الوقت- پس از مدتها رایزنی، بکار گرفتن تمای ابزارهای سخت و نرم برای مجاب کردن شورای امنیت به اعلام موافقت با تدام تحریم های تسلیحاتی ایران، روز گذشته کاخ سفید با شکستی سخت و کم سابقه در تاریخ دیپلماسی این کشور مواجه شد به صورتی که ناکامی بزرگی را برای ترامپ و تیم ضدایرانی نزدیک به وی رقم زد.
آمریکا و جمهوری دومینیکن به پیش‌نویس این قطعنامه رأی موافق و چین و روسیه به آن رأی مخالف دادند و سایر اعضای شورای امنیت رأی ممتنع دادند و بدین ترتیب پیش‌نویس آمریکا برای دومین بار در چند ماه گذشته در این رابطه رد شد.
بزرگی این شکست برای سیاست خارجی ترامپ و را می توان در عصبانیت پمپئو از این تصمیم مشاهده کرد. وی پس از شکست تحقیرآمیز کشورش در شورای امنیت با انتقاد از آن اعلام کرد: شورای امنیت سازمان ملل متحد وظیفه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را برعهده دارد. این شورا امروز نتوانست مجموعه مأموریت‌های اساسی خود را محقق کند. شورای امنیت قطعنامه معقولی را برای تمدید تحریم تسلیحاتی ۱۳ ساله ایران رد کرد.
پیروزی ایران؛ آمریکا در بن بست استراتژیک
ناکامی در شورای امنیت را از هر لحاظ می توان شکستی کامل در سیاست و استراتژی فشار آمریکا علیه ایران پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای به حساب آورد و در مقابل این رای پیروزی استراتژی منطقی جمهوری اسلامی در عدم خروج کامل از توافق هسته ای همزمان با برداشتن گام‌های کاهش تعهدات خود و تلاش برای استفاده از پتانسیل اختلافات میان طرف‌های باقی مانده در برجام با آمریکا دانست.
ترامپ خوشبینانه و با اطمینان کامل از اثربخشی سیاست فشار بر ایران از توافق هسته ای خارج شد اما طی روزهای گذشته دو رویداد مهم استعفا برایان هوک به عنوان مسئول کارگروه اقدام ایران و همچنین ناکامی در شورای امنیت پایان و شکست کامل این سیاست را رقم زد.
ترامپ اکنون استراتژی مشخصی برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران ندارد و عملاً با خروج از توافق این امکان حقوقی که بتواند از مکانیسم ماشه برای بازگرداندن تحریم های سازمان ملل علیه تهران استفاده کند تقریباً غیرممکن شده است. از طرف دیگر مشروعیت تحریم ها به دلیل آشکار بودن اقدامات غیرقانونی و زورگویانه کاخ سفید در جامعه بین المللی زیر سوال رفته و علاوه بر همسایگان، قدرتهای بزرگ شرقی مانند چین و روسیه برای همکاری با ایران بویژه همکاری های نظامی اعلام آمادگی میکنند.
پایان قدرت نرم و انزوای تاریخی کاخ سفید
از بعدی دیگر یکی از تبعات گریزناپذیر شکست آمریکا در تمدید تحریم تسلیحاتی علیه تهران، شکاف بزرگ در چهره ابرقدرتی آمریکا می باشد. گرچه با افول قدرت آمریکا طی دو دهه اخیر توان نقش آفرینی قدرتهای بین المللی دیگر برای مقابله با سیاست های یکجانبه گرایانه آمریکا در عرصه بین الملل افزایش یافته اما کمتر برهه ای را می توان یافت که کشورهای کوچک و متحدین آمریکا به صورت کاملاً آشکار علیه سیاست های کاخ سفید موضعگیری کرده و واشنگتن ناتوان از همراه کردن این کشورها باشد. رای ممتنع کشورهای کوچکی از حیث بازیگری در عرصه بین المللی همچون اسلوونی و تونس و یا رای ممتنع کشورهای اروپایی که همواره در انتقاد از برنامه موشکی ایران خود پای ثابت تریبون های سازمان ملل و شورای امنیت بوده اند، کاهش قدرت نرم آمریکا و همچنین انزوای سیاسی این کشور در دوران ترامپ را نشان میدهد. کشورهای اروپایی خود از پایه گذاران قطعنامه 2231 شورای امنیت بوده اند و لذا از همراهی با کاخ سفید امتناع ورزیدند تا گسل بوجود آمده در اتحاد فراآتلانتیکی را مجدداً به نمایش بگذارند.
آمریکا در دوران جنگ سرد برای مقابله با سیاست های شوروی و قطعنامه های پیشنهادی این کشور، با همراه کردن سایر اعضا بدون آنکه قطعنامه را مستقیماً وتو کند اصطلاحاً آن را وتو خاموش می کرد اما اکنون کاخ سفید ناتوان از حتی همراه کردن متحدین سنتی خود در ناتو می باشد. در واقع با روی کار آمدن ترامپ صدای مخالفتها حتی در میان کشورهای کوچک علیه سیاست های یکجانبه گرایانه، غیرقانونی و بی ثبات ساز کاخ سفید رساتر از گذشته شده است.
