سایت تحلیلی خبری الوقت | Alwaght Website

انتخاب سردبیر

خبر

بیشترین بازدید

روز هفته ماه

پرونده ها

اختلافات ترکیه و آمریکا

اختلافات ترکیه و آمریکا

undefined
معامله قرن

معامله قرن

undefined
سازمان القاعده

سازمان القاعده

سازمان القاعده القاعده پس از 2001 دچار دگرگوني‌هاي چشم¬گيري شد. ساختار هرمي آن جاي خود را به ساختاري داد كه زيرمجموعه‌ها در آن با استقلال عمل فعاليت مي‌كردند. اين تحول اگرچه تسلط مركز بر پيرامون را تقليل داد اما بر گستره و توالي عمليات القاعده در كشورهاي مختلف خاورميانه افزود. با اين حال توان عملياتي كلان القاعده در اثر اين دگرگوني تا حدود زيادي تحليل رفت. القاعده پس از بمب‌گذاري‌هاي لندن در 2005، تاكنون نتوانسته است عمليات موفقيت آميزي در كشورهاي غربي انجام دهد. افزون بر اين، گسترش دامنۀ منطقه اي فعاليت هاي القاعده به كشته و دستگير شدن بسياري از رهبران و كادرهاي اصلي آن انجاميد. با اين حال تمامي اين چالش‌ها مانع تداوم فعاليت القاعده نشد. زيرمجموعه هاي آن در عراق، يمن، افغانستان، پاكستان، سومالي و ديگر كشورها و مناطق فعال باقي ماندند. تشكيلات القاعده تشكيلات القاعده در سال 1988 توسط اسامه بن لادن جهت مبارزه با "اتحاد جماهير شوروي" در افغانستان تأسيس شد. القاعده از سازمان "مكتب الخدمة" كه هدف آن مسلح‌ كردن و آموزش مجاهدين اسلامي براي جنگ با شوروي بود گسترش و پيشرفت يافت. اين سازمان از حمايت و پشتيباني دولت‌هاي اسلامي به ‌ويژه عربستان سعودي و پاكستان و همچنين ايالات متحده آمريكا برخوردار بود. در سال 2000 ايمن ظواهري سازمان "جهاد اسلامي مصر" را با سازمان القاعده ادغام كرد و به شخص دوم اين تشكيلات تبديل شد. خاستگاه اصلي القاعده را بايد "وهابيت" برشمرد كه خود ريشه در جنبش سلفي، مذهب حنبلي و پيروان اهل حديث دارد. رهبران، نظريه پردازان و بسياري از اعضاي القاعده يا وهابي‌اند يا از پيروان مذاهب حنبلي و حنفي كه به وهابيت تمايل زيادي دارند. القاعده را جنبشي سلفي نيز دانسته‌اند، زيرا پيشوايان آن، يعني "احمد بن حنبل" و "ابن تيميه" از نخستين مدعيان سلفي‌گري بوده‌اند. اين تفكر با دريافت خاص خود از توحيد و تكيه بر استدلال‌هاي ظاهرگرايانه بسياري از مسلمانان را كافر مي‌داند و نوك اين ويژگي تكفيري خود را به طور خاص متوجه شيعيان كرده است. ايدئولوژي القاعده بر چهار ركن سلفي‌گري، راديكاليسم، شيعه ستيزي و غرب ستيزي استوار است. از آنجا كه دو ركن آخر بر آمده از ويژگي سلفي‌گري است، به اختصار مي‌توان آن را ايدئولوژي "سلفي راديكال" ناميد. از نگاه آنان، دين يك نظام ساده حقوقي است كه از جانب خداوند براي رهايي بشر از عذاب دنيوي و اخروي نازل شده و تكاليفي را بر او واجب كرده است. به همين دليل بشر براي سعادت دنيا و آخرت بايد به عبادت و اطاعت خدا بپردازد. به رغم تداوم فعاليت، القاعده از نيمۀ دهۀ گذشته دچار چالش‌هاي بزرگي شد كه آيندۀ آن را در هاله‌اي از ابهام فرو برد. چهار چالش عمدۀ القاعده در اين سال ها به ترتيب اهميت عبارتند از: - تنزل جايگاه در جهان اسلام: در نظرسنجي هاي پس از يازده سپتامبر، القاعده از مقبوليت و محبوبيت قابل توجهي در كشورهاي اسلامي برخوردار بود. اين جنبش در ذهن بسياري از مسلمانان متشكل از جهادگراني بود كه پس از آزادسازيِ افغانستان از اشغال ملحدان، مبارزه با ظلم و ستم در ابعاد داخلي (در برابر رژيم‌هاي فاسد منطقه) و خارجي (در برابر امريكا و غرب) و دفاع از منافع جهان اسلام را سرلوحۀ فعاليت هاي خود قرار داده‌اند. اين نوع نگاه در ابتدا با توجه به گفتمان ظلم‌ستيز و جهادگرايانۀ القاعده چندان غيرمنتظره نمي‌نمود. اما با روشن شدن پيامدهاي عملكرد القاعده بر جهان اسلام، به ويژه اشغال افغانستان و عراق و نيز گسترش فعاليت‌هايي كه بيش از هر چيز جان و مال مسلمانان و بي‌گناهان را هدف مي‌گرفت، طرفداري از گفتمان القاعده به تدريج رو به كاهش نهاد. به طور مشخص از سال‌هاي 2005 و 2006 محبوبيت القاعده و پشتيباني از آن در ميان مسلمانان رو به تنزل نهاد، به نحوي كه در 2010 طرفداري از القاعده نسبت به 2001 به نيم كاهش يافت. تنزل هواداري از القاعده به معناي كاهش حمايت پرسنلي و مالي به ويژه از زيرمجموعه‌هاي اين سازمان مي‌باشد. پيامدهاي اين واقعيت را در عراق، يمن و مغرب شاهد بوديم؛ - بهار عربي: دومين چالش، خيزش‌هاي فراگير و مردميِ 2011 در خاورميانه مي‌باشد. اين تحركات در سه جهت براي القاعده پيامدهاي منفي در بر داشت: نخست آنكه تبليغات عليه رژيم‌هاي حاكم كه پيشتر يكي از ابزارهاي اساسي القاعده براي جلب حمايت و توجيه عملكردش نزد مسلمانان بود، با توجه به حضور گستردۀ مردم در اعتراضات ضدرژيم، كارآيي خود را در جذب نيروهاي جوان و پشتيباني مالي از القاعده در ميان شهروندان عرب از دست داد. دوم آنكه تقريباً تمامي نيروهاي فعال در زندگي سياسيِ منطقه – به جز القاعده – در اين تحولات حضور داشتند. تصويري كه دوري القاعده از جوامع عربي را به خوبي به نمايش گذاشت. سوم آنكه، مردمي بودن تحولات و حاشيه‌اي بودن نقش آمريكا و در واقع غافلگيريِ اين كشور از سرعت و گسترۀ تحولات و نيز تضاد آمريكا با برخي از رژيم‌هاي عرب، امكان بهره‌گيري تبليغاتي القاعده از حضور امريكا را از بين برد؛ - حذف رهبر كاريزماتيك: مرگ بن لادن بزرگترين چالش القاعده در طول سال‌هاي فعاليت آن بود. جنبش‌هاي اسلام‌گرا اغلب بر محور شخصيتي كاريزماتيك و نيرومند به فعاليت مي‌پردازند. نگاهي به جنبش‌هاي اسلام‌گراي قرن بيستم در خاورميانۀ عربي نشان مي‌دهد كه حذف رهبريِ كاريزماتيك از صحنه، اغلب به معناي زمين‌گير شدن و آغاز زوال چنين جنبش‌هايي بوده است. افزون بر اين، شخصيت جذاب و محبوبيت بن لادن در ميان اعضاي القاعده و توان سخنوريِ وي نقشي اساسي در تحكيم وحدت سازمانيِ القاعده داشته است. مرگ بن لادن علاوه بر حذف چهرۀ كاريزماتيك و وحدت‌بخشِ القاعده، اين جنبش را با چالش جانشيني روبه رو كرد؛ - بحران جانشيني: هشت هفته پس از مرگ بن لادن اعلام شد كه أيمن الظواهري به جانشيني وي انتخاب شده است. اين فاصلۀ زماني به خوبي گوياي اختلافات دروني القاعده بر سر انتخاب جانشين است. حتي اگر اين تأخير را، بنا بر تحليلي، ناشي از دشواري برگزاري سريع نشست اعضاي عالي‌رتبۀ القاعده براي انتخاب رهبر بدانيم، عدم بيعت زودهنگام زيرمجموعه هاي القاعده اين تحليل را زير سوال برد. تأخير در بيعت ساير زيرمجموعه هاي القاعده، نشان از تأثير چالش جانشيني بن لادن بر وحدت سازماني القاعده مي باشد. افزون بر فقدان اجماع بر سر الظواهري، وي چهره‌اي كاريزماتيك به حساب نمي‌آيد و از شخصيت و قدرت سخنوري بن لادن و اثرگذاري وي در رهبران و كادرهاي القاعده برخوردار نيست. از ديد برخي وي بيشتر براي مديريت يك اداره يا شركت مناسب است تا رهبري يك جنبش جهاني. مجموعۀ چهار چالش فوق، القاعده را در بستر اصلي و در حال دگرگوني فعاليتش، خاورميانه، به حاشيه رانده است. مرگ بن لادن بزرگترين ضربه‌اي بود كه به القاعده وارد شد. اگرچه الظواهري به عنوان ايدئولوگ القاعده معروف است اما وي به وضوح از صفات لازم براي رهبري جنبشي گسترده همچون القاعده برخوردار نيست. وضعيت فعلي القاعده در حالي كه كمتر از سه سال از كشته شدن اسامه بن لادن، بنيان گذار القاعده نگذشته است كه طيف هاي جوان‌تر و نوظهور القاعده پاگرفته و اقدامات انتحاري را در برخي از كشورهاي منطقه انجام مي دهند. اين در حالي مي باشد كه در سال هاي گذشته، القاعده به لحاظ سازماني و ايدئولوژي در مسير تنزل و عقب نشيني بود. روند ظهور مجدد اين سازمان تروريستي در برخي از كشورهاي منطقه را مي توان به شرايط بحراني و بعضاً هرج و مرج داخلي اين كشورها بي ارتباط ندانست. چرا كه خلأ ايدئولوژي در جهان عرب به واسطه شكست حكومت‌هاي اصلاح طلب، بازار سازمان القاعده و ايدئولوژي القاعده گرايي را در جهان عرب رونق بخشيده است. به بيان ديگر، بسياري از مخالفان انقلاب هاي عربي، كه خواهان حفظ ديكتاتورهاي سابق در قدرت بودند و يا خواهان قدرت‌يابي ديكتاتورهاي ديگر و بعضاً بازگشت آن‌ها بودند، نسل جديدي از القاعده نوين را پايه گذاري كرده‌اند. سازماني كه بسياري از اعضاي قديمي و كليدي آن در سال‌هاي گذشته كشته شدند، با گفتمان جديد و با هدف تغيير در جهان اسلام، تنها از طريق جهاد خشونت‌آميز و تروريسم، سعي در پياده نمودن پارادايم خود دارند. در اين بين جماعت اخوان المسلمين به عنوان دشمن محوري القاعده، كه چند سالي در مسير تسلط بر سياست‌هاي جهان عرب، تغييراتي را به وجود آورد، نقش مهمي در تقويت اين گروه نوين بازي كرد. هر چند كه اخوان در ادامه حركت خود، دچار چالش هاي جدي شده است، اما توانست اثبات كند كه تغيير واقعي در جهان عرب بدون تروريسم و اقدامات خشن هم امكان دارد. بر همين اساس، بسياري از تحليلگران، ظهور نسل جديد از گروه القاعده را پيش بيني كردند. نكته قابل تأمل اينكه، نوظهوران و وابستگان به القاعده نوين خيز بلندي از دمشق تا بغداد و بيروت برداشته اند و در سال گذشته خشونت و افراطي‌گرايي هاي فراواني را انجام داده اند. القاعده اي كه در عراق صحبت از شكست و محو جدي آن بود، مجدداً احيا شده و اقداماتي مرگبارتر از گذشته انجام مي‌دهد. امروز گروه دولت اسلامي عراق و شام، داعش بار ديگر براي به دست گرفتن مناطق غربي عراق در حال جنگيدن است. حتي اين گروه با ائتلاف با جبهه النصره در سوريه شكوفاتر شده است و به همراه يكديگر براي نابودي منطقه تلاش مي كنند. بر همين اساس، خشونت فرقه اي بين شيعه و سني چندين برابر شده است. بسياري از جهادي‌هايي كه از اروپا روانه سوريه شده‌اند در آتش القاعده نوين در حال سوختن مي باشند. تلاش گردان‌هاي تروريستي چون (گردان‌هاي عبدا… عزام) براي كشاندن جنگ فرقه‌اي از سوريه به لبنان و عراق است. حتي حمله به سفارت ايران در بيروت و ساير اقدامات انتحاري چون بمب گذاري را در مناطق شيعه نشين در دستوركار خود دارند
گروه داعش

گروه داعش

دولت اسلامي عراق و شام يا داعش به عنوان گروهي منشعب از القاعده محسوب مي شود كه از منظر گرايشات عقيدتي و فكري و همچنين جنبه رفتاري رويكرد يكساني با القاعده دارد. با اين حال رفتارهاي اين گروه تروريستي در طول يك دهه گذشته و به خصوص چند سال اخير نشانگر راديكال تر و خشن تر بودن اين گروه در مقايسه با القاعده است و داعش با توجه به جدايي از القاعده و پيدايش اختلافاتي بين آن دو به عنوان مخوف‌ترين و قدرتمندترين گروه تروريستي در عرصه خاورميانه ظهور كرده است. هر چند كه داعش در شكل كنوني آن محصول بحران سوريه و گسترش اختلافات و منازعات منطقه اي بعد از 2011 است، اما ريشه ها و روند قدرت گرفتن آن به دوره پس از صدام در عراق يعني از سال 2003 به بعد مربوط است. حمله آمريكا به عراق در سال 2003 فرصت و فضاي مناسبي را براي حضور و نقش آفريني گروههاي مسلح و تروريستي مختلف از جمله گروههاي مرتبط با القاعده در اين كشور بوجود آورد. بر اين اساس گروههاي مسلح مختلفي به خصوص در سالهاي پس از 2004 در عراق ظهور كرد كه با جذب نيرو و منابع مالي در تلاش بودند كه با نيروهاي نظامي آمريكايي و همچنين نيروهاي عراقي مقابله كنند. يكي از مهمترين اين گروهها جماعه التوحيد و الجهاد بود كه به رهبري ابومصعب زرقاوي در سال 2004 تشكيل شد. پس از آنكه زرقاوي بيعت خود با اسامه بن لادن رهبر القاعده را اعلام كرد به تنظيم القاعده في بلاد الرافدين تبديل شد و همچنين به اين گروه القاعده عراق نيز اطلاق مي شد. زرقاوي بعد از آزادي از زندان در اردن در سال 1999 رهبري بخشي از داوطلبان جهادي در افغانستان را برعهده داشت، اما در سال 2001 از اين كشور به شمال عراق فرار كرد و در آنجا به گروه انصارالاسلام پيوست و سپس با ايجاد القاعده عراق، وفاداري خود به رهبري شبكه جهاني القاعده را بيان داشت. القاعده عراق به تدريج به اصلي ترين گروه تروريستي در عراق تبديل شد و بيشترين انفجارها و اقدامات تروريستي از سوي اين گروه صورت گرفت. از جمله مهمترين اقدامات القاعده عراق كه در پي ايجاد فتنه مذهبي و جنگ داخلي در عراق بود، انفجار حرم شريف امامين عسگرين در سامرا در سال 2006 بود. اين تشكل عمليات تروريستي خود را به اندازه اي افزايش داد كه به يكي از قوي ترين گروههاي مسلح در صحنه عراق تبديل شد و شروع به گسترش نفوذ خود در مناطق گسترده اي از عراق كرد تا اينكه در سال 2006،‌ زرقاوي علنا در يك نوار ويدئويي تشكيل آنچه را " شوراي مجاهدين" خواند به سركردگي عبدالله رشيد البغدادي اعلام كرد. پس از كشته شدن زرقاوي توسط نيروهاي آمريكايي در سال 2006، ابوحمزه المهاجر به سركردگي اين گروه تعيين شد و در پايان همان سال دولت اسلامي عراق به سركردگي ابوعمر البغدادي تشكيل شد. دولت اسلامي عراق به عنوان گروهي تروريستي و شاخه القاعده در عراق در شكل جديد خود تحت رهبري ابوعمر البغدادي تلاشهاي خود براي ايجاد ناامني در عراق را ادامه داد، با اين حال اين گروه از سال 2008 با افول و كاهش قدرت و تاثيرگذاري در عراق مواجه شد. شكل گيري نيروهاي الصحوه يا بيداري از ميان عشاير سني عراق براي مقابله با القاعده عراق و اقدامات نظامي و امنيتي در مقابل آن باعث تضعيف جدي اين گروه شد. در 19 آوريل 2010، نظاميان آمريكايي و عراقي طي يك عمليات نظامي در منطقه الثرثار، منزلي را هدف قرار دادند كه ابوعمر البغدادي و ابوحمزه المهاجر در آن حضور داشتند و پس از درگيريهاي شديد ميان دو طرف، اين منزل هدف حملات هوايي قرار گرفت و در نتيجه آن دو سركرده تروريستها به هلاكت رسيدند. يك هفته بعد، اين گروه تروريستي در بيانيه اي هلاكت البغدادي و المهاجر را رسما اعلام كرد و پس از حدود ده روز، مجلس شوراي دولت اسلامي عراق تشكيل جلسه داد و ابوبكر البغدادي را به عنوان جانشين ابوعمر البغدادي انتخاب كرد. هر چند در اين دوره دولت اسلامي عراق در مرحله ضعف بود، اما بحران سوريه فرصتهاي نويني را براي اين گروه ايجاد كرد و البغدادي با بهره گيري از آن توانست به جايگاه و نقش آفريني عمده اي در معادلات عراق و سوريه بپردازد. بحران سوريه از چند منظر باعث ايجاد فرصت براي گروه تروريستي دولت اسلامي عراق شد. اول اينكه سوريه با توجه به مجاورت جغرافيايي و پيوستگي سرزميني با عراق فضاي عملياتي مناسبي را براي افزايش قدرت و نقش آفريني اين گروه بوجود آورد. دوم اينكه گسترش بحران و رقابتهاي منطقه اي و افزايش تنشهاي مذهبي و فضاي افراط گرايانه در منطقه منابع انساني و مالي گسترده اي را براي گروه دولت اسلامي عراق فراهم ساخت. با توجه به شرايط جديد سوريه ابوبكر بغدادي يكي از معاونان خود به نام ابومحمد الجولاني را به سوريه فرستاد كه منجر به شكل گيري گروه جبهه النصره در سوريه در 2011 شد. جبهه النصره تا سال 2013 به عنوان گروهي وابسته به القاعده در سوريه معروف بود و توانست با جذب نيرو و منابع مالي به يكي از بازيگران مهم معارض در اين كشور تبديل شود. در حالي كه گزارشهاي اطلاعاتي از رابطه فكري و تشكيلاتي اين گروه با شاخه دولت عراق اسلامي پرده برداشت، در نهم آوريل 2013، ابوبكر البغدادي در يك پيام صوتي اعلام كرد كه جبهه النصره امتداد دولت اسلامي عراق است و تشكيل آنچه دولت اسلامي عراق و شام خواند با ادغام جبهه النصره و دولت اسلامي عراق اعلام كرد. اما طولي نكشيد كه يك نوار صوتي منتسب به ابومحمد الجولاني پخش شد كه در اين نوار از رابطه خود با دولت اسلامي عراق سخن گفت، اما وي ايده ادغام با اين گروه را نپذيرفت و بيعت خود را با شبكه القاعده تحت رهبري ايمن الظواهري اعلام كرد. بر اين اساس به رغم تاكيد ايمن الظواهري بر انحلال داعش و فعاليت جداگانه دولت اسلامي در عراق و جبهه النصره در سوريه، البغدادي بر ادامه حيات داعش تاكيد كرد. بر اين اساس بود كه اختلافات مهمي بين البغدادي و ايمن الظواهري و درگيريهاي بين جبهه النصره و داعش رخ داد. با اين حال داعش توانست به نقش آفريني گسترده تري در سوريه بپردازد و جايگاه خود را در اين كشور با تصرف برخي مناطق تثبيت كند. داعش پس از تقويت خود در سوريه بتدريج حضور و نقش آفريني خود در عراق را نيز گسترش داد. داعشي‌ها كه در طول سال 2013 حضور پراكنده اي در عراق داشتند، از ابتداي 2014 نقش خود در اين كشور را بسيار توسعه دادند. بر اين اساس بود كه آنها توانستند بر مناطق گسترده اي از عراق در استان الانبار مسلط شوند و شهرهاي مهم رمادي و فلوجه را به تصرف خود درآورند. هر چند نيروهاي عراقي توانستند مناطق مهمي از جمله رمادي را از كنترل داعش خارج سازند، اما شهرهايي مانند فلوجه همچنان در دست داعش باقي ماند. در حالي كه ارتش عراق در حال تشديد اقدامات اطلاعاتي و نظامي خود براي خارج ساختن داعش از فلوجه بود، مرحله جديدي از عمليات نظامي و پيشرويهاي اين گروه در استانهاي صلاح الدين، نينوا، ديالي و كركوك آغاز شد. داعش بعد از ناكامي در تصرف سامرا به موصل حمله كرد و توانست بر اين شهر مسلط شود. سپس پيشرويهاي داعش به سوي ساير مناطق عراق ادامه يافت و از جمله باعث تسلط بر تكريت شد. در حال حاضر داعش بر مناطق قابل توجهي از سوريه به خصوص قسمتهاي شرقي مانند الرقه و همچنين بخش‌هاي مهمي از مركز و غرب عراق مسلط است. در چنين شرايطي كه با گسترش توان مالي و انساني داعش و همكاري برخي گروههاي محلي با آن همراه است، تهديدات مختلف ناشي از آن در منطقه در حال گسترش است.
جنبش گولن

جنبش گولن

جنبش گولن طی سال‌های اخیر، جریانی در ترکیه رشد کرده که اگر چه خود را وامدار اندیشه‌های سعید نورسی عالم برجسته ترک می‌داند، اما از جهات گوناگون به ارائه الگویی نوین پرداخته است. این جریان که عموماً با نام رهبر آن فتح‌الله گولن آمیخته است، تحت عناوینی هم‌چون جماعت خدمت، جریان نورچی و جماعت گولن نیز شناخته می‌شود. این جریان نه تنها در ترکیه نوین به عنوان یکی از جریان های مهم شناخته شده، بلکه در سطح منطقه نیز جریانی تاثیرگذار محسوب می شود و طی سال های گذشته، رشدی فزاینده در مناطقی همچون بالکان، آسیای مرکزی و قفقاز، افریقا و حتی امریکا داشته است. شخصیت ودیدگاه های گولن درباره گولن و شخصیت او دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. برخی از شاگردان گولن به او لقب خواجه افندی داده اند؛ زیرا وی هم تحصیلات سنتی دینی داشته و هم به فلسفه غرب و به ویژه فلسفه کانت تعلقی ویژه دارد. برخی دیگر از افراد جماعت، او را به چشم حضرت مهدی (عج) نگاه می کنند. برخی دیگر او را یک واعظ ساده مذهبی می دانند که بواسطه نوع سخنرانی هایش در میان مردم مشهور شده است. برخی نیز او را یک مصلح بزرگ دینی و پیام آور صلح و آشتی اسلام با دموکراسی تلقی می کنند. مخالفان وی نیز او را فردی دروغگو و فریبکار توصیف می کنند که حتی جرات بازگشت به ترکیه را نیز ندارد. عده ای نیز اعتقاد دارند گولن با شخصیت بت گونه ای که به هوادارانش داده، تصویری نژادپرست، ناسیونالیست و بیگانه از دیگران، از جماعت خود ترسیم کرده است. تکبر و خوار شمردن کسانی که خارج از جماعت هستند، به رویه ای معمولی تبدیل شده است. به نحوی که نزد پیروان این جماعت، غیر از گولن، سایر علمای جهان اسلام بی اطلاع هستند و درک درستی از مسایل ندارند. (DAĞ, 2014) به هر حال فارغ از آنکه قضاوتی درباره تعارف فوق از گولن و شخصیت وی داشته باشیم، واقعیت آن است که امروز نام فتح الله گولن با اصطلاح اسلام روشنگر یا معتدل ترک که بسیاری از پژوهندگان از آموزه هاو جهان بینی آن با عنوان «پارادایم اسلام اجتماعی» یاد می کنند، گره خورده است.( فلاح، 207:1389-205) در حقیقت فتح الله گولن در ترکیه به عنوان پدر اسلام اجتماعی معروف است و وی را بنیانگذار و رهبر جنبش گولن می‌خوانند. همچنین برخی از کتاب های گولن از پرفروش ترین کتاب ها در ترکیه و حتی سایر کشورهای اسلامی بوده اند. مدارس او در بیش از 160 کشور جهان فعالیت می کنند و آراء و افکار وی را به شاگران خود منتقل می کنند. جماعت خدمت(جریان گولن) آنچه امروز به نام جریان گولن یا جماعت خدمت معروف است، حاصل اندیشه ها و تلاش های محمد فتح الله گولن است. وی به عنوان یکی از شاگردان مکتب نورسی، تلاش زیادی جهت مدرن کردن جنبش نور انجام داد. وی که مشهورترین واعظ، نویسنده و تدریس کننده علوم اخلاقی و الهیات ترکیه محسوب می شود، در صدر جریانی قرار گرفته که طی سال های گذشته از تاثیر به سزایی در فضای سیاسی ـ اجتماعی ترکیه و برخی دیگر از کشورهای اسلامی برخوردار بوده است. اگر چه گولن صراحتا نورجی بودن خود را به زبان نیاورده و در سخنرانی ها کمتر از سعید نورسی یاد می کند، باید این حال جریان وی عمدتا جریانی منشعب از جماعت نور تلقی می شود. گولن که هم اکنون در پنسیلوانیای آمریکا زندگی می کند، خطیبی توانا است که از سن 14 سالگی خطابه می کرده است. وی بیشتر آموزش های دینی خود را نزد پدر و در تکیه محله خود نزد علما و متصوفه فرا گرفته است. پدرش علاوه بر زبان عربی و ترکی، زبان فارسی را هم به او آموخت. وی که هیچگاه ازدواج نکرده و مجرد زندگی می کند، بحث های دینی خود را با احساسات، عواطف و بیانی رسا همراه می کند و عیبی نمی بیند که هنگام موعظه، اشکش بر گونه جاری شود. او از طریق فن خطابت و همچنین با شیوه های خاص خود مانند گریه کردن در حال سخنرانی، توجه مخاطبان را به خود معطوف کرده و نورجی ها و دیگر افراد گروه های دینی را تحت تأثیر قرار داده است. از جلسات وعظ او فیلمبرداری می‌شود و این فیلم ها میان هوادارانش دست به دست می چرخد و تکثیر می شود. همچنین مجموعه سخنرانی های فتح الله گولن در قالب کاست و سی دی در مناطق مختلف توزیع می شود. این اقدام که هم پول و هم طرفداران او را افزایش داده است، با مخالفت سایر زعمای حرکت نورجی مواجه شده و اعتراض آنها را برانگیخته است. با این حال فتح الله گولن همچنان به این شیوه تشکیلاتی خود ادامه می دهد و موفق به ایجاد شبکه ای گسترده شده است. ماهیت جریان گولن درباره این جریان، دیدگاه‌های کلان مختلفی وجود دارد. به نحوی که برخی جریان گولن را جریان بومی می دانند که از بطن جامعه و اعتقادات مذهبی مردم ترکیه برخاسته است و برخی دیگر نیز آن را جریانی وارداتی تلقی می‌کنند که توسط امریکا و سایر کشورهای غربی مورد حمایت قرار گرفته است. باید توجه داشت که فتح الله گولن در ترکیه به شخصیت افسانه ای تبدیل شده که حضور، نفوذ و سایه وی و جماعتش در محیط و فضای کلیه اماکن سیاسی، نظامی و امنیتی ترکیه سایه افکنده و وابستگی این جماعت و التزام آن به احکام اسلامی و سیاست های آن بطور واضح و شفاف مشخص نیست. در واقع این جریان به رغم تعدد و تنوع حوزه های فعالیتش، همچنان ناشناخته و مبهم به نظر می رسد و بسیاری از صاحب نظران چه در داخل و چه خارج از ترکیه، نسبت به مقاصد و نیات دراز مدت این جریان اظهار بی اطلاعی می کنند. به نحوی که هیچ کس از میزان قدرت مالی و تعداد طرفداران این جریان اطلاع درستی ندارد و معلوم نیست نفوذ گولن در دستگاه های کلیدی دولتی تا چه حد است و در صورت احراز قدرت بیشتر، چه خط مشی را پیش خواهد گرفت.
جماعت اخوان المسلمين

جماعت اخوان المسلمين

جماعت اخوان¬المسلمين را مي¬توان مهم¬ترين جنبش اسلامي در جهان عرب طي قرن گذشته محسوب كرد. جنبشي كه حسن البنا در 1928 مصر پديد آورد، ايدئولوژي آن اسلام و در اصول سياسي و اجتماعي خواهان بازگشت به حكومت اسلامي در قرن هاي اوليه است. اين جماعت در زمان تأسيس و شكل‌گيري به عنوان جنبشي اسلام‌گرا در مقابل جريان‌هاي سكولار جهان عرب ظهور كرد. اساس و مبناي شكل‌گيري آن مبارزه با الغاي خلافت و جلوگيري از گسترش الگوي لائيك در جهان اسلام بود. در واقع، در شرايطي كه خلافت اسلامي در قالب امپراتوري عثماني در مركزيت جهان اسلام مضمحل شده بود و جريان‌هاي سكولار و ملي‌گراي عربي و تركي در حال رشد و عرض اندام بودند، حسن البنا با طرح دعوت اسلامي، جنبش جديدي را پايه‌گذاري كرد كه احياي مجدد خلافت در رأس امور و برنامه‌هاي سياسي آن قرار داشت و به همين دليل به كانوني براي جلب مسلمانان در داخل و خارج مصر تبديل شد. در حقيقت جنبش اخوان المسلمين را اصولاً بايد زائيده اوضاع سياسي و اجتماعي تاريخ معاصر مصر در پي رواج تفكر جدايي دين از سياست (سكولاريسم) در ميان روشنفكران و آهنگ احساسات ملي گرايانه براي اصلاح اين كشور در دوران اختناق بعد از انقلاب 1919 مصر بر ضد انگليس دانست. اهداف بنيان گذاران اين جنبش- به ويژه حسن البناء- از يك سو بر ايجاد تحول در اعتقادات اسلامي مسلمانان و بالاخص مصريان از حالتي ايستا و بي تحرك به سمت پويايي و حاكميت تعاليم شريعت بر زندگي اجتماعي و سياسي مصر و از سوي ديگر بر يگانگي مسلمانان در برابر استعمارگران غرب كه كشورهاي اسلامي را مورد تجاوز قرار داده بودند، دور مي زد. حسن البناء رهبر جنبش تلاش‌هاي خود را در سه مرحله «تبليغ»، «جذب و سازماندهي» و «مرحله عملي» آغاز نمود. اصولي كه حسن البناء بر آن اعتقاد داشت عبارت بودند از:1 ـ «اجتناب از جدال‌هاي مذهبي و فرقه‌اي» (از زماني كه جماعت تقريب بين مذاهب اسلامي تأسيس شد حسن البناء و ايت‌الله قمي در تأسيس آن سهيم بودند همكاري ميان اخوان‌المسلمين و شيعيان برقرار شد كه در نهايت به ديدار نوّاب صفوي در سال 1954م. از مصر منجر گرديد. حسن البناء در مراسم حج 1948 با ايت‌الله كاشاني ديدار كرد و ميان آنها تفاهم برقرار گرديد و برخي از دانشجويان شيعه كه در مصر تحصيل مي‌كردند به جنبش اخوان‌المسلمين پيوستند)؛ 2 ـ «سياست گام به گام»: در نگاه وي جنبش قبل از آن‌كه به هدف غايي خويش برسد، بايد اين مراحل را (تبليغ، بيان و تفسير؛ عمل و نتيجه‌گيري) را گام به گام طي نمايد؛ 3 ـ «استفاده از نيروهاي مختلف براي تحقق اهداف»؛ 4 ـ «برپايي حكومت اسلامي»: اخوان‌المسلمين حكومت را براي خود نمي‌خواهد، بلكه حامي كساني مي‌باشد كه بتوانند مسؤوليت حكومت را بر عهده بگيرند و قوانين قرآن را اجرا نمايند و اگر چنين فردي پيدا نشد، تشكيل حكومت يكي از برنامه‌هاي اخوان‌المسلمين خواهد بود؛ 5 ـ «مقاومت در برابر تجاوزگران». جنگ جهاني دوم و پيامدهاي مصر، روند تصاعدي نفوذ اخوان المسلمين را در مصر گسترش داد، تشكيلات اخوان المسلمين سازمان يافته‌تر و مواضع سياسي و ايدئولوژيك آنها منسجم‌تر گرديد. بعد از جنگ سازمان از وضع آشفتة حزب وفد استفاده نمود و خود را به عنوان سازمان انقلابي و مخالف نظام موجود معرفي كرد و پايگاه‌هاي توده‌اي حزب وفد را به سرعت تصرف كرد. بر اثر دسيسه‌ها و برخي اقدامات خودسرانه كه بعضي از افراد در سازمان عليه دولت انجام مي‌دادند، دولت در سال 1948م با سيزده مورد اتهام به سازمان در مورد فعاليت‌هاي تروريستي، توطئه عليه سرنگوني نظام سلطنتي مصر، جمع‌آوري مهمّات و... سازمان را منحل اعلام نمود و حسن البناء در توطئه‌اي سازمان يافته در فوريه 1949م ترور گرديد. اخوان‌المسلمين با توجه به رسالت فراكشوري خود كه به ويژه در مقابله با جهت گيري رو به گسترش ملي‌گرايي سكولار خلاصه مي شد؛ در مصر محدود نماند و به كشورهاي مختلف جهان عرب سرايت كرد و به تدريج در ساير كشورهاي عربي شكل گرفته و گسترش پيدا كرد. در اين زمينه دو مرحله را مي‌توان مشخص كرد. مرحله اول، رشد فزاينده توجه و تمايل به دنياي اسلام و به ويژه معضلات سياسي آن و درگيري مستمر با اين مشكلات؛ مرحله‌اي كه قبل از سال 1937 آغاز شده بود. مرحله دوم تاسيس شعب گوناگون اخوان‌المسلمين در خارج از مصر بود، به نحوي كه اين جنبش در حال حاضر در بسياري از كشورها بويژه در خاورميانه و شمال آفريقا، شاخه هاي اين جنبش فعال مي باشد.
گروه طالبان

گروه طالبان

طالبان به عنوان يكي از پديده‌هاي تاريخ معاصر افغانستان، در پي رقابت قدرت‌هاي بزرگ و پس از اشغال افغانستان توسط شوروي، در سال 1373 حكومت را در افغانستان به دست گرفت و با آموزش و حمايت‌هاي بي‌دريغ كشورهاي منطقه نظير پاكستان و عربستان سعودي تا سال 1380 در قدرت باقي ماندند. پس از اشغال افغانستان توسط شوروي در 7 دي 1357، مبارزان افغان به مبارزه عليه اشغالگران شوروي پرداختند و سرانجام نيروهاي ارتش سرخ در بهمن 1367 خاك افغانستان را ترك كردند. با خروج ارتش سرخ از افغانستان، ايالات متحده به قرارداد ژنو وفادار نماند و از مجاهدان افغاني به دليل رقابت و خصومت با شوروي حمايت كرد. بدين ترتيب افغانستان به ميدان رقابت قدرت‌هاي بزرگ در جنگ سرد تبديل شد. با پايان جنگ سرد و خروج شوروي از افغانستان و در پي تغييرات داخلي در پاكستان، اين كشور اقدام به تأسيس هزاران مدرسه ديني با گرايش سلفي ديوبندي كرد كه با حمايت كشورهاي عربي حوزه خليج فارس به ويژه عربستان همراه بود. نقش پاكستان در ايجاد، پرورش و حمايت از گروه افراطي طالبان كاملاً آشكار است. منافع ملي پاكستان در افغانستان نيز توسط گروه‌هاي دست‌نشانده پشتون كه در مناطق شمال غربي پاكستان و در مرز با افغانستان زندگي مي‌كنند، تأمين مي‌شود. زماني كه احزابي مثل حزب اسلامي حكمتيار ديگر نتوانستند خواسته‌ها و منافع پاكستان را تأمين كنند، گروه‌هايي از جنگجويان مناطق قبايلي پاكستان به رهبري بيت‌الله محسود در وزيرستان جنوبي متحد شدند و جنبش طالبان پاكستان را در دسامبر 2006 پايه‌گذاري كردند . به نظر مي‌رسد در تحليل شكل‌گيري طالبان بايد مؤلفه‌هايي مانند شكنندگي اجتماعي، سنت‌هاي پايدار و انعطاف‌ناپذير مذهبي، فقر فرهنگي و اقتصادي، تعصب قبيله‌اي و سلحشوري عشيره‌اي، سخت‌گيري اخلاقي، ساخت كشمكش‌پرور قومي، ملي و مذهبي و نيز دخالت بازيگران خارجي كه مقاصد، منافع‌، ديدگاه‌ها، اولويت‌ها و نگراني‌هاي نامتقارن، متفاوت و متعارض دارند، مورد توجه قرار گيرد. ايدئولوژي طالبان عقايد افراطي مذهبي دارند و به ديوبنديه كه به آموزه‌هاي وهابي نزديك مي‌باشد، وابسته‌اند. اين جنبش افراطي تاكنون توضيحات مشخص و واضحي درباره آرمان‌هاي خود نداده است؛ هر چند كه اعتقاد خود در تشكيل امارت اسلامي را به صورت آشكار اعلام مي كند. احمد رشيد در اين باره مي‌گويد: «شناخت پديده طالبان به دليل تعدد گروه‌هاي وابسته به آنها در مناطق قبايلي و آزاد پاكستان، ساختار سياسي، رهبري‌ و فرايند تصميم‌گيري، دشوار به نظر مي‌رسد. با اينكه در دين اسلام آيات و احاديث محكمي وجود دارد كه كشتن انساني بي‌گناه را به مثابه قتل همۀ انسان‌ها دانسته‌اند، اما حاميان و رهبران طالبانيسم ادعا مي‌كنند در راستاي اجراي دقيق قوانين و سنت اسلام و تشكيل خلافت و حكومت اسلامي به اين اقدامات دست مي‌زنند و پيروان خود را مقيد و ملزم به اطاعت از دستورهاي دين اسلام مي‌كنند». بنابراين مهم‌ترين اصل در انديشه سياسي گروه‌هاي بنيادگراي افراطي از جمله طالبان، احياي امارت اسلامي است. در حال حاضر، طالبان پاكستان كه به نوعي از اعقاب فكري جمعيت علماي هند به شمار مي‌رود، طرح احياي امارت اسلامي را در پاكستان دنبال مي‌كند. در تئوري خلافت و امارتِ مطلوب طالبان، مردم و احزاب جايگاهي ندارند. تعدادي از سران قبايل و نخبگان ديني با عنوان اهل حل و عقد گرد هم مي‌آيند و فردي را براي اين پست نامزد مي‌كنند؛ آن‌گاه تمام اختيارات كشور به شخص خليفه يا اميرالمؤمنين منتقل مي‌شود. مخالفت با مفاسد فرهنگ و تمدن غربي يكي از شعارهاي اساسي تمام گروه‌هاي اسلامي است؛ اما آنچه بنيادگرايي افراطي از نوع طالبان را از ساير گروه‌هاي اسلامي جدا مي‌سازد، نفي مطلق مدنيت غربي است. گروه‌هاي اسلامي ديگر نظير اخواني‌ها نقادانه به تمدن غربي مي‌نگرند و ضمن رد جنبه‌هاي منفي، از جنبه‌هاي مثبت آن استقبال مي‌كنند؛ اما طالبان و مكتب‌هاي ديوبندي و وهابي با هر نوع دستاورد تمدن غربي مخالفت مي‌كنند. برخورد غيرنقادانه در پذيرش يا نفي ‌فرهنگ غربي، مشكلات بي‌شماري به همراه دارد. مخالفت تعصب‌آميز طالبان با تلويزيون، وسايل تصويربرداري، لباس فرنگي، سينما و امثال آن نشانۀ آشكار روحيه ستيزه‌جويي آنان با مظاهر تمدن غربي است. طالبان تلويزيون و سينما را ابزاري شيطاني مي‌داند. مولانا فضل‌الله، رهبر طالبان پاكستان، نيز تلويزيون را ابزار لهو و لعب كه مشروعيتي در دين ندارد، دانسته است. گروه اجراي مقررات اسلامي يا تنفيذ الشريعه كه بر دره سوات مسلط شده‌اند، تحصيل را براي دختران در اين منطقه ممنوع كرده‌اند. به دستور مولانا فضل‌الله، بيش از 170 مدرسه و ساختمان دولتي در اين منطقه تخريب شده‌اند. در اعلاميه‌اي كه در 2 بهمن 1387 در روزنامه محلي دي نيوز پاكستان منتشر شد، طالبان پاكستان به طور كامل حضور دختران را در مدارس منطقه دره سوات ممنوع اعلام كرد. به اين ترتيب، بيش از 400 مدرسه خصوصي دخترانه بسته شد. دست‌كم 10 مدرسه دخترانه كه پس از 26 دي 1387 هم‌زمان با اتمام ضرب‌العجل اعلام‌شدۀ طالبان فعال بودند، در شهر مينگورا منفجر شدند و بيش از 170 مدرسه و ساختمان‌ دولتي مورد حمله قرار گرفتند. از پيچيدگي‌هاي اساسي بينش طالبان، روح تعبدگرايي و قداست‌بخشي به دستاوردهاي كلامي و فقهي پيشينيان است. بنيادگرايي افراطي دوران صدر و ميانه اسلام را دوره طلايي و مصون از هر نوع خطا تلقي و درباره تفاسير و تأويل‌هاي ديني اين دوره اعتقادي جزم‌گرايانه دارد. اجتهاد و انبساط تازه در اين مكتب جايگاهي ندارد و مردم عموماً موظف به پيروي مقلدانه از كلمات و گفتار علماي سلف هستند. برداشت صرفاً تقليدگرايانه آنها از دين سبب بدبيني و حتي دشمني آنان با الگوهاي زندگي رايج در دنياي معاصر جهان اسلام شده است. تنها الگوي مطلوب نزد بنيادگرايان افراطي، الگوي زندگي جوامع روستايي قرون اوليه اسلامي است. رفتار خشك و متحجرانه آنان با زنان و نوع نگرش‌شان به نقش اجتماعي و تربيتي زن در جامعه، ريشه در همين روح سلفي‌گري آنها دارد كه با ضروريات زندگي كنوني كاملاً بيگانه است. هم‌چنين تفسير آنان از مفاهيمي مانند توحيد و شرك، كه اساس انديشه كلامي بنيادگرايي افراطي را تشكيل مي‌دهد، در مغايرت آشكار با تفاسير رايج آن مفاهيم نزد ساير مكاتب اسلامي است.
رژيم صهيونيستي

رژيم صهيونيستي

شاباك يا به صورت مخفف شين بت يا شين بث، سرويس ضد اطلاعات و امنيت داخلي اسراييل است. شين بت خلاصه كلمه ‹‹خدمت به امنيت›› است. ايسر هرئيل از زمان شكل‌گيري اين سازمان تا سال 1952م. رئيس آن بود. نامبرده بعدها به رياست موساد هم رسيد. اين سازمان مسئول جمع آوري اطلاعات درباره سازمانهاي اطلاعاتي خارجي مربوط به دول دوست و دشمن و فعاليتهاي آنها و تأمين امنيت مقامات و تأسيسات اسراييلي، تحقيق درباره خرابكاري عليه دشمنان داخلي و خارجي، از جمله خرابكاري و تروريسم در اسراييل و خارج است.
وهابیت

وهابیت

وهابیت مسلکی است که در سال ۱۱۴۳ هجری قمری در شبه جزیره ی عرب بوجود آمده است و در بسیاری از اصول عقاید و احکام شرعی با مذاهب دیگر تفاوت دارد. پیروان این مسلک را «وهابی» گویند.
اكراد

اكراد

قوم كرد نژادي با سابقه اند ، اما خاستگاه اين قوم دقيقا روشن نيست و صاحبنظران در باره ي منشاء و خاستگاه آنان اختلاف جدي دارند . در مورد نژاد آنان نيز بحث و گفتگو وجود دارد ، عده اي نژاد آنان را توراني و سامي مي خوانند ، گروهي آنان را از نژاد آريايي و ايراني اصيل مي دانند . شماري از عوامل سياسي و تاريخي اين قوم را متفرقه و پراكنده ساخته كه هم اكنون در چند كشور كه مهمترين آن ايران ، تركيه و عراق است زندگي مي كنند .
شیعیان علوی

شیعیان علوی

علویان از اقلیت های مهم و موثر در جامعه ترکیه محسوب می شوند که حدود 20 درصد از جمعیت 78 میلیونی ترکیه را تشکیل می دهند. آنها در دوره امپراتوری عثمانی مورد سوظن شدید بودند و امنیت هویتشان به خطر افتاد و آسیب جدی دیدند اما دوره جمهوریت و آتاتورک را که حاکمیت بر مبنای سکولاریسم شکل گرفت؛ فرصتی برای بازنمایی هویتی یافته و با همراهی با حاکمیت از فضای تنش خارج شدند. هر چند که این اقلیت هیچ وقت نتوانست با هویت مکتبی خویش سهم سیاسی و فرهنگی در ترکیه کسب نماید. هویت سیاسی آنها بر مبنای مقتضات زمان، مکان و عوامل موثر بر آن، جلوه های متفاوتی داشته و از ملی گرایی تا چپگرایی سیالیت یافته است تا اینکه در یک دهه اخیر به شدت در تکاپوی هویت طلبی سیاسی خود هستند
New node

New node

انقلاب بحرین

انقلاب بحرین

تاریخ بحرین در چند دهه گذشته همواره مواجه با اعتراضات مداوم مردم علیه رفتار تبعیض آمیز و تمامیت خواه رژیم سلطنتی آل خلیفه بوده است؛ به نحوی که این کشور کمتر روی آرامش و ثبات سیاسی به خود دیده است. انقلاب 14 فوریه 2011 میلادی مردم بحرین هر چند سه روز پس از سقوط حسنی مبارک در مصر و همراه با موج خیزش‌های مسلمانان علیه رژیم‌های دیکتاتوری آغاز شد اما با نگاهی دقیق‌تر ریشه های این انقلاب مردمی را حداقل باید از دهه 1970 میلادی و نوع رفتار خاندان حاکم بر این کشور با مردم مورد مطالعه قرار داد.
New node

New node

روز جهانی قدس

روز جهانی قدس

undefined
تحولات ترکیه

تحولات ترکیه

undefined
آزادسازی موصل

آزادسازی موصل

آزادسازی موصل یا نبرد بازپس گیری موصل از اشغال گروه تروریستی داعش، عملیات نظامی منظم و کلاسیکی است که از روز دوشنبه ۱۷ اکتبر ۲۰۱۶ به فرمان حیدر العبادی نخست وزیر عراق برای پس گرفتن موصل از سیطره داعش آغاز شد. موصل مرکز استان نینوا و دومین شهر بزرگ عراق در تابستان ۲۰۱۴ به اشغال گروه داعش درآمد و از آن زمان ابوبکر بغدادی، خلافت خودخوانده خود را در این هشر استقرار نمود. عملیات آزادسازی موصل از نوع جنگ‌های شهری منظم به شمار می‌رود.
آزادسازی حلب

آزادسازی حلب

پس از آن که دیدبان حقوق بشر سوریه مستقر در لندن؛ اوایل هفته جاری اعلام کرد که 60 درصد از مناطق شرقی حلب توسط ارتش سوریه از اشغال گروه‌های تروریستی آزاد شده است، حال منابع خبری امروز اعلام کرده‌اند؛ با پیشروی سریع و برق‌ آسای ارتش سوریه طی چند روز گذشته، مناطق تحت کنترل دولت سوریه در شرق حلب، به میزان 80 درصد رسیده است.
New node

New node

نقض حقوق بشر در یمن

نقض حقوق بشر در یمن

پرونده ای در مورد نقض حقوق بشر در یمن
alwaght.net
خبر

حسن کاظمی قمی: افغانستان با دو تهدید بالفعل داخلی و خارجی ناشی از عملکرد حکومت مواجه است

شنبه 9 ارديبهشت 1402
حسن کاظمی قمی: افغانستان با دو تهدید بالفعل داخلی و خارجی ناشی از عملکرد حکومت مواجه است
آقای حسن کاظمی قمی، نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در امور افغانستان و ریاست سفارت این کشور در کابل در گفت‌وگویی، بر مسئولیت پذیری امارت اسلامی در نظام بین الملل که موجب مشروعیت است، تأکید کرد.

به گزارش الوقت به نقل از آوا، نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در امور افغانستان و ریاست سفارت این کشور در کابل در مصاحبه‌ای با خبرگزاری صدای افغان(آوا) در یک موضع صادقانه، افغانستان را با دو تهدید بالفعل داخلی و خارجی که تصادفاً به هم نزدیک شده اند، روبرو دانست. از یک‌سو نامعلوم ماندن تصمیم رهبران حکومت سرپرست درباره حقوق اجتماعی بخشی از جامعه که حاصل فقدان یک قانون اساسی مشروع و پذیرفته شده توسط اکثریت است، سبب شده تهدید بالقوه خارجی طی ماه های قبل با تهدید بالفعل قریب الوقوع قابل پیشبینی، سرنوشت و مشروعیت حکومت فعلی را به گروگان گیرد و آن‌گاه افغانستان تحت فشار سیستماتیک همه جانبه ای واقع شود. آقای کاظمی قمی از شرکت جمهوری اسلامی ایران در نشست دوحه پیرامون افغانستان نیز خبر داد.

آقای حسن کاظمی قمی، نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در امور افغانستان و ریاست سفارت این کشور در کابل در گفت‌وگویی، بر مسئولیت پذیری امارت اسلامی در نظام بین الملل که موجب مشروعیت است، تأکید کرد و گفت که پایبندی به اجرای تعهدات از سوی مسئولان امر در افغانستان، از جمله بحث آب خواسته اصلی برای تنظیم روابطی پایدار است. وی خاطرنشان نمود که باید در کنار مواضع اعلامی، مستندات عینی هم از ناحیه خود مسئولان امر در امارت اسلامی اجرا و مشخص گردد، تا مردم باور کنند با یک حکومت مسئولیت پذیر در افغانستان روبرو هستند.
به گفته وی، افکار عمومی در جمهوری اسلامی ایران برای قضاوت در مورد حاکمیت امارت اسلامی، در انتظار دو پیش‌نیاز هستند؛ یکی قانون اساسی حکومت و دیگری، مشاهده ملموس پایبندی این حکومت به تعهدات و عهدنامه های بین المللی است.
این دیپلمات برجسته ایرانی تصریح نمود، حکومت سرپرستی طالبان مجموعاً مواضعی گرفت که نشان دهد به تعهدات و توافقات بین المللی و دوجانبه پایبند است، اما اثر ملموس مواضع اعلامی طالبان بر روی زمین با سیاست های اعمالی کمتر همراه شده و زمینه نارضایتی افکار عمومی مردم ایران را فراهم آورده است.
وی در واکنش به این موضع برخی کارشناسان و سخنگویان حکومت امارت اسلامی که ایران از وضعیت داخلی و سیاست های حکومت کنونی انتقاد می کند، توضیح داد: ما انتقاد نمی کنیم. ادبیات ما در مقایسه با کشورهایی که رفتارهای داخلی را محکوم می کنند یا هشدار می دهند، متمایز است. ما با قریب نیم قرن تجربه جمهوری اسلامی با بیانی دلسوزانه، تجارب خود را توصیف می کنیم. ما مناسب می دانیم مردم افغانستان مثل هر کجای دنیا بر اساس اجماعی عمومی و جلب مشارکت اکثریت، در مسیر تثبیت نظام مطلوب خود موفق شوند. بیان این نگرش پیشنهادی از سر صدق است که ریشه در متن کلام باری تعالی دارد.
آقای کاظمی قمی در مورد حکومت موفق در افغانستان تأکید کرد: امروز یک حکومت اسلامی موفق؛ حکومتی است که منزوی نشود و از همه امکانات و تنوع و ظرفیت ملی خود برای مشارکت در نظام بین الملل بهره گیرد. امروزه بیگانگانی هستند که مصمم به انزوا و حصارکشی پیرامون اسلام هستند، برچیدن این حصار بیرونی با حصارکشی در داخل ناممکن است.
وی ادامه داد: هزار سال پیش فارابی از یک مدینه فاضله سخن گفت. عصری که او در آن زیست کم از امروز نداشت اما او به حق معلم ثانی نام گرفت چون برای ما یک تصویر مفهومی ساخت. فارابی همه عناصر انسانی را در بستر یک جامعه فراگیر با حق مشارکت و ایفای نقش اجتماعی و سیاسی برای یکایک قطعات آن پذیرفت. این همان الگوی مناسب و پاسخ به صورت مسئله ای است که امروز ما برای افغانستان به عنوان سرزمینی در قلب آسیا می جوییم. پیشنهاد برپایی یک دولت فراگیر که جمهوری اسلامی ایران از آغاز دوره حکومت سرپرستی طالبان به آن توجه داد، آرمان و رویا نیست، بلکه کوششی است در جهت استخدام همه ظرفیت های افغانستان در مسیر آبادانی و ثبات.
این دیپلمات برجسته ایرانی از حضور جمهوری اسلامی ایران در نشست آینده دوحه با حضور دبیرکل سازمان ملل و نمایندگان ویژه افغانستان از کشورهای مختلف خبر داد و تأکید کرد که موضع ایران در این نشست، مستقل و مبتنی بر درک عمیق واقعیات و الزاماتی است که منافع مردم و حکومت افغانستان توامان در آن مستتر است.
 

متن کامل مصاحبه آقای حسن کاظمی قمی، نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در امور افغانستان و ریاست سفارت این کشور در کابل به شرح زیر است:
سوال: این نخستین مصاحبه و گفتگوی مستقیم جنابعالی با یک رسانه افغانستان از زمانی است که رئیس جمهور ایران مسئولیت پرونده افغانستان را به شما وانهاد و متعاقب آن مسئولیت سفارت ایران در کابل را نیز بر عهده گرفتید. با این مقدمه مایلم پرسش نخست خود را درباره نقش و موقعیتی که برای افغانستان قائل هستید، در میان گذارم. جمهوری اسلامی ایران و جامعه ایران، به قضاوت شما سرزمین ما را چگونه داوری می کنند؟
کاظمی قمی: این پرسش مهمی است که باید پاسخی روشن به آن داده شود. در یک کلام؛ از نگاه من که قریب به سه دهه اخیر با مسائل افغانستان مرتبط بودم، افغانستان کنونی از معدود همسایگان ما است که افق‌نمایِ تصویری بلند از همه تاریخ و هویتی را ساخته که امروز بخشی از ایران را نمایندگی می کند. این یک تعارف نیست، چرا که وقتی به تنوع و تمایز کنونی مردمان، گویش ها، مذاهب، مناسک و باورهای مردم افغانستان می نگریم، و به هر الیه و قلمرویی وارد می شویم، گویی به تاریخ یگانه و پیوسته قرون سوم تا ششم هجری، عصر طلایی و تمدن سازی باز می گردیم که ما در یگانگی با هم یک پیکره را در غرب آسیا تشکیل داده بودیم. گاه حتی به تاریخی قدیمی تر هم توجه می کنم: زمانی که اقوام هندوآریایی در فلات ایران ساکن شدند و دولت های بزرگی را برپا ساختند. به عنوان مثال، به باور پشتون شناسان بزرگی چون آکادمیسین کوشف، همین زبان پشتو یکی از شاخه های زبان های آن اقوام بود. حتی بسیاری از قبایل پشتو زبان که به مناطق کوهستانی کوچیدند، همان کسانی بودند که در زمان حمله اسکندر مقدونی بنای مقابله با اشغال فالت ایران را گذاشتند و کشورگشایی یونانیان را در شرق ایران متوقف ساختند.
 

سوالاما واقعیت امروزی انطباق با آن پیشینه درخشان و تاریخ تمدن ساز ندارد. لذا باید پاسخی برای شرایط تلخ، سخت و ناگوار کنونی داشت. با این نگرش واقعیت کنونی را چگونه تحلیل می کنید؟
کاظمی قمی: شما چند صفت درباره شرایط کنونی برشمردید که من می توانم بر شماره آن ها بیفزایم و هم ده ها قید بر آن ها بیاندازم. لیکن اندیشه من چنین است که اگر بنا را بر واژگان بگذاریم، ناخواسته در مسیر ناامیدی پیش خواهیم رفت. منصفانه باید به مسائل نگریست؛ ما قرن هاست در غرب آسیا در برابر دستبردها و دست اندازی بیگانگان و قدرت های بزرگ، همچنین آرا و عقاید واپس گرایان که از لباس دین سود جستند و یا آنانی که رفتارهای هنجارشکنانه همراه با لحن نوگرایانه و غربی داشتند، ایستادهایم. بله، در کلیت شرایط، تلخ، سخت و ناگوار است اما بخش عمده آنچه روی داده ناشی از چشمداشت بیگانگان بود که این شرایط برای افغانستان رقم زد.
 

سوال: بخش اندک باقیمانده آن را حاصل کدام عوامل می دانید؟
کاظمی قمی: شک نداشته باشید، جهات متعدد از دول و ملل غرب آسیا نیز بی تقصیر نبوده و نیستند. یک صد سال است سروده عالمه بزرگ شرق، محمد اقبال الهوری که همه ما را مخاطب ساخت تا از خواب گران خیزیم در گوش مردمان این منطقه طنین انداخته، اما هنوز به یک بیداری فراگیر منتهی نشده است. او به روشنی فراخوانی برای اتحاد و همبستگی ملل شرق، یعنی همان مردم یگانه ای داد که قرن ها با هم زیستند. اقبال از شهرها و زبان ها، نژادها و اقوام مصادیقی را برشمرده است. اما با کمال تأسف اینک فقدان آن پیوستگی، همدلی، یکپارچگی و یگانگی آزاردهنده شده است. بنابراین معتقدم این کم دقتی و ستیز بی جهت درونی میان مجموعه های یکپارچه ای که همبستگی آنان می تواند زمینه اعتالی دوره ما را رقم زند را باید از میان برچید.
 

سوال: الگوی شما برای تحقق چنین آرمانی چیست؟ تحقق این اندیشه در بستر واقعیت امروزی چگونه ممکن است؟
 کاظمی قمی: نخست ببینیم الگوی یک جامه سعادتمند که با اقتضای شرایط امروزی انطباق داشته باشد و ریشه در بومزیست ما پیدا کند را در کجای تاریخ و سرزمین مشترک پهناور و تمدن ساز ما باید یافت. هزار سال پیش فارابی از یک مدینه فاضله سخن گفت. عصری که او در آن زیست کم از امروز نداشت اما او به حق معلم ثانی نام گرفت چون برای ما یک تصویر مفهومی ساخت. فارابی همه عناصر انسانی را در بستر یک جامعه فراگیر با حق مشارکت و ایفای نقش اجتماعی و سیاسی برای یکایک قطعات آن پذیرفت. این همان الگوی مناسب و پاسخ به صورت مسئله ای است که امروز ما برای افغانستان به عنوان سرزمینی در قلب آسیا می جوییم. پیشنهاد برپایی یک دولت فراگیر که جمهوری اسلامی ایران از آغاز دوره حکومت سرپرستی طالبان به آن توجه داد، آرمان و رویا نیست، بلکه کوششی است در جهت استخدام همه ظرفیت های افغانستان در مسیر آبادانی و ثبات.
 

سوال: امارت اسلامی افغانستان میگوید به این سطح از مشارکت رسیده است، پس چه ضرورتی است که این موضع پیوسته بیان شود؟
کاظمی قمی: واقعیت را نمی توان کتمان کرد. ببینید باید پذیرفت که امروز به همان میزان که فقه رایج حنفی زمینه ساز اجرای احکامی اسلامی برای بخش مهمی از جامعه است، مناسب است آرای فقهی دیگران نیز محترم شمرده شود. به همان اعتبار که مشرب اعتقادی ماتُردیدی منزلتی اساسی دارد، سایر نگرش های کلامی نیز، اسباب ایمان سایر مردم مسلمان را موجب شده است، در همان پایه ای که سلوک اهل طریقت زمینه اعمال رفتارهای اجتماعی را معنا بخشیده است، مولفه های دیگر هم هستند که در تنظیم نحوه تعامل اجتماعی هنجارسازی می کنند. به نظرم در رده های بعد این فهرست، السنه، سنت ها و حتی تنوع جنسیتی جای دارند. فراموش ننماییم؛ آنگونه که قرآن کریم می فرمایند: «انا خلقناکم من ذکر و انثی و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا»؛ مبنای ما در به رسمیت شناختن و تعامل با سایرین، پذیریش تنوع است. حتی به صراحت خداوند معیار برتری را نیز در میان این تنوع جنسیتی و قومیتی مشخص نموده و فقط پرهیزگاری و تقوا را اسباب کرامت تعیین فرموده است. لذا اگر قصد بر این قرار گیرد خود را از این تنوع محروم سازیم و نگرشی همه شمول و فراگیر را به سطح تقسیم چند منصب اداری در ساختار حاکمیت مختصر کنیم، ظرفیت و توانِ سرمایه بزرگی که در جامعه است را از میان برداشته ایم. امروز یک حکومت اسلامی موفق؛ حکومتی است که منزوی نشود و از همه امکانات و تنوع و ظرفیت ملی خود برای مشارکت در نظام بین الملل بهره گیرد. امروزه بیگانگانی هستند که مصمم به انزوا و حصارکشی پیرامون اسلام هستند، برچیدن این حصار بیرونی با حصارکشی در داخل ناممکن است.
 

سوال: امارت اسلامی به این دیدگاه ایران چگونه باید بنگرد؟ آیا این گونه انتقادات در تنظیم روابط دو کشور اسالمی سازنده است؟
کاظمی قمی: ما انتقاد نمی کنیم، ادبیات ما در مقایسه با کشورهایی که رفتارهای داخلی را محکوم می کنند یا هشدار می دهند، متمایز است. ما با قریب نیم قرن تجربه جمهوری اسلامی با بیانی دلسوزانه، تجارب خود را توصیف می کنیم. ما مناسب می دانیم مردم افغانستان مثل هر کجای دنیا بر اساس اجماعی عمومی و جلب مشارکت اکثریت، در مسیر تثبیت نظام مطلوب خود موفق شوند. بیان این نگرش پیشنهادی از سر صدق است که ریشه در متن کلام باری تعالی دارد. انسانی که در دو ماهیت زن و مرد آفریده شده است، از نظر خالق خود دارای حقوقی است و ما باید نخست به این حقوق اذعان کنیم، سپس بیاندیشیم با کدامین الزامات می توان حقوق را بدون برهم زدن تعادل در مناسبات اجتماع و سنن رایج میان اقوام برقرار کرد. تصور کنید ما چنین دیدگاهی را مورد توجه قرار ندهیم. آن گاه همان ماهیت استعماری قرون گذشته با ابزار و سازوکارهای تازه یک جهان را علیه ما بسیج می کند و با تمسک به این اغراض، قوانین و الزامات مطلوب خود را به بهانه فصل هفت منشور ملل متحد وضع می کنند.
 

سوال: این دقیقاً همان فضایی است که الان بر سر نشست سازمان ملل در دوحه طی هفته بعد سایه انداخته است. جمهوری اسلامی ایران هم یکی از مدعوین به این نشست است، بنابراین گویی یک سیاست یکپارچه در حال شکل گیری است تا با موضوع زنان و آموزش یک جبهه جهانی علیه طالبان ایجاد کنند. آیا مواضع ایران در این موضوع با دیگر کشورها همراه شده است؟
کاظمی قمی: شما فضا را بسیار خوب تشخیص دادید، به نظرم دریافت شما بی راه نیست. دقت نماییم؛ در موضوعات انسانی رقابت های ژئوپلتیک و نگرش های سیاسی دولت ها بی تاثیر است. درباره موضوع زنان و دختران و آموزش و حقوق اجتماعی آنها امروز دامنه انتقاد را در بستر سازمان هایی چون الازهر و سرزمین های اسلامی، که نمی خواهم فهرست کنم، آن هم در قلمرو فقاهتی خود برادران اهل سنتِ مسلمان به وضوح می بینیم. جمهوری ایران یک دولت پذیرفته شده در جامعه جهانی است و ملزم است توافقات و تعهدات پذیرفته شده خود را محترم شمارد، لذا حضورش در این نشست علاوه بر موقعیت همسایگی و منطقه ای، متاثر از ایفای مسئولانه تعهداتش است. البته شاهد خواهید بود، موضع جمهوری اسلامی ایران در نشست دوحه مستقل و مبتنی بر درک عمیق واقعیات و الزاماتی است که منافع مردم و حکومت افغانستان توامان در آن مستتر است. ما به نحوه اجرای رویکردهای یکجانبه از سوی دولت های بزرگ و سازمان های جهانی سخت و صریح انتقاد داریم. باور ما آن است؛ نگاه به مسائل انسانی از سوی سازمان ملل نباید جنسیت زده شود. همچنین بی نهایت بیم‌ناک از آن هستیم این مسیر سبب گردد تا شورای امنیت در پاییز و زمستان امسال در نوبتی تازه و با به‌انهای متفاوت به اتکای فصل هفت منشور ملل متحد عقوبات و تحریم های بیشتر را اعمال کند. آن گونه که مشاهده خواهید کرد، موضع ما در دوحه مبتنی بر نگرش به واقعیات و اصولی است که الزاماً مطلوب قدرت های بزرگ نیست، اما سخنگوی یک جهت خاص هم نخواهیم شد. ما معتقدیم هر دولتی باید مستقل از حقوق مشروع ملت خود با استدلال و مسئولانه منطبق بر تفسیر حقوق و قوانین بین الملل دفاع کند. این سیاست ما را جامعه جهانی در دفاعی که از حقوق هسته ای خود ذیل ان.پی.تی داشتیم، مشاهده کرد. بدیهی است امیدواریم افغانستان هم مسیر دفاع مشروع با موضعی مستقل و ایفای نقشی مسئولانه موفق گردد. ما در این زمینه همچنان که پیشنهاد دهنده هستیم، حامی و مشورت دهنده نیز خواهیم بود.
 

سوال: نقطه کانونی مشکل همین است که اشاره کردید. امروز کشورهای جهان و منطقه، حتی همسایگان در شناسایی امارت اسلامی افغانستان تعلل می ورزند، لذا تا وقتی که این مهم محقق نشود، چه انتظار و امیدی برای طالبان است که بتواند مدافع حقوق افغانستان باشد؟
کاظمی قمی: مردم افغانستان برای اخراج اشغالگر و مقاومت سرمایه بزرگی را طی قرن اخیر به استخدام گرفتند. آنها مسئولانه از کیان و استقلال افغانستان دفاع کردند. امروز دفاع از کیان افغانستان به عنوان عضوی از جامعه جهانی می طلبد در نظام بین الملل عضو فعال، مسئول و تعهدپذیری بود. اینجا مایلم تاکید کنم ارزیابی متخصصان و دانشگاهیان، اهل رسانه و تحلیلگران در جمهوری اسلامی ایران که افکار عمومی کشور را نمایندگی می کنند، نسبت به موضوع کلیدی شناسایی در پی تحولات یکسال و اندی اخیر مبتنی بر مشاهده دو پیش نیاز بود. بدیهی است دولت جمهوری اسلامی ایران نیز باید بسته به انتظار افکار عمومی و خواست جمهور ملت خود سیاست های ملی را تدوین کند. یکی از آن دو پیش نیاز مورد انتظار افکار عمومی، مداقه در قانون اساسی حکومتی است که در همسایگی ایران مسئولیت قدرت را به دست گرفته است. متاسفانه به رغم ماه ها انتظار چنین متنی تاکنون انتشار نیافته تا مورد بررسی و تصویب فراگیر مردم افغانستان شود و نخبگان در ایران با بررسی آن افکار عمومی را متوجه نگرش و سیاست مسئولانه طالبان نمایند. شما امروز برای معرفی خود در یک تجارت ساده نیز باید آئین نامه و اصول شرکت خود را در دسترس قرار دهید. استانداردها، تعهدات و ضمانت های الزمی که متقاضی برای پذیرش اصالت و کیفیت محصول نیاز دارد را باید معلوم سازید. وجود یک قانون و میثاق پذیرفته شده از سوی اکثریت، نکته اول است.
عامل بسیار مهم دوم که موجب قناعت افکار عمومی خواهد شد، مشاهده ملموس پایبندی حکومت ها به تعهدات و عهدنامه های بین المللی است. نادیده انگاشتن این تعهدات بزرگترین لطمه برای وجاهت حکومت هاست. البته حکومت سرپرستی طالبان مجموعاً مواضعی گرفت که نشان دهد به تعهدات و توافقات بین المللی و دوجانبه پایبند است، اما اثر ملموس مواضع اعلامی طالبان بر روی زمین با سیاست های اعمالی کمتر همراه شده و زمینه نارضایتی افکار عمومی مردم ایران را فراهم آورده است.
 

سوالمردم ایران کدام تعهد و موضع امارت اسلامی طالبان را نشانه عدم پایبندی می دانند؟
کاظمی قمی: من نمی خواهم سخنگوی مردم باشم. شما به عنوان رسانه این پرسش با مردم ایران در میان بگذارید، کافیست این سوال را از خود مردم داشته باشید، رفتار اجتماعی آنان را مشاهده کنید. من تجربه های زیاد و ناگفته ای دارم، روشن ترین نمونه موضوع آب است. در یک محیط اجتماعی میان طیفی از نخبگان تصمیم ساز که دانشجویان هم جمعیت را همراهی می کردند، برای تبیین شرایط افغانستان دعوت شدم. سخنرانی من یقیناً متعاقباً انتشار پیدا می کند. آنجا من بر الزامات کمک به افغانستان امروز و ارزش های مقاومت برای استقلال و اخراج اشغالگر تاکید کردم. فضای جلسه بی نهایت مثبت بود. وقتی به پرسش و پاسخ رسید، جوانی برخاست و با نشان دادن چند تصویر ماهواره ای از رها شدن آب در اراضی لم‌یزرع در شرایطی که یک تعهدنامه تاریخی میان دو کشور وجود دارد، سخن گفت. مستندات او و استدلالش چنان قوی بود که فضای جلسه را دگرگون ساخت. من از تجربه های دیگر که درباره قاچاق مواد مخدر، جرائم حاصل از ورود غیرقانونی اتباع از مرزهای تحت کنترل حکومت سرپرستی طالبان، ورود عناصر تروریست و تسلیحات آن ها، برخورد غیرمسئولانه یک کارگزار در گمرک با یک تاجر یا راننده و یا زندانی و... سایر مصادیق ریز و درشت، سخن نمی گویم. من طی یکسال اخیر با مصادیق بسیاری از پرسش‌گری افکار عمومی درباره رویکرد کشورشان ایران، نسبت به طالبان روبرو هستم. ما برای ساماندهی روابط، پایدار و مشروع سازی مناسبات به افکار عمومی نیاز داریم. افکار عمومی آگاه و بینا هستند، لذا باید در کنار مواضع اعلامی، مستندات عینی هم از ناحیه خود مسئولان امر در طالبان اجرا و مشخص گردد. تا مردم باور کنند با یک حکومت مسئولیت پذیر در افغانستان روبرو هستند.
 

سوال: به نظر شما چه باید کرد؟
کاظمی قمی: ما دو وظیفه داریم. در بعد خارجی؛ ما متعهد به اجرای تعهدات خواهیم ماند، چون مسئولیت پذیری در نظام بین الملل موجب مشروعیت ما است. بنابراین پایبندی به اجرای تعهدات از سوی مسئولان امر در افغانستان، خواسته اصلی برای تنظیم روابطی پایدار است. دلیل هم روشن است باید پاسخگوی افکار عمومی باشیم. اما در زمینه داخل؛ بی ثباتی و کم دقتی رفتار دولت قبل افغانستان در همین موضوع آب ما را به این قناعت رساند که یک سیاست ملی هم در پیش بگیریم. ما تجربه چاه نیمه ها برای مدیریت آب های سطحی روی اراضی خود را داشتیم. اینک با استفاده از دانش های نو و توان علمی داخلی جمهوری اسلامی در حال مطالعه یک طرح بزرگ هستیم. با بهبود تکنیک آبیاری و بهینه سازی آن، الگوی کشت گلخانه ای و به کارگیری روش های پایدار، مصمم شدیم منابع آب موجود را مدیریت کنیم. روندهای آموزشی به کشاورزان و اهالی منطقه را برای مدیریت منابع به کار خواهیم گرفت. از ظرفیت انرژی های نو و تجدیدپذیر برای اجتناب از تبخیر آب و شیرین سازی منابع استفاده خواهیم کرد، کشت گیاهان مقاوم که کمک به امنیت غذایی ما کند را جایگزین می کنیم، مانیتورینگ منابع آب، آبیاری هوشمند، بازیافت آب با تکنیک و کاربرد علوم نوین که فیلترهای تصفیه آب برای بازگشت و بازیافت آب های آلوده به چرخه حیات را به عنوان برنامه های ملی و جایگزین شروع می کنیم. اجرای این برنامه ها در صحنه داخلی مانع از بازیگری دیگران خواهد شد. البته متاسفیم که برخی از همسایگان ما در شرق و غرب صرف نظر از عدم اجرای تعهدات دوجانبه گاه از ابزار آب برای امتیازگیری هم استفاده کردند. در یک جمله ما در مسیر پایدارسازی شرایط زیست مردمان خود به همان میزان مصمم هستیم که در تنظیم مناسبات همسایگی به اجرای تعهدات و تکالیف پذیرفته شده با عزمی تازه و محکم نظر خواهیم داشت.
 

سوالآخرین پرسشم من درباره آینده امارت اسلامی است؛ دشمن و تهدید اولی که ممکن است متوجه این حاکمیت گردد، را در قالب چه احتمالی می دانید؟
کاظمی قمی: صادقانه؛ افغانستان با دو تهدید بالفعل داخلی و خارجی که تصادفاً به هم نزدیک شده اند، روبروست. نامعلوم ماندن تصمیم رهبران حکومت سرپرست درباره حقوق اجتماعی بخشی از جامعه که حاصل فقدان یک قانون اساسی مشروع و پذیرفته شده توسط اکثریت است، سبب شده تهدید بالقوه خارجی طی ماه های قبل با تهدید بالفعل قریب الوقوع قابل پیشبینی، سرنوشت و مشروعیت حکومت فعلی را به گروگان گیرد و آنگاه افغانستان تحت فشار سیستماتیک همه جانبه ای واقع شود. ترسم آن است؛ افغانستان از این پنجره در حال بسته شدن زمان عبور نکند.

تگ ها :

حسن کاظمی قمی افغانستان تهدید بالفعل داخلی خارجی حکومت

نظرات
نام :
پست الکترونیک :
* متن :
ارسال

گالری

تصویر

فیلم

برای اولین بار تصاویر پهپاد هایپرسونیک MD-۱۹ منتشر شد

برای اولین بار تصاویر پهپاد هایپرسونیک MD-۱۹ منتشر شد