پایگاه تحلیلی الوقت - اقدام امارات در به رسمیت شناختن موجودیت رژیم صهیونیستی با همه مخالفت‌ها و واکنش‌های متفاوت و مختلفی که در جهان عرب داشت، اما یک واکنش شتاب زده هم از سوی رهبران پادشاهی بحرین به همراه داشت.
رهبران پادشاهی بحرین در این ارتباط اعلام کردند که آنها نیز به دنبال امارات، به زودی تل آویو را به رسمیت خواهند شناخت.
اما این خوش باوری بحرینی‌ها برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی چندان هم مسیر همواری ندارد.
تفاوت بحرین و امارات
اگرچه امارات اعلام کرده که روابط خود را با صهیونیست‌ها به حالت عادی درخواهد آورد، اما شرایط بحرین برای برای عادی سازی روابط سیاسی با تل آویو بسیار متفاوت است.
امارات کشوری فاقد حزب و جامعه سیاسی پویا در مقابل تحولات جاری است و حاکمیت اقتدارگرا و به شدت بسته این کشور، چالش کمتری را برای عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی ایجاد می کند.
در واقع در امارات، بخش قدرتمند اقتصادی و حضور شرکت‌های و نمایندگی‌های غربی باعث شده تا مسائل سیاسی به حاشیه رانده شود و افکارعمومی نسبت به تحولات سیاسی توجه کمتری از خود نشان دهند.
از سوی دیگر فقدان و غیبت جامعه مدنی در امارات در ذیل حاکمیت به شدت اقتدارگرا و سخت آل نهیان باعث شده تا هرگونه واکنش و کنش سیاسی در همان مراحل اولیه سرکوب و به شدت خفه شود.
لذا در امارات امکان ابراز مخالفت حتی در فضای غیررسمی و زیرزمینی نیز علیه اقدامات شیوخ حاکم به سختی ممکن و در واقع غیرمحتمل است.
برهمین اساس شیوخ ابوظبی و دوبی در علنی اعلام کردن روابط با رژیم صهیونیستی با چالش کمتری روبرو بودند.
مسیر سخت آل خلیفه در عادی سازی روابط با تل آویو
در بحرین برخلاف کشور همسایه‌اش امارات، اما ما شاهد جامعه نیم بندی از احزاب و گروه‌های سیاسی هستیم که اگرچه به صورت غیررسمی فعالیت می کنند، اما دارای سابقه طولانی در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی گسترده هستند.
در بحرین نیز به مانند امارات فضا به شدت بسته و کنترل شده است، اما حداقل احزاب و گروه‌های مدنی و سیاسی در این کشور همچنان در صحنه تحولات اجتماعی و سیاسی این کشور نقش آفرینی می کنند.
علاوه بر احزاب سیاسی با گرایشات دینی مانند الوفاق، همچنین سایر احزاب دیگری با گرایشات پان عربی سکولار در بحرین فعال هستند که به شدت اشغال فلسطین و موجودیت صهیونیست‌ها را رد می کنند.
جنبش اعتراضی و انقلاب بحرین در سال 2011 خود بزرگترین دلیل قانع کننده در ارتباط با وجود حداقل‌هایی از فعالیت جامعه مدنی به شدت سرکوب شده در بحرین است.
فهرست بلندبالای زندانیان سیاسی در بحرین از سوی دیگر نشان دهنده بالابودن واکنش‌های سیاسی و ضد دولتی در این شیخ نشین جزیره‌ای خلیج فارس است.
براین اساس بحرین در صورتی که بخواهد مسیر امارات را در به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی دنبال کند با دو مانع اصلی روبرو خواهد بود:
نخست جمعیت به نسبت قابل توجه شیعیان بحرینی که هرگونه موجودیت و سازش با رژیم صهیونیستی را به شدت رد می‌کنند و دارای احزاب و گروه‌های سیاسی شناسنامه دار مانند الوفاق هستند و دوم جمعیت و گروه‌های سیاسی سکولار که به طور عمده با گرایشات پان عربیسم، اشغال فلسطین و عادی سازی رابطه با تل آویو را به دلیل گرایشات قومیتی و عربی رد می‌کنند.
دو راهی و تردید اعراب
از سوی دیگر اگرچه امارات عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی اعلام کرده، اما برای دیگر کشورهای عربی طی کردن این مسیر همراه با شک و تردید است.
امارات مدعی است که عادی سازی روابطش با صهیونیست‌ها در ازای لغو ادعاهای رهبران تل آویو نسبت به اراضی کرانه باختری فلسطین صورت گرفته، اما از طرف دیگر رهبران صهیونیستی چنین موضوعی را رد می کنند و همچنان تاکید دارند مسئله الحاق بخش هایی از کرانه باختری به دیگر مناطق همچنان روی میز است.
همین وضعیت مبهم و نامشخص باعث شده تا دیگر کشورهای عربی از جمله عربستان و بحرین با محافظه کاری بیشتری موضوع عادی سازی روابط با تل اویو را دنبال کنند و شاید عادی سازی روابط این دو کشور با صهیونیست‌ها در بازه زمانی طولانی تری در آینده صورت گیرد.
