به گزارش الوقت به نقل از اسپوتنیک، در اسنادی که به تازگی توسط دفتر نخست وزیری رژیم صهیونیستی از حالت طبقه بندی خارج و منتشر شده است، ارتباط مستقیم آژانس جاسوسی موساد و گروه فاشیست‌های لبنانی در ماجرای قتل عام صدها پناهنده فلسطینی فاش شده است.
این سند گزارشی از دوره ۱۹۸۱-۱۹۸۲ است، از جمله برنامه ریزی و اجرای تهاجم تل آویو به لبنان در ژوئن ۱۹۸۲ که هدف آن اخراج سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) از این کشور و روی کار آوردن یک رهبر مطیع و طرفدار تل آویو در بیروت بوده است. در تل آویو «مناخیم بگین»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی وعده داده بود که این تهاجم، چهل سال صلح را به ارمغان خواهد آورد.
کشتار وحشیانه بین ۴۶۰ تا ۳۵۰۰ فلسطینی و شیعیان لبنانی در محله صبرا بیروت و اردوگاه آوارگان شتیلا در ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ توسط شبه نظامیان لبنانی شاخه نظامی حزب راست افراطی کتائب انجام شد. این گروه شبه نظامی که فالانژیست‌ها نیز نامیده می‌شوند در آن زمان مهمترین متحد تل آویو در لبنان به شمار می‌رفتند.
به گزارش هاآرتص، در این اسناد به نقل از مقامات وقت تل آویو در ابتدای دهه ۱۹۸۰ آمده است: «ما لبنانی‌هایی را داریم تا کاری را که ما می‌خواهیم انجام دهند. این دارایی ماست، حالا به ما بگویید با آن چه کنیم.»
این پرونده نشان می‌دهد که ارتش رژیم صهیونیستی و شبه نظامیان فالانژ بیش از یک سال در حال آماده‌سازی جنگ بودند.
در این سند آمده است: این برنامه ریزی شده ترین جنگ اسرائیل بود. مقدمات از اواسط سال ۱۹۸۱ آغاز شده بود و در اواخر همان سال شتاب بیشتری گرفت. در ژانویه سال ۱۹۸۲، آریل شارون [ژنرال وقت اسرائیل] با رهبری مسیحی فالانژ ملاقات کرد و به پیر جمایل گفت: ما در حال آغاز یک جنگ تمام عیار هستیم و در نتیجه آن تغییر در روابط لبنان و اسرائیل بوجود خواهد أمد.
بر اساس سند موساد، پیوندها و ارتباطات ارتش رژیم صهیونیستی در لبنان به دهه ۱۹۵۰ و دولت «کامیل شامون»، نخست وزیر مارونی لبنان برمی گردد که در سال ۱۹۵۸ برای ماندن در قدرت درخواست کمک کرده بود.
تسلیحات رژیم صهیونیستی در آن زمان به طور مخفیانه به لبنان قاچاق می‌شدند. به گفته موساد، آنها ۶۰۰۰ تفنگ M-16 و ۶۰۰۰۰ گلوله مهمات به همراه ۴۰ خمپاره ۱۲۰ میلیمتری با ۱۲۰۰۰ گلوله و ۱۰۰ خمپاره ۸۱ میلیمتری با ۲۰۰۰ گلوله به دست فالانژها رساندند.
جنبش صهیونیسم همواره به استفاده از کشتار و جنایت به ملت فلسطین متوسل شده و از این روش به عنوان یکی از خاستگاه های اساسی تحقق اهدافش استفاده کرده است. تل‌آویو با استفاده از این روش قصد دارد در ابعاد نظری و عملیاتی اقدام به حذف آرمان فلسطین با قدرت نظامی بکند. این موضوع را دیوید بن گوریون یکی از موسسان رژیم صهیونیستی و نخست وزیر اسبق این رژیم مورد تاکید قرار داده است.
تاریخ رژیم صهیونیستی و جنبش صهیونیسم مملو از جنایت‌هایی است که ضد عرب‌ها و فلسطینی‌ها به صورت مستقیم یا از طریق ابزارهای منطقه‌ای این رژیم انجام شده است. از جمله این جنایت‌ها می‌توان به فاجعه صبرا و شتیلا اشاره کرد که توسط گروهک‌های تروریستی وابسته به جنبش صهیونیست به اجرا گذاشته شد و در ادامه ارتش اسرائیل نیز برای تکمیل روند کشتار و تحقق یک هدف واحد که همان نسل کشی ملت فلسطین و عرب‌ها بود، وارد عرصه شد تا آنها را از میان بردارد یا مجبور به مهاجرت از سرزمین‌های اشغالی نماید.
گروه‌های تروریستی رژیم صهیونیستی 12 کشتار برنامه‌ریزی شده قبل از اعلام موجودیت این رژیم در سال 1948 انجام داده بودند و 44 کشتار برنامه ریزی شده نیز در روستاها و شهرهای مختلف لبنان و فلسطین بعد از نکبت انجام دادند.
اردوگاه صبرا و شتیلا 2 اردوگاه از مجموع 12 اردوگاه آوارگان فلسطینی در لبنان به شمار می‌روند که در جنوب این کشور واقع شده اند. این دو اردوگاه فلسطینی هایی را در بر می گرفت که از همان آغاز اشغال فلسطین در سال 1948 در آن پناه گرفته بودند و اغلب آنها از ساکنان منطقه "الجلیل" در شمال فلسطین اشغالی محسوب می شدند. این دو اردوگاه در زمان جنایت صهیونیست ها در سال 1982 حدود 90 هزار سکنه داشت که یک چهارم آنها فقرای لبنانی بودند.
چند روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا بر اساس قرارداد منعقده بین فیلیپ حبیب سفیر وقت آمریکا و جنبش فتح، نیروهای چندملیتی مرکب از هشتصد نفر نیروی دریایی آمریکا همراه با تعدادی فرانسوی و ایتالیایی به بیروت وارد شدند تا بر خروج سربازان ساف از اردوگاه ها نظارت کنند. در مقابل، قرار بود ارتش اسرائیل نیز همزمان خاک لبنان را ترک گوید، ساف به عهد خود وفا کرد؛ ولی اسرائیل با خلف وعده در لبنان باقی ماند. دولت آمریکا نیز قبل از پایان مهلت و تنها دو روز پیش از کشتار صبرا و شتیلا، به سرعت سربازان خود را از خاک لبنان خارج کرد تا همه چیز برای انجام کشتار مهیا شود.
این عملیات ظاهرا با هدف انتقام ترور بشیر جمیل رئیس جمهوری وقت لبنان که آوارگان فلسطینی هیچگونه نقشی در این ترور نداشتند، صورت گرفت .
در فاصله روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 (25 تا 27 شهریور 61) اردوگاه های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیست ها به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیروهای فالانژ لبنانی به رهبری سمیر جعجع و ایلی حبیقه بودند.
نظامیان صهیونیست و نیروهای فالانژ لبنان از عصر روز پنج شنبه 16 سپتامبر 1982 با محاصره کامل اردوگاه صبرا و شتیلا به آن یورش برده تا صبح روز شنبه 18 سپتامبر به فجیع ترین شکل به جنایات خود در این اردوگاه ادامه دادند. در این قتل عام سه هزار و 297 فلسطینی و لبنانی شهید شدند.
