اسناد محرمانه در پرونده های فلسطین نشان داده است که PSS مایل بود تا تا شهروندان فلسطینی را به قتل برساند تا ثابت کند که در مناطق تحت کنترل خود، قانون و نظم را برقرار کرده است
الوقت- روابط میان رژیم صهیونیستی و تشکیلات خودگردان (ساف) به عنوان نماینده گفتمان سازش‌کار در جامعه کنونی فلسطین در پی اقدام دولت آمریکا در اجرای سناریوی صهیونیستی انتقال سفارت به بیت المقدس، رو به تیرگی گرایید و این روند با اعلام تلاش تل‌آویو با میانجی گری مصر و قطر برای انعقاد توافق آتش بس با حماس در نواز غزه طی هفته‌های گذشته ادامه یافت به صورتیکه شورای مرکزی سازمان آزادیبخش فلسطین از تعلیق موقت به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی و همچنین درخواست برای تعلیق همکاری های امنیتی و اطلاعاتی با تل‌آویو خبر داد.
تهدید به قطع همکاریهای امنیتی با رژیم صهیونیستی موضوع جدیدی نیست و بارها از سوی مسئولان ساف بویژه محمود عباس بکار رفته است به صورتی که خالد ابوطه روزنامه نگار صهیونیسم در اکتبر 2014 محاسبه کرد که عباس از این تهدید 58 بار استفاده کرده است. حال سوالاتی که مطرح می‌شود این است که ماهیت همکاریهای امنیتی میان تشکیلات خودگردان و تل آویو چیست و قطع آن تا چه اندازه توان تأثیرگذاری بر امنیت رژیم صهیونیستی را دارد و به عبارت دیگر درجه اهمیت آن برای دولت‌مردان صهیونیست به چه میزان است؟ و از سوی دیگر اهداف محمود عباس از این تهدیدات چیست و آیا وی توان و اراده واقعی را برای قطع این همکاریها دارا می‌باشد و یا خیر؟
چه چیزی در خطر است؟
تاریخ شکلگیری همکاری های امنیتی میان تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی به توافق اسلو باز می‌گردد.
براساس توافق اسلو مقرر شد که یک نیروی پلیس قوی برای حفظ نظم عمومی و امنیت داخلی برای فلسطینی‌ها ایجاد شود. به موجب بند 2 اسلو II، ماده XII، یک "کمیته هماهنگی و همکاری مشترک برای اهداف امنیتی متقابل"، "برای تضمین نظم عمومی و امنیت داخلی فلسطینی های کرانه باختری و نوار غزه ایجاد شد. همچنین بر اساس توافقنامه قاهره 1994 ، این " نیروی پلیس قوی" تشکیل شد که تا سال 1996، ساف بیش از 35،000 افسر امنیتی را در این بخش بکار گرفت. این نیرو امروز، بیش از 44٪ از کارکنان بخش دولتی در ساف را تشکیل می دهد که در بخش امنیتی آن بیش از 80،000 نفر، مشغول به فعالیت هستند و بزرگترین بخش از بودجه در این زمینه صرف می شود که سالانه بین 30-45٪ می باشد.
از زمانی که عرفات در سال 1994 وارد غزه شد و حاکمیت را به‌دست گرفت دستگاه امنیتی تحت سرپرستی‌اش بر تمام امور امنیتی نظارت داشت. در سال 2000 با شروع انتفاضه الاقصی بسیاری از کسانی که در دستگاه امنیتی حاضر بودند نیز در انتفاضه شرکت کردند و بسیاری از سلاحهای دستگاه امنیتی در انتفاضه به‌کار گرفته شد. در این دوره صهیونیست‌ها بسیاری از مراکز دستگاه امنیتی را از بین بردند تا بتوانند با انتفاضه مبارزه کنند.
تحت فشار اسرائیل و با برنامه ریزی آمریکا، عرفات طرحی با عنوان «نقشه راه برای صلح، را در سال 2003 اعلام و نیروی امنیتی (PSS) را دوباره سازماندهی کرد. در تاریخ 30 آوریل 2003، عرفات حکم ریاست جمهوری را صادر کرد که خواستار ایجاد شورای امنیت ملی (NSC) برای نظارت بر خدمات امنیتی PNA شد. اما با مرگ مشکوک عرفات قدرت به دست محمود عباس افتاد. مهمترین تفاوت نقشه راه با طرح‌های سازش پیش از آن این بود که این طرح بر ایجاد همکاری امنیتی بین دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان و دستگاه اطلاعاتی و ارتش رژیم صهیونیستی تأکید داشت. با قدرت گرفتن ابومازن این مسئله اجرایی شد و آمریکاییها توانستند یک تیم هماهنگ کننده به فلسطین اعزام کنند.
محمود عباس پس از انتخابات ژانویه 2005 که به عنوان رییس تشکیلات خودگردان فلسطین انتخاب شد، طرح اصلاح خدمات امنیتی ادامه داد. در تاریخ 14 آوریل 2005، عباس تأیید کرد طبق فرمان سال 2004 عرفات 12 بخش امنیتی قبلی باید به سه شاخه تبدیل شود. در 4 ژوئن 2005، عباس "قانون خدمات در نیروهای امنیتی فلسطین شماره 8 سال 2005" را اعلام کرد . این سه شاخه عبارت بودند از:
1- نیروهای امنیت ملی - تحت رهبری وزیر امنیت ملی
2- نیروهای امنیتی داخلی - تحت رهبری وزیر کشور و تحت فرماندهی مدیر کل امنیت داخلی
3- اطلاعات عمومی - وابسته به رئیس جمهور، تحت رهبری رئیس سرویس.
در حالی که مقامات امنیتی اسرائیل همکاری های متقابل را ستودند، بسیاری از فلسطینیان و ناطران تحولات فلسطین معتقدند که این توافقنامه عمدتاً به منظور ایجاد یک ساختاری برای تامین و تضمین امنیت رژیم صهیونیستی می باشد. اسناد محرمانه در پرونده های فلسطین نشان داده است که PSS مایل بود تا تا شهروندان فلسطینی را به قتل برساند تا ثابت کند که در مناطق تحت کنترل خود، قانون و نظم را برقرار کرده است. مازین قسمیه، رهبر جامعه مدنی در بیت لحم، گفت که توافقنامه های اسلو به طور موثری به یک "پیمان امنیتی " تبدیل شده است و "کار نیروهای امنیتی فلسطین، اعمال زور از طرف اسرائیل است".
خالد ابوتامه سخنگوی حماس 21 ژانویه 2016 گفت که نیروهای امنیتی ساف در خدمت امنیت اشغالگران صهیونیست و مبارزه با انتفاضه فلسطین هستند و "حفاظت از امنیت مناطق اشغالی بخشی از ایدئولوژی نیروهای امنیتی فلسطین" است.
ماجد فرج رئیس کنونی دستگاه امنیتی 6 ماه پس از آغاز انتفاضه عملیات فردی در کرانه باختری در آغاز 2016 اعلام کرد این دستگاه تنها بین اکتبر 2015 و ژانویه 2016 از 200 عملیات فردی جلوگیری کرده است. این اعتراف میزان بازدارندگی دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان را نشان می‌دهد. دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان یک سازمان مخصوص پیشگیری به‌نام امنیت پیشگیرانه (أمن الوقائی) دارد که وظیفه آن جلوگیری از اقدامات مقاومتی پیش از وقوع آنها است. این دستگاه با انجام فعالیتهای اطلاعاتی بسیاری از اقداماتی مقاومتی را پیش از انجام سرکوب می‌کند. براساس برخی آمار بین 5 تا 10 هزار نفر فلسطینی در زندانهای دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان وجود دارند که بیشتر آنها وابستگان به گروههای مقاومت‌ا‌ند.
در ماه مارس سال 2016، سازمان عربی حقوق بشر در انگلستان (AOHR-UK) گزارش داد که در سال 2015 نیروهای امنیتی فلسطین (PSS) در کرانه باختری دست کم 1715 غیرنظامی را دستگیر کردند. آنها شامل دانش آموزان، روزنامه نگاران، زنان و کودکان بودند. نزدیک به 1000 زندانی، فلسطینیانی بودند که قبلا از زندانهای رژیم صهیونیستی آزاد شده بودند. این گزارش اظهار داشت که 37 نفر از بازداشت شدگان مورد شکنجه قرار گرفتند و برخی نیز چندین ماه در سلول انفرادی نگهداری شدند.
گزارش دیگری از سوی سازمان Euro-Med Monitor در فوریه 2016 نشان می دهد 1274 بازداشت خودسرانه در کرانه غربی در سال 2015 و 1089 احضاریه توسط نیروی امنیتی فلسطین صادر شده است. در این گزارش گفته می‌شود که موارد نقض حقوق بشر عمدتا افراد وابسته به حماس را هدف قرار داده و یا کسانی که با سیاست های تشکیلات خودگردان مخالف بودند، از جمله حدود 35 روزنامه نگار و فعال حقوق بشر، 476 دانشجوی دانشگاه و 67 معلم / استاد. همچنین گزارش های پزشکی عملیات منظم شکنجه در زندان های فلسطین در کرانه باختری را تأیید کرد.
25 اسفند 1395« عمیره هاس» تحلیلگر اسرائیلی در مقاله ای در روزنامه صهیونیستی هاآرتص، منطق تشکیلات خودگردان فلسطین برای محاکمه «باسل اعرج» مبارز فلسطینی که توسط نظامیان صهیونیست شهید شد و نیز چهار تن از همراهان وی را زیر سوال برد.
هاس، سرکوب تظاهرات فلسطینیان علیه محاکمه این شهید فلسطینی آنهم پس از شهادت وی توسط تشکیلات خودگردان فلسطین را بیانگر تعهد این تشکیلات برای حفظ امنیت رژیم صهیونیستی و همکاری با آن دانست. وی افزود، دستگاه امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطین با ارائه اطلاعات به شاباک، زمینه شناسایی محل فعالیت و قتل اعرج را فراهم کرد.
«نری ژیلبر» روزنامه نگار با انتشار مقاله ای در نیویورک تایمز در 25 تیرماه 1396 به نقل از یک مسوول امنیتی فلسطینی می نویسد که مسوولان اسرائیلی و فلسطینی هر روزه به بررسی تهدیدات مشترک امنیتی طرفین می پردازند، بر این اساس جنبش حماس در صدر فهرست تهدیدات آشکار علیه اسرائیل و همچنین تهدید بزرگ داخلی علیه تشکیلات خودگردان فلسطین به شمار می رود.
همچنین 21 دی 1394 سایت "عربی 21" به نقل از ژنرال جادی شمانی فرمانده سابق فرماندهی منطقه مرکزی ارتش رژیم صهیونیستی گفت: "نهادهای امنیتی تشکیلات خودگردان اطلاعات لازم برای مقابله با عملیات مقاومت و هسته های آن را به ارتش و دستگاه اطلاعاتی اسرائیل می دهند."
این ژنرال که با توجه به پست خود در تماس مستقیم با فرماندهان امنیتی تشکیلات خودگردان بوده است، گفته بود: "همکاری امنیتی تشکیلات خودگردان نقش بارزی در بهبود اوضاع امنیتی داشته است."
محمود عباس و مساله محاصره غزه
مستندات ذکر شده بیانگر عمق همکاری های امنتی تل آویو و تشکیلات خودگردان است و نیاز مبرم صهیونیست‌ها به تداوم این همکاری ها برای حفظ امنیت سرزمین های اشغالی بدون دادن هزینه های سیاسی و مادی قابل ملاحظه. از این رو باید گفت تهدیدات محمود عباس به قطع این همکاریها تهدیدی جدی برای سران دولت نتانیاهو محسوب می شود و در برخی موارد صهیونیست ها خواسته های تشکیلات خودگردان را برآورده کرده اند چنانکه در آگوست 2017 پس از بروز تنش و درگیری های در قدس و تجاوز نظامیان صهیونیست علیه مسجد الاقصی و بستن درهای این مسجد و نصب گیت های امنیتی در ورودی های آن و دوربین های نظارتی در داخل این مسجد، تهدید محمود عباس به قطع همکاری های امنیتی موجب شد تا تل آویو اقدامات صورت گرفته در مسجد الاقصی را ملغی کند.
لذا با آگاهی از این نیاز صهیونیست‌ها به حفظ همکاری های امنیتی، محمود عباس خواستار جلوگیری از رفع محاصره غزه و افزایش فشارها بر حماس می باشد و در این میان به رایزنی با مقامات مصری که در پی ایجاد توافق آتش بس میان رژیم صهیونیستی و غزه هستند نیز پرداخته است تا از انعقاد چنین توافقی جلوگیری شود. در این میان به نظر می‌رسد که اط یک طرف هزینه های فراوان مالی و سیاسی استمرار تظاهرات هفتگی بازگشت در نوار غزه و همچنین موضوع بادبادک‌های آتش زا و از طرف دیگر افزایش توان موشکی مقاومت در غزه و جنوب لبنان همزمان با شکلگیری حساسیت افکار عمومی جهانی نسبت به اقدامات بحران‌زا و خشونت‌طلبانه صهیونیست‌ها، در حال حاضر سران دولت راستگرای نتانیاهو گزینه آتش بس را بهترین گزینه می دانند و تداوم محاصره غزه را به صلاح خویش نمی بینند. بنابراین باید دید آیا تهدیدات محمود عباس رنگ واقعیت به خود خواهد گرفت؟ موضوعی که با توجه به تجارب گذشته محتمل به نظر نمی‌رسد.
