الوقت_ قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل درباره اوضاع يمن فارغ از جزئيات آن به روشني بر همگان ثابت كرد بهترين و تنها گزينه پيش روي ملت يمن همانا گزينه مقاومت است . اين كه اين مقاومت تا چه اندازه اي بايد صورت گيرد بحث جداگانه اي است ولي اصل مقاومت در برابر متجاوز و تسليم نشدن در برابر خواسته هاي نامشروع و ظالمانه آن مسئله اي است كه به نظر مي رسد امروز در حال تبديل شدن به وفاقي بين تمامي گروه ها و احزاب و قبايل يمن است .
در روزهاي اخير اذهان عمومي ملت هاي منطقه و دنيا به وضوح شاهد بود كه پس از گذشت بيش از 20 روز از تجاوز وحشيانه سعودي و ائتلاف اجاره اي آن ها به مردم مظلوم يمن كه موجب ويراني هاي بسيار و به خاك و خون كشيده شدن بيش از 2500 نفر و زخمي شدن چند هزار نفر در اين كشور شد و علي رغم تظاهرات هاي گسترده در كشورهاي مختلف جهان و فشارهاي گسترده افكار عمومي بين المللي در محكوميت جنايات سعودي در نهايت شوراي امنيت سازمان ملل با تصويب و صدور قطعنامه اي كه رأي مثبت تمامي اعضا (20 عضو) به غير از روسيه را به دنبال داشت به جاي محكوميت تجاوز صورت گرفته و اقدام براي توقف آن رأي به محكوميت اقدامات انقلابيون يمن و تحريم چهره هاي برجسته و رهبران انقلاب و در صدر آن ها سيد عبدالملك الحوثي رهبر انصارالله داد . گرچه روح كلي اين قطعنامه و موارد الزام آور آن در نهايت نمي تواند تغيير جدي در روند تحولات يمن و انقلاب مردم اين كشور ايجاد نمايد، اما صرف صدور قطعنامه آن هم ذيل فصل هفتم منشور ملل نشان از عزم نظام سلطه براي توقف انقلاب مردم تحت هر شرايطي و به هر قيمتي دارد . همچنين اين قطعنامه به روشني ضمن تأييد اقدام نظامي عربستان ، به مثابه چراغ سبزي براي ادامه تجاوز و وحشي گري سعودي ها است .
ساختار اين قطعنامه به گونه اي است كه به بهانه ممانعت از ورود سلاح به يمن و عدم دسترسي انقلابيون به تسليحات ، تمامي راه ها را براي رساندن كمك ها و نياز هاي ضروري زندگي به مردم يمن را خواهد بست تا با اين حربه بتوانند مقاومت مردم اين كشور را در هم شكسته و به اهداف خود براي تسلط مجدد بر اين كشور دست يابند .
همچنين صدور اين قطعنامه براي چندمين بار به اذهان عمومي و نخبگان جهان ثابت كرد كه حقيقتاً نمي توان به سازمان هاي بين المللي همچون سازمان ملل متحد و شوراي امنيت آن اعتماد نمود و انتظار حل مشكلات و برقراري صلح از آن ها داشت . سازمان هايي كه با پرداخت دلارهاي سعودي به راحتي حاضر هستند قوانين و چارچوب هاي خود را زير پا گذاشته و عليه مظلوم رأي صادر كنند .
اين قطعنامه و مواضع قدرت هاي جهاني در راستاي بحران يمن نشان داد كه امروز ملت هاي دنيا اگر خواستار احقاق حقوق پايمال شده خود هستند تنها بايد بر توان و اراده خود تكيه نمايند و از هر گونه دلبستگي و چشم دوختن به ديگران بالأخص قدرت ها اجتناب ورزند . در اين راستا بيان اين نكته ضروري است كه رأي ممتنع دولت روسيه در شوراي امنيت در رابطه با اين قطعنامه مؤيد همين مهم است كه قدرت ها قابل اعتماد نيستند و تنها بر اساس منافع خود عمل مي كنند و حقوق ملت ها و حقانيت آن ها به هيچ وجه در اولويت سياست خارجي آن ها نيست و نبايد انتظاري اين چنين از آن ها داشت . دولت روسيه اگر به دلايل مختلف بناي وتو نمودن اين قطعنامه را نداشت لااقل مي توانست با رأي منفي خود به اين قطعنامه موضع خود در قبال تجاوز به يمن را به روشني اعلام كند .
در نهايت بايد گفت اگر ملت يمن با همان عزم و اراده اي كه آن ها را تا به امروز به اين مرحله رسانده به پيش رود و به تحقق وعده هاي نصرت الهي ايمان داشته باشند بي ترديد نصر و پيروزي وعده داده شده از سوي پروردگار متعال نصيب شان مي شود و به مدد الهي بيني ظالمان و متجاوزان به خاك يمن ماليده خواهد شد .
حسين افراخته
