به گزارش الوقت، مراسم سالگرد رحلت بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی هر سال با سخنرانی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در حرم مطهر امام خمینی(ره) برگزار می‌شد که با توجه به دستورالعمل‌های بهداشتی ستاد ملی مبارزه با کرونا، امسال نیز در حرم مطهر برگزار نمی‌شود.
مشروح سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالگرد ارتحال امام خمینی به شرح زیر است:
** چهارده خرداد دیگری فرا رسید و فضای عمومی کشور آکنده شد با یاد و خاطره‌ی آن شخصیت عظیم و آن مرد بزرگ و آن رهبر بی جایگزین آن دل عطوف و آن ارده پولادین آن عزم سرشار از صلابت و آن ایمان عمیق و روشن و آن خردمند حکیم و دوراندیش ملت ما و کشور ما امروز و تا آینده‌های دور به نگاهبانی از این یاد و خاطره‌ی عزیز احتیاج دارد.
** امام ابتکارات زیادی داشتند اما مهمترین ابتکار ایشان جمهوری اسلامی بود این همان مردم‌سالاری دینی است که زیر عنوان جمهوری اسلامی رسمیت پیدا کرد و عنوان نظام برخاسته از فکر و اراده ملت ایران و رهبری امام بزرگوار شد در بین نظام‌های عالم و نظام‌های انقلابی و نظام‌های تشکیل شده در یکی دو قرن اخیر، نظامی را سراغ ندارم که به قدر جمهوری اسلامی پیش‌بینی زوال و فروپاشی شده باشد از روز اولی که جمهوری اسلامی تشکیل شد بدخواهان و دشمنان و کسانی که نمی‌توانستند این پدیده عظیم را هضم کنند در داخل و خارج کشور می‌گفتند جمهروی اسلامی تا دو ما و شش ماه یا یک سال دیگر از بین خواهد رفت.
** صلابت امام بزرگوار بر پیروزی‌های عظیم ملت ایران و حوادث گوناگون دیگر این همهمه را فرو نشاند و اواخر عمر امام این همهمه‌ها تمام شد، اما بعد از رحلت امام بدخواهان جان پیدا کردند و آرزوهای خود را به صورت پیش‌گویی تکرار کردند. یک حزب فرسوده قدیمی و پر مدعا در سال 69 بیانیه‌ای داد و اعلام کرد که جمهوری اسلامی در لبه پرتگاه است.
** چند سال بعد هم گروه و دسته‌ای که جزو نمایندگان یکی از مجالس شورای اسلامی هم بودند در نامه‌ای اعلام کردند فرصتی اندک برای جمهوری اسلامی باقی مانده که این هم تمایلات‌شان شبیه همان حزب بود. قبل و بعد از این‌ها هم اشخاص و گروهها از این حرف‌ها می‌زدند و زیر سایه بیگانگان و دشمنان از این حرف ها زده می‌شد و فروپاشی جمهوری اسلامی را نوید می‌دادند و آرزوی خود را به صورت خبر و تحلیل می‌گفتند. همین یکی دو سال پیش آمریکایی‌ها گفتند جمهوری اسلامی چهل سال خود را نخواهد دید من یادم نمی‌آید در هیچ نظام دیگری این همه پیش‌گویی برای زوال و فروپاشی شده باشد. این‌ها که اینجور پیشگویی‌ها را می‌کردند نگاهشان به نظامِ‌های برآمده از انقلاب‌ها بود.
** بسیاری از انقلاب‌ها شروع شورانگیزی داشتند اما پایان زهرآگینی داشتند در ایران ما هم اتفاق افتاده بود. نهضت مشروطه با آنکه با هیاهو و شوق و فتوا بوجود آمد اما 15 سال بعد از مشروطیت رضاخان سرکار آمد که از استبداد دوران قاجار بدتر بود در سال 1329 و 30 نهضت نفت ایران ملی شد و از دست انگلیسی‌ها درآمد اما یکی دو سال بعد کودتای آمریکایی انگلیسی به وجود آمد و محمدرضا یک دیکتاتوری پیچیده و سخت را برای مدت طولانی آغاز کرد.
** بحمدالله انقلاب و نظام امام خمینی نه تنها فرونپاشید بلکه روز به روز قدرتمندتر شد و تسلی نشد. روز به روز استقلال خود را روشن و آشکار کرد و توفیقات بزرگ به دست آورد و بر موانع غلبه کرد.
** امروز جمهوری اسلامی هم توسعه‌یافته‌تر از اول انقلاب و هم پیشرفته‌تر و جلوتر است. این سوال پیش می آید که راز این پیشرفت چیست و چرا جمهوری اسلامی با این همه دشمنی‌ها به سرنوشت انقلاب‌های دیگر دچار نشد. راز پرشکوه و افتخار بخش این نظام "جمهوری" و "اسلامی" است و همراهی این دو کلمه با هم باید پایدار بماند.
** امام رضوان‌الله تعالی علیه، انسان بزرگی از جهات مختلف بود؛ از جمله از لحاظ دانش و معرفت دینی پشتوانه ایجاد این نیز نظریه معرفت عمیق او به اسلام بود او اسلام را می‌شناخت و می‌دانست که حاکمیت اسلامی مربوط به پیام اصلی اسلام است و اعتقاد عمیق او به مردم امام راحل به توانایی و عزم مردم ایمان داشت؛ سال 41 که اول شروع نهضت بود اما بحث را به مسائل سیاسی کشاندند و فرمودند اگر دعوت کنیم مردم این بیابان قم را پر می‌کنند.
** امام هر دو بخشِ «جمهوری» و «اسلامی» را از اسلام گرفته بود و تسلط بر مبانی اسلامی و جامعیت او این نظریه را در ذهن این بزرگوار بوجود آورد و البته مخالفانی هم داشت هم مسئله اسلامی بودنِ حکومت و هم جنبه مردمی بودنِ حکومت و مردم‌سالاری مخالفان سرخستی داشت و تا امروز هم مخالفانی هستند که نظراتی دارند.
** در مورد حاکمیت اسلامی که نظام کشور و زندگی باید با ارزش‌های اسلامی و موازین اسلامی اداره شود، مخالفان سرسختی بودند البته یک‌دسته غیرمذهب‌های سکولار بودند که می‌گفتند دین چنین شأنی ندارد که وارد مسائل اجتماعی شود و مدیریت کشور را به دست بگیرد برخی‌شان هم دین را افیون جامعه می‌دانستند.
** یک‌دسته معتقدین به دین بودند اما از موضع دفاع از دین می‌گفتند دین نباید آلوده به سیاست شود و دین باید تقدس خود را حفظ کند و وارد میدان دیگری نشود و اگر انسان بخواهد درست درباره این‌ها قضاوت کند، سکولارهای مذهبی بودند.
** مخالفان حاکمیت مردم و مردم‌سالاری هم دو جبهه بودند یک جبهه لیبرال‌های سکولار بودند که معتقد به مردم‌سالاری بودند اما می‌گفتند مردم‌سالاری به دین ربطی ندارد و مردم‌سالاری باید مردان فن‌سالار و تکنوکرات وارد شوند یک‌عده هم معتقد به دین بودند اما می‌گفتند حاکمیت دین به مردم ربطی ندارد و نمونه‌های این نظر دوم را در حضرات داعش مشاهده کردیم که معتقد به حاکمیت دین بودند اما مردم را هیچ‌کاره می‌دانستند.
** امام با استناد به معرفت عمیق از دین محکم ایستاد و این نظریه را پیش برد. این یک استنباط عالمانه است؛ حاکمیت دین را قرآن به‌صورت روشن بیان کرده است.
** سنت و حدیث و کلمات پیامبر هم در این زمینه هست. پیامبر اکرم(ص) وقتی نمایندگان یثرب آمدند که پیامبر را دعوت کنند، پیامبر همین پیمان را گرفت که باید دفاع کنید و با ورود به مدینه حاکمیت اسلام را به‌وجود آورد و این حاکمیت مربوط به پیامبری وی بود. بعد از رحلت پیامبر هم با وجود اختلافاتی که در مسئله جانشینی بود، احدی از مسلمانان که در باب جانشین اختلاف داشتند، کسی در اینکه حکومت باید براساس اسلام باشد شک نداشت. هرکس به اسلام اعتقاد دارد باید به حاکمیت اسلام هم اعتقاد داشته باشد.
** مسئله اعتبار رأی مردم هم از اسلام است. یک منظر، جنبه دینی قضیه است که مسئله مسئولیت و حق است و یک جنبه امکان تحقق حاکمیت دین است که بدون مردم امکان‌پذیر نیست.
** در قرآن کریم و در روایات درباره مسئولیت مردم نسبت به سرنوشت جامعه آمده است. این مسئولیت همگانی است و در زمان‌های مختلف به وسیله‌ای اعمال می‌شود که امروز با انتخابات است.
** در حکومت دینی بدون پشتوانه مردمی مجبورند با شقیر و شلاق زندگی کنند و امکان حکومت نیست که حکومت اسلامی که اهل شمشیر و زور نیست امکان ادامه رحکت بدون پشتوانه مردم نیست.
** مردم‌سالاری دینی که عنوان جمهوری اسلامی پیدا کرد یک طرح ناب و خالص دینی است و اینکه برخی می‌گویند امام انتخابات را از غربی‌ها گرفت، حرف بی‌مبنایی است. امام کسی نبود که به‌خاطر رودربایستی با این و آن از حکم خدا منصرف شود. اگر مردم‌سالاری از دین و خدایی نبود، امام کسی نبود که به آن تن دهد. برای مثال آن‌روز که امام مسئله الزام حجاب را مطرح کردند، خیلی‌ها حتی افراد نزدیک به امام مخالف بودند اما نظر امام این بود و به‌طور قاطع مطرح کردند.
