الوقت - وابستگی به رسانه‌های قدرتمند، از الزامات زندگی در دنیای اطلاعات امروز است، غول‌های رسانه ای که میلیون ها بیننده در سراسر دنیا دارند و با بزرگ‌نمایی و یا نادیده گرفتن یک موضوع در جریان‌سازی بسیار موثر هستند. رسانه های غربی که جریان اصلی اطلاع‌رسانی دنیا را در دست دارند در بسیاری از موارد، حقایق را وارونه نمایش می دهند، کتمان می کنند، تحریف یا سانسور می نمایند و حتی جریانات و تصمیمات سیاسی را جهت‌دهی و یا از مسیر اصلی منحرف می سازند.
شاید بتوان برای تاکتیک‌های رسانه‌های غربی در جهت تحریف بسیاری از خبرها، گریزی به نظریات آنتونیو گرامشی در ارتباط با هژمونی رسانه‌ای زد. مطابق نظر وی ،اهالی رسانه و روشنفکران بر اساس ایدئولوژی خودشان عمل می‌کنند نه واقعیات موجود؛ زیرا این منافع یا تفکر حاکم بر جامعه خودشان، به طور ناخودآگاه در ضمیر دست‌اندرکاران رسانه‌ها جای دارد و از این روی رسانه‌ها، مجری ایدئولوژی حاکم جامعه خود هستند. یکی از بهترین مصداق ها در این ارتباط آمار کشته شدگان توسط ائتلاف آمریکایی در عراق است. گروه نظارتی ایر وارز (air wars ) یک گروه فعال در این زمینه است که با رصد فعالیت های ائتلاف آمریکایی ضد داعش، آمار کشته شدگان غیر نظامی این ائتلاف از تابستان 2014 را بیش از 3 هزار نفر می داند در حالی که ارتش آمریکا و طبعاً رسانه‌های همسو این تعداد را کمتر از 300 نفر اعلام می‌کنند.
ائتلاف آمریکایی طی سه سال گذشته بیش از 18 هزار و 600 حمله در عراق و سوریه انجام داده است و آمار کشته شدگان غیر نظامی که از سوی رسانه‌های غربی ارائه می شود؛ غیر منطقی و غیرواقعی می نماید؛ چراکه بیش از 400 هزار نفر در پرجمعیت‌ترین بخش شهر موصل اقامت دارند و هرگونه حمله بی هدف به این مناطق می‌تواند بدترین فجایع را به دنبال داشته باشد.
حتی بسیاری معتقدند که بیشترین میزان غیر نظامیان کشته شده در عملیات آزادسازی موصل، توسط ائتلاف آمریکایی صورت گرفته است و وخامت این مسئله به حدی است که شورای قضایی شهر موصل با فاجعه زده خواندن موصل خواستار توقف حملات بی هدف ائتلاف آمریکایی شده است.
با این وجود، نکته قابل توجه این است مطالبی که رسانه‌های آمریکایی و اروپایی از موصل منتشر می‌کنند، گزارش‌های سانسور شده از موفقیت‌های بی‌نظیر نیروهای ائتلاف آمریکایی در مبارزه علیه تروریسم بین‌المللی است، ولی هیچ تصویر زنده‌ای برای اثبات این ادعاها پخش نمی‌شود. باید توجه داشت که سیاست و استانداردهای دوگانه در رفتار رسانه‌های غربی کاملا مشهود است. به عبارت دیگر ، آنها در برابر کشتار غیر نظامیان در موصل سکوت کامل دارند در حالی که در جریان نبرد حلب رویه‌های متفاوتی را دنبال می‌کردند. در جریان آزاد سازی حلب توسط نیروهای سوری و هم پیمانان آن، رسانه های غربی و عربی در حجم بسیار وسیعی با بزرگ نمایی و اعتراض ، کشته شدن غیر نظامیان را مطرح و ابراز نگرانی می کردند .
در موصل با جمعیت یک میلیون نفری معلوم نیست تا کنون چه شماری از غیرنظامیان قربانی شده‌اند. برخی از مقامات روسی نیز اعلام کرده بودند هیچ خبرنگار و رسانه‌ای در موصل فعالیت نمی‌کند و این مساله باعث شده است، مقام‌های آمریکایی گزارش‌های سانسور شده حاوی اطلاعات غیر واقعی از عملیات هوایی ائتلاف منتشر کنند. این درحالی است که وزارت خارجه روسیه در چند ماه گذشته اعلام کرد که تنها در ماه اول سال جاری میلادی حملات ائتلاف آمریکایی 17 درصد افزایش یافته و 700 نفر غیر نظامی نیز در موصل جان خود را از دست داده‌اند.
آنچه امروز در موصل در اثر حملات ائتلاف، رخ می‌دهد نمونه عینی یک تراژدی است و نکته اسفبار در این رابطه سکوت محافل بین‌المللی حتی نهادهای سازمان ملل متحد در برابر آن است. به نحوی که بر اساس گزارش روزنامه تلگراف در 23 مارس، سازمان ملل نیز تنها هشدار داده است که شهروندان موصل در خطر هستند و باید برای ماندن یا ترک موصل انتخاب کنند. همچنین در یک مورد از حملات ائتلاف در 17 مارس در موصل بیش از 100 نفر به صورت یکجا کشته شدند این در حالی است که وزارت دفاع آمریکا با تایید این مسئله، این میزان تلفات را ناشی از انفجار ثانویه توسط داعش دانسته و از سوی دیگر وزیر دفاع آمریکا نیز کشتار غیرنظامیان در جنگها را غیر قابل اجتناب اعلام می‌کند. همچنین برخی از رسانه های غربی نیز تأکید دارند که این تلفات در نتیجه حملات ائتلاف به داعش و اجتناب ناپذیر است.
به طور کلی آنچه که در رفتار رسانه‌های غربی و محافل بین المللی درباره وقایع غیر همسو با منافع به چشم می خورد، سکوت و یا سیاست توجیه سازی است. غربیها هم در توجیه تلفات غیر نظامیان توانمند هستند بدینگونه که عملیاتهایی را که منجر به کشته و مجروح شدن غیر نظامیان می گردد، اشتباهی و غیر قابل اجتناب معرفی می کنند و هم در این رابطه از امکانات و توانمندی بالای رسانه ای برخوردارند و به عبارت دیگر شبکه جهانی رسانه را در دست دارند. و مطابق میل و منافع خود عمل می کنند و نه بر اساس واقعیات.
