه تروريستي دولت اسلامي عراق شد. اول اينكه سوريه با توجه به مجاورت جغرافيايي و پيوستگي سرزميني با عراق فضاي عملياتي مناسبي را براي افزايش قدرت و نقش آفريني اين گروه بوجود آورد. دوم اينكه گسترش بحران و رقابتهاي منطقه اي و افزايش تنشهاي مذهبي و فضاي افراط گرايانه در منطقه منابع انساني و مالي گسترده اي را براي گروه دولت اسلامي عراق فراهم ساخت. با توجه به شرايط جديد سوريه ابوبكر بغدادي يكي از معاونان خود به نام ابومحمد الجولاني را به سوريه فرستاد كه منجر به شكل گيري گروه جبهه النصره در سوريه در 2011 شد. جبهه النصره تا سال 2013 به عنوان گروهي وابسته به القاعده در سوريه معروف بود و توانست با جذب نيرو و منابع مالي به يكي از بازيگران مهم معارض در اين كشور تبديل شود. در حالي كه گزارشهاي اطلاعاتي از رابطه فكري و تشكيلاتي اين گروه با شاخه دولت عراق اسلامي پرده برداشت، در نهم آوريل 2013، ابوبكر البغدادي در يك پيام صوتي اعلام كرد كه جبهه النصره امتداد دولت اسلامي عراق است و تشكيل آنچه دولت اسلامي عراق و شام خواند با ادغام جبهه النصره و دولت اسلامي عراق اعلام كرد. اما طولي نكشيد كه يك نوار صوتي منتسب به ابومحمد الجولاني پخش شد كه در اين نوار از رابطه خود با دولت اسلامي عراق سخن گفت، اما وي ايده ادغام با اين گروه را نپذيرفت و بيعت خود را با شبكه القاعده تحت رهبري ايمن الظواهري اعلام كرد. بر اين اساس به رغم تاكيد ايمن الظواهري بر انحلال داعش و فعاليت جداگانه دولت اسلامي در عراق و جبهه النصره در سوريه، البغدادي بر ادامه حيات داعش تاكيد كرد. بر اين اساس بود كه اختلافات مهمي بين البغدادي و ايمن الظواهري و درگيريهاي بين جبهه النصره و داعش رخ داد. با اين حال داعش توانست به نقش آفريني گسترده تري در سوريه بپردازد و جايگاه خود را در اين كشور با تصرف برخي مناطق تثبيت كند. داعش پس از تقويت خود در سوريه بتدريج حضور و نقش آفريني خود در عراق را نيز گسترش داد. داعشي‌ها كه در طول سال 2013 حضور پراكنده اي در عراق داشتند، از ابتداي 2014 نقش خود در اين كشور را بسيار توسعه دادند. بر اين اساس بود كه آنها توانستند بر مناطق گسترده اي از عراق در استان الانبار مسلط شوند و شهرهاي مهم رمادي و فلوجه را به تصرف خود درآورند. هر چند نيروهاي عراقي توانستند مناطق مهمي از جمله رمادي را از كنترل داعش خارج سازند، اما شهرهايي مانند فلوجه همچنان در دست داعش باقي ماند. در حالي كه ارتش عراق در حال تشديد اقدامات اطلاعاتي و نظامي خود براي خارج ساختن داعش از فلوجه بود، مرحله جديدي از عمليات نظامي و پيشرويهاي اين گروه در استانهاي صلاح الدين، نينوا، ديالي و كركوك آغاز شد. داعش بعد از ناكامي در تصرف سامرا به موصل حمله كرد و توانست بر اين شهر مسلط شود. سپس پيشرويهاي داعش به سوي ساير مناطق عراق ادامه يافت و از جمله باعث تسلط بر تكريت شد. در حال حاضر داعش بر مناطق قابل توجهي از سوريه به خصوص قسمتهاي شرقي مانند الرقه و همچنين بخش‌هاي مهمي از مركز و غرب عراق مسلط است. در چنين شرايطي كه با گسترش توان مالي و انساني داعش و همكاري برخي گروههاي محلي با آن همراه است، تهديدات مختلف ناشي از آن در منطقه در حال گسترش است.
جنبش گولن

جنبش گولن

جنبش گولن طی سال‌های اخیر، جریانی در ترکیه رشد کرده که اگر چه خود را وامدار اندیشه‌های سعید نورسی عالم برجسته ترک می‌داند، اما از جهات گوناگون به ارائه الگویی نوین پرداخته است. این جریان که عموماً با نام رهبر آن فتح‌الله گولن آمیخته است، تحت عناوینی هم‌چون جماعت خدمت، جریان نورچی و جماعت گولن نیز شناخته می‌شود. این جریان نه تنها در ترکیه نوین به عنوان یکی از جریان های مهم شناخته شده، بلکه در سطح منطقه نیز جریانی تاثیرگذار محسوب می شود و طی سال های گذشته، رشدی فزاینده در مناطقی همچون بالکان، آسیای مرکزی و قفقاز، افریقا و حتی امریکا داشته است. شخصیت ودیدگاه های گولن درباره گولن و شخصیت او دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. برخی از شاگردان گولن به او لقب خواجه افندی داده اند؛ زیرا وی هم تحصیلات سنتی دینی داشته و هم به فلسفه غرب و به ویژه فلسفه کانت تعلقی ویژه دارد. برخی دیگر از افراد جماعت، او را به چشم حضرت مهدی (عج) نگاه می کنند. برخی دیگر او را یک واعظ ساده مذهبی می دانند که بواسطه نوع سخنرانی هایش در میان مردم مشهور شده است. برخی نیز او را یک مصلح بزرگ دینی و پیام آور صلح و آشتی اسلام با دموکراسی تلقی می کنند. مخالفان وی نیز او را فردی دروغگو و فریبکار توصیف می کنند که حتی جرات بازگشت به ترکیه را نیز ندارد. عده ای نیز اعتقاد دارند گولن با شخصیت بت گونه ای که به هوادارانش داده، تصویری نژادپرست، ناسیونالیست و بیگانه از دیگران، از جماعت خود ترسیم کرده است. تکبر و خوار شمردن کسانی که خارج از جماعت هستند، به رویه ای معمولی تبدیل شده است. به نحوی که نزد پیروان این جماعت، غیر از گولن، سایر علمای جهان اسلام بی اطلاع هستند و درک درستی از مسایل ندارند. (DAĞ, 2014) به هر حال فارغ از آنکه قضاوتی درباره تعارف فوق از گولن و شخصیت وی داشته باشیم، واقعیت آن است که امروز نام فتح الله گولن با اصطلاح اسلام روشنگر یا معتدل ترک که بسیاری از پژوهندگان از آموزه هاو جهان بینی آن با عنوان «پارادایم اسلام اجتماعی» یاد می کنند، گره خورده است.( فلاح، 207:1389-205) در حقیقت فتح الله گولن در ترکیه به عنوان پدر اسلام اجتماعی معروف است و وی را بنیانگذار و رهبر جنبش گولن می‌خوانند. همچنین برخی از کتاب های گولن از پرفروش ترین کتاب ها در ترکیه و حتی سایر کشورهای اسلامی بوده اند. مدارس او در بیش از 160 کشور جهان فعالیت می کنند و آراء و افکار وی را به شاگران خود منتقل می کنند. جماعت خدمت(جریان گولن) آنچه امروز به نام جریان گولن یا جماعت خدمت معروف است، حاصل اندیشه ها و تلاش های محمد فتح الله گولن است. وی به عنوان یکی از شاگردان مکتب نورسی، تلاش زیادی جهت مدرن کردن جنبش نور انجام داد. وی که مشهورترین واعظ، نویسنده و تدریس کننده علوم اخلاقی و الهیات ترکیه محسوب می شود، در صدر جریانی قرار گرفته که طی سال های گذشته از تاثیر به سزایی در فضای سیاسی ـ اجتماعی ترکیه و برخی دیگر از کشورهای اسلامی برخوردار بوده است. اگر چه گولن صراحتا نورجی بودن خود را به زبان نیاورده و در سخنرانی ها کمتر از سعید نورسی یاد می کند، باید این حال جریان وی عمدتا جریانی منشعب از جماعت نور تلقی می شود. گولن که هم اکنون در پنسیلوانیای آمریکا زندگی می کند، خطیبی توانا است که از سن 14 سالگی خطابه می کرده است. وی بیشتر آموزش های دینی خود را نزد پدر و در تکیه محله خود نزد علما و متصوفه فرا گرفته است. پدرش علاوه بر زبان عربی و ترکی، زبان فارسی را هم به او آموخت. وی که هیچگاه ازدواج نکرده و مجرد زندگی می کند، بحث های دینی خود را با احساسات، عواطف و بیانی رسا همراه می کند و عیبی نمی بیند که هنگام موعظه، اشکش بر گونه جاری شود. او از طریق فن خطابت و همچنین با شیوه های خاص خود مانند گریه کردن در حال سخنرانی، توجه مخاطبان را به خود معطوف کرده و نورجی ها و دیگر افراد گروه های دینی را تحت تأثیر قرار داده است. از جلسات وعظ او فیلمبرداری می‌شود و این فیلم ها میان هوادارانش دست به دست می چرخد و تکثیر می شود. همچنین مجموعه سخنرانی های فتح الله گولن در قالب کاست و سی دی در مناطق مختلف توزیع می شود. این اقدام که هم پول و هم طرفداران او را افزایش داده است، با مخالفت سایر زعمای حرکت نورجی مواجه شده و اعتراض آنها را برانگیخته است. با این حال فتح الله گولن همچنان به این شیوه تشکیلاتی خود ادامه می دهد و موفق به ایجاد شبکه ای گسترده شده است. ماهیت جریان گولن درباره این جریان، دیدگاه‌های کلان مختلفی وجود دارد. به نحوی که برخی جریان گولن را جریان بومی می دانند که از بطن جامعه و اعتقادات مذهبی مردم ترکیه برخاسته است و برخی دیگر نیز آن را جریانی وارداتی تلقی می‌کنند که توسط امریکا و سایر کشورهای غربی مورد حمایت قرار گرفته است. باید توجه داشت که فتح الله گولن در ترکیه به شخصیت افسانه ای تبدیل شده که حضور، نفوذ و سایه وی و جماعتش در محیط و فضای کلیه اماکن سیاسی، نظامی و امنیتی ترکیه سایه افکنده و وابستگی این جماعت و التزام آن به احکام اسلامی و سیاست های آن بطور واضح و شفاف مشخص نیست. در واقع این جریان به رغم تعدد و تنوع حوزه های فعالیتش، همچنان ناشناخته و مبهم به نظر می رسد و بسیاری از صاحب نظران چه در داخل و چه خارج از ترکیه، نسبت به مقاصد و نیات دراز مدت این جریان اظهار بی اطلاعی می کنند. به نحوی که هیچ کس از میزان قدرت مالی و تعداد طرفداران این جریان اطلاع درستی ندارد و معلوم نیست نفوذ گولن در دستگاه های کلیدی دولتی تا چه حد است و در صورت احراز قدرت بیشتر، چه خط مشی را پیش خواهد گرفت.
alwaght.net
مقاله

حلب میان دمشق، قسد و آنکارا؛ بازگشت ناامنی به قلب تاریخی سوریه

چهارشنبه 3 دی 1404
حلب میان دمشق، قسد و آنکارا؛ بازگشت ناامنی به قلب تاریخی سوریه
حلب، قلب معماری و تاریخ سوریه، امروز بیش از هر زمان دیگری نماد بن‌بست سیاسی و امنیتی کشوری است که هنوز راهی روشن به سوی صلح پایدار نیافته است.

 

الوقت- پس از مناطق غرب و جنوب سوریه، این بار نوبت شهر حلب در مرکز این کشور رسید تا دستخوش ناامنی و درگیری‌های مسلحانه خیابانی شود؛ تحولی که در ظاهر تبادل آتش و درگیری کوتاهی میان نیروهای دولتی سوریه و «قوات سوریه دموکراتیک» (قسد) بود، اما در عمق خود بازتاب‌دهنده بن‌بست‌های ساختاری، رقابت بازیگران خارجی و بحران حل‌نشده نظم سیاسی ـ امنیتی در سوریه پس از جنگ است. درگیری‌های خونین دوشنبه‌شب نه‌تنها جان چندین غیرنظامی را گرفت و موج تازه‌ای از آوارگی را رقم زد، بلکه نشان داد حلب دیگر صرفاً یک شهر نیست، بلکه به میدان تقاطع پروژه‌های متعارض منطقه‌ای و بین‌المللی بدل شده است.

 

روایت‌های متناقض از شروع درگیری

درگیری‌های اخیر در حلب با تبادل آتش سنگین میان نیروهای دولتی سوریه و نیروهای قسد در محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه آغاز شد.

خبرگزاری رسمی سوریه (سانا) گزارش داد که نیروهای دموکراتیک سوریه «به طور ناگهانی» چندین محله در شهر حلب، از جمله الجمیلیه و السریان را با خمپاره و موشک‌انداز هدف قرار دادند که باعث زخمی شدن غیرنظامیان و آتش‌سوزی شد.

 دفاع مدنی سوریه همچنین گزارش داد که دو کودک در اثر تیراندازی نیروهای دموکراتیک سوریه در میدان الشیحان در حلب زخمی شدند. تیم‌های دفاع مدنی از وزارت فوریت‌های پزشکی و مدیریت بحران آنها را برای درمان به بیمارستان منتقل کردند.

در این میان رسانه‌های محلی در حلب از اصابت خمپاره در اطراف بیمارستان الرازی خبر داده بودند که مصدومان و قربانیان درگیری‌ها به آنجا منتقل شدند. شبکه رسمی «الإخبارية السورية» گزارش داد که آرامش بر منطقه بیمارستان الرازی که مورد حمله قرار گرفته حاکم است و مردم منتظر رویدادهای ساعت‌های آینده هستند.

وزارت کشور سوریه در بیانیه‌ای اعلام کرد که همچنان با احتیاط و مسئولیت‌پذیری برای تضمین امنیت ساکنان محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه تلاش می‌کند و از شهروندان خواست تا با سرویس‌های امنیتی برای حفظ امنیت و ثبات در این منطقه همکاری کنند.

در این بیانیه آمده است که استقرار گسترده نیروهای امنیتی برای تضمین ثبات شهر و محافظت از ساکنان و اموال آنها انجام شده است. همچنین «هشدار روشنی به هر کسی که سعی در برهم زدن امنیت حلب یا تهدید امنیت ساکنان آن داشته باشد، داده شده است که ما مطابق با قانون و مقررات بازدارنده با آنها قاطعانه برخورد خواهیم کرد».

خبرگزاری سانا همچنین گزارش داد که تعدادی از ساکنان محله المیدان در حلب در نتیجه هدف قرار دادن مناطق مسکونی با مسلسل و توپخانه توسط نیروهای دموکراتیک سوریه آواره شده‌اند.

در مقابل، نیروهای دموکراتیک سوریه «ادعاهای مطرح شده توسط دستگاه امنیتی و نظامی دولت دمشق در مورد هدف قرار گرفتن محله های حلب توسط نیروهای ما» را تکذیب کردند.

مرکز رسانه‌ای نیروهای SDF اعلام کرد که «تحقیقات لازم بر عهده جناح‌های منشعب وابسته به دولت دمشق است که چهار ماه است با محاصره محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه و تحریک و حمله مکرر به غیرنظامیان در مقابل چشمان سازمان‌های دولتی، علیرغم توافق ۱۰ آوریل، بحران ایجاد کرده‌اند».

در این بیانیه آمده است: «این گروه‌ها تا آنجا پیش رفته‌اند که تانک‌ها و توپخانه‌ها را برای بمباران محله‌های شیخ مقصود و اشرفیه به کار گرفته‌اند، اقدامی که تشدید خطرناکی است که جان غیرنظامیان و ثبات منطقه را تهدید می‌کند».

قسد دولت دمشق را به «جعل خبر» درباره بمباران بیمارستان الرازی متهم کرد و تأکید داشت که این بیمارستان هدف هیچ حمله مستقیمی قرار نگرفته است.

در مقابل، رسانه‌های دولتی سوریه از اصابت خمپاره در اطراف بیمارستان خبر دادند و حمله به مواضع متعلق به نیروهای قسد را تکذیب کرد و افزود که این نیروها «به طور ناگهانی به نقاط استقرار» نیروهای امنیتی و ارتش حمله کرده‌اند.

 

تعطیلی شهر و موج تازه آوارگی

شدت درگیری‌ها به حدی بود که استاندار حلب ناچار شد تعلیق موقت تحصیل در تمام مدارس و دانشگاه‌های دولتی و خصوصی و همچنین تعطیلی ادارات دولتی در مرکز شهر را اعلام کند. هم‌زمان، گزارش‌ها از جابه‌جایی و آوارگی ساکنان محله‌های المیدان، اشرفیه و شیخ مقصود حکایت داشت؛ مناطقی که علی‌رغم اعلام آتش‌بس، همچنان در وضعیت ناپایدار امنیتی قرار دارند.

محله‌های کردنشین حلب که طی حدود پنج ماه گذشته تحت محاصره شدید قرار داشته‌اند، با کمبود شدید مواد غذایی، سوخت و افزایش چشمگیر قیمت‌ها مواجه‌اند. پس از آوارگی ساکنان منطقه شهبا، جمعیت این دو محله از ۲۰۰ هزار نفر فراتر رفته و فشار انسانی و معیشتی بر ساکنان به اوج رسیده است.این محله‌ها در شمال حلب، غرب رودخانه فرات واقع شده‌اند و تحت کنترل دولت موقت سوریه هستند.

نزدیکترین پست نظامی شبه نظامیان جولانی در حدود ۴۵ کیلومتری در منطقه دیر حافر قرار دارد .

پیش از این، یک کریدور وجود داشت که نیروهای قسد را در نزدیکی منبج به شمال حلب متصل می‌کرد، اما پس از سرنگونی نظام اسد، این کریدور مسدود شد.

 

واکنش دمشق؛ هشدار و آرایش نظامی

وزارت کشور سوریه با صدور بیانیه‌ای از استقرار گسترده نیروهای امنیتی برای حفظ ثبات حلب خبر داد و هشدار داد که با هرگونه تلاش برای برهم زدن امنیت شهر «قاطعانه و مطابق قانون» برخورد خواهد شد. وزارت دفاع سوریه نیز اعلام کرد که پس از خنثی‌سازی برخی مواضع آتش‌بار قسد، دستور توقف هدف‌گیری صادر شده است.

با بازگشت آرامشِ نسبی وزارت دفاع یک نشست نظامی گسترده نیز در منطقه «نبع السلام» در شمال سوریه برگزار کرد تا آمادگی‌های نظامی را در پرتو تحولات جاری بررسی کند.

وزارت دفاع دولت جولانی اعلام کرد که این نشست به بررسی آخرین تحولات میدانی و آمادگی و استقرار یگان‌های نظامی در منطقه پرداخت. این وزارتخانه در پیامی در کانال تلگرامی خود نیز تأکید کرد که آخرین تحولات میدانی و آمادگی و آرایش نیروهای نظامی در منطقه مورد بحث قرار گرفت.

در روز ۲۲ اوت (مرداد ماه) گذشته، عمید فهیم عیسی از فرماندهی لشکر ۶۰ بازدید کرده بود تا از چگونگی عملکرد و آمادگی‌های نظامی و اداری آن مطلع شود. همچنین در روز ۱۳ مه (اردیبهشت) گذشته، او از نیروهای نظامی تحت امر وزارت دفاع در مناطق شرق فرات بازدید به عمل آورد.

این نشست‌ها و بازدیدها بخشی از بازدیدهای میدانی است که با هدف پیگیری سطح آمادگی رزمی و اداری در یگان‌های ارتش عربی سوریه انجام می‌شود.

 

هم‌زمانی معنادار؛ جنگ حلب و دیپلماسی ترکیه

تشدید تنش‌ها در حلب در خلأ رخ ​​نداد و به صورت معناداری همزمان با سفر یک هیئت عالی‌رتبه ترکیه‌ای شامل هاکان فیدان، وزیر امور خارجه، یاشار گولر، وزیر دفاع و ابراهیم کالین، رئیس اطلاعات به دمشق بود. موضوع گفتگوها در این دیدار عمدتاً بر اجرای توافق ۱۰ مارس ۲۰۲۵ برای ادغام نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) در ارتش جدید سوریه و نهادهای غیرنظامی دولتی متمرکز بود.

اگرچه ماه‌ها پس از توافق اولیه مظلوم کوبانی و جولانی هنوز گام قابل ملاحظه‌ای در اجرای توافق برداشته نشده و دو طرف در تفسیر توافق دچار اختلافات بنیادین هستند، اما انتظار می‌رود نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) و مقامات دمشق در روزهای آینده، قبل از پایان سال جاری، مذاکرات را تحت نظارت ایالات متحده از سر بگیرند. لذا به نظر می‌رسد که ترکیه به دنبال دخالت در روند این مذاکرات است.

وقتی به محله‌های کردنشین در حلب حمله می‌کند، هدفش فشار آوردن به نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) است، زیرا این دو محله خارج از کنترل SDF قرار دارند و اهداف آسانی هستند، چه توسط گروه‌های مسلح تحت حمایت ترکیه و چه توسط گروه‌های مسلح در ادلب که تحت اختیار جولانی نیستند.

در این راستا گفته می شود فیدان پس از این جلسات اظهارات تندی ایراد کرد:

  • او موضع نیروهای دموکراتیک سوریه را اینگونه توصیف کرد که «اراده جدی» برای ادغام نشان نمی‌دهند، بلکه بیشتر طفره می‌روند و «گفتمان جدایی‌طلبانه» را دنبال می‌کنند.
  • او با توجه به اینکه تحرکات اسرائیل در جنوب سوریه ارتباط نزدیکی با تردید نیروهای دموکراتیک سوریه در اجرای [توافق] دارد، به وجود «رابطه» یا هماهنگی بین نیروهای دموکراتیک سوریه و اسرائیل اشاره کرد.
  • او تأکید کرد که وضعیت در شمال «دیگر قابل تحمل نیست» و هشدار داد که صبر آنکارا رو به پایان است و در صورت ادامه بن‌بست، به روشنی به گزینه نظامی اشاره کرد.

در این میان دولت جولانی تلاش می‌کند تا نشان دهد که تحت تأثیر فشارهای خارجی ترکیه قرار ندارد. سخنگوی وزارت کشور دولت موقت سوریه، «نورالدین بابا»، دوشنبه شب تأکید کرد که «رهبری سوریه مصمم به موفقیت توافق مارس است» و اشاره کرد که «دولت سوریه هر توافقی که غیرنظامیان را از آشوب مصون دارد، ترجیح می‌دهد.»

بابا در اظهارات رسانه‌ای خود گفت که «قسد» تلاش کرده «توافق دهم مارس را بی‌اثر کند» و افزود که آن‌ها «می‌کوشند توافق مارس را که در پایان سال جاری خاتمه می‌یابد، مختل کنند.» او تکذیب کرد که دولت در دام تحریکاتی بیفتد که ممکن است توافق اعلام شده با قسد را متوقف کند. این سخنگو تاکید کرد  که موضع دولت بر «ترجیح» گزینه توافقی است که غیرنظامیان را از آشوب حفظ می‌کند، اما پس از پاسخ به هرگونه تحریک.

 

بازیگران فرامنطقه‌ای؛ آمریکا و اسرائیل در پس‌زمینه

در سطحی فراتر، تحولات حلب بدون در نظر گرفتن نقش ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی قابل فهم نیست. قسد برای واشنگتن یک متحد زمینی کلیدی در شرق سوریه، حافظ میادین نفتی و ابزار فشار بر دمشق و آنکاراست. حمایت مالی مستقیم کنگره آمریکا از قسد، نشانه‌ای روشن از تمایل واشنگتن به حفظ این بازیگر است. کنگره آمریکا با اعطای مستقیم ۱۳۶ میلیون دلار به نیروهای دموکراتیک سوریه پس از حمله‌ای که نیروهایش را هدف قرار داد، موضع خود را کاملاً روشن کرد: نیروهای دموکراتیک سوریه شریکی است که باید حفظ شود و نفوذ آن به قیمت تضعیف سایر طرف‌ها در حال افزایش است.

در این مرحله، ایالات متحده نمی‌خواهد SDF را در ارتش سوریه یا سایر نهادهای نظامی سوریه ادغام کند، یا حداقل در حال حاضر آماده پذیرش چنین ادغامی نیست. ایالات متحده به الشرع اعتماد ندارد و او نیز به ایالات متحده اعتماد ندارد. بنابراین، واشنگتن به دنبال حفظ وضعیت نه جنگ و نه بی‌ثباتی است تا زمانی که مطمئن شود منافعش تأمین شده و خواسته‌هایش برآورده شده است .

از منظر اسرائیل، قسد سدی ژئوپولیتیکی در برابر نفوذ بیش از پیش ترکیه در سوریه و متحدی برای پیش بردن پروژه پاره پاره کردن این کشور به شمار می‌رود و هرگونه تضعیف آن می‌تواند موازنه منطقه‌ای را به زیان تل‌آویو تغییر دهد. از این رو، هر تشدید تنش در حلب می‌تواند حامل پیام‌هایی فراتر از جغرافیای این شهر باشد.

 

حلب؛ گروگان معادلات جدید سوریه

آنچه در حلب رخ داد، صرفاً یک درگیری موضعی نیست؛ بلکه نشانه ورود سوریه به مرحله‌ای جدید و خطرناک‌تر است؛ مرحله‌ای که در آن ایده دولت مرکزی بیش از پیش فرسوده شده و «دولت‌های کوچک مسلح» تحت حمایت قدرت‌های خارجی، زبان توپخانه را به ابزار اصلی گفت‌وگو تبدیل کرده‌اند. در این معادله، حلب دیگر فقط یک شهر تاریخی نیست، بلکه به گروگانی در دست بازیگران متعارض بدل شده که هر یک بقای خود را در گرو تحمیل واقعیت‌های میدانی می‌دانند.

چشم‌انداز پیش‌رو نوید ثبات نمی‌دهد. آتش‌بس‌ها شکننده‌اند، مذاکرات سیاسی زیر فشار بازیگران خارجی قرار دارد و خطر گسترش درگیری به جبهه‌های دیگر همچنان پابرجاست. حلب، قلب معماری و تاریخ سوریه، امروز بیش از هر زمان دیگری نماد بن‌بست سیاسی و امنیتی کشوری است که هنوز راهی روشن به سوی صلح پایدار نیافته است.

 

تگ ها :

درگیری در سوریه حلب قسد نیروهای سوریه دموکراتیک آمریکا هاکان فیدان جولانی توافق جولانی و کوبانی حلب سوریه

نظرات
نام :
پست الکترونیک :
* متن :
ارسال

گالری

تصویر

فیلم

راهپیمایی یمنی‌ها در محکومیت هتک حرمت به قرآن کریم

راهپیمایی یمنی‌ها در محکومیت هتک حرمت به قرآن کریم