به گزارش الوقت، «امانوئل ماکرون» در اظهاراتی گفت که انگلیس مسئولیت همه مرگ و میرهای مهاجران در کانال مانش را برعهده دارد و لندن را به ریاکاری متهم کرد.
رئیس‌جمهور فرانسه در گفت‌وگو با یک روزنامه محلی گفت که فشارها را بر بوریس جانسون به منظور ایجاد یک مسیر قانونی برای پناهجویان به انگلیس، چیزی که وست مینستر تاکنون از انجام آن امتناع کرده، افزایش خواهد داد.
ماکرون گفت مسئولیت کسانی که در دریا می‌میرند برعهده فرانسه نیست، بلکه برعهده این امتناع انگلیس است. «پریتی پاتل» وزیر کشور انگلیس در واکنش به اظهارات رئیس‌جمهور فرانسه، آن را اشتباه خواند و رد کرد. پاتل خطاب به نمایندگان کمیته امور داخلی مجلس عوام انگلیس گفت: نظرات ماکرون اشتباه است. آنها کاملاً اشتباه می‌کنند. بنابراین، اجازه دهید من در مورد آن بسیار بسیار واضح بگویم.
به گزارش روزنامه «ایندیپندنت» انگلیس، رئیس‌جمهور فرانسه در توضیح درباره امتناع لندن گفت که اقتصاد انگلیس متکی به نیروی کار مهاجر غیرقانونی و کم دستمزد است و افزود: انگلیسی‌ها همچنان سیستمی از دهه ۱۹۸۰ دارند که مهاجرت اقتصادی را از طریق ریاکاری مدیریت می‌کند. هیچ مسیر قانونی برای مهاجرت وجود ندارد. انگلیسی‌ها باید نیازهای خود را از نظر اقتصادی بیان کنند و مسیری را برای درخواست‌های قانونی پناهندگی باز کنند. ما فشار را افزایش خواهیم داد.
کانال مانش، یکی از پر ازدحام‌ترین خطوط کشتیرانی در جهان است که جریان‌های آب در آن قوی است. قایق‌های پر از بار اغلب به سختی شناور می‌مانند و در تلاش برای رسیدن به سواحل انگلیس در معرض امواج قرار می‌گیرند. تعداد مهاجرانی که از کانال مانش عبور می‌کنند در حال افزایش است و ژانویه امسال تعداد افرادی که این سفر خطرناک را با قایق انجام دادند، شش برابر تعداد افراد در مقایسه با ماه مشابه سال گذشته بود. مقامات بریتانیا ۱۳۴۱ نفر را در مقایسه با ۲۲۳ نفر در سال قبل ردیابی کردند یا نجات دادند.
ماه گذشته یک نجات یافته قایق غرق شده مهاجران در کانال مانش به خبرنگاران گفت: هنگامی که به علت از کار افتادن پمپ قایق، آب به تدریج در حال بالا آمدن در قایق بود شماری از مهاجران با تلفن‌های همراه خود با ماموران مرزبانی انگلیس و فرانسه تماس گرفتند و درخواست کمک کردند، اما ماموران هر دو دولت کمک به آنان را وظیفه دولت مقابل دانستند و از امدادرسانی خودداری کردند و در نتیجه، ۲۷ زن و مرد و کودک دیگر جان باختند.
دولت‌های انگلیس و فرانسه که در دو سوی این آبراهه قرار دارند و مطابق مقررات بین المللی، موظف به کمک به پناهجویان در معرض خطرند، به جای رسیدگی به این بحران، ترجیح داده اند مرگ این مهاجران را وسیله‌ای برای تسویه حساب سیاسی کنند و وارد بازی سرزنش همدیگر شده اند و البته با بهره گیری از آن، رسیدن به اهداف ضدمهاجرتی خود را سرعت بخشیدند.
به گفته فعالان حقوق بشر و هواداران حقوق مهاجران، دولت انگلیس حتی به وعده اش مبنی بر دادن پناه به افغان‌هایی که با ارتش و دولت انگلیس در افغانستان همکاری کرده اند، عمل نکرده است.
