غرب به عنوان متحد اصلی رژیم تازه تاسیس اسرائیل پس از مشاهده اتحاد اعراب و استفاده آنها از ابزار نظامی و نفتی برای مقابله با تل آویو تصمیم گرفتند با تطمیع رهبران عرب به این خصومت ها پایان دهند. اولین تلاش غربی ها پنج سال بعد از آخرین جنگ اعراب و اسرائیل به نتیجه رسید. نتیجه آن امضا پیمان کمپ دیوید در سال 1987 میان انورسادات، رئیس جمهور وقت مصر و مناخیم بگین نخست وزیر وقت اسرائیل بود.
الوقت- در سال 1948 یعنی از زمانی که اسرائیل از میانه سرزمین فلسطین اعلام استقلال کرد و تبدیل به یکی از اعضای سازمان ملل شد، کشورهای عربی در اقدامی هماهنگ نسبت به این رژیم اعلام جنگ کردند.
جنگ های سالهای 1948، 1956، 1967 و 1973 که با حضور مصر، سوریه، عراق، اردن، لبنان، عربستان، لیبی، کویت، سودان، تونس، مراکش و الجزایرعلیه رژیم صهیونیستی به وقوع پیوست، نشانه ای از حساسیت رهبران عرب به تحولات دیگر کشورهای عربی و ملت های آنها بود. اما با گذشت زمان به جز سوریه تمامی آنها در پایان قرن بیست از زمره کشورهای در حال ستیز با اسرائیل خارج شدند.
یکی از دلایل این اتفاق را می توان به شکست اعراب و از دست دادن بخش هایی از سرزمین های هم مرز با اسرائیل مرتبط دانست، اما واقعیت امر این است که تحولات سیاسی پشت پرده، علت اصلی خروج کشورهای عربی از جبهه مبارزه بود.
غرب به عنوان متحد اصلی رژیم تازه تاسیس اسرائیل پس از مشاهده اتحاد اعراب و استفاده آنها از ابزار نظامی و نفتی برای مقابله با تل آویو تصمیم گرفتند با تطمیع رهبران عرب به این خصومت ها پایان دهند. اولین تلاش غربی ها پنج سال بعد از آخرین جنگ اعراب و اسرائیل به نتیجه رسید. نتیجه آن امضا پیمان کمپ دیوید در سال 1987 میان انورسادات، رئیس جمهور وقت مصر و مناخیم بگین نخست وزیر وقت اسرائیل بود.
اهمیت این پیمان در تحولات خاورمیانه به دلیل جایگاه مصر در جهان اسلام بود. مصر که در دوره عبدالناصر با گفتمان پان عربیسم و سردمداری جنگ های اعراب با اسرائیل به محبوبت زیادی رسیده بود اینک دست دوستی رهبران رژیم صهیونیستی را به نشانه خاتمه خصومت ها می فشرد.
در پی این اتفاق، جبهه ضد اسرائیلی جهان عرب از هم پاشید و شکاف بزرگی بین موافقان و مخالفان سیاست مصر به وجود آمد. از این رو کمپ دیوید آغازگر دورانی شد که تل آویو با خیالی آسوده تر زمینه های توسعه و بقا خود را دنبال کرد.
پاداش مصر از به رسمیت شناختن اسرائیل، دریافت سالانه دو میلیارد دلار کمک نظامی از طرف آمریکا بود. این پاداش باعث شد تا برخی کشورهای عربی نیز برای عقب نماندن از رسیدن به دلارهای آمریکایی در روابط خود با رژیم صهیونیستی تجدید نظر کردند.
در این میان رقابت برای افزایش نفوذ در خاورمیانه و جلب نظر آمریکا برای حمایت از رهبران عرب در برابر حوادث احتمالی خارجی بر نزدیکی بیشتر اعراب با واشنگتن و کاستن از سیاست های ضد اسرائیلی افزود؛ تا جایی که امروز نه تنها حساسیتی به گسترش شهرک سازی اسرائیل در سرزمین های اشغالی وجود ندارد بلکه زمزمه هایی از احتمال افتتاح سفارت این رژیم در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس شنیده می شود.
در این راستا رقابت مسبوق به سابقه عربستان با ایران نقش مهمی در همسویی ریاض با تل آویو دارد. همچنان که عربستان سعودی به قدرت یابی شیعیان د رعراق به عنوان زمینه ای برای گسترش نفوذ ایران نگاه کرد و تا امروز که بیش از یک دهه از این تغییرات سیاسی می گذرد، تلاش دارد به هر نحوی مانع روابط دوستانه بغداد - تهران شود.
علاوه بر این تحولاتی که از سال 2010 جهان اسلام را درنوردید و منجر به سقوط و آشفتگی منطقه شد، فضایی را فراهم آورد که جمهوری اسلامی ایران موفق شد در مهمترین بحران خاورمیانه یعنی کشور سوریه، نقش موثری پیدا کند.
این رویدادها در کنار ناتوانی آل سعود از ساقط کردن گروه انصارالله یمن و روی کار آوردن منصور الهادی پس از گذشت نزدیک به دو سال جنگ، باعث شد تا سعودی ها برای جلوگیری از ارتقا قدرت منطقه ای ایران و تنزل عربستان در صحنه سیاسی خاورمیانه به هر ابزاری چنگ بزنند.
براین اساس چند ماه قبل، ملک سلمان پس از رایزنی با السیسی، حاکمیت بر جزایر استراتژیک تیران و صنافیر را از مصر پس گرفت و در سکوت رسانه ها به نظامیان اسرائیلی سپرد تا دیگر هیچ خطری از سمت خلیج عدن و دریای سرخ این رژیم را تهدید نکند. این اقدام بعد از آن رخ داد که غرب پیش بینی کرد ممکن است ایران از طریق انصارالله بر جنوب یمن مسلط شود. خبر افتتاح سفارت اسرائیل در کشورهای حوزه خلیج فارس نیز در همین زمان منتشر شد.
با توجه به اینکه سیاست های عربستان سعودی نشان داد این کشور به تنهایی قادر به مواجه با جمهوری اسلامی ایران و ایفای نقش مسلط در جهان اسلام نیست، به اسرائیل نزدیک شد تا بتواند از طریق این رژیم به ایران ضربه بزند.
در این شرایط دیگر مساله فلسطین، حملات جنگنده های اسرائیل به خانه های مردم سرزمین های اشغالی و تحریم های اقتصادی علیه این منطقه برای ریاض و هم پیمانان عرب این کشور محلی از اعراب ندارد. آمریکا موفق شد از راه تطمیع رهبران عرب، توجه آنها را از فلسطین به ایران منحرف کند. بزرگ نمایی توانمندی های نظامی ایران و ایران هراسی های غرب نیز در همین رابطه قابل تحلیل است.
ایجاد بحران داخلی سوریه و تلاش برای سرنگونی بشاراسد با کمک تروریست هایی که از طرف عربستان و قطر تجهیز می شدند، نیز برای از بین بردن آخرین سنگر عربی ضد اسرائیلی بود که البته به رغم 6 سال جنگ به این مهم دست نیافتند.
