در نشست سنگاپور هنرترامپ در معامله شگفتی ساز نشد یا شاید کره‌ای‌ها با مطالعه کتاب ترامپ دست وی را خوانده بودند، با این حال این واقعیت که ترامپ برای فرار از فشار انتقادات داخلی در پرونده‌های رسوایی جنسی، شائبه همکاری با روس ها در انتخابات ریاست جهوری و شروع جنگ تجاری بویژه با متحدان، به بزرگ جلوه دادن دستاوردهای خود در مذاکرات با پیونگ یانگ نیاز دارد غیر قابل کتمان است.
الوقت- مطمئناً هنگامی که ترامپ کتاب خود را با عنوان «هنر معامله» منتشر می‌کرد فکرش را هم نمی‌کرد که روزی درباره حل یکی از مهمترین پرونده‌های بین المللی بر اساس خط مشی وی نیاز به دفاع از عملکرد خود داشته باشد. در حالی که کمتر از یک هفته از دیدار تاریخی دونالد ترامپ و رهبر کره شمالی و از آن مهمتر توافق حاصله از آن می‌گذرد اما در صحنه بین المللی و بویژه در عرصه سیاسی آمریکا و متحدان آن به هیچ وجه دیدگاه مشترکی در مورد نتایج این دیدار وجود ندارد. کاخ سفید توافق انجام شده با کره شمالی را یک برد تاریخی عنوان می‌کند که در آن بدون دادن امتیازات بزرگی به پیونگ یانگ این کشور را وادار به خلع سلاح کرده است. اما منتقدین با چنین خوشبینی به توافق مذکور نگاه نمی‌کنند و در مورد نتایج نشست ترامپ- اون دستاوردهای کره را بیش از آنچه که کاخ سفید مدعای آن است ذکر می‌کنند.
یکی از اصلی‌ترین انتقادات به عملکرد ترامپ در گام نهادن به سنگاپور عدم اطمینان از اراده جدی پیونگ یانگ به پذیرش خلع سلاح، حداقل با این شتاب و به صورتی که کاخ سفید ادعا دارد، است. در همین رابطه 'چاک شومر' رهبر اقلیت دمکرات سنا ضمن انتقاد از توافق حاصل شده بین آمریکا و کره شمالی، گفت که «دونالد ترامپ» اهرم فشار را در مذاکرات هسته ای با پیونگ یانگ، تسلیم کیم کرد. این قانونگذار آمریکایی توافق به دست آمده بین ترامپ و کیم را بسیار نگران کننده و مبهم خواند و گفت: این توافق فاقد جزییات لازم است.
'کریستوفر کانز' عضو کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، مقامات کاخ سفید را برای مذاکره سخت با کره شمالی ضعیف دانست و گفت: توافق تنها دست دادن در برابر دوربین ها نیست بلکه نیازمند اقدامات دشواری است که دیپلمات های ترامپ آماده انجام آن نیستند.
«ریچارد هاس» رئیس شورای روابط خارجی آمریکا نیز با انتشار رشته توییت هایی از بیانیه «آرمانی» نشست سنگاپور انتقاد کرد. هاس در حساب توییتری خود نوشت: "هیچ تعریفی از خلع سلاح داده نشده، جدول زمانی ندارد و در آن به جزئیات فرآیند راستی آزمایی اشاره ای نشده است. نگران کننده ترین چیز در مورد تمام این ها آن است که آمریکا در مقابل، قید چیز محسوسی را چون رزمایش های نظامی آمریکا- کره جنوبی زد". "دونالد ترامپ از رزمایش های آمریکا و کره جنوبی با عنوان بازی های جنگی تحریک آمیز نام برد . وی همچنین در اقدامی نگران کننده بدون هیچ تضمینی در خصوص کاهش تهدید نظامی کره شمالی، از تخلیه نیروهای آمریکایی گفت. این اظهارات و نمونه‌های مشابه آن که از سوی بسیاری از منتقدین داخلی سیاستهای ترامپ اعلام می‌شود، موجب واکنش مقامات آمریکا برای کاهش فشارها بر خود شده است. ترامپ گفت: "صادقانه، من فکر می کنم او این کارها را انجام خواهد داد." پس از آن نیز مایک پومپئو، وزیر خارجه آمریکا، که برای رفع نگرانی های کره جنوبی به سئول سفر کرد اعلام کرد که آمریکا امیدوار است تا سال ۲۰۲۰ میلادی کره شمالی «خلع سلاح گسترده» بشود اما هنگامی که از وی پرسیده شد که چرا این جدول زمانی در توافق ذکر نشده است این سوال را توهین آمیز و مسخره خواند. با این حال واقعیت این است که تجربه مذاکره با کره شمالی نشان داده است که پرسش و به عبارت بهتر شبهه مطرح شده در شرایط کنونی کاملاً موضوعیت دارد.
پیونگ یانگ از زمان مطرح شدن این مذاکرات، موضوع خلع سلاح یک جانبه را رد کرده است. در واقع کره شمالی خواستار برداشته شدن «چتر هسته‌ای» حمایتی آمریکا از سر کره جنوبی است که اکنون موفق شده است که در توافق با آمریکا خواسته خود را رسمیت بخشد یعنی پذیرش شبه جزیره بدون سلاح های هسته ای از سوی آمریکا. در واقع در حالی که پذیرش خلع سلاح از سوی کره به هیچ عنوان موضوعی جدید نیست (بین سال های 2003 و 2007، و در جریان مذاکرات شش جانبه کره شمالی قول داد که برنامه های هسته ای موجود خود را متوقف کند)، اما پذیرش برچیدن تمامی سلاح های هسته ای در شبه جزیره و خاتمه دادن به رزمایشات مشترک با کره جنوبی از سوی آمریکا پدیده ای بی سابقه می‌باشد.
از سوی دیگر چین و روسیه به عنوان دیگر بازیگران عمده نقش آفرین در پشت پرده مذاکرات از خواسته پیونگ یانگ برای دریافت تضمین امنیتی به شکل کاهش محسوس حضور نظامی در منطقه حمایت می‌کنند.
بنابراین در شرایطی که تیم آمریکا بدون اطمینان از خلع سلاح کره بر اساس منافع حیاتی خود یعنی حفظ توانمندی‌های هسته‌ای در شبه جزیره برای مقابله با روند قدرت گیری چین، از سنگاپور خارج شدند، چین و روسیه می توانند از فرصت بوجود آمده برای خلع سلاح شبه جزیره کره برای پیشبرد منافع سیاسی و اقتصادی خود که حفظ ثبات در آینده این منطقه می‌باشد استفاده کنند. بازسازی کره شمالی فرصت های کسب و کار را برای شرکت های چینی و روسی را بوجود می آورد و همچنین یک مسیر ترانزیت برای تجارت روسیه با منطقه آسیا و اقیانوس آرام فراهم می کند. همچنین با تغییر رویکرد پیونگ یانگ برای بهبود بخشیدن به شرایط اقتصادی، پکن می تواند شاهد بهتر شدن روابط با کره شمالی و استمرار حکومت مخالف با غرب در این کشور باشد؛ موضوعی که به معنای شکست سیاست چندین دهه ای آمریکا برای فروپاشی سیستم کمونیستی در کره شمالی و روی کار آوردن رژیمی غرب گرا از طریق فشار می باشد.
در واقع کره شمالی برای25 سال مشتاق برگزاری چنین نشستی و مشروعیت حاصل از آن بود. کلینتون، بوش یا اوباما هم می‌توانستند با برگزاری نشست با کیم یا پدرش به نتایج مشابه با آنچه در توافق روز سه شنبه شاهد بودیم برسند اما تصمیم گرفتند این کار را نکنند چرا که آن را برای پیشبرد منافع آمریکا ناکافی می‌دانستند.
بنابراین می‌توان گفت در نشست سنگاپور هنرترامپ در معامله شگفتی ساز نشد یا شاید کره‌ای‌ها با مطالعه کتاب ترامپ دست وی را خوانده بودند، با این حال این واقعیت که ترامپ برای فرار از فشار انتقادات داخلی در پرونده‌های رسوایی جنسی، شائبه همکاری با روس ها در انتخابات ریاست جهوری و شروع جنگ تجاری بویژه با متحدان، به بزرگ جلوه دادن دستاوردهای خود در مذاکرات با پیونگ یانگ نیاز دارد غیر قابل کتمان است.
