الوقت_ رئیس جمهور کره جنوبی بر این باور است که کوچک ترین اقدام نظامی می تواند به درگیری کره شمالی و جنوبی منجر شود و جان بسیاری را نه تنها در میان مردم کره بلکه اتباع خارجی که در شبه جزیره کره حضور دارند را نیز تهدید کند، این اظهارات رئیس جمهور کره جنوبی در نشست وی با گروه قانون گذاران آمریکایی مطرح شده است. رئیس جمهور کره همچنین درخصوص ضرورت اعمال فشار بیشتر بر پیونگ یانگ نیز در این نشست تأکید کرده اما گفته که تنش ها باید از راه مسالمت آمیز حل شود. تنش ها در شبه جزیره کره پس از آن که شورای امنیت سازمان ملل تحریم های جدیدی علیه کره شمالی تصویب کرد، بالا گرفت و اوضاع را پیچیده تر شده است.
راه اندازی جنگ، کشتار مردم بیگناه و... از جمله روش های قدیمی و مورد استفاده آمریکا برای اشغال یک کشور و یا پیش بردن اهداف سیاسی خاص بوده است. این کشور با راه اندازی جنگ و یا ایجاد اختلاف بین کشورهای منطقه هدف، همچنین کشتار غیرنظامیان و تحریک احساسات و البته به لطف قدرت نظامی و سازمان های آلت دست خود همچون سازمان ملل، بارها توانسته به اهداف خود دست یابد. کسی حادثه 11 سپتامبر را فراموش نمی کند. تخریب چند ساختمان به همراه کشتار شهروندان خود، اشغال دو کشور در خاورمیانه را به همراه داشت.
در مورد اهداف کلی آمریکا از ایجاد تنش در شبه جزیره کره باید گفت یکی از اهداف اصلی برای افزایش تنش در این منطقه اعمال فشار بر نخست وزیر وقت ژاپن، یوکیو هاتویاما بود تا از قصد خود برای وادار کردن نیروی دریایی آمریکا به ترک جزیره اوکیناوا منصرف شود؛ چرا که دولت وی با شعار بیرون کردن آمریکا از اوکیناوا به روی کار آمد. هاتویاما اعتراف کرد تنشی که بر سر غرق شدن کشتی چئونان در منطقه ایجاد شد نقش زیادی در تصمیم او نسبت به باقی ماندن ناوگان آمریکایی در جزیره اوکیناوا بازی کرد. تصمیم هاتویاما باعث شکاف در دولت ائتلافی چپ میانه شد. دولت هاتویاما سقوط کرد و آمریکا در جزایر ماند. با بروز این حادثه آمریکا به ژاپن و کره جنوبی فهماند که برای تأمین امنیت شان هنوز به آمریکا نیاز داشته و هنوز زمان آن نرسیده که این کشور نیروهای نظامی و پایگاه های خود را از این منطقه خارج کند.
از سوی دیگر ایالات متحده برای دفاع از تنگه تایوان، کنترل چین، رصد فعالیت های این کشور و احیاناً نشان دادن واکنش سریع به تحرکات پکن به حضور نظامی وسیع تری در این منطقه نیاز دارد. چین یک قدرت در حال رشد است و خیز این کشور مقامات کاخ سفید را نگران کرده است. کارشناسان مسائل استراتژیک معتقدند چین در سال 2045 میلادی به درجه ای از انباشت ثروت و قدرت خواهد رسید که بتواند نظم موجود را به چالش بکشد و نظم جهانی جدیدی را تعریف کند. ماجرای کشتی چئونان این فرصت را در اختیار آمریکا قرار داد که به بهانه برخورد سریع و قاطع با حوادث احتمالی مشابه، به تجهیز ناوگان و پایگاه های خود در شبه جزیره کره و ژاپن بپردازد.
ایجاد اجماع برضد کره شمالی و اعمال فشارها و تحریم های بیشتر به منظور تغییر رفتار رژیم حاکم بر کره شمالی را نیز نباید فراموش کرد. آمریکا از فضای احساسی به وجود آمده بعد از غرق چئونان و کشته شدن 46 ملوان کره ای حداکثر استفاده را برد و اجماع سنگینی را علیه کره شمالی ایجاد کرد؛ به نحوی که حتی چین و روسیه هم نتوانستند مقاومت چندانی کنند. این فشارها از اعمال تنبیهات و تحریم های شدیدتر شروع و در نهایت به رزمایش گسترده و سنگین هفته گذشته ختم شد و در آینده نیز ادامه خواهد داشت.
اما تقابل مواضع تهدیدآمیز نظامی واشنگتن و پیونگ یانگ همزمان با روانه شدن ناوگروه تهاجمی آمریکا به سواحل شبه جزیره کره، نه تنها نگرانی کره جنوبی را به دنبال داشته بلکه دغدغه های روسیه را از احتمال آغاز مناقشه مسلحانه در منطقه نزدیک خاک این کشور و وقوع یک جنگ تمام عیار برانگیخته است. روسیه به ویژه ساکنان مناطق خاور دور این کشور که باریکه مرزی کوچکی با کره شمالی دارد، از امکان اغاز مناقشه هراس دارند و مقام های روس همگام با کشورهای مختلف در ماه های اخیر از طرف های مساله شبه جزیره کره به ویژه آمریکا که به بهانه تهدید موشکی کره شمالی به منطقه لشکرکشی داشته دعوت به خویشتنداری کرده است. روس ها بارها اعلام کرده اند که در صورت وقوع جنگ در منطقه با توجه به فاصله اندک با کره شمالی، ممکن است پیامدهای آن به ویژه انفجارهای اتمی مناطق خاور دور روسیه را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
اقدام های آمریکا نشان می دهد این کشور بیشتر از کره شمالی صلح و آرامش جهانی را تهدید می کند. غیرقابل پیش بینی بودن اقدامات آمریکا در برابر کره شمالی، خطرات و تبعات بسیار زیادی برای همپیمانان آن کشور در آن شبه جزیره دارد و به لحاظ موقعیت جغرافیای این کشورهای ژاپن، کره جنوبی هستند که بیش ترین ضرر و زیان را درصورت بروز جنگ خواهند دید. به همین خاطر تمام تلاش خود را مبنی بر عدم هماهنگی و منصرف کردن آمریکا از جنگ در این شبه جزیره بکار می گیرند البته باتوجه به عهده داری امنیت کره جنوبی و ژاپن از سوی ایالات متحده این آسیب پذیری بیشتر شده است.
در همین حال کره شمالی اعلام داشته که اگر آنها جنگ را انتخاب کنند، ما به جنگ خواهیم رفت، ما از بازدارندگی هسته ای قدرتمندانه ای برخورداریم و مطمئناً در مقابل حمله پیش دستانه آمریکا دست به سینه نخواهیم نشست، آن چیزی که ستادهای فرماندهی ما درباره آن تصمیم می گیرند؛ در هر زمان و هر مکان که ضروری باشد انجام خواهد شد.
از علت های دیگر انصراف آمریکا می توان به توازن واقعی در منطقه و نفوذ و قدرت میان چین، آمریکا و روسیه اشاره کرد. آمریکا از حمایت کره جنوبی و ژاپن برخوردار است در حالی که پکن و پیونگ یانگ توافق‌های تجاری گسترده‌ای دارند و در همین حال، روسیه تمایلی به افزایش نفوذ آمریکا در منطقه یا استقرار سامانه تاد در شبه جزیره کره توسط آمریکا ندارد تا تهدیدی را علیه امنیت ملی روسیه ایجاد نکند.
اعلام جنگ در این زمان، خلل‌های بسیاری را برای این توازن ایجاد می‌کرد و اینکه ممکن بود واشنگتن وارد نزاع‌هایی با قدرت‌های بزرگ شود. برجسته‌ترین علتی که ترامپ را به منصرف شدن از ایده حمله به کره شمالی واداشت این بود که او حمایت بین‌المللی مطلوب را برای این عملیات نداشت. ترامپ بسیار بر حمایت روسیه و چین برای حمله‌ای محدود که توانایی‌های کره شمالی را کمتر کند، حساب باز می‌کرد اما او از این حمایت برخوردار نشد و برعکس، پیام‌های شدیدی از سوی پکن و مسکو دریافت کرد.
از سوی دیگر، موضع مردم کره جنوبی و عدم حمایت از تشدید مواضع علیه همسایه شمالی، یکی از برجسته‌ترین دلایلی بود که ترامپ را به منصرف شدن از تصمیم خود برای حمله نظامی به کره شمالی سوق داد؛ چرا که این حمله از حمایت جبهه داخلی برخوردار نبود، مردم کره جنوبی به هیچ وجه آماده جنگی فراگیر نیستند آنها چندین دهه در شکوفایی اقتصادی به سر برده‌اند و هرگونه حمله آمریکا باعث ایجاد موج گسترده‌ای از دودستگی‌ها در جامعه کره می‌شود در حالیکه این جامعه روابط خانوادگی بسیاری با خانواده‌های متعدد کره شمالی دارد و با وجود خصومت در محافل رسمی، اما همگرایی مردمی وجود دارد که باعث می‌شود وقوع جنگ در وهله نخست به آماده کردن جبهه داخلی نیاز داشته باشد.
با وجود جدی بودن خطر بروز درگیری نظامی در شبه جزیره کره، به نظر می رسد این مشکل صرفاً راه حلی سیاسی داشته و با تشریک مساعی و کنار گذاشتن اختلافات قابل حل است. کره جنوبی به خوبی می داند کشور همسایه خود کره شمالی است نه آمریکا لذا با تصمیمات جدی و رویکردی سازنده در جهت مذاکره باید گام های جدی بردارد که در نهایت این گفتگو و تعامل است که می تواند همه طرف های درگیر در این شبه جزیره را به ثبات و آرامش برساند نه دخالت های کشورهای فرا منطقه ای مانند ایالات متحده.
