الوقت- پس از چندین بار به تعویق انداختن و حرف و حدیث‌های بسیار در مورد سفر مقامات ارشد صیونیستی به بحرین، بالاخره این سفر جنجالی روز گذشته صورت گرفت تا برای نخستین بار در یک سفر رسمی پای وزیر خارجه رژیم به این جزیره کوچک خلیج فارس باز شود. پیش از این بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر پیشین صهیونیستها با وجود 4 بار اعلام تاریخ انجام سفر، اما هربار به دلیل بحران شیوع ویروس کرونا و بحران‌های سیاسی داخلی او را مجبور کرد سفرش را به تاخیر اندازد.
سفر به بحرین که برای مقامات صهیونیستی در بعد تبلیغاتی و پیشبرد طرح عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی و خروج از انزوای تاریخی و ژئوپلتیکی بسیار حائز اهمیت بود اما با تأخیر یکساله و در سطحی کمتر از آنچه دولت پیشین تل آویو مد نظر داشت صورت گرفت که این امور را می‌توان در تحلیل ابعاد و نتایج سفر تعیین کننده دانست.
شوک درمانی توافق ابراهیم
در تحلیل وضعیت سفر یائیر لاپید وزیر خارجه رژیم صهیونیستی به بحرین می‌توان گفت اگرچه هدف ظاهری انجام سفر افتتاح سفارتخانه این رژیم در منامه و انعقاد چند سند همکاری در زمینه‌های مختلف اعلام شده است، اما در واقعیت ماجرا بحث اصلی پیام تبیلغاتی است که دو طرف به دنبال اشاعه و برجسته کردن آن هستند و این پیام همان تداوم حیات سیاسی توافق عادی سازی و از انزوا خارج کردن این توافق، پس از بن بست بزرگی است که به واسطه مخالفت‌های عمومی و دولتی در جهان عرب و همچنین تغییر فضای سیاسی منطقه‌ای ناشی از تحولات فلسطین و جنگ 11 روزه اخیر بوجود آمد.
این موضوعات منجر شد تا روند مورد انتظار سه طرف بازیگران تحقق توافق (آمریکا- رژیم صهیونیستی و دولت‌های سازشگر عربی) برای پیوستن دیگر کشورها به این جریان به وقوع نپیوندد و عادی سازی تأثیرات لازم را بر فضای منطقه‌ای و بین المللی برای پایان دادن به مسئله نزاع تاریخی فلسطین، به عنوان مانع مهم تکمیل پازل ائتلاف‌سازی منطقه‌ای ضدمحور مقاومت، نداشته باشد.
بنابراین بعد مهم سفر توجه به جنبه تبلیغاتی گشایش سفارت خانه رژیم و بازگرداندن عادی سازی به سرخط اخبار و تحولات روز منطقه ای است.
جاده یکطرفه توافق؛ ناهمخوانی انتظارات و دستارودهای منامه
روابط رژیم صهیونیستی و رژیم آل خلیفه در حالی با افتتاح سفارتخانه تل آویو در منامه به طور کامل رسمیت خواهد یافت که با نگاهی به هزینه‌ها و دستاوردهای عادی سازی برای بحرین می‌توان مشاهده گر کلاه گشادی بود که آمریکا و صهیونیستها بر سر آل خلیفه نهادند. به جان خرید انتقادهای خارجی در جهان عرب و امت اسلامی، آسیب رساندن بیشتر به ریشه های نحیف مشروعیت داخلی حکومت، و همچنین تهدیدسازی امنیتی در محیط منطقه‌ای با ایران به عنوان قدرت مسلم خلیج فارس بویژه پس از خروج کامل نظامی آمریکا از منطقه در آینده نزدیک، بخشی از هزینه‌های سیاسی و امنیتی است که رژیم آل خلیفه برای عادی سازی متقبل آن شده است.
این در حالی است که اکثریت انتظارات خیالبافانه سران بحرین برای حل بحران اقتصادی چندین ساله از طریق جلب کمک‌های خارجی، سهیم شدن در طرح‌های ژئواکونومیکی و کسب تکنولوژی‌های شرکت‌های اسرائیلی عملاً راه به جایی نبرده است.
با این وصف مطمئناً بازشدن پای فتنه‌انگیز صهیونیستها به خلیج فارس به صورت جاده ای یک طرفه تنها منافع تلآویو را تأمین و بار هزینه‌ها بر دوش بحرین خواهد بود.
پایه‌های سست جاسوسخانه صهیونیستها در میان سیل مخالفان
افتتاح سفارتخانه رژیم صهیونیستی در منامه که در اساس باید آن را جاسوسخانه و از مراکز مدیریت توطئه و بی‌ثباتی در منطقه خلیج فارس به حساب آورد، در شرایطی روی می‌دهد که اعلام سفر وزیر خارجه رژیم صهیونیستی به بحرین موجی بزرگ از اعلام مخالفت و انزجار در میان شهروندان و مخالفان سیاسی بحرینی را درپی داشت. در این راستا هزاران بحرینی روز گذشته در اعتراض به سفر یائیر لاپید وزیر امور خارجه رژِیم صهیونیستی به این کشور، در منامه تظاهرات کردند.
در این میان، تصویر جالب‌توجهی در رسانه‌های بحرینی دست‌به‌دست شد که حامل پیامی برای وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی بود.
در این عکس که تظاهرات‌کنندگان بحرینی را به تصویر می‌کشید، پلاکاردی به یک واقعه تاریخی اشاره داشت که بر روی آن نوشته شده بود: «آقای لاپید! می‌دانی این چیست؟»
پس از این عبارت تصویر شمشیری رسم شده بود که به ماجرای فتح خیبر و شمشیر ذوالفقار اشاره داشت؛ نبردی که در جریان آن امام علی (ع) با یهودیان فتنه‌جو مبارزه کرد.
طبیعتاً با مشاهده چنین سطحی از نارضایتی اجتماعی حتی اهداف نمادین و تبلیغاتی سفر نیز تحت تأثیر مخالفت‌ها امکان محقق شدن ندارد. در واقع اگرچه افتتاح سفارتخانه به معنای گامی مهم در مسیر تقویت مراودات سیاسی و تجاری و توریستی و نظامی- امنیتی میان دو طرف برآورد شود با وجود مخالفت گسترده داخلی، سرمایه‌گذاری‌ها و طرح‌های اقتصادی محتمل و حضور مسافران صهیونیستی به بحرین هیچ ضمانت امنیتی نخواهد داشت و همواره سایه تهدید بر سر توافقات دوطرفه وجود دارد.
