علاوه بر شبکه ها و رسانه های عربی منطقه، بسیاری از رسانه های اصلی غربی نیز که براساس سیاست های انگلیس و آمریکا عمل می کنند تحت تاثیر رویکردهای دولت ها و حامیان مالی خود کمتر به پوشش اخبار تحولات این کشور پرداخته اند و در قبال رفتارهای ضد حقوق بشری آل خلیفه نیز سیاست سکوت را در پیش گرفته اند.
الوقت- رسانه ها در جریان تحولات جدید خاورمیانه از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. چرا که این رسانه ها و حمایت آنها باعث می شوند تا صدای این اعتراضات به گوش دنیای خارج رسانده شده و به تبع آن با بین المللی شدن موضوع، زمینه برای افزایش فشارهای بین المللی فراهم گردد. این وضعیت همچنین سبب می شود تا حکومتهای اقتدارگرا برای کاهش فساد و ایجاد شفافیت تحت فشار قرار گیرند. همچنانکه این کارکرد در روند بسیاری از کشورهای درگیر انقلاب همچون تونس و مصر اثبات شد. اما در انقلاب بحرین سیاست شبکه های رسانه ای نه تنها با سایر کشورها فرق می کرد بلکه در برخی مواقع در تضاد نیز بود. بویژه آنکه رژیم آل خلیفه با تحت اختیار داشتن عمده رسانه های دیداری و نوشتاری مانع از انتشار هرگونه خبر در خصوص تحولات این کشور از جمله مسائل مربوط با سرکوب انقلابیون شده است. اما در بعد رسانه های خارجی نیز وضعیت چندان بهتر از رسانه های داخلی بحرین نبوده است. همچنانکه سکوت کانال های ماهواره ای عرب زبان از العربیه تا الجزیره در قبال تحولات بحرین، نشاندهنده اعمال نفوذ قطر و عربستان در جهت تحت فشار قرار دادن این شبکه ها برای امتناع از پوشش خبری این قیام مردمی و کمرنگ جلوه دادن تظاهرات های گسترده مردم بحرین در خیابان های این کشور از جمله میدان مروارید بوده است. این هماهنگی حتی با انتقاد بسیاری از رسانه های مستقل و شیعه و همچنین بحرینی های خارج نشین نیز مواجه شد. بر این اساس الجزیره به عنوان تأثیرگذارترین رسانه در جریان تحولات خاورمیانه موضعی متناقض گرفت و خود به عنوان مانعی بر سر راه تحقق جنبش بحرین قرار گرفت. این شبکه ها عمدتا جنبش مردم بحرین را وابسته به ایران و در راستای برپایی جمهوری اسلامی بحرین تفسیر کرده اند. در واقع می توان گفت که شبکه‌ها و سازمان‌های رسانه‌ای شورای همکاری خلیج فارس به‌خصوص دو شبکه اصلی العربیه و الجزیره در راستای اهداف و طرح‌های سیاسی این شورا سعی دارند تا تصویر خاص خود را از تحولات بحرین ارائه دهند که به‌خصوص بر وابسته نشان دادن اعتراضات به خارج و مداخله جمهوری اسلامی ایران و همچنین شیعی و فرقه‌ای مطرح کردن اعتراضات متمرکز بوده است. علاوه بر شبکه ها و رسانه های عربی منطقه، بسیاری از رسانه های اصلی غربی نیز که براساس سیاست های انگلیس و آمریکا عمل می کنند تحت تاثیر رویکردهای دولت ها و حامیان مالی خود کمتر به پوشش اخبار تحولات این کشور پرداخته اند و در قبال رفتارهای ضد حقوق بشری آل خلیفه نیز سیاست سکوت را در پیش گرفته اند.
در حوزه نوشتاری نیز، نبود مطبوعات آزاد و نیز سانسور شدید بر اندک مطبوعات این کشور همچون روزنامه الوسط از معدود روزنامه های مستقل در بحرین نیز موجب کاهش فعالیت جامعه مدنی در این کشور شده است. به نحوی که مطبوعات بحرين با وجود این همه اعتراض‌ها تنها به درج چند خبر کوتاه اکتفا می‌کنند، موضوعی که در مورد مطبوعات و رسانه‌های خارجی نیز مصداقیت پیدا می‌کند.
به علاوه رژیم بحرین از ورود بسیاری از خبرنگاران و عکاسان خبرگزاری‌های مختلف جهان جهت پوشش خبرهای بحرین ممانعت می کند و در این بين خبرنگارانی هم اکنون می‌توانند حوادث این کشور را تحت پوشش دهند که یا پیش از در این کشور خبرنگار و عکاس ثابت داشته‌اند یا در کشورهای همجوار دارای خبرنگارانی بوده‌اند.
رژیم آل‌خلیفه همچنین برای ممانعت از درز اخبار حوادث جاری در کشور تنها به جلوگیری از ورود خبرنگاران خارجی اکتفا نکرده است، بلکه در این میان اقدام به فلیترینگ و تعطیلی بسیاری از سایت‌هایی می کند که پوشش خبری زنده‌ای از حوادث بحرین ارائه می‌دهند که در راس آنها باید از تعطیلی تمام سایت‌های مورد استفاده توسط جمعیت معارض بحرینی الوفاق یاد کرد، با اینکه این سایت‌ها تمام مجوز فعالیت خود را از دولت دریافت کرده بودند. به همین منظور سازمان خبرنگاران بدون مرز از همان ابتدا رژیم بحرین را در لیست رژیم‌ها و حکومتهای دشمن آزادی مطبوعات و دسترسی به اینترنت قرار دادند.
در چنین شرایطی که به جزء برخی از شبکه ها و سایت های شیعه محور مقاومت همچون المیادین هیچ رسانه دیگری اخبار و تحولات انقلاب بحرین رو پوشش نمی دهند، انقلابیون بحرین و بویژه جوانان این کشور تحت ورود و گسترش تکنولوژی های جدید اطلاعاتی و ارتباطی اینترنتی همچون شبکه های اجتماعی و فضای مجازی همانند فیسبووک و توییتر توانسته اند با پناه بردن به این شبکه های ارتباطی خود را از قید و بند حصارهای سانسور و کنترل رسانه ای دیکتاتوری در این کشور تا حد زیادی نجات دهند، به نحوی که در سال 2012 تعداد کاربران اینترنت در بحرین به 961228 رسید که حدود 77% جمعیت این کشور را تشکیل می دهد. در این سال طبق آمار جهانی تعداد اعضای فیسبووک 413200 برآورد شد که در مقایسه با جمعیت بحرین جمعیت قابل توجهی می باشد.
این شبکه های اجتماعی اگرچه کارکرد رسانه های دیداری و شنیداری را ندارند، اما با همه این احوال تا حدی در انتقال صدای انقلاب مردم به گوش افکار عمومی جهان موفق بوده اند که این مساله نیز ناشی از حضور و مشارکت گسترده جوانان انقلابی بحرین در این شبکه ها بوده است.
