الوقت_ ژنرال پرويز مشرف، رئيس جمهوري سابق پاكستان براي نخستين بار پذيرفته است كه سازمان اطلاعات نظامي پاكستان از سال ۲۰۰۲ براي تضعيف دولت حامد كرزي، به پرورش دوباره طالبان اقدام كرد.
پرويز مشرف كه از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۸ عهده دار رهبري نظامي و غيرنظامي پاكستان بود، در گفت‌وگو با روزنامه گاردين چاپ بريتانيا گفته است كه پاكستان به اين دليل اقدام به حمايت و پرورش طالبان كرد كه دولت حامد كرزي تحت سيطره غيرپشتون‌ها قرار داشت و آنها به هند رقيب ديرينه پاكستان نزديك بودند.
ژنرال مشرف مي‌گويد: "مسلما ما در جستجوي گروه‌هايي بوديم كه بتوانند با اين اقدام هند عليه پاكستان برخورد كنند. اينجاست كه وظيفه استخبارات مطرح مي‌شود. استخبارات (پاكستان) با طالبان در تماس بود و قطعا هم بايد در تماس باشد."
ژنرال مشرف در ادامه مصاحبه خود مي‌گويد اكنون زمان آن فرا رسيده كه با اشرف غني، رئيس جمهوري جديد افغانستان "همكاري كامل" صورت گيرد، زيرا به باور او آقاي غني "آخرين اميد براي صلح در منطقه است."
رئيس جمهوري سابق پاكستان در اين مصاحبه مدعي شده: "حامد كرزي عليه پاكستان كار مي‌كرد و ما هم عليه منافع او كار مي‌كرديم. مسلما ما بايد منافع خود را حفظ مي‌كرديم. اما اشرف غني در تلاش است تا تعادل را به افغانستان برگرداند. ما بايد با او همكاري كنيم."
هر چند ژنرال مشرف به صراحت لهجه شهرت دارد اما اين اظهارات او به نحوي اعتراف به اتهاماتي است كه عليه دولت او از سوي مقامات افغانستان مطرح بوده است.
مقامات افغانستان همواره پاكستان دوره زمان زمامداري مشرف را متهم به حمايت، پناه دادن، آموزش و ارائه تسليحات به طالبان و گروه حقاني مي‌كرد و آي اس آي را مقصر سازماندهي مستقيم شماري از حملات انتحاري و قتل‌هاي چهره‌هاي سرشناس در افغانستان مي‌دانست.
با آنكه پاكستان پيش از حمله آمريكا به افغانستان نيز مهمترين حامي طالبان بود اما پس از حملات يازدهم سپتامبر دولت مشرف يكي از متحدان اصلي آمريكا در جنگ عليه "تروريسم" به شمار مي‌رفت.
اما اظهارات اخير ژنرال مشرف همچنين اظهارات و ادعاهاي شماري از ديپلمات‌ها و تحليلگران غربي را تاييد مي‌كند كه مي‌گفتند پاكستان در اين جنگ نقش دوگانه بازي مي‌كند؛ از يك سو متحد آمريكا در جنگ عليه تروريسم بود اما از سوي ديگر به "تروريستان" آموزش، پناه و حمايت مي‌داد تا عليه نيروهاي آمريكايي در افغانستان بجنگند.
اظهارات مشرف در مورد ساختار قومي افغانستان نيز حرف جديدي نيست. او همواره گفته كه پشتون‌ها "متحدان طبيعي" پاكستان اند و او نگران نقش سياسي پشتون‌ها در افغانستان است.
هر چند اين چنين اظهارات آقاي مشرف و ديگر رهبران پاكستان، همواره واكنش شديدي را در ميان نمايندگان همه اقوام افغانستان از جمله پشتون‌ها در پي داشته اما با توجه به حمايت پاكستان از طالبان، اقوام غير پشتون به مراتب حساسيت و نگراني بيشتري در مورد چنين اظهارنظرهاي رهبران پاكستاني دارند.
نفوذ هند در افغانستان مهمترين نگراني پاكستان از زمان سقوط طالبان در اين كشور بوده است. عمق نگراني پاكستان از روابط دولت حامد كرزي و متحدان غيرپشتون او با هند در ۱۴ سال گذشته شايد براي افغان‌ها قابل درك نبوده است اما پاكستان بارها از ايجاد كنسول‌گري‌هاي هند در شهرهاي قندهار، خوست و جلال‌آباد انتقاد كرده و ادعا كرده كه هند مشغول تحريك گروههاي جدايي‌طلب پاكستان از راه افغانستان بوده است.
اما افغان‌ها از يك سو نگراني پاكستان در مورد نفوذ هند در افغانستان را بيشتر به "توهم" تشبيه كرده اند و از سوي ديگر معتقدند كه افغانستان يك كشور مستقل است و حق دارد با هر كشوري رابطه برقرار كند.
صحبت‌هاي مشرف در مورد رابطه كنوني افغانستان با پاكستان و تلاشهاي آقاي غني براي بهبود اين رابطه شايد به دليل عدم حضورش در قدرت از اهميت و وزن چنداني برخوردار نباشد.
با اين وجود اين صحبت‌هاي ژنرال مشرف مي‌تواند تصوير روشن‌تري از موضع‌گيري‌ها، نگراني‌ها و حساسيت‌هاي دولت پاكستان ارائه كند و دولت افغانستان را در مذاكراتش با پاكستان، براي امتيازاتي كه حاضر است براي نزديك شدن به اين كشور بدهد و تلاشهاي صلح با طالبان ياري دهد.
نشانه‌هاي زيادي ديده مي‌شود كه اشرف غني، رئيس جمهور جديد افغانستان، سياست متفاوتي را نسبت به پاكستان درپيش گرفته و در تلاش است تا روابط دو كشور را بهبود بخشد. همچنانكه پاكستان از نخستين كشورهايي بود كه آقاي غني به آن سفر كرد و چندبار هم ميزبان مقامات نظامي و غيرنظامي پاكستان در كابل بود.
آقاي غني تاكنون به هند سفر نكرده و شماري از تحليلگران اين اقدام او را تلاشي خوانده‌اند براي نزديكي به پاكستان و جلب نظر مثبت اين كشور.
در پاكستان هم نشانه‌هاي تغيير پس از حمله طالبان پاكستان به مدرسه پيشاور در دسامبر سال گذشته ديده مي‌شود و دولت و احزاب سياسي اين كشور گام‌هاي براي همكاري و هماهنگي با افغانستان برداشته اند.
اما اين مسير هم با چالش‌هاي جدي هم در داخل افغانستان و هم در پاكستان مواجه است و ضمانتي وجود ندارد كه نظاميان پاكستاني روال گذشته را در مورد افغانستان ادامه ندهند. همچنين دولت افغانستان شايد نتواند تعادل روابطش با همسايه‌ها را حفظ كند، مضاف براينكه معلوم نيست كه مخالفان پاكستان در افغانستان حاضر شوند نزديكي با پاكستان را به آساني بپذيرند.
