الوقت- شبکه حقانی مجموعه‌اي از شبه نظامیان است که از چند گروه تشکیل می‌شود. نام این شبکه از مولوی جلال الدین حقانی که تحصیل‌کرده مدارس علوم دینی پاکستان است گرفته شده است. البته در حال حاضر به دلیل کهولت سن جلال‌الدین، فرزندش سراج الدین، رهبری این شبکه را بر عهده دارد. مقر اصلی این شبکه دقیقا معلوم نیست اما استان‌های شرقی افغانستان همچون پکیتا، پکتیکا و خوست که در همسایگی وزیرستان جنوبی و شمالی پاکستان قرار دارد به عنوان محل استقرار نیروهای حقانی شناخته می‌شود .
شبکه خانوادگی ـ جهادی حقانی متشکل از عناصر کلیدی زير هستند: «ابراهیم عمری»، هماهنگکننده مبارزین خارجی در میرانشاه، «حاجی خلیل» از قبیله زدران، «مولوی عبدالرحمن زدران»، رئیس عملیات و پسر دایی حقانی، «حاجی مالی خان» که در اواخر سپتامبر 2011 توسط ناتو دستگیر شد و «اصلحان حقانی»، برادر جلال‌الدین، «قاری یحیی»، داماد حقانی، «سراج الدین حقانی»، پسر بزرگ و جانشین پدر، «بدر الدین»، «خلیل احمد» و «بصیر الدین»، پسران میانی حقانی و فرماندهان سطوح پايین شبکه، «نصرالدین حقانی»، مترجم پدر، «نصیرالدین حقانی» رابط بین‌المللی و مسئول جذب کمکهای مالی و «محمد عمر»، پسر دیگر حقانی که در سال 2010 در پکتیا کشته شد. اکثر افراد مورد اشاره فارغالتحصیلان «دارالعلوم حقانیه» پاکستان هستند. برآورد می‌شود در حال حاضر شبکه حقانی بین 10 تا 15 هزار جنگجو داشته باشد.
«شبکه منصور» به رهبری مولوی محمد اسماعیل دارای افراد سرشناسی چون عبدالطیف منصور و سیفالرحمن منصور است که در مارس 2002 عملیات امریکا برای شکار بن لادن را ناکام گذاشت. این شبکه که در غزنی و جنوب شرق افغانستان فعالیت دارد، متحد طولانی مدت شبکه حقانی است. خاندان حقانی از پشتونهای پیرو اهل سنت حنفی و دارای اعتقادات دیوبندی هستند. البته به سبب پیوندهای عمیق خاندان حقانی با آل سعود، دیدگاه‌های آنها به شدت متأثر از آرا و آموزههای وهابی است. شبکه حقانی از لحاظ راهبردی، عمل گرا و به لحاظ سازمانی، معتقد و متعهد به گسترش جهاد در مقیاس جهانی است. ماهیت حکومت مطلوب حقانی ها از نوع امارت اسلامی طالبانی است که اکنون نیز در مناطق تحت نفوذ شبکه حقانی در وزیرستان شمالی، پکتیا و خوست اجرا می‌شود.
طالبان در مسیر حرکت به سمت کابل در سال 1995 پکتیا را محاصره کردند. در این زمان جلال‌الدین حقانی که قدرت اصلی آنجا محسوب میشد و شمار زیادی از جمعیت «طایفه زدران» را با خود همراه داشت، تصمیم گرفت به جنبش طالبان ملحق شود. طالبان برای از دست ندادن حمایت حقانی پست وزارت «امور قبایل و مرزها» را بعد از تصرف کابل به وی سپردند. اگرچه شبکه حقانی در حیطه خصوصی، استقلال عمل خود را حفظ كرده، اما در عرصه عمومی همچنان ملاعمر را به عنوان امیرالمؤمنین پذیرفته است. ملا عمر نیز از توانایی و احترام بین‌المللی شبکه حقانی و نفوذش برای عملیات در منطقه و متحد کردن طالبان کاملا آگاه است؛ لذا شبکه حقانی و ملاعمر در یک ردیف دیده میشوند. حتی برخی پیوندهای ساختاری همچنان بین آنها برقرار است. طبق توافق طرفین در 2010، مسیر اخذ کمکهای مالی و لجستیکی شبکه حقانی از کانال شورای کویته و کمیسیون مالی آن شوراست.
حقانی در سالهای 2004ـ 2003 در شورای کویته جزو تصمیمگیران مهم بود. چند ماه بعد که ملاعمر ساختار فرماندهی مناطق را اعلام کرد، جلال‌الدین حقانی را به عنوان رهبر شورای میران شاه و فرمانده ویژه شرق افغانستان مشتمل بر ولایات پکتیا، پکتیکا، خوست و گردیز معرفی کرد. شبکه حقانی به دو دلیل به عنوان شریک اصلی شورای کویته باقی مانده است: نخست، شبکه حقانی به لحاظ منطقه‌ای برای نفوذ و قدرت طالبان در جنوب شرق افغانستان حیاتی است. دوم، شبکه حقانی به عنوان قدرتي چند متغیره، به شدت مورد نیاز شورای کویته است.
شبکه حقانی حدود چهار هزار نیرو دارد که در پیوند با گروه‌های دیگر گاه تا 10هزار نیرو را می‌تواند سازماندهی کند. آمریکایی‌ها معتقدند شبکه حقانی بازوی دستگاه اطلاعاتی پاکستان برای انجام عملیات‌های تروریستی در جهت منافع این کشور است؛ اما پاکستان همواره این مسئله را رد می‌کند. آمریکایی ها در طول دو سال گذشته تلاش کرده‌اند با هواپیماهای بدون سرنشین مقرهای این شبکه را هدف قرار دهند و همین مسئله موجب اعتراضات پی در پی اسلام آباد به واشنگتن بوده است .
