الوقت- پروژه گشودن جبهه‌های مختلف و تنگ‌تر کردن حلقه محاصره علیه رژیم صهیونیستی که شهید سپهبد قاسم سلیمانی آرزوی دستیابی به آنرا داشت، امروز در همه عرصه‌ها و با همه شیوه‌های مقاومت تجسم یافته است. همزمان با تشدید عملیات مقاومت فلسطین در کرانه باختری، مردم جولان اشغالی هم در روزهای اخیر سیاست تقابل با اشغالگران را کلید زده‌اند. در همین رابطه، از روز سه‌شنبه (30 خرداد) بین دروزی‌های جولان اشغالی با ارتش صهیونیستی درگیرهایی رخ داده که روز به روز بر دامنه آن افزوده می‌شود.
ماجرا از این قرار بود که نظامیان صهیونیستی قصد داشتند توربین‌های بادی را در مناطق شمالی جولان نصب کنند که هزاران دروزی این منطقه مخالفت خود را با آن اعلام کردند که به درگیری بین دو طرف منجر شد و بر اساس گزارشها، ۱۲ نفر از نیروهای پلیس صهیونیستی و همچنین بیش از 50 نفر از تظاهرکنندگان دچار آسیب یا حالت خفگی به خاطر استفاده از بمب‌های سمی و اشک‌آور شدند.
ساکنان جولان اشغالی، روز چهارشنبه با تجمع در برابر مقر پلیس صهیونیستی سعی کردند تا این پایگاه را تصرف کنند اما در نهایت نظامیان اشغالگر آنها را از این مرکز دور کردند. نظامیان صهیونیستی نیروهای سرکوب زیادی را برای محاصره زمین‌های کشاورزی در منطقه «الحفایر» آوردند تا زمین‌ها را تصرف کرده و از دسترسی کشاورزان به زمین‌ها جلوگیری کنند و مسیرهای منتهی به زمین‌های کشاورزی را بسته‌اند تا از رسیدن مردم به محل کار نصب توربین‌ها جلوگیری کنند.
پروژه توربین بادی با مخالفت شدید مردم جولان روبرو شده است، زیرا آنها از اثرات منفی بر مزارع خود، از نظر سر و صدای ناشی از ژنراتورها و از نظر آسیب احتمالی به محیط زیست و طبیعت بیم دارند. تنشها به قدری افزایش یافته که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل با شیخ موفق طریف، رهبر معنوی فرقه توحیدی دروزی در فلسطین اشغالی دیدار کند. در نتیجه این دیدار، توافقی در مورد آنچه رسانه‌های صهیونیستی آنرا «آتش بس» توصیف کردند، قرار شد تا بعد از عید قربان ادامه خواهد داشت، مشروط بر اینکه پروژه توربین بادی در ازای توقف اعتراضات متوقف شود.
اقدام تحریک آمیز جدید رژیم صهیونیستی در جولان اشغالی درحالی است که دولت اشغالگر پس از تصویب «کمیته برنامه ریزی» وزارت کشور، پروژه ایجاد ۲۵ توربین بادی برای تولید انرژی الکتریکی در جولان را تصویب کرد. طبق این برنامه، اشغالگران صهیونیست قرار است این پروژه در مساحت سه هزار و ۶۷۴ هکتار از زمین‌های کشاورزی روستاهای مجدل شمس، مسعده، بقعاثا و یک و نیم کیلومتر از روستاهای عین قنیه اجرا شود. پیش از این رژیم صهیونیستی قصد داشت با فریبکاری زمین‌های کشاورزان را به مدت ۲۵ سال جهت اجرای این طرح اجاره کند که با مخالفت اهالی جولان اشغالی مواجه شد.
جولان اشغالی سوریه بخشی از استان «القنیطره» سوریه است که رژیم صهیونیستی در جنگ شش‌روزه 1967 آنرا اشغال و در سال 1982 آن را ضمیمه خود کرد؛ جامعه بین‌الملل هرگز این اقدام را به رسمیت نشناخته است و حتی مجمع سازمان ملل، سال گذشته با صدور قطعنامه‌ای خواستار بازگرداندن این منطقه به دولت سوریه شد.
بلندی‌های جولان حدود 50000 نفر جمعیت دارد که بیش از نیمی از جمعیت یهودی هستند و دروزی‌های عرب نیز در آن سکونت دارند که بسیاری از آنها خود را سوری می‌دانند و از دریافت شهروندی اسرائیل خودداری می‌کنند.
مقامات صهیونیستی همواره بر این مسئله تاکید کرده‌اند که اگر دیدگاه جامعه بین‌الملل علیه دولت سوریه هم تغییر کند، تأثیری بر وضعیت جولان نخواهد داشت و این منطقه برای همیشه بخشی از سرزمینهای اشغالی باقی خواهد ماند اما به نظر می‌رسد با گذشت بیش از پنج دهه، سیاستهای اشغالگران برای ادغام ساکنان محلی با سیاستهای تلآویو با شکست مواجه شده است.
اقدام دروزی‌های جولان اشغالی علیه اسرائیل، سوریه و گروههای مقاومت را برای بازپس گیری این منطقه، مصمم کرده است. وزارت خارجه سوریه با صدور بیانیه‌ای حملات وحشیانه نظامیان اسرائیل به مردم جولان اشغالی را محکوم و آنرا امتداد سیاستهای تهاجمی رژیم صهیونیستی دانست و تاکید کرد که جولان بخش‌جدایی ناپذیر سرزمین سوریه بوده و خواهد ماند و برگشت آن به وطن اجتناب ناپذیر است. گروههای حماس و برخی احزاب لبنانی هم جنایت صهیونیستها در جولان اشغالی را محکوم کرده و از ایستادگی مردم این منطقه در برابر اشغالگران قدردانی کرده و گفته‌اند که در کنار آنها ایستاده‌اند.
اهمیت اقتصادی جولان برای صهیونیستها
منطقه جولان اشغالی به لحاظ اقتصادی برای رژیم صهیونیستی اهمیت به سزایی دارد. جولان به دلیل ارتفاع بالا و بارشهای زیاد، حدود یک سوم آب رود اردن را تأمین می‌کند و به همراه دریاچه «طبریه» از منابع مهم تامین آب سرزمینهای اشغالی محسوب می‌شوند. جولان تنها نقطه‌ای در منطقه است که از برودت و برف در اکثر ماه‌های سال برخوردار است و تنها پیست اسکی در 4 کشور اطراف آن در جولان قرار دارد.
بر اساس آمارهای منتشر شده توسط رژیم صهیونیستی، 21 درصد از تولیدات کرما (ماده قابل استفاده در مهندسی هسته‌ای و پزشکی)، 40 درصد گوشت گاو و مهمتر از همه نیمی از نیاز آب معدنی شیرین این رژیم از جولان اشغالی به دست می‌آید.
گفته می‌شود که بحران آب در اواسط دهه 1960 یکی از دلایل اصلی اختلاف اسرائیل و سوریه بود که منجر به جنگ ژوئن 1967 شد و در آن زمان دمشق، تلآویو را متهم کرد که سرچشمه‌های رود اردن را به نفع خود منحرف کرده است. بلندی‌های جولان دارای منابع طبیعی بسیاری است، زیرا یک زمین کشاورزی حاصلخیز است که عرب‌های سوری آن به پرورش سیب معروف هستند، درحالی که اسرائیل برای تولید انواع شراب در کشت انگور سرمایه‌گذاری می‌کند.
در شرایطی که تمام منطقه از کاهش منابع آبی رنج می‌برد، برخی تحلیلگران جنگ‌های آینده را، جنگ آب توصیف می‌کنند و این منطقه از اهمیت بالایی برای تمام کشورهای مجاور آن برخوردار است. لذا، مقامات صهیونیستی سعی دارند این منابع رایگان را در اختیار داشته باشند، زیرا می‌دانند که در صورت وقوع بحران، هیچ کشوری در منطقه حاضر نمی‌شود به صهیونیستها کمک کند و لذا روی جولان به عنوان تامین کننده آب و انرژ‌ی‌های تجدید پذیر حساب باز کرده‌اند و نمی‌خواهند این منطقه سرشار از موهبت‌های خدادادی را از دست بدهند.
اهمیت جغرافیایی و امنیتی
بلندی‌های جولان برای کسانی که آنرا کنترل می‌کنند از اهمیت استراتژیک استثنایی برخوردار است، زیرا جغرافیای منحصربه‌فرد و قله‌های مرتفع آن به آن اجازه می‌دهد تا از دمشق تا تمام شهرهای مرکز و غرب سرزمینهای اشغالی مشرف باشد. همچنین جولان اشغالی، مشرف به مناطقی در اردن و لبنان است و هر کسی که این منطقه را از نظر نظامی کنترل کند می‌تواند به هر نقطه‌ای دسترسی داشته باشد، حتی با ساده ترین سلاح‌های متعارف.
این منطقه با 1800 کیلومتر مربع، به دلیل آنکه ارتفاع آن از مناطق مشرف به آن در 4 کشور بالاتر است، یک منطقه استراتژیک به حساب می‌آید، چرا که از این منطقه می‌توان تمامی نقاط مرزی 4 کشور را تا ده‌ها کیلومتر تحت نظر داشت. به گونه‌ای که از بلندی‌های جولان شهر دمشق، با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. به همین دلیل این منطقه از حیث نظامی و امنیتی بسیار قابل اهمیت است. سوریه از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی در سال 1948 تا زمان اشغال این منطقه در 1967، از جولان حملات خمپاره‌ای را علیه سرزمینهای اشغالی انجام می‌داد و به لحاظ موقعیت نظامی برای اعراب مهم بود.
از طرفی، جولان به عنوان حائلی بین رژیم صهیونیستی و سوریه عمل می‌کند و اسرائیل به دنبال این است که ایران و حزب‌الله لبنان را که حامی دمشق هستند، از ایجاد جبهه در آنجا و تقویت حضور خود در این منطقه باز دارد. لذا، نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر حملات متعددی را برخی مواضع گروههای مقاومت در سوریه انجام داده است. جولان اشغالی پس از شروع بحران سوریه در سال 2011، اهمیت زیادی برای تلآویو پیدا کرد و صدها تروریست از این منطقه برای مداوا به سرزمینهای اشغالی منتقل شدند و الآن که سوریه توانسته آرامش و ثبات نسبی را در کشور برقرار کند، تمرکز بر جولان بیش از پیش افزایش یافته است. چرا که، مقامات تلآویو از این نگرانند که جولان هم مثل کرانه باختری و غزه، به جبهه جدیدی علیه اشغالگران تبدیل شود. مسئله‌ای که باعث شده صهیونیستها کنترل و امکانات نظامی امنیتی خود در این منطقه را چند برابر کنند.
صهیونیستها به خوبی می‌دانستند که اگر دولت سوریه خیالش از جانب تروریست‌ها راحت شود، به سمت جولان توجه ویژه‌ای خواهد کرد و به همین خاطر در سال 2019، از دولت آمریکا خواست تا حاکمیت اسرائیل بر جولان اشغالی را به رسمیت بشناسد تا دیگران نیز به تبعیت از واشنگتن، چنین رویه‌ای را در پیش بگیرند اما جامعه جهانی هیچ گامی در این زمینه برنداشت.
جولان اشغالی بیش از 5 دهه است که به منطقه مورد مناقشه رژیم صهیونیستی و سوریه تبدیل شده و صهیونیستها آنرا جزء جدایی ناپذیر سرزمینهای اشغالی می‌دانند، زیرا از دست دادن این منطقه استراتژیک سبب می‌شود تا این رژیم اشراف خود بر سرزمینهای عربی و منابع آبی فراوان را از دست بدهد. همچنین، دولت تندرو تلآویو هم که در سودای «یهودی‌سازی» تمام سرزمینهای اشغالی است، جولان را هم بخشی از این پروژه درنظر می‌گیرد اما از آنجا که دولت سوریه مماشات در برابر دشمن را کنار گذاشته است، این منطقه در آینده آبستن تحولات جدید خواهد بود. از اینرو، این تحرکات تنش‌زا در جولان اشغالی، مقامات اشغالگر را علاوه بر سایر جبهه‌های باز مقاومت، در مقابل عرصه جدیدی از تنش قرار می‌دهد و قطعاً سران تلآویو را تحت تأثیر قرار داده و محاسبات آنها را به هم می‌ریزد و سران تندرو صهیونیستی را وادار به انجام اقداماتی خواهد کرد که به نفع مقاومت خواهد بود.
