الوقت – در شرایطی که دولت عراق در پایان سال 2021 میلادی از پایان ماموریت رزمی نیروهای نظامی اشغال‌گر آمریکایی در عراق خبر داده بود، شواهد و قراین از تداوم حضور سربازان آمریکایی حکایت دارند. هر چند دولت آمریکا و دولت‌مردان عراقی از پایان حضور نظامیان آمریکایی و محدود شدن ماموریت نیروهای خارجی به نقش مستشاری و آموزشی گزارش می‌دهند اما واقعیت حاکی از آن است که همچنان اقدامات رزمی نیروهای موسوم به ائتلاف ضد داعش به رهبری واشنگتن در پایگاههای نظامی آمریکایی ادامه دارد.
از همان ابتدای اعلام پایان ماموریت رزمی اشغالگران آمریکایی، از سوی مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر عراق در 31 دسامبر 2021، اکثریت قاطع گروههای مقاومت عراقی، با ایراد مواضعی انتقادی، خواستار اجرایی شدن واقعی خروج اشغالگران و نه اجرای یک نمایش صوری شدند. از دید این جریانات داستان خروج نظامیان آمریکایی بیشتر یک نمایش بوده و هیچ‌گونه مبنای واقعی‌ای ندارد و آنها تا زمانی که این رخداد به صورت کامل اجرایی نشود و تمام یگان‌های نظامی خارجی از کشورشان خارج نشوند به مبارزات خود تداوم خواهند بخشید.
حملات گروههای مقاومت و پاردوکش عملیات رزمی یا مستشاری
پس از تایید ظاهرسازی آمریکایی‌ها در داستان خروج از عراق، نیروهای مقاومت همزمان با سالگرد سردار شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس در سوم ژانویه 2020 (13 دی 1398) حملات متعددی را به پایگاههای نظامی اشغالگران انجام داده‌اند. حتی گستره عملیات ضداشغال‌گری محدود به کشور عراق نبوده و مواضع نظامیان آمریکایی در کشور سوریه به ویژه در استان دیرالزور مورد حمله قرار گرفته است.
در همین راستا مقام‌های نظامی آمرکایی در چند روز گذشته در ابتدای امر تلاش کردند مورد حمله قرار گرفتن مواضع خود را از رسانه‌ها پنهان نمایند اما اخیرا اعتراف کرده‌اند که پایگاه نظامی این کشور در استان الانبار (پایگاه عین الاسد)و در استان‌های بغداد و اربیل مورد حمله پهپادی و موشکی قرار گرفته است. در تایید این موضوع کانال تلگرامی «صابرین نیوز» گزارش داد که پایگاه عین الاسد با ۱۲ موشک هدف حمله قرار گرفت. نیروهای آمریکایی در پایگاه هوایی عین الاسد به حالت آماده باش در آمده‌اند. طبق این گزارش، مبدأ شلیک موشک‌ها روستای «البسطامیه» واقع در ۲۵ کیلومتری شهرستان «هیت» بود. ائتلاف آمریکا نیز در بیانیه‌ای ضمن تأیید این حمله، مدعی شد که پنج موشک به پایگاه عین الاسد شلیک شد.
منابع خبری غربی، متعاقب حملات صورت گرفته گزارش‌هایی را منتشر کردند که بر اساس آن نیروهای نظامی اشغال‌گر حاضر در پایگاههای نظامی عراقی در برابر حملات پهپادی و موشکی واکنش نشان داده‌اند یا به ادعای خودشان، حملات را دفع کرده‌اند. حال پرسش این است که آیا واقعا نقش نیروهای نظامی آمریکایی به مستشاری و آموزشی تقلیل پیدا کرده یا همچنان این نیروها هر گاه تمایل داشته باشند، آسمان عراق را مورد تعرض قرار می‌دهند و نقش رزمی خود را ایفا خواهند کرد.
با حداقل شناختی از مساله پایان نقش رزمی، این موضوع مورد تصدیق قرار می‌گیرد که حفاظت از نیروهای مستشاری خارجی از سال جدید میلادی بر عهده دولت عراق خواهد بود و نیروهای نظامی خارجی هیچ‌گونه حقی در اقدام مستقیم به دفع حملات به خود یا انجام عملیات تهاجمی ندارند اما اکنون نوع واکنش و پاسخ نیروهای نظامی اشغال‌گر به حملات گروههای مقاومت به وضوح این مساله را به نمایش می‌گذارد که داستان خروج نظامیان آمریکایی از عراق، تا کنون در حد یک نمایش ساختگی باقی مانده و در عرصه میدانی به هیچ عنوان اجرایی نشده است.
سردرگمی واشنگتن در مقابله با موج جدید حملات
حملات جدید نیروهای مقاومت بیش از هر موضوع دیگری موجبات سردرگمی مقامات کاخ سفید را در پی داشته است. از یک سو، آمریکایی‌ها مدعی هستند که نقش رزمی‌شان در عراق پایان یافته است، لذا دیگر نمی‌توانند به مقابله با حملات نیروهای مقاومت به شکل تهاجمی پاسخ دهند. از سوی دیگر، توسل به دولت عراق برای تأمین امنیت نظامیان آمریکایی نیز با توجه به وجود مصوبه قانونی پارلمان در مورد اخراج نظامیان خارجی به آسانی میسر نیست و اساساً ماهیت خویشتن‌داری و همراهی دولت آینده به اندازه دولت کنونی به شدت کمرنگ می‌نماید. در این شرایط دولت بایدن که پس از خروج مفتضحانه از افغانستان به شدت تحت فشار مخالفان داخلی قرار دارد با چالش نحوه مواجهه با حملات گروههای عراقی مستأصل و سردرگم شده است.
موج جدید حملات گروههای مقاومت به مواضع اشغالگران آمریکایی، نشانگر این امر است که این گروهها با آگاهی کامل از شرایط دشواری که دولت بایدن برای دامن زدن به درگیری با آن مواجه است استراتژی افزایش فشار را در پیش گرفته‌اند. معادله بسیار شفاف و روشن است و آن این که تا زمان تداوم حضور نظامیان اشغال‌گر آمریکایی، حملات بی‌امان ادامه خواهد داشت و هیچ‌گونه نقطه امنی برای اشغالگران وجود ندارد. دیگر پیام مهم برای واشنگتن این است که نه تنها در کشور عراق، بلکه در سرتاسر منطقه نظامیان اشغال‌گر آمریکایی در تیررس حملات نیروهای مقاومت بوده و تنها خروج آنها از غرب آسیا است که می‌تواند ثبات را به منطقه بازگرداند.
حملات جدید نیروهای مقاومت بیش از هر موضوع دیگری موجبات سردرگمی مقامات کاخ سفید را در پی داشته است. از یک سو، آمریکایی‌ها مدعی هستند که نقش رزمی‌شان در عراق پایان یافته است، لذا دیگر نمی‌توانند به مقابله با حملات نیروهای مقاومت به شکل تهاجمی پاسخ دهند. از سوی دیگر، توسل به دولت عراق برای تأمین امنیت نظامیان آمریکایی نیز با توجه به وجود مصوبه قانونی پارلمان در مورد اخراج نظامیان خارجی به آسانی میسر نیست و اساساً ماهیت خویشتن‌داری و همراهی دولت آینده به اندازه دولت کنونی به شدت کمرنگ می‌نماید.
