الوقت_ امنيتي ساختن به معناي خارج كردن يك پديده از حوزه عمومي و وارد كردن آن به حوزه‌اي ويژه است. حوزه عمومي جايي است كه قواعد و رويه هاي عادي بر پديده حاكم بوده ؛ اما در حوزه ويژه قواعد و رويه هاي عادي كنار گذاشته شده و قواعد و رويه هاي ويژه اي براي مواجهه با پديده، مورد استفاده قرار مي گيرد. برخلاف ديگر انقلاب‌هاي آل خليفه در روشي غير معمول امنيتي كردن فضاي بحرين را در پيش گرفت. اين در حالي است كه در همه کشورها تلاش مي¬شود مسائل امنيتي را به مسائل سياسي تبديل كرده و هميشه از امنيتي کردن پرهيز مي‌کنند. هنر دولت بايد اين باشد که تنشهاي امنيتي را به تنش سياسي و سپس تنش سياسي را به اختلافات سياسي و اختلافات سياسي را به برخي چالش‌ها تبديل کند. اما حکومت بحرين در جهت عکس عمل مي‌کند و محيط سياسي را خودش امنيتي کرده و دائماً اين فضا را تشديد مي‌کند. به نظر مي رسد كه اين مسأله تا حدي متأثر از ژئوپولتيک خاص بحرين باشد زيرا از نظر رژيم، امنيتي کردن فضا چيزي بر موقعيت شيعيان اضافه نمي‌کند ولي امنيتي کردن اين امكان را براي رژيم ايجاد مي‌کند تا بتواند معترضين را سرکوب نمايد. از نظر آل خليفه امنيتي كردن مترادف فرسايشي کردن است، يعني با امنيتي كردن، زمينه براي فرسايشي کردن درگيري و به زانو درآوردن مخالفان فراهم مي¬شود. ضمن اينكه با امنيتي كردن فضا، با ايجاد نگراني در ميان امريکايي‌ها و ديگران همکاري‌هاي خارجي را جلب مي‌نمايند. در نتيجه نگراني از سطح ملي بحرين ابتدا به سطح منطقه‌اي و سپس به سطح بين‌المللي انتقال يافته و در نتيجه محيط منطقه‌اي و بين‌المللي با اقدامات آل خليفه همگراتر مي‌شود. اين موضوع با توجه به برخي انتقادات در سطح منطقه نسبت به اقدامات آل‌خليفه (کويت و امارات) و نيز انتقادات بين‌المللي (اروپا و امريکا) بهتر درک مي‌شود. در اين فضا به منتقدين القا مي‌شود که پديده معارضه بحرين يک جريان برانداز و نه يک پديده فرهنگي، اجتماعي و محدود و داراي رويکردهاي قابل تحمل است كه اين جريان برانداز در تلاش است بحرين را از يک اردوگاه به اردوگاه ديگر ببرد .
نکته ديگر آن است که با امنيتي کردن محيط و فضا، شيعيان دچار مشکل و بحران مي‌شوند. وقتي پديده‌اي امنيتي مي‌شود دست حکومت در مواجهه بازتر و قانوني‌تر مي‌شود. به همين دليل است كه برخي حکومت‌ها سال‌ها حالت فوق‌العاده را حفظ مي‌کنند تا بتوانند اقدامات خود را در سايه محيط امنيتي توجيه کنند. آل‌خليفه نيز مي‌تواند در همين فضا مخالفان را در دادگاه امنيتي و نظامي محاکمه کرده و مجازات‌ها حداکثري شده و پرونده‌ها با نگاه امنيتي بررسي شوند. ضمن آنکه رژيم مي‌تواند مخالفين را از برخي حقوق (مانند کانديداتوري و ...) محروم کند. يا مجروحين آنها از معالجه در بيمارستان‌ها محروم مي‌شوند. وقتي فرد هزينه‌هايي اين‌چنين را براي خود تصور مي‌کند که مثلاً مي‌داند هزينه حضور او در خيابان از دست دادن شغل است و در صورت بيماري، نمي‌تواند از خدمات درماني استفاده کند يا از تحصيل در دانشگاه محروم است و يا از کشور نمي‌تواند خارج شود و ... به طور طبيعي فرد درباره حضور خود در صحنه تجديد نظر مي‌کند و اين به نفع نظام حاکم است .
بنابراين آل خليفه به عنوان بازيگرامنيتي ساز با اقدامات مختلف سعي كرده تا فضاي بحرين را امنيتي جلوه دهد و بدين ترتيب براي اقدامات مختلف خود در قبال مخالفين مشروعيت كسب كند. چراكه شرايط امنيتي، اقدامات امنيتي را جهت مقابله و بقاي حكومت مي طلبد .
در اين خصوص شكست مذاكرات اولیه ميان وليعهد و جريان الوفاق، به افزايش قدرت نخست‌وزير و ديدگاه امنيت‌گرايانه وي انجاميد و سبب شد تا رژيم آل خليفه كه ديگر هر گونه توافق سياسي را غيرممكن مي‌دانست به شيوه امنيتي متوسل شود، همچنان كه از اين شيوه، علاوه بر نخست‌وزير، خليفه بن احمد آل خليفه فرمانده كل نيروهاي دفاعي، خالد بن احمد آل خليفه وزير دربار سلطنتي، احمد بن عطيه الله آل خليفه وزير امور نخست‌وزيري، خليفه بن عبدالله آل خليفه رئيس سابق آژانس امنيت ملي و مشاور كنوني شاه كه همگي از نزديكان و متحدان نخست‌وزير نيز محسوب مي‌شوند نيز حمايت مي‌کردند .
در حقيقت رژيم آل خليفه با علم به اينکه اعتراضات گسترده و پيگير معترضان توجه سازمانهاي منطقه‌اي و بين‌المللي و نيز حقوق بشري را به خود جلب كرده است و حتي حاميان رژيم آل خليفه همچون امريكا را براي حمايت از اين رژيم در تنگنا قرار داده است لذا براي خروج از اين وضعيت، سعي نمود تا اعتراضات را از يك حالت سياسي عادي به موضوعي ويژه (براي پيگيري ايجاد فضاي امنيتي) تبديل نمايد. به همين جهت هر اندازه اقدامات جريان اسقاط شدت بيشتري مي‌يافت به نوعي دولت براي امنيتي‌كردن فضا مصمم‌تر مي‌شد. حتي مي‌توان گفت يكي از بهانه‌هاي شروع رويكرد امنيتي آل خليفه چند انفجار كوچكي بود كه در بحرين روي داد. هر چند جاي شك وجود دارد اين انفجارها كار اپوزيسيون بوده است يا دولت! (الوفاق اين انفجارها را به حاكميت نسبت مي‌دهد) در هر صورت حاكميت از اين انفجارها به بهترين شكل براي امنيتي نمودن فضا استفاده نمود. ضمن آنکه در اتخاذ اين رويکرد، كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس و در رأس آنها عربستان نيز نقش بسزايي داشته است و در همين راستا برخي از اين كشورها نيروهاي خود را براي سركوب معترضان وارد بحرين نموده و از هيچ كمكي به آل خليفه براي پيگيري اين سياست دريغ نكرده‌اند. چرا که تشدید اوضاع در بحرین نه تنها بر مناطق الشرقیه که بر سایر کشورهای حوزه خلیج فارس نیز تاثیرگذار خواهد بود.
