به گزارش الوقت، «ماریا زاخارووا» سخنگوی وزارت خارجه روسیه اظهارات «ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو درباره بی میلی مسکو برای مذاکره را دروغ خواند.
به گزارش خبرگزاری تاس، این دیپلمات روس در نشست خبری امروز خود گفت: همه اظهارات آقای استولتنبرگ مبنی بر این که روسیه از برگزاری مذاکره امتناع میکند، نادرست و دروغ است.
روز پنجشنبه «دیمیتری سکوف» سخنگوی کرملین در جمع خبرنگاران گفت: مسکو آمادگی دارد نشست روسیه-ناتو را به شرط آن که پیشنهادی برای گفتوگوی اساسی و برابر ارائه شود، برگزار کند. اما تاکنون غرب چنین ابتکار عملی را ارائه نکرده است.
دبیرکل ناتو روز چهارشنبه مدعی شد پیمان آتلانتیک شمالی متاسف است که از تابستان سال ۲۰۱۹ هیچ جلسه شورای ناتو-روسیه برگزار نشده، زیرا روسیه به دعوت برای تشکیل جلسه پاسخ مثبت نداده است.
ینس استولتنبرگ در یک کنفرانس خبری عصر چهارشنبه از سیاستهای داخلی و خارجی روسیه انتقاد کرد.
دبیرکل ناتو گفت: «علیرغم سالها تلاش برای اعمال فشار و تلاش برای انجام گفتوگوهای معنادار، روسیه الگوی رفتار سرکوبگرانهاش در خانه و رفتار تجاوزگرانهاش در خارج از مرزهایش را افزایش داده است.»
وی افزود: «ناتو در واکنش به اقدامات روسیه، اصل دفاع جمعی را به قویترین شکل در یک نسل اجرا کرده است. ما دفاع هیبریدی و دفاع سایبریمان را تقویت کردهایم. هوشیار خواهیم بود.»
ناتو 70 سال پیش و در شرایطی كه جهان تازه از جنگ دوم جهانی فارغ شده بود، برای مقابله با اردوگاه شرق به رهبری اتحاد جماهیر شوروی در آمریكا بوجود آمد و 12 كشور شامل آمریكا، كانادا، ایسلند، انگلیس، فرانسه، بلژیك، هلند، لوكزامبورگ، نروژ، دانمارك، ایتالیا و پرتغال هسته اولیه آن را تشكیل دادند.
از اهداف اصلی این سازمان، بازدارندگی در برابر هرگونه تجاوز نظامی به كشورهای عضو آن اعلام شد.
این پایان كار نبود چرا كه در طول جنگ سرد ناتو عملا به بازوی نظامی آمریكا در راس اردوگاه غرب برای مقابله با اقدامات شوروی و كشورهای عضو پیمان ورشو تبدیل شد.
پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 میلادی كه پس از انحلال پیمان ورشو بوقوع پیوست، پیمان ناتو حفظ شد و روند گسترش خود را ادامه داد.
روس ها معتقدند كه گسترش ناتو به شرق، برخلاف وعده این پیمان صورت می گیرد و امنیت و تمامیت ارضی این كشور را هدف گرفته است.
سیاستمداران روسیه ازجمله 'ولادیمیر پوتین' رئیس جمهوری روسیه بارها گفته اند كه هنگام اتحاد دو آلمان، مقام های غربی و ناتو به گورباچف رهبر وقت شوروی وعده داده بودند كه این پیمان گسترش نخواهد یافت.
روس ها به همین دلیل گورباچف را به ساده لوحی و امضا نكردن سندی الزام آور كه ناتو را ملزم به عدم گسترش به شرق كند متهم می كنند.
در واقع روند گسترش ناتو و عضوگیری كشورهای اروپایی بویژه كشورهای حوزه بالتیك از نگاه روس ها، فریب بزرگی است كه هم اكنون نیز ادامه دارد.
فراتر از نگاه امروز روس ها به ماهیت سازمان پیمان آتلانتیك شمالی، روابط روسیه با ناتو تا سال 1999 میلادی كه هواپیماهای ناتو به رهبری آمریكا بلگراد پایتخت یوگسلاوی سابق را برای گوشمالی صربستان بمباران كردند، نوعی مماشات بود.
در آن دوره كه 'بوریس یلتسین' رئیس جمهوری وقت روسیه بود این كشور در موقعیت ضعیفی در برابر غرب قرار داشت و حاكمیت لیبرال ها بویژه 'آندره كوزیروف' وزیر خارجه غرب گرای این كشور، روسیه را مجبور به همراهی ناتو كرده بود.
اما بمباران هوایی یوگسلاوی سابق توسط ناتو وضعیت را بطور اساسی تغییر داد كه پیامد آن در سال های بعد افزایش تنش ها میان مسكو و بروكسل پایتخت سیاسی اروپا شد.
چرا كه غرب به رهبری آمریكا پس از آن دوره (بمباران بلگراد) دیگر روسیه را به عنوان كشوری كه می تواند مورد حمایت قرار گیرد و در عرصه بین المللی سكوت كند، درنظر نگرفت.
آغاز ریاست جمهوری پوتین در سال 2000 را می توان دوره آغاز رویارویی روسیه و ناتو خواند.
پوتین در سال 2003 با تهاجم آمریكا به عراق مخالفت كرد و ائتلافی با مشاركت وی، 'ژاك شیراك' رئیس جمهوری پیشین فرانسه و 'گرهارد شرودر' صدراعظم پیشین آلمان علیه اشغالگری آمریكا در عراق بوجود آمد.
رئیس جمهوری روسیه در سال 2007 در كنفرانس امنیتی مونیخ از اقدامات آمریكا در راس ائتلاف غرب و ایجاد خطوط حائل جدید در اروپا پس از فروپاشی شوروی انتقاد كرد.
پوتین سال 2015 در مستندی به 'الیور استون' كارگردان مشهور آمریكایی خاطره ای را تعریف كرد و گفت: وقتی كلینتون رئیس جمهوری وقت آمریكا به مسكو سفر كرده بود به او گفتم ما می توانیم بر روی عضویت روسیه در سازمان پیمان آتلانتیك شمالی كار كنیم و كلینتون نیز پاسخ داد «چرا كه نه؟»؛ اما سناتورهای آمریكایی به شدت از این موضع رئیس جمهوری آمریكا انتقاد كردند.
پوتین در مناسبت دیگری نیز به غرب پیشنهاد كرد كه روسیه را به عنوان عضو ناتو بپذیرد درخواستی كه هرگز با واكنش مثبت غرب مواجه نشد.
روس ها این پیشنهاد رئیس جمهوری روسیه را نشانه تمایل مسكو برای بهبود روابط با غرب و رفع تنش ها می دانند.
همكاری های گاه و بی گاه روسیه و ناتو تا سال 2014 كه مناقشه در اوكراین آغاز شد ادامه داشت اما الحاق شبه جزیره كریمه به خاك روسیه باز هم شرایط را بدتر از قبل كرد و ناتو نشست های سالانه خود با روسیه را به حالت تعلیق درآورد.