الوقت- همراستا با برخی آشوب‌ها و اعتشاشات پراکنده چند وقت اخیر که با مشارکت سرویس‌های امنیتی خارجی و عناصر تجزیه‌طلب قصد سوریه سازی ایران را داشتند و امنیت را برای شهرندان جامعه مختل کرده بودند، اپوزوسیون خارج‌نشین نیز بیکار ننشسته و در این مدت هرچه در توان داشتند بکار گرفتند تا آتش اغتشاشات را زنده نگه دارند.
این جریانات خارج نشین که از فردای پیروزی انقلاب اسلامی راه خودشان را از ملت ایران جدا کرده‌اند و کمترین تعلقی به امنیت و پیشرفت ایران ندارند و حتی برای رسیدن به قدرت از تجاوز خارجی و تحریم‌های ضدانسانی و سوریه‌ای شدن ایران نیز حمایت می‌کنند، در هفته‌های اخیر با هزینه‌های بسیار سنگین مالی تجمعاتی را در آمریکا و کانادا و آلمان برگزار کرده‌اند تا به خیال خود اینگونه القا کنند که حرفشان در داخل و خارج خریدار دارد. شتر در خواب بیند پنبه دانه!
هرچند دشمنان ملت ایران برای سرنگون کردن پرچمی اقتداری که برافراشته شده و بازداشتن حرکت ایرانیان به سمت قله‌های پیشرفت و تبدیل شدن به یک قدرت نوظهور در جهان، در چهار دهه گذشته هرچه در چنته داشته‌اند رو کرده‌اند و اقدام نکرده‌ای باقی نمانده و به اصطلاح ملت و نظام در برابر اینگونه توطئه‌ها حوادث دیگر آبدیده شده‌اند اما گفتن چند نکته در مورد گاف‌های سیرکی که به نام «تجمع جهانی ایرانیان»، این روزها با پیش‌آهنگی چند سلبریتی ورشکسته که برای یک مشت دلار از خوش‌رقصی در برابر شاهزادگان سعودی و اماراتی ابایی ندارند، به راه افتاده است خالی از لطف نیست.
اولا در روایت رسانه‌های آنسوی آبی از تجمعات خارج نشین‌ها تلاش فراوانی صورت گرفته تا عِده و عُده این جماعت بی‌سابقه و فراتر از انتظار نشان داده شود. در حالی که با یک حساب سرانگشتی می‌توان فهمید که این روایت از اساس دروغ است. بر اساس آمارهای رسمی و غیررسمی چیزی مابین 6 تا 10 میلیون ایرانی (تابعیت خونی) در خارج از کشور زندگی می‌کنند. این در حالی است که چرخانندگان این سیرک از سلطنت‌طلبان و وابستگان به رژیم پهلوی گرفته تا منافقین و تجزیه طلبان با همه توانی که بکار بسته‌اند و پول‌های زیادی که برای اجیر کردن ساعتی افراد خارجی برای حضور در این تجمعات خرج کرده اند حداکثر تا 50 هزار نفر توانسته اند دور هم جمع کنند. حال این عدد (که اعتبار آن نیز معلوم نیست) با برخی مسابقات ورزشی و کنسرت‌های خواننده‌های خارجی هم برابری نمی‌کند. نسبت این تعداد از افراد در برابر تعداد کل ایرانی‌های خارجی نشین 1 درصد هم نمی‌شود.
ثانیاً سران متوهم این تجمعات که از هم اکنون به فکر جنگ قدرت و سهمگیری پس از براندازی افتاده اند حتی از برگزاری یک تجمع ساده که با هم دست به یقه نشوند و خودشان خودشان را تکه پاره نکنند عاجز مانده اند حال چگونه انتظار دارند جایگاهی در میان مردم داخل ایران داشته باشند.
ثالثاً نمود عینی میهن پرستی که به طور مکرر از سوی برگزار کنندگان این تجمعات تکرار می‌شود کجاست؟ سلطنت‌طلبانی که حول فردی جمع شده اند که در دوران پدر او و رژیم دستنشانده پهلوی بحرین را از ایران جدا کردند؟ یا تجزیه طلبانی که برای تکه پاره کردن این سرزمین نقشه‌ها کشیده اند و حتی در تجمعات نیز پرچم‌های تجزیه طلبانه را حمل می‌کنند؟ یا منافقینی که در دوران جنگ تمام عیار رژیم صدام و حامیان غربی و عربی آن در کنار بعثی‌ها قرار گرفته اند؟ و یا حتی افرادی که در رسانه های خارجی از اعمال تحریم های بیشتر علیه ملت ایران و حذف ورزشکاران ایرانی از میادین جهانی دفاع می‌کنند؟ در همین تجمعات کسانی حضور دارند که می‌گویند تیم ملی فوتبال ایران که با این اقتدار جواز حضور در جام جهانی را کسب کرده است باید از این رقابت‌ها حذف شود.
