الوقت- رژیم صهیونیستی که با ساختار به شدت امنیتی اداره می‌شود، تاکنون بی سر و صدا به فعالیتهای هسته‌ای خود ادامه داده و پنهان‌کارترین کشور در حوزه فعالیتهای غیرصلح آمیز هسته‌ای محسوب می‌شود، اما در شرایط کنونی که فضای سیاسی و اجتماعی سرزمینهای اشغالی ملتهب شده است، برخی مقامات سابق این رژیم همه ابهامات را رفع کرده و دست به افشاگری زده‌اند.
اگرچه تاکنون همه چیز درباره وجود سلاحهای هسته‌ای رژیم صهیونیستی بر اساس حدس و گمان بود و هیچ اطلاعاتی در این باره وجود نداشت اما روی کار آمدن تندروها در راس تل‌آویو، نهایتاً به آشکار شدن حقیقت انجامید. ایهود باراک، نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی روز سه‌شنبه اعتراف کرد که این رژیم بمب هسته‌ای در اختیار دارد.
باراک در این رابطه گفت:«اخیراً در مذاکراتی که بین اسرائیلی‌ها و دیپلمات‌های غربی انجام گرفته است، نگرانی‌‌هایی در رابطه با وقوع کودتا در اسرائیل مطرح شد، امری که می‌تواند منجر به شکل‌گیری یک دیکتاتوری افراطی در قلب خاورمیانه آن هم در اسرائیلی که دارنده سلاح هسته‌ای است، شکل بگیرد». روزنامه معاریو هم با بازنشر سخنان جنجالی باراک اعلام کرد، درحالی ایهود باراک به مسلح بودن اسرائیل به سلاح هسته‌ای پرداخت که ساختار رسمی حاضر به اعلام رسمی آن نبوده و سالیان درازی است که سیاست ابهام را در مورد مسئله هسته‌ای در پیش گرفته است. این رسانه تاکید کرد که سال 2001 که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر فعلی رژیم صهیونیستی در مذاکراتی پشت درهای بسته اعلام کرده بود باید ما ابهام هسته‌ای را کناری بزنیم و اعلام کنیم که اسرائیل یک قدرت هسته‌ای است، سخنان آن زمان نتانیاهو با واکنش آریل شارون، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی مواجه شد که گفته بود؛ هر کسی چنین مسایلی را بر زبان آورد، باید مانند مردخای وانونو محاکمه شود.
این اعتراف درحالی از سوی باراک مطرح می‌شود که تل‌آویو به مدت چند دهه خارج از معاهده منع گسترش سلاحهای هسته‌ای و با حمایتهای غربی، به گسترش برنامه‌های خود در این زمینه مشغول است. صهیونیست‌ها تاکنون اجازه نمی‌دادند تا اخبار هسته‌ای آن رسانه‌ای شود، چرا که حساسیت‌های زیادی نسبت به وجود سلاحهای اتمی اسرائیل در منطقه و جهان وجود داشت.
زد و بند واشنگتن- تل‌آویو برای مخفی‌کاری
افشای وجود سلاحهای اتمی در سرزمینهای اشغالی درحالی است که اوایل دهه ۱۹۶۰، دیوید بن گوریون، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی به جان اف‌کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا گفته بود رآکتوری که اسرائیل در حال ساخت آن در شهر دیمونا است برای مقاصد صلح‌آمیز امجام می‌شود. در آن زمان آمریکا بازرس‌هایی را برای بررسی سایت دیمونا روانه فلسطین اشغالی کرد اما اسرائیلی‌ها فریبکاری کرده و با احداث دیوارهای جعلی، مسیر راهروهایی که به یک کارخانه بازفرآوری زیرزمینی ختم می‌شد را پنهان کردند. اواخر همان دهه، دست صهیونیست‌ها رو شده بود و سازمان سیا به این جمع‌بندی رسید که این رژیم کلاهک‌های هسته‌ای در اختیار دارد و به همین خاطر زد و بندی بین مقامات واشنگتن و تل‌آویو انجام شد.
طبق گزارش نیویورک‌تایمز، ریچارد نیکسون، رئیس جمهور وقت آمریکا و گلدا مئیر، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی در اوایل دهه 1970 توافق کردند مبنی بر اینکه نه ایالات متحده و نه رژیم صهیونیستی هیچ‌یک به اینکه این رژیم سلاح هسته‌ای دارد اقرار نخواهند کرد و واشنگتن هم اسرائیل را برای نظارت بین‌المللی بر این برنامه تحت فشار قرار نخواهد داد. با گذشت بیش از 50 سال از این توافقات، روسای جمهور آمریکا به آن پایبند مانده‌اند، در حالی که پژوهشگران معتقدند که تل‌آویو سال ۱۹۷۹ یک سلاح اتمی را در اقیانوس هند آزمایش کرد و واشنگتن آنرا پنهان کرد.
شروع بکار برنامه هسته‌ای رژیم صهیونیستی
رژیم جعلی صهیونیستی که از زمان تاسیس خود در سال 1948، تحت محاصره امنیتی در منطقه قرار گرفته بود تلاش می‌کرد تا قدرت نظامی خود را ارتقا داده و سایه تهدیدات خارجی را از سر سرزمینهای اشغالی دفع کند، به همین دلیل بلافاصله بر روی ساخت سلاح هسته‌ای به عنوان سلاح استراتژیک و بازدارنده متمرکز شد تا بتواند امنیت مرزهای خود را افزایش دهد. دیوید بن گوریون که جنگ سرد پس از جنگ جهانی دوم را به خوبی درک کرده بود، دستیابی به سلاح اتمی را ضامن امنیت صهیونیستهای اشغالگر می‌دانست. از اینرو، به طور مخفیانه با کمک فرانسه، فعالیتهای هسته‌ای خود را آغاز کرد و طی توافقات انجام شده در سال 1956؛ فرانسه آموزش دانشمندان صهیونیستی در مراکز اتمی این رژیم را به عهده گرفت و رآکتور هسته‌ای و اورانیوم غنی شده را به تل‌آویو فروخت.
برخی کارشناسان و صاحبنظران حوزه نظامی بر این باورند که اسرائیل احتمالا در بازه زمانی سالهای 1966 و 1967 به فناوری ساخت سلاح هسته‌ای دست پیدا کرده و بنابراین این رژیم به ششمین بازیگر جهانی مجهز به سلاح هسته‌ای تبدیل شده بود. جنگهای مکرر بین اعراب و رژیم صهیونیستی هم صهیونیست‌ها را به این قطعیت رساند که باید هر چه سریعتر پروژه ساخت سلاح اتمی را تکمیل کنند و بر اساس گزارشها، پس از جنگ شش روزه 1967، این پروژه محقق شد اما اخبار آن رسانه‌ای نشد.
هیچ کشوری از روند برنامه‌های هسته‌ای این رژیم اطلاع نداشت تا اینکه در سال 1986 برای اولین بار مردخای وانونو، تکنسین نیروگاه اتمی دیمونا در مصاحبه با روزنامه «ساندی‌تایمز» اطلاعات و تصاویری محرمانه از این نیروگاه و کلاهک‌های اتمی اسرائیل را در اختیار آن قرار داد و از آن زمان گزارشهای زیادی درباره تعداد کلاهک‌های اتمی این رژیم از سوی کارشناسان و کشورهای مختلف منتشر شد. از آنجا که مقامات تل‌آویو سعی داشتند تا اطلاعات سلاحهای راهبردی به بیرون درز نکند، لذا سازمان جاسوسی موساد برای جلوگیری از افشاگری‌های بیشتر وانونو را ربوده و به جرم خیانت و جاسوسی به 18 سال زندان محکوم کرد و افشاگری وانونو آخرین اطلاعاتی بود که از برنامه هسته‌ای تل‌آویو در جهان گزارش شد.
اگرچه مقامات صهیونیستی هیچ گاه داشتن سلاح هسته‌ای را تایید نکرده‌اند اما بر اساس گزارشهای غیررسمی این رژیم بین 80 تا 200 عدد کلاهک اتمی در اختیار دارد. همچنین گفته می‌شود علاوه بر این تعداد کلاهکها، این رژیم از کمیت‌های زیادی اورانیوم و پلوتونیوم غنی سازی شده برخوردار است که به آن اجازه تولید ۱۰۰ بمب اتمی دیگر را می‌دهد و همه این فعالیت‌ها دور از دسترس سازمانهای جهانی انجام می‌شود.
وظیفه سنگین روی دوش جامعه جهانی
با وجود اینکه بسیاری از کشورهای غیر اتمی، به پیمان منع گسترش سلاحهای هسته‌ای (ان پی تی) پیوسته‌اند و همه فعالیتهای هسته‌ای این کشور تحت نظارت سازمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دارد، اما رژیم صهیونیستی تاکنون از پیوستن به این پیمان خودداری کرده است. رژیم صهیونیستی از دهه 1950 سیاست مبهمی را اتخاذ کرده و حتی به ایالات متحده هم اطلاعاتی در مورد پرونده هسته‌ای خود نمی‌دهد. رژیم اشغالگر از سال ۱۹۵۷ به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیوست، اما پروتکل‌های الحاقی آژانس در سال ۱۹۷۲ در خصوص ممنوعیت استفاده و تولید سلاحهای بیولوژیکی را امضا نکرد.
رژیم اشغالگر قدس حدود ۷ نیروگاه اتمی دارد که مهمترین آن، دیمونا است و تاکنون اجازه هیچگونه نظارتی به سازمان بین المللی انرژی اتمی برای رصد فعالیتهای این رژیم در این مراکز داده نشده است ضمن اینکه رژیم صهیونیستی با امضای هر گونه توافقی مبنی بر ممنوعیت انتشار سلاح هسته‌ای که دولت‌های عربی آن را امضا کرده‌اند، مخالف است.
تاکنون، ابهامات موجود درباره سلاحهای استراتژیک رژیم صهیونیستی سبب شده بود تا اینگونه به نظر برسد که غرب آسیا عاری از سلاح اتمی است و از اظهارات دوپهلوی مقامات آمریکایی هم چنین برداشت می‌شد اما درحالی که اینگونه نیست و مجهز بودن رژیم اشغالگر به سلاح اتمی بر کشورهای منطقه مسجل شده بود. بنابراین، با اعتراف آیهود باراک، اکنون هر گونه بهانه‌گیری از سوی نهادهای بین‌المللی ذیربط قابل پذیرش نیست، و بعد از این جامعه جهانی باید بیش از پیش در این باره مسئولیت به خرج دهد. دول غربی و مسئولین سازمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در حالی به فضاسازی سیاسی و رسانه‌ای علیه فعالیتهای مسالمت‌آمیز هسته ای ایران سالهاست ادامه می‌دهند که در رویکرد یمتناقض چشم خود را کاملاً بر فعالیتهای غیرصلح آمیز هسته‌ای اسرائیل بسته اند. رافائل گروسی، مدیرکل آژانس اتمی در اسفندماه گذشته با تکرار اتهامات علیه ایران، مدعی شده بود که نمی‌تواند از تاسیسات هسته‌ای رژیم صهیونیستی بازرسی کند، چرا که این رژیم عضو ان پی تی نیست. رویکردی که دروغین بودن مواضع دولت‌های غربی در حمایت از عدم اشاعه هسته ای را به خوبی نمایان کرده است.
رژیم صهیونیستی علاوه‌بر سلاح هسته‌ای، سلاحهای شیمیایی هم در زرادخانه‌های خود انبار کرده است که روند ساخت آن هم به طور مخفیانه انجام می‌شود. چند سال پیش مجله «فارین پالسی» از سندی پرده برداشت که آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در اوایل دهه هشتاد آن را تدوین کرده بود و عکس‌های ماهواره‌های که آمریکا از تاسیسات نظامی رژیم صهیونیستی گرفته بود توسعه و انبار گاز اعصاب را نشان می‌داد و همچنین تاسیسات دیگری برای تولید سلاح شیمیایی در داخل صنایع شیمیایی اسرائیل وجود دارد که در حال ساخت گاز خردل و انواع دیگر گازها از نوع سارین هستند. لذا، سکوت جهانی در برابر این رژیم آپارتاید که از هیچگونه جنایت‌آفرینی علیه ملت فلسطین ابایی ندارد و همواره آغازگر جنگ و تجاوز علیه همسایگان خود است، تهدید مسابقه تسلیحاتی و اشاعه هسته ای در سطح منطقه را افزایش خواهد داد.
