الوقت- تنها چند ساعت پس از کنترل دمشق به دست مخالفان مسلح، ارتش رژیم صهیونیستی به سرعت از خلاء امنیتی ناشی از انتقال ناگهانی قدرت در سوریه بهره‌برداری کرد و به بهانه تامین امنیت مرزهای سرزمینهای اشغالی، ضمن نابودی زیرساختهای نظامی سوریه بخش‌های وسیعی از خاک این کشور را نیز اشغال نمود به صورتی که تانک‌های رژیم اکنون به فاصله 20 کیلیومتری پایتخت رسیده‌اند.
صهیونیستها که سابقه عملکردی آنها نشان داده هر وقت سرزمینی را تصرف کنند دیگر آنجا را تخلیه نکرده و به اراضی اشغالی الحاق خواهند نمود، اینبار نیز در میان موج مخالفت‌های منطقه‌ای طرح شوم خود را برای شهرک‌سازی و اشغال همیشگی اراضی سوری برملا کردند تا یک گام دیگر به سوی آرزوی دیرینه نیل تا فرات برداشته باشند.
در این میان اگرچه مسلحین در کمال خونسردی و بی‌اعتنا به از دست رفتن بخشی از خاک سوریه فقط نظاره‌گر وقایع هستند و اعلام کردهاند که قصدی برای مواجهه با اشغالگری صهیونیستها را ندارند، اما تاریخ گواه آن است که سابقه اتکا ملت سوریه به مقاومت و دشمنی با پروژه استعماری صهیونیسم قدمتی به درازای تاریخ تشکیل دولت یهود دارد و پیوستگی ملت سوریه با زنجیره گفتمان مقاومت رشته‌ای نیست که با تغییر دولت‌ها از هم بگسلد و برعکس این نگاه سازش‌کار و وابسته جریانات حاکم این روزها است که همانند ابری گذرا قادر نیست برای مدت طولانی خورشید واقعیت تاریخی سوریه را بپوشاند.
نگاهی به 70 سال تاریخ پر از مبارزه‌ای که ملت سوریه خود را به عنوان پیش‌قراولان ناسیونالیسم عربی در حمایت از فلسطین می‌شناسند و به آن افتخار می‌کنند همان عنصری است که نسل به نسل تا به امروز انتقال یافته و مانع جدی سر راه اجرای برنامه‌های توسعه‌طلبانه صهیونیستها خواهد بود.
سوریه در جنگ اعراب و اسرائیل
با اینکه در دوران زمامداری 54 ساله خاندان اسد در سوریه، این کشور همواره حامی آرمان فلسطین بود و در مجامع بین‌المللی از منافع فلسطینیان دفاع می‌کرد اما این کشور قبل از قدرت گیری این خاندان نیز نقش محوری در مناقشه فلسطین بازی می‌کرد.
سوریه در 76 سال گذشته همواره در حالت جنگی با دشمن صهیونیستی بوده و برخلاف برخی سازشکاران عرب که با پشت کردن به ملت فلسطین، مسیر عای‌سازی روابط با این رژیم را در پیش گرفتند، هیچگاه به سمت دوستی با اشغالگران قدس نرفت و در این مدت همواره یکی از متحدان اصلی فلسطین در برابر صهیونیستها بود.
سوریه در دهه‌های اول مناقشه فلسطین، به همراه مصر بیشترین هزینه و تلفات را در حمایت از فلسطینیان متحمل شد و در سه جنگ با رژیم صهیونیستی همه‌جانیه مشارکت داشت.
سوریه یکی از اولین کشورهایی بود که به محض تاسیس رژیم صهیونیستی در می 1948، علم مبارزه با این رژیم جعلی را برافراشت و به همراه دیگر کشورهای عربی ضمن مخالفت با تاسیس اسرائیل، حمایت کامل خود را از فلسطین اعلام کرد و نیروهای خود را برای مبارزه با ارتش تازه تأسیس اسرائیل اعزام کرد اما در بازپس گیری سرزمینهای اشغالی ناموفق بود. در این جنگ سوریه با 2000 نیرو از جولان وارد اراضی اشغالی شد و جبهه شمال شرقی جنگ علیه اسرائیل را باز کرد.
سوریه همچنین در جنگ شش روزه 1967، در حمایت از مردم فلسطین مشارکت داشت تا شاید در سومین جنگ اعراب و رژیم اشغالگر، بتوانند موفقیتی کسب کنند. سوریه پیش از جنگ شش روزه، مبارزان فلسطینی را آموزش می‌داد و هنگامی که صهیونیستها با تخریب خانه‌های فلسطینیان در مناطق مختلف برای ساخت شهرک سازی اقدام کردند، دست به عملیات تلافی جویانه علیه اشغالگران زدند.
سوریه حتی برای اینکه اتحاد اعراب در برابر رژیم صهیونیستی را تقویت کند، با مصر «جمهوری عربی» را تشکیل دادند که تجاوز اسرائیل به هر یک از این کشورها، حمله به دیگری تلقی می‌شد.
این اتحاد در جنگ شش روزه نقش مهمی در حمایت از فلسطین داشت و سوریه حدود 75000 نیرو را در مرز سرزمینهای اشغالی مستقر کرده بود تا در اقدامی هماهنگ با مصر، ضرباتی را به دشمن اشغالگر وارد کنند اما نتیجه کار آنگونه که اتحاد عربی پیش‌بینی کرده بود پیش نرفت.
هر چند اعراب در این جنگ‌ها شکست خوردند اما موضع کشورهای عربی به ویژه سوریه نشان داد که ملت‌های عربی در کنار مردم فلسطین هستند و هیچگاه آنها را در برابر صهیونیستها تنها نمی‌گذارند. اسرائیل در جنگ شش‌روزه در ۱۹۶۷ بخش بزرگی از بلندی‌های جولان را به اشغال خود درآورد.
نکته مهم در جنگ 1967، اشغال ارتفاعات جولان توسط ارتش اسرایل بود که تاکنون این مطنقه تحت اشغال قرار دارد و جامعه بین‌المللی آنرا به عنوان بخشی از خاک سوریه می‌شناسد. هر چند در سال ۱۹۷۳ در جنگ یوم کیپور سوریه تلاش کرد تا بلندی‌های جولان را از اسرائیل پس بگیرد اما نیروهای اسرائیلی با وجود تلفات سنگین و با دشواری از این منطقه حفاظت کردند.
مواضع سرسختانه سوریه علیه رژیم صهیونیستی در سالهای بعد که مصر انورسادت و اردن پرچم سازش را بالا بردند و توافقات عادی‌سازی با اسرائیل را امضا کردند، همچنان ادامه یافت و سوریه مانعی جدی در تحقق پروژه خاموش کردن آرمان فلسطین بود. موضوعی که باعث شد تا سوریه همواره در راس توطئه‌گری‌های دشمنان مقاومت قرار داشته باشد.
رئیس پیشین سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی «موساد» بین سالهای 1991 تا 1995 گفته بود: سازمان موساد به طور مداوم و پیوسته گماشته‌ها و نیروهایی از ارتش و دولت سوریه را به خدمت می‌گرفت و از هویت‌های جعلی برای انجام مأموریت‌های متعددش در سوریه استفاده می‌کرد. علاوه بر این سازمان جاسوسی اسرائیل اطلاعاتی از سیستم دفاعی سوریه را نیز گردآوری کرده بود».
در طول این سال‌ها سوریه توانست تا برخی از این جاسوسان را دستگیر کند. الی کوهن، شناخته شده ترین این جاسوسان است که در اوایل دهه 1960 در پوشش تاجری که می‌خواست پس از سال‌ها اقامت در آمریکای جنوبی به وطن بازگردد به سوریه بازگشت و در کمال ناباوری توانست تا سطوح بالای امنیتی در سوریه برسد اما نیروهای اطلاعاتی سرانجام هویت او را کشف کرده و اولین تلاش جدی تل‌آویو برای نفوذ به عمق سوریه را ناکام گذاشتند.
علاوه‌براین، سوریه در دهه‌های 60 و 70 میلادی، به دلیل هم مرز بودن با سرزمینهای اشغالی، درگیریهای محدود مرزی نیز با صهیونیستها داشت و سران تل‌آویو در آن زمان همیشه دمشق را متهم می‌کردند که به کشاورزان اسرائیلی حمله می‌کند و نمی‌گذارد شهرک‌نشینان به فعالیتهای کشاورزی بپردازند.
پذیرایی سوریه از آوارگان فلسطینی
سوریه علاوه بر تقابل مستقیم نظامی با رژیم صهیونیستی در حمایت از فلسطین، اقدامات انساندوستانه دیگری را نیز برای کمک به فلسطینیان انجام داد. سوریه در سال 1969 سفارت دولت فلسطین را در دمشق افتتاح و روابط دیپلماتیک خود را با گروه‌های فلسطینی آغاز کرد تا بدین ترتیب مشروعیت منطقه‌ای برای فلسطینی‌ها در برابر اسرائیل ایجاد کند.
از آنجا که میلیونها فلسطینی در نتیجه جنایات اشغالگران، از خانه و کاشانه خود آواره شده بودند، سوریه در همان سالهای اول سعی کرد تا بخشی از این آوارگان را در خاک خود اسکان دهد تا کمی از درد و رنج آنها بکاهد.
در این میان دولت وقت سوریه، در سال 1957 کمپ پذیرایی از آوارگان فلسطینی تحت عنوان «اردوگاه یرموک» را در اطراف دمشق احداث کرد و هزاران فلسطینی در آنجا اسکان داده شدند. کنترل این منطقه از سوی دولت سوریه به جبهه خلق برای آزادی فلسطین واگذار شده بود.
علاوه‌بر یرموک، چند کمپ آوارگان فلسطینی از جمله حمص، الثبینه، لاذقیه، جارامانا و بوریج، نیز در خاک سوریه وجود دارد که صدها هزار فلسطینی در آنها اقامت دارند. بنابراین، سوریه در دو دهه اول تاسیس رژیم صهیونیستی، پس از اردن بیشترین تعداد آوارگان فلسطینی را در خود جای داده بود و به همین خاطر همواره در بین فلسطینیان محبوب بوده است.
تهاجم گسترده رژیم صهیونیستی به سوریه با هدف از بین بردن توانایی‌ها و زیرساختهای راهبردی و لغو توافقنامه منطقه حائل، عاملی است که احساسات ضد صهیونیستی سوری‌ها، اعراب و مسلمانان را تقویت می‌کند و مطمئناً ملت سوریه آنرا برنخواهند تابید و به محض بازگشت ثبات و آرامش به این کشور، مبارزه با اشغالگران در اولویت قرار خواهد گرفت.
