الوقت- در حالی برخی طرفها در کویت ایران را متهم به دخالت درامور داخلی این کشور می کنند وعناصر تروریست را که به امنیت وثبات کویت ضربه می زنند مرتبط با ایران می دانند که ایران همواره چنین اتهاماتی را رد و تاکید دارد که طرفهای مغرض برای بر هم زدن روابط دو کشور چنین اتهاماتی را وارد می کنند.
اما به راستی این افراد چه کسانی هستند وچه نفعی از این کار می برند؟ برای پاسخ به این سوال باید طرفهایی که ازمطرح کردن این ادعاها سود می برند و اهدافی که برای تحقق آن می کوشند بشناسیم .
در این زمینه انگشت اتهام به سمت آمریکا وبرخی کشورهای غربی ومنطقه ای همپیمان آنها نشانه می رود که دلایل آن بدین شرح است:
1. گسترش ایران هراسی از طریق تلاش این طرفها برای فتنه انگیزی بیشتر و توجیه دشمنی خود با ایران (مهمترین حامی محور مقاومت در برابر طرح امریکا ورژیم صهیونیستی) با دامن زدن به فتنه های طایفه ای بین کشورهای منطقه .
2. برخی از کشورهای منطقه ودر راس آنها عربستان سعودی با شیوه های مختلف برای منزوی کویت تلاش می کنند زیرا به گمان آنها هر گونه رابطه قوی بین ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس موجب محکوم شدن سیاستهای ریاض است که به حمایت از گروه های تروریستی در منطقه، به خصوص در عراق و سوریه وتجاوز به یمن متهم است در حالیکه ایران خواستار توقف این تجاوز وتوسل به راههای صلح امیز برای حل بحران یمن است.
3. برخی طرفها به خصوص آمریکا و عربستان سعودی گمان می کنند که نزدیکی ایران و کویت زمینه را برای تقویت روابط تهران با بقیه از پایتخت های عربی هموار می کند واین امر نگرانی واشنگتن و ریاض را برانگیخته است وآنها تمام تلاش خود را برای جلوگیری از این امر با وارد کردن انواع اتهامات ضد ایران بخصوص در مورد سوریه وعراق ومحور مقاومت در منطقه به کار می گیرند.
4. برخی از طرفها اجرای توافق هسته ای ایران را یک فرصت برای تهران می دانند که موجب تقویت روابط علمی و فنی با کشورهای همسایه، به ویژه کویت می شود به همین دلیل طرفهای مذکور به ویژه عربستان برای افزایش نگرانی ها در مورد برنامه هسته ای ایران، با وجود تایید کشورهای بزرگ و آژانس بین المللی انرژی اتمی بر صلح آمیز بودن این برنامه تلاش می کنند.
با این همه به لطف عقل وتدبیر مقامات ایرانی وکویتی و درک عمیق آنها در مورد اهمیت تقویت روابط در همه زمینه ها برای خدمت به مردم و تقویت امنیت و ثبات منطقه به دور از هر گونه دخالت خارجی تمامی تلاشها برای بر هم زدن روابط بین دو طرف به شکست انجامیده است .
روابط ایران و کویت طی 35 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران روابط متعادلی بوده است. با اینکه در زمان جنگ تحمیلی کویت با فشارهای عربستان کمک هایی را به عراق کرد ولی ایران در زمانی که صدام کویت را در تاریخ 11 مرداد 1369 (1990) به مدت 6 ماه به تصرف خود درآورد در مدت اشغال کویت کمک های زیادی را به مردم این کشور کرد و حتی 800 تن از اعضای خانواده امیر کویت را که ارتش عراق در تعقیب آنها بود به ایران منتقل کرد. بعد از پایان اشغال کویت رفتار امیر این کشور و خاندان حاکم با ایران به سمت تعادل بیشتری پیش رفت .
روابط ایران و کویت با سفیر امیر این کشور به تهران وارد مرحله تازه ای شد. شیخ' صباح الاحمد الجابر الصباح» در تاریخ 11 خرداد 1393 به دعوت حسن روحانی رئیس جمهور ایران در صدر هیئتی عالی رتبه در سفری دو روزه برای دیدار و گفتگو با مقامات جمهوری اسلامی ایران، وارد تهران شد .
امیر کویت در این سفر از تمایل دولت و ملت کویت برای توسعه همکاری ها و روابط ثمربخش با ایران خبر داد و گفت: مطمئنا این سفر، ثمرات خوبی به نفع مصلحت دو کشور خواهد داشت .
از سوی دیگر 'محمد جواد ظریف'، وزیر امور خارجه ایران، ظهر یکشنبه چهارم مرداد، وارد کویت شد و با همتای کویتی و شیخ صباح الاحمد الصباح امیر این کشور دیدار و گفت وگو کرد .
هدف از سفر ظریف به کویت گسترش مناسبات دوجانبه و همکاری های منطقه ای و بین المللی و مقابله موثر با تروریسم و گروهک های افراطی – تکفیری بود.
