به گزارش الوقت به نقل از شبکه خبری «اسکای نیوز عربی» دیوان امیری کویت عصر امروز (سه شنبه) با صدور یک بیانیه رسمی، خبر درگذشت شیخ «صباح الاحمد الجابر الصباح»، پنجمین امیر این کشور از زمان دستیابی به استقلال که از ماه ژوئیه گذشته تاکنون، برای درمان در یکی از بیمارستان های آمریکا بستری بود را اعلام کرد.
در این بیانیه که از تلویزیون دولتی کویت قرائت شد و خبرگزاری رسمی این کشور (کونا) نیز آن را منتشر کرد، آمده است: دیوان امیری کویت با غم و اندوه فراوان، درگذشت مرحوم اعلیحضرت شیخ صباح الاحمد الجابر الصباح، امیر کشور کویت که به جوار پروردگار خود رفته را به ملت کویت، امت های عربی و اسلامی و ملت های دوست جهان اعلام می کند.
دیوان امیری کویت در ابتدای بیانیه خود آیات «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَهً مَرْضِیَّهً فَادْخُلِی فِی عِبادِی وَ ادْخُلِی جَنَّتِی» (ای جان آرام گرفته و اطمینان یافته، به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که از او خشنودی و او هم از تو خشنود است، پس در میان بندگانم درآی و در بهشتم وارد شو) و در پایان آن نیز آورده است: از خداوند متعال می خواهیم که آن فقید را مورد رحمت گسترده خویش قرار دهد و در بهشت فراخ خود ساکن کند؛ لا حول ولا قوه إلا بالله وإنا لله وإنا إلیه راجعون.
این در حالی است که دقایقی پیش از اعلام رسمی خبر درگذشت امیر کویت، شبکه های مختلف تلویزیون دولتی این کشور با قطع برنامه های خود، شروع به پخش قرآن کریم کرده بودند، اقدامی که در کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس بر وفات یک شخصیت بزرگ خاندان حاکم دلالت دارد.
خاندان صباح در کویت از سال 1760 حکومت خود را بر این کشور آغاز کردند.
در اوایل قرن هجدهم سه خاندان مهم به نام‌های «آل صباح» و «آل خلیفه» و «آل جلاهم» بنا به دلایل اقتصادی وسیاسی در کویت اقامت کرده و در سال‌های 1716 تا 1756 برای حکومت بر کویت به صورت اشتراکی توافق کردند. اداره امور کویت به این صورت میان سه خاندان تقسیم شد که بر این اساس خانواده صباح مسئول امور سیاسی بود٬ آل خلیفه تجارت زمینی و آل جلاهم تجارت دریایی را عهده‌دار شدند. اما این حکومت اشتراکی نتوانست خیلی دوام بیاورد در سال 1756 از هم پاشید و خاندان صباح که مهم ترین بخش روند کویت یعنی سیاست را بر عهده داشت٬ به تنهایی حکومت خود را در این منطقه آغاز کرد.
اولین امیر کویت از خاندان الصباح به نام « صباح بم جابر» بود. از آن زمان تاکنون که «صباح احمد جابر صباح» که در 29 ژانویه 2006 در کویت به قدرت رسید٬ 14 امیر بر این کشور حکمرانی کرده‌اند.
در زمان حکومت « شیخ مبارک» فرزند صباح دوم و پنجمین شیخ کویت نظام حکومت این سرزمین شکل تازه ای به خود گرفت؛ زیرا وی حکومت را در تیرة دو فرزند خود موروثی کرد.
در زمان حکومت همین شیخ ، معاهدة 23 ژانویه 1899میلادی مبنی بر حمایت انگلستان از کویت میان دو کشور منعقد شد و به این ترتیب کویت به صورت تحت الحمایه انگلیس درآمد. این معاهده حاوی چند موضوع اساسی از جمله ممنوعیت واگذاری سرزمین و ممنوعیت برقراری ارتباط کویت با کشورهای خارجی بود. در سال 1961 در دوران حکومت «عبدالله سالم الصباح » کویت که به موجب معاهده 1899 به صورت تحت الحمایه انگلیس در آمده بود ، اعلام استقلال کرد. پس از شیخ عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود و تا سال 1965 امیر این کشور بود، برادرش «شیخ صباح السالم الصباح» به حکومت رسید. این شیخ نیز در 31 دسامبر 1977 فوت کرد و شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح عهده‌دار امور کویت شد.
پس از درگذشت جابر الاحمد الجابر در ژانویه 2006 ٬ «صباح احمد جابر صباح» به حکومت رسید.
با وجود حاکمیت خاندان آل صباح در دو قرن گذشته، کویت در بین کشورهای خلیج فارس تنها کشوری است که از آغاز استقلال در سال 1961، دارای قانون اساسی بوده و تفکیک قوای سه گانه پارلمان مستقل، آزادی های سیاسی و آزادی مطبوعات در آن تضمین شده است و به نظر می رسد حاکمیت این کشور کوچک خلیج فارس تاکنون به این اصول مهم قانون اساسی تا حد زیادی پایبند بوده است. گرچه امیر کویت طبق قانون اساسی حق دارد در شرایط خاص پارلمان را منحل کند، اما انتخابات در آن کشور به صورت آزاد برگزار می شود و با اصلاحاتی که در قانون انجام شده است کلیه شهروندان کویت اعم از زن و مرد از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن برخوردارند.
سیاست‌های امیر 91 ساله کویت اغلب در راستای ثبات و کاهش تنش‌های منطقه‌ای بود. او بارها تجاوزات مستمر عربستان به خاک یمن را محکوم و نیز بر لزوم حمایت از مسئله فلسطین تاکید می‌کرد.
