به گزارش الوقت، «فیصل المقداد» وزیر امور خارجه سوریه، اعلام کرد که مقامات سوری از ترکیه می‌خواهند که نیروهایش را فورا از اراضی استان‌های شمالی سوریه خارج کند.
وی در گفتوگو با خبرگزاری روسی ««ریانووستی» تصریح کرد: «معتقدم که ترکیه باید فورا نیروهایش را خارج کند و جامعه بین‌الملل باید به نوبه خود از تلاش‌های سوریه برای آزادسازی مناطق تحت اشغال در شمال این کشور حمایت کند.»
وزیر خارجه سوریه گفت که دلیل اصلی افزایش تنش اخیر «اشغالگری ترکیه و حمایت‌های آنکارا از گروه‌های تروریستی» در این منطقه از سوریه است.
«گئر پدرسون»، فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در امور سوریه در آگوست گذشته، از وخامت اوضاع امنیتی و تشدید درگیری‌های مسلحانه در برخی مناطق سوریه به ویژه ادلب خبر داده بود.
ترکیه در سال ۲۰۱۹ نظامیان خود را وارد شمال سوریه کرد و ناظران سیاسی، هدف آن را تلاش برای تغییر قومی جمعیت شهرهای شمالی سوریه و در نهایت الحاق این مناطق به خاک خود اعلام کردند اما آنکارا در پاسخ به انتقاداتی در این خصوص پاسخ داد که تنها می‌خواهد بافت جمعیتی را که نیروهای دموکراتیک سوریه (قسد، وابسته به آمریکا)، تغییر داده‌اند، «اصلاح کند.»
حمله نظامی ترکیه به شمال سوریه و مناطقی که تحت کنترل نیروهای دمکراتیک سوری (قصد) بودند، از حوادث مهم جهان و منطقه بود که جبهه جدیدی در داخل جنگ داخلی سوریه گشود و نقشه درگیری‌ها در این کشور را تغییر داد.
عملیات نظامی ترکیه در روز ۱۷ مهر 1398 با نام «چشمه صلح» درست سه روز بعد از اعلام دولت آمریکا در خصوص خروج از پایگاه‌های نظامی در شمال سوریه شروع شد و تا ۹ روز ادامه یافت. در این حمله که منجر به کشته شدن صدها نفر، مجروح شدن هزاران نفر و آوارگی ده‌ها هزار نفر شده، نیروهای موسوم به «ارتش آزاد سوریه» به عنوان بخشی از مخالفان مسلح دولت مرکزی دمشق نیز حضور داشته‌اند.
دولت ترکیه از سال ۱۳۹۵ حمله به شمال سوریه و مناطق مرزی را شروع کرده و هدف خود را جلوگیری از تشکیل دولت خودمختار کردهای سوریه اعلام کرد که از دید ترکیه آنها به دلیل ارتباط با پ.ک.ک (حزب کارگر کردستان) سازمانی «تروریست» تلقی می‌شوند. ترکیه همچنین مدعی تلاش کردها برای تغییر بافت جمعیتی منطقه شمال شرق سوریه با جابه‌جایی و ایجاد محدودیت برای عرب‌ها و ترکمن‌ها بودند. حمله به شهر عفرین در استان حلب از سوی ترکیه و «ارتش آزاد سوریه» و بیرون آوردن آن از دست رژاوا (اداره خودمختار شمال و شرق سوریه) با این توجیه صورت گرفت.
با این حال ترکیه بر خلاف توصیه اکثر کشورهای دنیا روشی غلط را در حل ملاحظه خود به کار گرفت و با حمله ناموجه نظامی هم مرتکب جنایت جنگی در مواردی شد و هم بی‌ثباتی در سوریه و منطقه را افزایش داد که دستکم در کوتاه‌مدت با فرار بخشی از زندانیان داعش به تقویت افراطیون منجر شد. در عین حال اهمیت این موضوع برای اردوغان و نیروهای همسو علاوه بر ملاحظات راهبردی امنیتی، ایجاد فرصت برای تقویت وجهه ملی‌گرایی و ترمیم موقعیت ضعیف‌شده سیاسی نیز هست.
