به گزارش الوقت، «ذبیحالله مجاهد»، سخنگوی طالبان در واکنش به خواستهها در رابطه با کاهش خشونتها از سوی این گروه، گفت که توقف جنگ پیش از گفتوگوها خواستهای «غیرمنطقی» است.
سخنگوی طالبان، امروز (یکشنبه ۲۲ تیر) در حساب توئیتری خود نوشت: اگر کسی میخواهد که اول جنگ متوقف شود، بعد مذاکرات کنند، این خواستهای غیرمنطقی میباشد، جنگ به این دلیل ادامه دارد که ما انتخاب دیگری را دریافت نکردهایم.
وی افزود: با اظهارات غیرمسوولانه، سخنان و اتهامات بیاساس مشکلی حل نمیشود.
ذبیحالله مجاهد در ادامه تاکید کرد که تنها راه حل واقعی مشکلات، آزادی زندانیان و آغاز گفتوگوهای بینالافغانی میباشد.
پیش از این صدیق صدیقی، سخنگوی ریاست جمهوری افغانستان گفته بود که افزایش خشونتهای اخیر گروه طالبان در شهرها، حمله بر نیروهای امنیتی، انفجار مینهای کنار جادهای، و هدف قراردادن کارمندان دولتی، امید و انتظار مردم افغانستان و جامعه جهانی را برای آغاز گفتوگوها و برقراری صلح پایدار در این کشور «خدشهدار» میکند.
صدیقی در حساب توئیتری خود نوشته بود: زمان آن فرا رسیده، تا گروه طالبان، دست از خشونت بردارند و بهصورت واقعی وارد روند صلح شوند.
دیر زمانی است که بحث مذاکرات برای رسیدن به صلح سرنوشت مردم افغانستان را مانند یک کلاف سردرگم به بازی گرفته است؛ طالبان خواهان آزادی زندانیان خود بر اساس آنچه توافق با ایالات متحده آمریکا عنوان کرده اند می باشند و می گویند به هیچ عنوان کوتاه نخواهند آمد، اما از سویی حکومت افغانستان این روند را به کندی پیش می برد و گویا در نظر ندارد به این سادگی ها شرایط را برای برگزاری مذاکرات بین الافغانی مساعد سازد.
در آخرین مورد مقامات افغانستان اعلام کرده اند که ۶۰۰ تن از زندانیانی که در لیست طالبان برای آزادی قرار دارند را آزاد نخواهند کرد چرا که این اشخاص بر اساس اتهامات «حق العبدی» مانند دزدی، قتل، قاچاق و دیگر جرایم جنایی بازداشت شده اند.
اما با وجود این که طالبان آزادی کل زندانیان خود در لیست را شرط اصلی و خط قرمز خود می دانند؛ و از آن سو به گفته سخنگویان حکومت، دولت افغانستان حاضر نیست بهایی سنگین تر از جنگ را برای رسیدن به صلح بپردازد، به همین علت در میان این کش و قوس گیری ها آینده صلح و مذاکرات بین الافغانی با چالشی بزرگ مواجه شده است.
براساس گفته های سخنگویان دوطرف وضعیت فعلی مذاکرات صلح و فرایند صلح افغانستان اینگونه می نماید که این روند اکنون با چالشی مهم روبرو گردیده است؛ از سویی طالبان اسرار دارند که باید تا آخرین نفر از ۵۰۰۰ زندانی آنان رها شوند، و از سویی دیگر حکومت افغانستان موانعی را برای تحت فشار دادن طالبان قرار می دهد.
آزاد نشدن زندانیان طالبان بر اساس آنچه حکومت افغانستان به آن استدلال کرده است گر چه امری ناخوشایند به نظر می رسد، اما از سویی دیده می شود که حکومت تاوان زیادی را در بدل آزادی بیش از ۴۰۰۰ زندانی پرداخته است، به قول معروف اکنون دیگر آب از سر حکومت گذشته و طالبان با رهایی این تعداد از زندانیان قوت تازه ای گرفته اند.