به گزارش الوقت، تعدادی از شهروندان کنیایی شکایتی را علیه انگلیس نزد دادگاه حقوق بشر اروپا در رابطه با سواستفاده‌هایی که استعمارگران انگلیسی در گذشته علیه آنها مرتکب شده و آنها را با زور از اراضی خود بیرون راندند تنظیم کردند.
جوئل کیموتای بوسک، وکیل این گروه به رسانه‌ها گفت که انگلیس سال‌هاست که هر زمان که این موضوع (سواستفاده های زمان استعمارگری) مطرح شده از پرداختن به آن اجتناب کرده و به همین دلیل است که این کنیایی‌ها برای اقامه دعوی به دادگاه مراجعه کرده‌اند.
جنایاتی که مبنای طرح این اتهامات علیه انگلیس قرار گرفته‌اند در دوران استعمار از جمله با اخراج اجباری کنیایی‌ها از سرزمین‌های آبا و اجدادی شان رخ داده اند.
بوسک، که وکالت مردم قومیت های «تالای» و «کیپسیگیس» کنیا را بر عهده گرفته است، در بیانیه‌ای به رسانه‌ها گفت که دولت انگلیس «از هر راه ممکن برای جبران خسارات پرهیز کرده است» و این گروه را مجبور کرده به دادگاه مراجعه کند.
تعداد قربانیان متعلق به اقوام «تالای» و «کیپسیگیس» واقع در منطقه کریچوی کنیا که از اقدامات استعمارگران انگلیسی رنج بردند، بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر است. آنها در اوایل قرن بیستم از سرزمین های آبا و اجدادی خود در اطراف منطقه کریچو بیرون رانده شدند.
در سال ۲۰۱۹، آنها طومارهای آنلاینی را تنظیم و به سازمان ملل ارسال کردند و در آنها خواستار عذرخواهی و دریافت غرامت به سبب جنایات استعمارگران علیه خود شدند.
در سال ۱۹۶۳ کنیا استقلال خود را از دولت استعمارگر انگلیس به دست آورد. به گفته مورخان، مقاومت گروه شورشی «مائو مائو» پایان حکومت استعماری در کنیا را تسریع کرد.
بر اساس افشای چندین سند مشخص شد که انگلیس اسناد شکنجه، جنایات و رفتار شرم آور نظامیان خود علیه زندانیان را در کشورهای مستعمره در اواسط قرن بیستم به صورت کاملا هدفمند نابود کره است.
افشای این اسناد بار دیگر نشان داد که ادعای وزارت خارجه در خصوص رعایت حقوق بشر و نیت خیرخواهانه انگلیس واهی و پوچ است.
دفتر امور خارجه و کشورهای مشترک المنافع از یکی از 8 هزار و 800 سندی که قرار است از 37 کشور مستعمره انگلیس منتشر شود، تحت فشارهای بسیار و پیگیری یک گروه کنیایی که هنگام ناآرامی های مائومائو بازداشت شدند، پرده برداشته است. گفته می شود که لندن از مقامات خود در کنیا و اوگاندا خواسته بود تا تمام اسناد را در ارتباط با اقدامات بی شرمانه نظامیان انگلیسی پیش از استقلال این کشورها نابود کند و برخی از این اسناد باقیمانده برای جلوگیری از دسترسی مورخان و انتشار آن در محافل عمومی به انگلیس منتقل شدند.
در این اسناد فاش شده به جزئیات کشتار 24 غیرنظامی در مالایا در سال 1948، شکنجه وقتل عام چندین نفر در مائو مائو توسط نظامیان انگلیسی و مرکز بازداشتگاه و شکنجه در عدن در دهه 1960 اشاره شده است.
گاردین در ادامه این مقاله می نویسد: مامورین انگلیسی در کنیا دستور داده بودند که اقدامات نظامیان و قتل و شکنجه اعضای این گروه در این کشور به دلیل حساسیت موضوع در اختیار هیچ فردی در آفریقا قرار نگیرد.
"کارولین الکینز" استاد دانشگاه تاریخ در دانشگاه هاروارد بر این باور است که مامورین انگلیسی دستور دادند تا اسناد بسیار زیادی را نابود کنند.
پیش بینی می شود که این گروه کنیایی با ادامه مسیر خود و تحت فشار قرار دادن انگلیس سبب افشای اسناد دیگر این کشور در کشورهای مستعمره شوند.
