پایگاه تحلیلی الوقت - در آمریکا برای سومین بار طی سال میلادی جاری یک نفر اعدام شده است. براساس گزارش‌ها «استیون برایانت»، ۴۴ ساله، که به جرم قتل در سال ۲۰۰۴ محکوم شده بود، به ضرب گلوله در ایالت کارولینای جنوبی اعدام شده است.
«استیون برایانت»، ۴۴ ساله، به جرم قتل ویلارد «تی‌جی» تیتجن در اکتبر ۲۰۰۴ به اعدام محکوم و به دو قتل دیگر نیز اعتراف کرده بود. وکلای برایانت در فرجام‌خواهی نهایی استدلال کرده بودند که قاضی مشکلات مغزی فرد محکوم بدلیل مصرف الکل و مواد مخدر را در نظر نگرفته بود.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، سه تیرانداز در اتاق اعدام بودند و حکم اعدام را اجرا کردند. کارولینای جنوبی در سال میلادی جاری اجرای اعدام را از سر گرفته است. طی ۱۳ سال گذشته حکم اعدام در این ایالت متوقف شده بود، اما طی یک سال گذشته حداقل هفت نفر به سرعت و پشت سر هم در این ایالت کشته شده‌اند. مدافعان حقوق بشر اعدام از طریق تیربار در آمریکا را «وحشیانه» توصیف کرده‌اند.
وکیل فرد اعدام شده گفته موکلش در حالی اعدام شد که از اختلالات روانی رنج می‌برد و در دوران زندگی خود به دلیل هزینه‌ها از درمان روانی محروم شده بود. گاردین گزارش داده است که متهمان محکوم به اعدام در کارولینای جنوبی می‌توانند نحوه کشته شدن خود را انتخاب کنند: صندلی الکتریکی، تزریق کشنده سم یا شلیک گلوله. وکلای برایانت گفته‌اند که او تیراندازی را به «سوختن زنده» از طریق برق گرفتگی ترجیح داده بود.
افزایش اعدام‌ها در آمریکا
آمریکا شاهد افزایش اجرای احکام اعدام است. نه فقط کارولینای جنوبی، بلکه ایالت یوتا نیز ایالت دیگری است که سه نفر را با شلیک گلوله اعدام کرده است. همچنین در آیداهو تیرباران به روش اصلی اعدام تبدیل شده و قتل با شلیک گلوله هنوز در می‌سی‌سی‌پی و اوکلاهما قانونی است . «هیلاری تیلور»، مدیر اجرایی گروه «جایگزین‌های مجازات اعدام»، در مصاحبه‌ای گفته است که افراد محکوم به اعدام با «یک انتخاب غیرممکن» روبرو هستند: «آیا انتخاب می‌کنید که به روشی شبیه غرق مصنوعی مسموم شوید، یا با برق‌گرفتگی بمیرید یا قلبتان توسط جوخه آتش از کار بیافتد؟»
همچنین برایانت پنجاهمین نفری است که از زمان از سرگیری مجازات اعدام، کشته می‌شود. او چهل و سومین نفری است که در سال ۲۰۲۵ در آمریکا اعدام می‌شود.
حمایت ترامپ از اعدام‌های وحشیانه
در سال ۲۰۲۰، دولت اول ترامپ نحوه اجرای اعدام‌های فدرال را بیشتر کرد و روش‌هایی مانند دار زدن، صندلی الکتریکی، اتاق گاز و جوخه آتش را نیز به روش‌های اجرای اعدام افزود. کمتر از دو ماه پیش نیز، دونالد ترامپ، با امضای یک یادداشت ریاست‌جمهوری به دادستان کل و دادستان فدرال منطقه کلمبیا (واشنگتن دی‌سی) دستور داد قوانین فدرال مجازات اعدام را «برای بازدارندگی و مجازات جنایات بسیار سنگین» در پایتخت به‌طور کامل اجرا کنند. در این گزارش نگاهی به انواع روش‌های اعدام در آمریکا خواهیم داشت:
دار زدن
دار زدن روش انتخابی در اجرای اعدام است که بیشتر در گذشته در آمریکا اجرا می‌شد. آخرین بار در سال ۱۹۳۶از روش دار زدن در اعدام در آمریکا استفاده شده است. در این روش اعدام، اگر طناب دار به درستی بسته شود، با قطع ستون فقرات، باعث مرگ تقریباً آنی فرد محکوم می‌شود. اما در بیشتر اوقات، دار زدن منجر به مرگ تدریجی از طریق خفگی و گاهی حتی گردن زدن می‌شود. با توجه به پیشینه دار زدن در دوره برده‌داری سیاه‌پوستان در آمریکا تا پایان قرن نوزدهم، روش دار زدن برای اعدام دیگر در آمریکا اجرا نمی‌شود.
صندلی برقی
یکی از جایگزین‌های دار زدن، استفاده از صندلی الکتریکی است. صندلی الکتریکی به عنوان یک جایگزین انسانی برای دار زدن در آمریکا حامیان زیادی پیدا کرد و اولین بار در سال ۱۸۸۸ در ایالت نیویورک بکار گرفته شد. در گزارش دادستانی نیویورک درباره استفاده از صندلی برقی در اعدام گفته شده است: «قوی‌ترین عامل شناخته شده برای نابودی زندگی انسان، برق است... سرعت جریان الکتریکی آنقدر زیاد است که مغز فلج می‌شود؛ در واقع قبل از اینکه اعصاب بتوانند حس شوک را منتقل کنند، فرد مرده است.» با این حال، اعدام با جریان برق مشکل ساز هم شده است. اولین استفاده از صندلی برقی در اعدام ویلیام کملر، قاتل محکوم به اعدام در سال ۱۸۹۰ به طرز وحشتناکی فاجعه بار بود. گزارش‌های مربوط به اعدام او می‌گویند که «پس از ۲ دقیقه، اتاق اعدام پر از بوی گوشت سوخته شد». روزنامه‌های آن زمان هم این اعدام را «اشتباه تاریخی» و «نفرت‌انگیز، تهوع‌آور و غیرانسانی» نامیدند. علیرغم انتقادات از استفاده از صندلی برقی در اعدام کملر، این روش به سرعت در آمریکا فراگیر شد و به عنوان روشی کارآمدتر و کم‌خشونت‌تر از دار زدن بارها بکار گرفته شد. از آغاز قرن بیستم تا دهه ۱۹۸۰، تعداد احکام اعدام اجرا شده با صندلی برقی بسیار بیشتر از هر روش دیگری بوده است. البته اعدام با برق همچنان در موارد متعددی بسیار خشونت بار و فاجعه آمیز بوده است، از جمله در جریان اجرای دو حکم اعدام در فلوریدا - یکی در سال ۱۹۹۰ و دیگری در سال ۱۹۹۷ - محکومین آتش گرفتند و این اقدامن غیرانسانی بسیار در آمریکا جنجال به پا کرد.
اتاق گاز
با آغاز قرن بیست و یکم، ایالت‌های آمریکا استفاده از صندلی الکتریکی در اعدام را کنار گذاشتند. قاضی کارول دبلیو. هانشتاین از دیوان عالی جورجیا توضیح می دهد که «مرگ با برق، با شبح درد طاقت‌فرسا و مغزهای پخته و بدن‌های تاول‌زده»، دیگر با معیارهای معاصر سازگاری ندارد. یکی از جایگزین‌های صندلی برقی در اجرای اعدام، استفاده از اتاق گاز بود. اولین بار در سال ۱۹۲۲ در ایالت نوادا، اعدام با استفاده از گاز کشنده در حالی که محکوم خواب بود، انجام شد. قرار بود زندانیان محکوم به اعدام در سلول‌های زندانِ دربسته و ضد نشت، جدا از سایر زندانیان نگهداری شوند. در روز اعدام، دریچه‌هایی باز می‌شد که اتاق را با گاز پر می‌کرد و زندانی را بدون درد می‌کُشت. این طرح خیلی زود کنار گذاشته شد زیرا همه زندان‌ها اتاق‌های گاز مخصوص و مجهز به لوله، فن‌های تهویه و پنجره‌های شیشه‌ای در دیوارهای جلو و عقب نداشتند و این روش در برخی ایالت ها تبدیل به صحنه های تماشا برای شهروندان شد. زندانیان با ورود گاز به اتاق، در برابر استنشاق آن مقاومت می‌کردند. آنها قبل از مرگ، دچار تشنج، لرزش، سرفه، پیچ و تاب خوردن و کبود شدن بدن برای چند دقیقه می‌شدند. ایالت‌های آمریکا فقط از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۷۷ از گاز به عنوان تنها روش اعدام استفاده کردند و آخرین بار در سال ۱۹۹۹ از این روش استفاده شده است. بسیاری در آمریکا دولت این کشور را متهم کردند که از طریق اعدام با اتاق گاز، همان مسیر هیتلر در استفاده از گاز برای کشتن اسرا در طول هولوکاست را طی می‌کند و همین انتقادات باعث توقف استفاده از این روش در اعدام‌ها شد.
تزریق کشنده
تزریق کشنده به محکوم برای اولین بار در اواخر دهه ۱۸۸۰ توسط ایالت نیویورک مورد بررسی قرار گرفت. دکتر جولیوس مونت بلیِر از کمیسیون اعدام در آمریکا این روش را به این گونه شرح داد: فردی که به مرگ محکوم شده است می‌تواند روی تخت در سلولش با تزریق ۶ گرم سولفات مورفین اعدام شود. با این حال برای اولین بار در سال ۱۹۷۷ اوکلاهما اولین ایالتی بود که این روش را در اعدام اجرا کرد. این روش هم اما مشکلات بسیاری داشت و در ایالت تگزاس وقتی این روش در سال ۱۹۸۲ اجر شد، تیم مجری اعدام بارها در وارد کردن سرم به رگ بازوی محکوم؛ شکست خورد و خون روی ملحفه و اتاق پاشید. بخشی از مشکل این است که اخلاق پزشکی به پزشکان اجازه اجرای این کار و تزریق سم برای کشتن دیگران را نمی‌دهد و به جای پزشکان، مسئولان زندان مسئول تزریق سم کشنده هستند و این مسئله باعث عدم اجرای صحیح این روش است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ۱۰۵۴ نفر از سال ۱۹۸۲ تا ۲۰۱۰ با استفاده از تزریق کشنده سم دارویی در آمریکا اعدام شده‌اند.
تیرباران
جوخه آتش یا تیرباران فرد محکوم از بین تمام روش‌های اعدام در آمریکا، کمترین استفاده را داشته است. از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۰، تنها ۳۵ مورد از ۸۷۷۶ اعدام در آمریکا با استفاده از تیرباران انجام شده است و از سال ۱۹۷۶ تنها سه نفر با تیرباران اعدام شده‌اند که تا پیش از مورد اخیر، آخرین مورد آن در سال ۲۰۱۰ در یوتا انجام شده است. بسیاری گفته‌اند که این روش بی‌رحمانه‌ترین روش اعدام در آمریکاست و تاریخچه‌ی جوخه‌ی آتش مملو از اشتباهات وحشتناکی است که در آنها تیراندازان به هدف نمی‌زنند . برای مثال، در اعدام الیسئو مارس در سال ۱۹۵۱، چهار جلاد همگی به سمت دیگری از سینه‌ی فرد محکوم به اعدام شلیک کردند و این باعث شد تا فرد اعدامی ساعت‌ها زجر بکشد و در اثر خونریزی شدید جان دهد. اجرای اعدام با جوخه آتش در آمریکا به این شکل است که کلاهی روی سر محکوم گذاشته می‌شود و کاغذ هدف هم روی قلب محکوم قرار می‌گیرد. سپس سه مامور اعدام از فاصله 5 متری به محکوم شلیک می‌کنند. این روش اعدام با نگرانی‌های گسترده فعالان حقوق بشر روبرو شده و بسیاری گفته‌اند که استفاده از جوخه آتش روشی وحشیانه از گذشته است که هنوز در آمریکا اجرا می‌شود.
