الوقت- مرحله اول انتخابات پارلماني مصر در حالی در روزهاي يکشنبه و دوشنبه 18 و 19 اکتبر ( 26و27 مهرماه) در ۱۴ استان اين كشور برگزار شد که مهم‌ترین نکته آن، راه یافتن شخصیت‌ها و مهره‌های وابسته به رژیم سابق مصر به پارلمان، آن هم در میان استقبال بسیار سرد مردم از صندوق‌های رأی بود؛ شخصیت‌هایی که عموما حامی دولت عبدالفتاح السیسی (رئیس‌جمهور) هستند.
در مرحله اول انتخابات پارلمانی مصر که در 14 استان برگزار شد از 27 میلیون واجد شرایط رأی دهی تنها 8 مليون نفر یعنی قريب به 26 درصد واجدين شرايط شرکت داشتند. مصر با 88 میلیون نفر جمعیت بزرگترین کشور عربی است که پارلمانش 596 کرسی دارد و قرار است 448 نماینده بر اساس قانون فردی ،120 نفر در قالب فهرست‌های انتخاباتی و 28 نفر دیگر توسط عبدالفتاح السیسی انتخاب شوند.
در مرحله نخست غير از اخوان که بطور طبيعي تمام اقدامات پس از کودتا را محکوم و هرگونه مشارکت در نقشه راه نظاميان را گناه اعلام کرده است ،گروه هاي ديگر از جمله جنبش جوانان ٦ آوریل، جنبش تمرد، "حزب الدستور" به رهبری محمد البرادعی، "حزب مصر قدرتمند" به رهبری عبدالمنعم ابوالفتوح و حتی نیروهای سوسیالیست و چپگرا نیز با برگزاری انتخابات پارلمانی بر اساس یک سری از دلایل سیاسی مخالفت نموده و این انتخابات را به نوعی نمایشی توصیف نموده اند.
با این وجود، چند فهرست انتخاباتی وارد رقابت شدند که از جمله آنها 4 فهرست در بخش شمال، مرکز و جنوب الصعید به نام های «نداء مصر»، «فراکسیون بیداری ملی مستقل»، «فی حب مصر»، «ائتلاف جبهه مصر» و «جریان استقلال» حضور داشتند. در میان فهرست‌های حاضر، فهرست انتخاباتی« فی حب مصر»که از حامیان عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر است، 60 کرسی را توانست کسب کند. اين فهرست موفق شد پیروز فهرست‌های انتخاباتی شود زیرا بیش از 50 درصد از آراء را به دست آورد. اما حزب سلفي النور که دویست کانديدا معرفي کرده بود برابر اعلام اوليه نتايج انتخابات، هيچ کدام از کانديدا هايش حد نصاب لازم را براي ورود به پارلمان بدست نياورده اند. روزنامه‌های مصری گفته‌اند که در میان چهار نامزد پیروز در دور اول در کرسی‌های فردی، سه نفرشان به حزب ملی دموکرات منتسب هستند؛ حزبی که قبل از انقلاب مصر بر این کشور حاکم بود و حسنی مبارک ریاست آن را بر عهده داشت.
قرار است مرحله دوم انتخابات پارلماني ۲۲ و ۲۳ نوامبر (يكشنبه اول و دوشنبه دوم آذر) در ۱۳ استان مصر از جمله استانهاي قاهره، سينا و سوئز برگزار گردد. عدم استقبال گسترده از انتخابات پارلمان در مصر، زنگ خطر بزرگي را براي نظام کنونی مصر به صدا در آورده است. هر چند که اين موضوع تا اندازه ای قابل پيش بيني بود و اکثر صاحب نظران مسائل مصربا توجه به موفقيت کم دولت السيسی در حل مشکلات اساسی مردم و همچنین وجود بن بست سياسی داخلی در مصر که حاصل سياست های سرکوبگرایانه السیسی در مواجهه با اخوان و جريانات مستقل بود آن را پیش بینی کرده بودند.
براین اساس می توان گفت که هرچند نظام السيسي توانسته با مهندسی کردن انتخابات، پارلمان را به ابزاری در دست خود تبديل کند ليکن همانگونه که تمامی تحليل گران و نخبگان جامعه مصر تاکيد به آن دارند ادامه اين روند در نهایت به ضرر وی تمام خواهد شد. در اين ميان آنچه حائز اهميت است اينکه رژيم با رويکرد نظامی و امنيتی و سرکوب گسترده در داخل مصر توانسته به نوعی صدای تمامی جريانات سياسي و مدعيان را خاموش کند و در خارج از مصر هم با همراهی دوستان خود تقريباَ هيچ صدای اعتراضی نسبت به اقدامات السیسی شنيده نمی شود. ليکن با عنايت به شناخت از مردم مصر و بخصوص تجربه جوانان سرخورده از انقلاب عليه رژيم مبارک، ادامه اين وضعيت دير يا زود شعله های خشم انقلابی مردم علیه السیسی را به دنبال خواهد داشت.
