به گزارش الوقت، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در پی اختلافات درخصوص اداره جنگ با بنی گانتس و گادی آیزنکوت که منجر به خروج آنها از کابینه جنگی شده بود، این کابینه را ساعتی قبل منحل کرد. این تحول سیاسی مهمی در فضای سیاسی رژیم صهیونیستی محسوب می شود چرا که به طور مستقیم به نحوه اداره جنگ غزه و همچنین تحولات جنوب لبنان ارتباط دارد.
در وهله اول، کابینه جنگی در این 8 ماه محل اتخاذ تصمیمات راهبردی بود و با توجه به حضور بنی گانتس به عنوان مهمترین چهره اپوزیسیون و آیزنکوت فرمانده اسبق ستادکل تجلی وحدت داخلی اسرائیلی‌ها بود. با انحلال این کابینه عملا وحدت داخلی نیز به محاق رفت و اکنون ائتلاف موسوم به بلوک دولت با جدیت بیشتری با تصمیمات جنگی کابینه مخالفت خواهد کرد.
در وهله دوم، انحلال کابینه جنگی بجای ترمیم آن از طریق افزودن وزرای دیگر همچون ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی و بتسلائل اسموتریچ، نشان داد که می خواهد به تنهایی تصمیمات جنگ را اتخاذ نماید. این درحالی است که بن گویر و اسموتریچ برای پیوستن به این کابینه بسیار مشتاق بودند اما بنظر می رسد که نتانیاهو این دو وزیر تندرو را مشکل ساز و مانع از محاسبات مدنظر خودش می دانسته است.
عدم ترمیم کابینه جنگی هرچند تصمیم گیری را برای نتانیاهو و یوآو گالانت وزیر جنگ تسهیل می نماید ولی مسئولیت تصمیمات را نیز به طور کامل بر دوش نخست وزیر قرار می دهد. از این رو انتظار می رود که بن گویر و اسموتریچ بیش از پیش نسبت به تصمیمات بر نخست وزیر فشار وارد نمایند و نوک انتقادات کاملا به سوی وی خواهد بود. این درحالی است که با توجه به ائتلافی بودن کابینه، در صورت عدم اجرای خواست‌های این دو وزیر، وضعیت شکننده ای درباره دولت رخ بدهد.
در وهله سوم، این مساله را باید مدنظر داشت که بنیامین نتانیاهو با یوآو گالانت وزیر جنگ خود که هم حزبی وی محسوب می شود، اختلافات جدی دارد. گالانت درباره چشم انداز سیاسی غزه پس از جنگ و همچنین وضعیت جبهه شمالی با نتانیاهو دارای اختلافات است وحتی برخی منابع رسانه‌ای مدعی شده بودند که این دو نفر باهم صحبت نمی‌کنند. این درحالی است که اکنون تصمیمات اصلی باید توسط آنها اتخاذ شود.
در چنین شرایطی دو سناریو قابل تصور است، استمرار کجدار و مریز وضعیت کنونی در دو جبهه جنوبی و شمالی که احتمالا منجر به تشدید اعتراضات خیابانی و فشارهای سیاسی به کابینه خواهد شد. چراکه از یکسو مخالفان دولت با حضور گانتس بر فشار اجتماعی خود افزوده‌اند و انحلال پارلمان را به عنوان هدف خود مدنظر دارند. در درون کابینه هم اختلافات ادامه دارد و بن گویر و اسموتریچ بر فشار خود علیه نخست وزیر که به تنهایی بار مسئولیت تصمیمات را برعهده دارد، می افزایند.
سناریو دوم، مبتنی بر تئوری سنتی در سیاست رژیم است که در مواجه با چالش های داخلی راه گریز را در خارج از مرزها می بیند. در این چهارچوب بنیامین نتانیاهو برای جلب نظر وزرای تندرو و تحکیم وضعیت شکننده کابینه عملیات نظامی علیه لبنان را آغاز نماید. در این چهارچوب این احتمال وجود دارد که نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای نجات از سقوط کابینه و انتخابات زودهنگام که می تواند پایانی بر عمر سیاسی وی باشد، دست به قمار جدیدی در مرزهای شمالی بزند.
