به گزارش الوقت به نقل از مرکز اطلاع رسانی فلسطین، ساجده البابا، یکی از ساکنان غزه، در مرکز اسکان موقت که خود نیز آسیب دیده است، کنار فرزند هشت ساله‌اش، رجب، نشسته است. رجب که پایش در حملات هوایی قطع شده و چندین شکستگی در بدنش دارد، دیگر نمی‌تواند مانند گذشته روی دوچرخه‌اش بنشیند و بخندد. او با ناامیدی به پای قطع شده‌اش نگاه می‌کند و بارها به مادرش می‌گوید: «می‌خواهم پایم را بپوشانم.»
رجب نماد هزاران کودکی است که به دلیل جنگ و حملات "اسرائیل"، قطع عضو شده‌اند و اکنون بدون دسترسی به پروتز، ویلچر یا تجهیزات کمک‌درمانی، زندگی می‌کنند. این کودکان و بزرگسالان نه تنها از درمان پزشکی مناسب محروم هستند، بلکه به دلیل محدودیت‌های شدید واردات تجهیزات پزشکی به نوار غزه، شرایط دشواری برای تحرک و زندگی روزمره دارند.
مرکز حقوق بشر فلسطین در گزارشی تازه تأکید کرده است که رژیم اشغالگر به طور عمدی اجازه ورود وسایل کمک‌درمانی مانند پروتز و تجهیزات ویژه افراد معلول را نمی‌دهد؛ اقدامی که در واقع حکم اعدام تدریجی برای مبتلایان به قطع عضو است.
در چنین شرایطی، هزاران نفر که اعضای بدنشان را از دست داده‌اند، نه تنها درمان مناسب دریافت نمی‌کنند، بلکه با مشکلات روانی و اجتماعی بزرگی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. بسیاری از آنها نمی‌توانند تحرک داشته باشند، به مدرسه یا محل کار بروند و در جامعه حضور فعال داشته باشند.
حقوق‌دانان و سازمان‌های بین‌المللی معتقدند این سیاست‌ها مصداق جنایت نسل‌کشی است. طبق قوانین بین‌المللی، وارد کردن آسیب جسمی یا روانی شدید به افراد یک گروه محافظت شده، جزو جرایم نسل‌کشی محسوب می‌شود. همچنین، محروم کردن این افراد از درمان و امکانات لازم، نقض آشکار کنوانسیون چهارم ژنو و کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت است که حق درمان، تحرک و زندگی شرافتمندانه را تضمین می‌کند.
در پی این وضعیت بحرانی، درخواست‌ها برای باز کردن گذرگاه‌های بشردوستانه و اجازه ورود بدون محدودیت تجهیزات پزشکی به غزه شدت گرفته است. همچنین، سازمان‌های حقوق بشری خواستار تحقیق فوری دادگاه کیفری بین‌المللی درباره این نقض حقوق بشر شده‌اند و از کشورهای عضو کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت خواسته‌اند تا فشار سیاسی و حقوقی خود را برای حفاظت از حقوق این افراد افزایش دهند.
این بحران نه تنها یک فاجعه پزشکی، بلکه یک تراژدی انسانی است که جسم و روان هزاران انسان را در محاصره و درد قرار داده است. جامعه جهانی امروز بیش از هر زمان دیگری مسئول است که با اقدامات فوری و حمایتی از این وضعیت جلوگیری کند و حقوق اولیه مبتلایان به قطع عضو را تضمین نماید.
زندگی مبتلایان به قطع عضو در غزه، تصویری تلخ از آسیب‌های جنگ، محاصره و سیاستهای سرکوبگرانه است که نه تنها آینده آنان، بلکه آینده نسل‌های بعدی را نیز تهدید می‌کند.
