به گزارش الوقت، پایگاه خبری «دیفنس وان» در یادداشتی به قلم «پاتریک تاکر» سردبیر بخش تکنولوژی آورده است، تجهیزات آمریکایی به جا مانده در افغانستان، می‌توانند اسرار نظامی زیادی را فاش کنند.
در این یادداشت آمده است، احتمالاً چین پیروز نهایی دو دهه جنگ در افغانستان خواهد بود. وسایل پروازی و خودروهای زرهی که آمریکایی‌ها حین خروج از افغانستان به جا گذاشته‌اند، به چینی‌ها در درک چگونگی ساخت و استفاده از این ابزارهای جنگی کمک خواهد کرد.
تاکر در این یادداشت نوشته است: «به گفته چند کارشناس که سال‌ها در زمینه تولید و آزمایش برخی از این تجهیزات نقش داشته‌اند، انتظار می‌رود چینی‌ها از این فرصت باد آورده استفاده کرده و نسل جدیدی از تسلیحات را به مشتری‌های خود صادر کنند که در آن از نقاط ضعف آمریکایی‌ها استفاده شده باشد.»
او در ادامه می‌نویسد: «برای درک زیان بالقوه این مسئله، فراتر از تیترهای خبری درباره تشکیل نیروی هوایی طالبان را بنگرید. به قطعات اصلی و سفارشی تجهیزات فرماندهی، کنترل و ارتباطی که در خودروهای آمریکایی رها شده در جاده‌ها و فرودگاه‌ها توجه داشته باشید. رخنه به درون این دستگاه‌های دارای اهداف تخصصی به اندازه رخنه به تلفن‌های همراهتان راحت نیست.»
تاکر به نقل از «جاش لاسپینوسو» مدیر اجرایی یک شرکت امنیت سایبری در آمریکا می‌نویسد: «اینکه در حال حاضر شاهد حملات بیشتری نیستیم، به دلیل وجود پرده محرمانگی حول این سیستم‌ها است. هنگامی که این در این پرده شکافی ایجاد کنید، خط زمانی رسیدن به توانایی ساخت تسلیحات سایبری به میزان عظیمی شتاب پیدا می‌کند.»
در ادامه این یادداشت آمده است، تجهیزات رادیویی و ارتباطی نصب شده بر روی هواپیماهای C-130 نیروی هوایی افغانستان را در نظر بگیرید که اکنون به دست طالبان افتاده‌اند. پنتاگون تضمین داده که این تجهیزات را معدوم کرده اما اگر بخش‌هایی از آنها به دست دشمنی با زمان و اراده کافی بیفتد، می‌توانند یک به یک سرهم شوند.
تاکر به نقل از لوسپینوسو می‌نویسد، اگر بخشی یا همه این قطعات الکترونیکی به دست دشمن بیفتد، می‌تواند از آن برای حملات سایبری خود استفاده کند که تا آن زمان برای به راه انداختنش با مشکل مواجه بود.
او همچنین در یادداشت خود به نقل از «جورجیانیا شیا» کارشناس مسائل تکنولوژی که سابقه پنج سال همکاری با پنتاگون را دارد نوشت، از دست دادن تجهیزات کلیدی و افتادن آنها به دست طالبان «همه کارهایی که در وزارت دفاع آمریکا انجام می‌دهیم، در معرض نمایش قرار می‌دهد: برنامه‌های عملی ما، اینکه چطور از اوضاع مطلع می‌شویم، چطور از چیزهایی که داریم محافظت می‌کنیم. همچنین زمانی و دسترسی نامحدودی به آنها خواهد داد تا نقاط ضعفی را پیدا کنند که خودمان از آنها اطلاع نداریم.»
تاکر به نقل از شیا نوشت: «مسئله فقط خودروهای "هاموی" نیست. مسئله فقط وسیله نقلیه‌ای نیست که شما را از نقطه آ به نقطه ب برساند. این خودروهای هاموی مملو از رادیوها، فناوری‌ها، سیستم‌های کد گذاری و دیگر چیزهایی است که نمی‌خواهیم دشمنان‌مان به آنها دست پیدا کنند.»
این یادداشت همچنین به نقل از «پیتر کریستنسِن» مدیر سابق حوزه سایبری ملی ارتش آمریکا نوشت: «تلاشی که برای تحقیق و توسعه دستگاه‌های ضد راداری انجام شده را تصور کنید که برای مقابله با دستگاه‌های انفجاری تقویت شده استفاده می‌شوند. اکنون دشمنان ما آنها را در اختیار دارند. آنها نرم‌افزار و سخت‌افزار این سیستم‌ها را در اختیار دارند و علاوه بر آن می‌توانند توان خود را برای غلبه یا کاهش اثر این دستگاه‌های ضد راداری تقویت کنند.»
تاکر در ادامه به نقل از شیا می‌نویسد، بسیاری از تجهیزاتی که در افغانستان باقی‌مانده‌اند، در مرحله تولید به اندازه کافی جهت ارزیابی میزان قابلیت رخنه ارزیابی نشده‌اند و از همین رو، نقاط ضعف آنها به‌طور کامل مشخص نیست.
او به نقل از لاسپینوسو نیز در این‌باره می‌نویسد، هکرهای باهوش اغلب می‌توانند ظرف چند ساعت نقاط ضعف مهم سخت‌افزاری را پیدا کنند. اگر این حملات شبکه‌ای، بتوانند بیسیم یا کامیونی را از کار بیندازند، سربازان عموماً برای مواجه با چنین موقعیتی تعلیم ندیده‌اند و گمان خواهند کرد علت این خرابی، فرسودگی دستگاه‌ها یا مشکلات مربوط به نگهداری آنها است.
در این یادداشت از «مک‌دانل اُلش» نقل شده، چین می‌تواند از تجهیزات و وسایلی که در افغانستان باقی مانده‌اند برای درک نحوه همکاری آمریکا با متحدانش استفاده کند و آنها را مورد ارزیابی قرار دهد. چین می‌تواند از این دانش برای توسعه تسلیحات و تاکتیک‌های نظامی خود استفاده کند.
لاسپینوسو نیز در این‌باره گفت هر نقطه ضعفی که چین در این رابطه پیدا کند، تضعیف بیشتر ارتش آمریکا در سال‌های آینده را در پی خواهد داشت و «شانس اینکه بتوانیم بازگشته و همه آنها را مهندسی مجدد کنیم صفر است. ما میلیاردها و میلیاردها خرج سیستم‌های تسلیحاتی کرده‌ایم که نقایص اساسی دارند.»
خبرگزاری «رویترز» ماه گذشته در گزارشی نوشت احتمالاً بیش از دو هزار خودروی زرهی و چهل وسیله پروازی از جمله بالگردهای بلک هاوک آمریکایی به تصرف طالبان درآمده‌اند.
با این حال یک مقام آمریکایی با اشاره به دشواری نگهداری از این تجهیزات پیشرفته به رویترز گفته است، آنها مکرراً دچار نقص فنی می‌شوند و نیاز به تعمیر دارند و این مسئله می‌تواند امیدبخش باشد. از سوی دیگر «جوزف ووتل» فرمانده بازنشسته آمریکایی نیز گفت، بسیاری از تجهیزاتی که تحت تصرف طالبان درآمده‌اند از جمله وسایل پروازی، مجهز به فناوری‌های حساس آمریکایی نیستند.
سلاح‌های آمریکایی که طالبان با عقب نشینی ارتش آمریکا و افغانستان به غنیمت گرفته بسیار گرانقیمت هستند و از فناوری بالایی برخوردارند اما اگر طالبان توان استفاده و نگهداری از آنها را نداشته باشد می‌تواند بفروشد!
تسلیحات طالبان
به گزراش ان‌پی‌آر، چند هفته قبل از تصرف کابل توسط طالبان، نیروهای ارتش افغانستان عقب نشینی کردند و میلیاردها دلار تجهیزات نظامی آمریکایی را از اسلحه‌های تهاجمی گرفته تا بالگردهای بلک هاوک را رها کردند.
طالبان این غنیمت‌های جنگی را از ارتش آمریکا گرفته‌اند
طالبان نیز در ضبط این غنایم جنگی لحظه‌ای درنگ نکرد؛ عکس‌ها و ویدئوهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که طالبان با هواپیماهای به دست آمده، کامیون‌ها، جیپ‌های هاموی، توپ‌های صحرایی و عینک دید در شب در حال حرکت هستند؛ از چنین تجهیزاتی می‌توان برای سرکوب مخالفان داخلی یا مبارزه با رقبای خارجی استفاده زیادی کرد.
ارتش آمریکا با پایان دادن به عملیات خود در افغانستان در بهار امسال هواپیماها، سلاح‌های سنگین و تجهیزات نظامی پیچیده را جابجا کرد اما نتوانست ۲۰ سال سخت افزار انباشته را به کشورش برگرداند بنابراین بخش زیادی از آن را به ارتش افغانستان واگذار کرد.
مشاور امنیت ملی ایالات متحده، جیک سالیوان، در اوایل هفته جاری به این موضوع اذعان کرد. وی گفت: «ما تصویر واضحی از این که وسایل نظامی و دفاعی به کجا رفته نداریم اما مطمئناً مقدار قابل توجهی از آن به دست طالبان افتاده است.»
طالبان در سال چقدر و از چه راهی درآمد دارند؟
گزارش ماه گذشته سربازرس ویژه در بازسازی افغانستان (سیگار) نشان می‌دهد که ارتش افغانستان، تحت حمایت آمریکا، بیش از ۱۵۰ هواپیما در اختیار داشته که شامل چهار هواپیمای C-۱۳۰ ترابری، ۲۳ هواپیمای هوا به زمین A-۲۹ ساخت برزیل، ۴۵ فروند بالگرد بلک هاوک و ۵۰ هلیکوپتر کوچک MD-۵۳۰ است.
علاوه بر این، به نیروهای افغان بیش از ۳۰ هواپیمای تک موتوره نظامی سسنا با بال ثابت داده شد. هنوز مشخص نیست که چه تعداد از این هواپیماها هنوز در افغانستان هستند. ازبکستان می‌گوید صدها سرباز افغان آخر هفته گذشته با ۲۲ هواپیمای نظامی و ۲۴ هلیکوپتر از آن کشور فرار کردند.
ارزش غنیمت‌های آمریکایی که به دست طالبان افتاده چقدر است؟
هلیکوپتر بلک هاوک
اما نکته مهم این است که تفاوت زیادی بین داشتن هلیکوپتر بلک هاوک و استفاده موثر از آن وجود دارد.
برادلی بومن، خلبان سابق بلک هاوک در ارتش آمریکا که در حال حاضر مدیر ارشد مرکز قدرت نظامی و سیاسی در بنیاد دفاع از دموکراسی است، می‌گوید: «این چیزی نیست که بتوانید در یک هفته یا یک ماه انجام دهید. شاید برخی از دستورالعمل‌های عملیاتی و نحوه راه اندازی موتور، چرخاندن روتورها پیدا شود و بتوانند بلک هاوک را در هوا بلند کنند اما این کار خطرناکی است.»
جاناتان شرودن، مدیر برنامه مقابله با تهدیدها و چالش‌ها در مرکز تجزیه و تحلیل نیروی دریایی آمریکا اما می‌گوید که بسیاری از موارد دیگر ی که در زرادخانه جدید طالبان موجود است به راحتی قابل استفاده هستند: «برای استفاده از سلاح‌های کوچک و وسایل دید در شب به مهارت یا آموزش زیادی احتیاج نیست.»
اما بحث تعمیر و نگهداری و قطعات یدکی نیز مطرح می‌شود و طالبان «نمی‌توانند آنها را تعمیر کنند». شرودن می‌گوید که این مشکل در مورد C-۱۳۰ نیز صادق است و مانند بلک هاوک «نیازهای نگهداری نسبتاً پیچیده‌ای دارند.»
در مقابل، اگر طالبان بتوانند کسی را بیابند که در مورد موتورهای هواپیما مطلع باشد، احتمالاً می‌توانند هواپیماهای A-۲۹ را در پرواز نگه دارند. همچنین خودروهایی مانند هاموی که تعداد زیادی از آنها غنیمت گرفته شده نیز برای تامین قطعات یدکی و سرپا نگه داشتن زره‌پوش‌ها به کار می‌آیند.
خودروهای زره‌پوش
شرودن در پاسخ به این سوال که فکر می‌کند چه اسلحه‌ای در زرادخانه جدید طالبان کشنده‌تر است از یک سیستم توپخانه روسی به اسم هاویتزر D-۳۰، نام می‌برد و تاکید می‌کند: «واضح است که طالبان نحوه استفاده از آنها را می‌دانند.»
البته این گروه همیشه می‌توانند هر چیزی که نمی‌توانند استفاده یا نگهداری کنند را بفروشند؛ به عنوان مثال ، در بلک هاوک و A-۲۹، تجهیزات ارتباطی و چیزهای دیگری مانند حسگرهای توپی با تکنولوژی بالا وجود دارد که دارای الکترواپتیک پیچیده، تجهیزات نوری و همچنین سیگنال‌های اطلاعاتی هستند و «این موارد ممکن است برای سایر کشورها نیز جالب باشد.»
