الوقت- ملک سلمان در می 2015 در مصاحبه با یک گروه حقوق بشر گفته بود:" که حکومت کشور ما بر اساس عدالت، هم‌فکری و برابری تاسیس شده است. سیستم های دولتی با حمایت از حقوق، دسترسی به عدالت، ضمانت آزادی بیان، بی‌طرفی و بیان علل و دلائل تمایزات شکل گرفته اند. تمام شهروندان در حقوق و وظایف برابر هستند".
اگر با هر استانداردی بسنجیم، جامعه سعودی یکی از جوامعی است که حقوق بشر در آن رعایت نمی شود و هیچ فردی بهتر از خود سعودی ها این را نمی‌داند. خانواده سعودی خود را شکست‌ناپذیر و جا‌به‌جایی‌ناپذیر می داند. خاندان سعودی در یک فضای محدود ذهنی، فیزیکی، سیاسی و اجتماعی به دنیا آمده و پرورش یافته اند، جایی که نه تنها آنها را مغرور و بی رحم می سازد، بلکه دستگاه تبلیغاتی سعودی این‌گونه به مردم القا می‌کند که خانواده سعودی اربابان ابدی آنها هستند.
سیاست تبعیض آمیز را می توان نسبت به اتباع این کشور به راحتی دید. در طی پنجاه سال گذشته بیش از 5 هزار نفر در این کشور گردن زده شده اند، در حالی که تنها دو نفر از اعضای خانواده سعودی به مرگ محکوم شده اند. یک مورد از آن شاهزاده مشائل بود که در سال 1977 با فرد محبوب خود قصد فرار از کشور را داشت و در مورد دیگر شاهزاده فیصل سعود که متهم به قتل عموی خود ملک فیصل بود، در 1975 گردن زده شد.
گزارش ها حاکی از جرم های اقتصادی، مواد مخدر،اجتماعی، مذهبی و سیاسی توسط خانواده سلطنتی است، یعنی همان بهانه هایی که به دلیل آنها مردم عادی در داخل گردن زده می شوند. به عنوان مثال شاهزاده ماجد بن عبدالله به یکی از خدمتکاران‌اش در کالیفرنیا تجاوز کرد. شاهزاده عبدالمحسن نیز در بیروت با 2 تن مواد مخدر قاچاق دستگیر شد. هردوی این اعمال بر اساس قانون عربستان برابر با حکم اعدام است. علاوه بر این موارد یکی از مباحثی که نیازمند توجه بسیار جهانیان است، حقوق زنان در عربستان است . زنان در عربستان شهروندان درجه دوم محسوب می‌شوند.علاوه بر مشکلات عدیده در حوزه تحصیلات و فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی، از بسیاری از حقوق سیاسی نیز محروم هستند. در انتخابات شهری اخیر عربستان که برای اولین بار در تاریخ این کشور زنان در رای گیری شرکت کردند، در مقایسه با 1.3 میلیون مرد، تنها 130 هزار زن ثبت نام کرده بودند. اما چرا زنان کم تر اقدام به ثبت نام در انتخابات نمودند؟ یک احتمال شاید این باشد که آنها شاهد بی معنا و بی تاثیر بودن انتخابات شهری بوده اند.
در اولین انتخابات عربستان که در سال 2005 صورت گرفت، کمیته انتخابات اعلام کرد که شرکت زنان در انتخابات ممنوع است، چراکه فرصت کافی برای جداسازی محل رای گیری زنان را نداشته است. در سال 2011 ملک عبدلله پادشاه متوفی عربستان گفته بود که به زودی به زنان این کشور حق رای اعطا خواهد شد و البته تصور بر این بود که عربستان تنها برای کاهش فشارهای اجتماعی این موضع را اتخاذ کرده است. بسیاری منتظر هستند تا تاثیر رای دادن زنان را بر جریانات کشور ببینند. این رای گیری، یک گام اولیه برای زنان عربستانی بود تا به عنوان انسان هایی که می توانند فکر و کارکنند ، یک جامعه منسجم تر و قابل تحمل تر بسازند.
از سوی دیگر آزادی بیان و فعالیت های رسانه‌ای زیر تیغ است. حکومت به شدت رسانه های داخلی را کنترل می کند تا جمله ای علیه حکومت اقتدارگرا و انحصاری عربستان نوشته نشود.حکومتی که نسل به نسل انتقال می یابد، تمام اعضای کابینه را پادشاه انتخاب می کند و چندهزار شاهزاده سعودی کل کشور را اداره می کنند. در مورد آزادی ادیان و مذاهب نکته قابل توجه این است که بر اساس قانون اساسی عربستان، تمامی مردم باید مسلمان (سنی وهابی) باشند، در صورتی که در سایر کشورهای اسلامی سایر ادیان و مذاهب بر اساس تکثرگرایی دینی و اصل تساهل حضور دارند و آزادانه مراسم عبادی خود را برگزار می کنند. این در صورتی است که در عربستان حتی ساخت مساجد شیعی که یکی از فرق اصلی اسلامی است ممنوع است. در این میان نباید از وضعیت کارگران خارجی غافل شد. در عربستان سعودی 6 میلیون کارگر خارجی حضور دارد که هیچ حمایت قانونی از آنها وجود ندارد. این کارگران، از کشورهای فقیر هستند که ابتدا با ظاهر عربستان فریفته می شوند اما مجبورهستند تا موقعیت زندگی و کار خطرناک عربستان را تحمل کنند. زنان مهاجر در خانه های عربستان به عنوان کارگر به کارگرفته می شوند و عموما تحت سوءاستفاده های جنسی، جسمی و عاطفی قرار می‌گیرند و هیچ پروسه رسمی و قانونی برای حمایت و حفاظت از آنها وجود ندارد.
علاوه بر موارد داخلی، عربستان در خارج از کشور نیز جنایات بشری مرتکب می شود. افزون بر دست آشکار و پنهان عربستان در جنایات بشری سوریه، این کشور به بهانه بازگرداندن رئیس جمهور یمن و همچنین جلوگیری از بروز ناامنی در منطقه، به خاک یمن تجاوز کرد. در واقع عربستان در سال 2015 با اف 15 آمریکایی هزاران شهروند یمنی را کشته و زخمی کرد، به نحوی که منجر به بحران حاد بشری شد و زندگی 80 درصد یمنی ها را تحت تاثیر قرار داد. از سوی دیگر عربستان از کودتای مصر حمایت کرد. کودتایی که منجر به کشته شدن بیش از هزار نفر انسان شد و بیش از 40 هزار نفر مخالف سیاسی را به زندان انداخت. در حالی که فعالان حقوق بشر، حکومت سیسی را محکوم می کردند، عربستان در مقابل بیش از 5 میلیون دلار را برای حفظ رهبر کودتای مصر هزینه کرد.
درست زمانی که داعش با زدن گردن جیمز فولی روزنامه نگار معروف دنیا را دچار وحشت کرد، عربستان سعودی سر 19 نفر از شهروندان خود را زد. سوال اینجاست که چرا جهان اعمال وحشتناک داعش و طالبان را به عنوان عاملان سلفی گری محکوم می کند اما رفتار صادرکننده اصلی این تفکر را با شهروندان خود نمی بیند؟
دلیل اول واضح است. غرب از نفت و گاز عربستان تغذیه می‌شود، و از سویی پرسود‌ترین معاملات تسلیحاتی خود را با عربستان و سایر متحدان عرب او دارد. در حال حاضر عربستان گوی سبقت را در خرید تسلیحات و تجهیزات سنگین فرانسه، آمریکا و انگلیس ، از سایر کشورهای منطقه ربوده است.
اما دلیل دوم اندکی پیچیده تر است. به عبارتی بسیاری از مردم عربستان به هر دلیلی خواهان تکثرگرایی نیستند و جهان باید از اقلیت داخل که برای این مسئله تلاش دارد، حمایت کند. در واقع هر فردی که از تغییر، ایده های جدید و به چالش کشیدن وضع موجود سخن بگوید،تبعید، کشته و یا زندانی خواهد شد. فشارهای بیشتری بر حکومت سعودی نیاز است تا آزادی بیشتری در فضای فکری و سیاسی انحصاری این کشور به وجود آید. حتی حکومت عربستان برای آنان که راه های مسالمت آمیز را هم برگزیده‌اند، هیچ‌گونه حقی قائل نمی‌شود. یک گروه تحصیل‌کرده از حامیان دموکراسی و عدالت اجتماعی، یک سازمان غیرحکومتی مسالمت آمیز را به نام انجمن حقوق سیاسی و مدنی سعودی، با هدایت دو استاد نظری یعنی محمدالقحطانی و عبدالله حمد را تشکیل دادند. این گروه به خیانت متهم واین دواستاد به همراه سایر همکارانشان به حبس طولانی مدت محکوم شدند. نمونه دیگر از زیر پاگذاشتن حقوق بشر حکم اعدام روحانی برجسته شیعه شیخ نمر النمر است که در قیام مردمی عربستان در سال 2013 تا کنون به همراه شانزده نفر دیگر از شیعیان از جمله علی نمر فرزند برادرش به بهانه زمینه سازی برای آشوب و ارتباط با کشورهای خارجی در زندان به سر می برد. ملک سلمان و خاندان سعودی باید بدانند که عصر اطلاعات و جهانی سازی، تمامی اشکال بی عدالتی، تبعیض و نابرابری و جنایات بشری را به راحتی برای دنیا به نمایش می گذارد.
