جامعه اسرائیل در حال حاضر نیز با شکاف هایی که نتیجه تبعیض میان یهودیان سفاردی و اشکنازی از یک سو، و یهودیان اولترا ارتدوکس و سکولار از سوی دیگر است، مواجه شده و اضافه شدن متغییر جدید به این ساختار اجتماعی شکننده می تواند زمنیه ساز بحران های هویتی بزرگی در آینده رژیم صهیونیستی باشد
الوقت- بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی طی روزهای گذشته از طرح استقبال از افزون بر 1000 یهودی آفریقایی برای مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی سخن گفت. این موضوع بار دیگر قضایای متنوع و متعدد پیرامون حضور یهودیان آفریقایی‌تبار در اسرائیل شامل اغراض حکومت، وضعیت آفریقایی‌تبارها نسبت به دیگر یهودیان، دیدگاه‌های موجود نسبت به این نژاد از یهودیان و ... را جلایی دوباره بخشید.
حضور اولین یهودیان سیاه پوست در جامعه اسرائیل به مهاجرت سیاهان آمریکایی آفریقایی تباری برمی گردد که از سال 1880 و همزمان با تشکیل اولین نشست های صهیونیست ها برای ایجاد یک دولتی یهودی، در قالب « ملت یهوه» شروع به فعالیت کردند. اعضای این گروه پس از تاسیس رژیم صهیونیستی در فلسطین با ویزای توریستی از آمریکا به این سرزمین مهاجرت کردند. گروه دوم نیز طی سالهای 1969 و 1970 عازم اسرائیل شدند.
آنها در بدو ورود مورد استقبال جامعه اسرائیل قرار نگرفتند و خاخام های ارتدوکس ادعاهای این گروه را در راستای یهودی بودن نپذیرفتند. در نتیجه آنها بدون آنکه شهروند اسرائیلی محسوب شوند، به طور غیرقانونی در منطقه دیمونا و در یک منطقه کویری، با کمترین امکانات رفاهی اسکان یافتند.
اما علاوه بر یهودیان سیاه پوست آمریکایی، تعدادی از یهودیان سیاه پوست هم از قاره آفریقا به اسرائیل عزیمت کردند. این گروه که تحت عنوان « یهودیان فلاشا» شناخته می شود با پیوند دادن خود به نسل بلقیس ملکه سبا، مدعی هستند که با حضرت داوود پیوند نسلی دارند. لذا با توجه به نگرفتن آنها در هیچ‌یک از تقسیمات سنتی یهودیان از جمله اشکنازی(یهودیان غرب اروپا)، سفاردی(یهودیان شرق) موجب شد تا اکثر یهودیان آنها را به عنوان پیروان یهود نپذیرند. با این حال همانگونه رهبران اسرائیل که برای برگرداندن سیاهان آمریکایی برخورد قهری انجام ندادند، در کنار عدم ارائه امکانات رفاهی و ضروریات زندگی، با یهودیان فلاشا هم مقابله نکردند.
حال در شرایط کنونی که اسرائیل به دلیل ناامنی های منطقه ای علیه این رژیم با مهاجرت معکوس روبرو است، حضور یهودیان آفریقایی و افزایش مهاجرت آنها می تواند مانع کاهش جمعیت این سرزمین شود.
طبق نظرسنجی منتشر شده پس از سه جنگ مهم 33 روزه، 22 روزه و 51 روزهای در سال های 2006، 2008 و 2014 از هر 10 یهودی مهاجر، 6 نفر به فکر بازگشت با کشورهای خود هستند. این مساله با توجه افزایش تهدیداتی امنیتی رژیم صهیونیستی پس از پیروزی های محور مقاومت در سوریه و عراق و کسب اکثریت پارلمان لبنان توسط حزب الله می تواند شدت بیشتری بگیرد. لذا سیاست پذیرش یهودیان قاره آفریقا و همچنین مناطق جنگ زده ای مانند یمن در دستور کار تل آویو قرار گرفته است.
در همین راستا صهیونیست ها با بهره گیری از ناامنی ها علیه یهودیان در اروپایی و بزرگ نمایی جنش های ضد یهودی در کشورهایی مانند آلمان تلاش دارند یهودیان ساکن این مناطق را نیز به زندگی در اسرائیل ترغیب کنند. این موضوع علاوه بر آنکه موجب جلوگیری از کاهش جمعیت رژیم صهیونیستی می شود، اجرای طرح های راهبردی شهرک سازی را نیز که نیازمند ساکنین جدیدی است تسهیل می کند.
از این رو مقامات تل آویو در سال های اخیر یهودیان فلاشا و یهودیان شرقی که شامل روس تبارها و کشورهای اروپای شرقی می شوند را در شهرک های ناامنی که در مجاور نوار غزه، کرانه باختری و جولان هستند، اسکان داده اند.
علاوه بر نقش حضور یهودیان آفریقایی در این شهرک ها به عنوان سپر انسانی در خط مقدم مقابله، این موضوع باعث تثبیت حاکمیت اسرائیل در این مناطق می شود. براین اساس رهبران رژیم صهیونیستی با ارائه کمترین امکانات زندگی برای یهودیانی که در فقر، ناامنی و قحطی آفریقا روزگار می گذارند، زمینه ساز مهاجرت آنها به سرزمین های اشغالی می شوند.
مزیت دیگرمهاجرت یهودیان سیاه پوست به اسرائیل و اعطای تابعیت و حق شهروندی به آنها، ایجاد امکان حضورشان در ارتش است. طبق قانون خدمت وظیفه عمومی در اسرائیل، تمام جوانان بالای 18 سال (زن و مرد) که یهودی، دروز و چرکس هستند باید در ارتش خدمت کنند. این مدت برای مردان در حال حاضر دو سال و هشت ماه و برای زنان تنها دو سال است. در این میان یهودیان هاردی (اولترا ارتدوکس) تنها گروه معاف این قانون هستند. معافیت هاردی ها از حضور در سربازی با توجه به نرخ بالای جمعیت آنها می تواند رژیم صهیونیستی را در یک دهه اخیر با کمبود نیروی سرباز در ارتش روبرو سازد. یهودیان هاردی در حال حاضر 10 درصد از جمعیت 9 میلیون نفری اسرائیل را تشکیل می دهند اما طبق آمار، این رقم با توجه به سرعت فرزندآوری آنها تا سال 2050 به 29% افزایش خواهد یافت. در صورتی که در حال حاضر مقامات تل آویو چاره ای برای تامین نیروی نظامی خود نیاندیشند، در آینده نزدیک با توجه به افزایش تهدیدات امنیتی، با مشکلات زیادی مواجه می شود. از سویی به دلیل نفوذ احزاب راست گرای افراطی در قدرت، امکان تغییر قانون مذکور و الزام هاردی ها برای حضور در خدمت سربازی وجود ندارند. بنابراین پذیرش یهودیان از مناطق جنگ زده ای مانند یمن و آفریقا می تواند این مشکل را مرتفع سازد.
اما با توجه به رویکردهای تبعیض آمیز تل آویو در قبال شهروندان جدید در ارائه ایجاد اشتغال و خدمات رفاهی، می توان پیش بینی کرد یهودیان سیاه پوست در این جامعه ادغام نمی شوند و همان گونه در آمریکا باعث ایجاد جنبش های ضد نژادپرستی شدند، در اسرائیل هم این اعتراضات شکل خواهد گرفت.
این در حالی است که جامعه اسرائیل در حال حاضر نیز با شکاف هایی که نتیجه تبعیض میان یهودیان سفاردی و اشکنازی از یک سو، و یهودیان اولترا ارتدوکس و سکولار از سوی دیگر است، مواجه شده و اضافه شدن متغییر جدید به این ساختار اجتماعی شکننده می تواند زمنیه ساز بحران های هویتی بزرگی در آینده رژیم صهیونیستی باشد.
